Να σας πω την αλήθεια, όταν ακούω για συμφωνικό metal, το μυαλό μου τρέχει στις ευρωπαϊκές φόρμες, όπως το έχουμε γνωρίσει μέσα από μπάντες μεγαθήρια του είδους σαν τους Rhapsody, Nightwish, Sonata Arctica και τους υπολοίπους. Δεν ξέρω πως, αλλά έτσι το έχω συνδέσει και μου ακούγεται καλύτερα. Όταν “έπεσαν στα χέρια μου” οι Graveshadow, αυτό άλλαξε άρδην μιας και οι Αμερικανοί symphonic metallers φαίνεται ότι έχουν αυτό το κάτι που μπορεί να σου ανοίξει διαφορετικούς μουσικούς “δρόμους” από αυτούς που γνώριζες μέχρι τώρα στο χώρο. Το “The Uncertain Hour” μάλλον έρχεται φουριόζικο, να σου αποδείξει ότι υπάρχουν και άλλες συμφωνικές φόρμες που μέχρι τώρα δεν σε “βόλευε” να βάλεις στο “παλμαρέ” σου.
Βάζοντας στις λίστες σου τους Graveshadow και το νέο τους album, θα πρέπει να αποδεχτείς ότι υπάρχουν τεράστιες διαφορές με το ευρωπαϊκό στυλ του symphonic metal και ότι είσαι έτοιμος να το κρίνεις αντικειμενικά. Θα πρέπει να ξεχάσεις τις αρμονικές μελωδίες, τα μελωδικά τεχνικά riff, τις ιπποτικές ιστορίες με δράκους και κυράδες και γενικότερα ότι έχει να κάνει με “εύγευστα” ακούσματα. Οι Graveshadow δεν είναι εδώ για να “χρυσώσουν” το χάπι, αλλά για να παρουσιάσουν τη δική τους, αρκετά έντονη, εκδοχή του συμφωνικού ήχου. Προφανώς η τεχνική και η ταχύτητα παίζουν σημαντικό ρόλο στη μουσική των Αμερικανών metallers, όμως το “The Uncertain Hour” είναι γεμάτο με τραχύτητα, με αγριάδα που του δίνει μια διαφορετική “ομορφιά” από ότι έχουμε δει μέχρι σήμερα. Σίγουρα η “σύγκρουση” γυναικείων καθαρών φωνητικών με τα αντίστοιχα αντρικά death φωνητικά κάνουν το νέο album των Graveshadow “δύσκολο” στο άκουσμα, όμως η αλήθεια είναι ότι μπορείς να διακρίνεις την αρμονική συνύπαρξή τους χωρίς το ένα να “καπελώνει” το άλλο, αλλά να το αναδεικνύει, να του δίνει απλόχερα το χώρο του ώστε να δημιουργείται το κατάλληλο αποτέλεσμα. Πως μπορεί να γίνει αυτό; Για βάλε να παίζει το “The Swordsman” και θα καταλάβεις. Α, και να μην ξεχάσω να σου πω ότι θα “νοιώσεις” την συμμετοχή της Chelsea Murphy των Dawn Of Ouroboros στα φωνητικά. Ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι για τι μακελειό μιλάμε, έτσι;
Κάπου εδώ θα πρέπει να σου πω ότι οι Graveshadow δεν “σνομπάρουν” το ευρωπαϊκό στυλ, αλλά αντίθετα το χρησιμοποιούν όσο χρειάζεται για να δημιουργήσουν το δικό τους ύφος. Η στροφή σε πιο μελωδικά μονοπάτια στα τρία τελευταία κομμάτια του δίσκου, δείχνουν ακριβώς την πραγματική διάσταση της μουσικής των Αμερικανών που σκοπό δεν έχουν να “θάψουν” τις υπάρχουσες φόρμες, αλλά να μπορέσουν να αναδείξουν μέσα από αυτές τις δικές τους ιδέες για το συμφωνικό ήχο. Τα “Shadow Battles”, “The Two Lived” και “Damsel’s Finesse”, λειτουργούν ως συνδετικός κρίκος του ευρωπαϊκού συμφωνικού ήχου με την αμερικανική εκδοχή των Graveshadow και μάλιστα με ένα αρκετά ελκυστικό πέρασμα. Δεν νομίζω να είχαν σκεφτεί πιο ιδιαίτερο αποτέλεσμα, από αυτό που εξελίσσεται μπροστά μας στο κλείσιμο του δίσκου.
Αν υπάρχει και κάτι ακόμα που πρέπει να σταθούμε, τότε αυτό είναι οι ερμηνευτικές ικανότητες της Rachl “Raxx” Quinn, της frontwoman των Αμερικανών metallers. Δεν ξέρω αν υπάρχει πιο ταιριαστή φωνή για τους Graveshadow και τις ιδέες τους από αυτή της Rachl, σίγουρα όμως δεν θα μπορούσαν να βρουν πιο δυνατή ερμηνευτικά. Ειδικά ο τρόπος που χειρίζεται τη φωνή της στα “Sea Of Aparritions” και “Vengeance Of Envy”, είναι σεμιναριακού επιπέδου. Καταφέρνει να συνδυάζει μελωδικότητα, τραχύτητα, συναισθηματισμό, σιγουριά, δίνοντας μία διαφορετική δυναμική στα κομμάτια.
Θα ήθελα να σταθώ και στο εξώφυλλο του δίσκου, που πραγματικά είναι ένα έργο τέχνης. Μπορεί να συνδυάσει την φαντασία που απαιτείται, την αγριάδα που χρειάζεται, την σκοτεινιά και τη μυστικότητα που κυκλοφορεί στο μυαλό των Graveshadow και όλα αυτά να μοιάζουν να σε μαγνητίζουν από την πρώτη ματιά που θα του ρίξεις. Εδώ θα μπορούσες να πεις, ότι πλησιάζουν τον ευρωπαϊκό τρόπο συμφωνικής σκέψης και μάλλον δεν θα σε πείραζε να το κάνουν. Αντίθετα, θα το έβρισκες φυσιολογικό. Τρομερή επιλογή εξωφύλλου.
Όσο ακούς το “The Uncertain Hour”, άλλο τόσο βυθίζεσαι στην “άγρια” συμφωνική “ομορφιά” του. Οι Graveshadow έχουν καταφέρει να σε κερδίσουν, χωρίς ακόμη να το έχεις καταλάβει. Το “The Uncertain Hour” είναι από τα album, που εύχεσαι να έχουν κι άλλο, να μπορούν να παίζουν όσο εσύ έχεις όρεξη να ακούς. Από τις δυνατές κυκλοφορίες στο χώρο του και νομίζω από τις καλύτερες της χρονιάς. Θεωρώ το “The Uncertain Hour” την καλύτερη επιλογή, για τους λάτρεις του ήχου. Από εμένα, είναι ΝΑΙ.
Είδος: Symphonic Metal
Δισκογραφική: M-Theory Audio
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 15 Ιουλίου 2022
Facebook: https://www.facebook.com/Graveshadow
Bandcamp: https://graveshadow.bandcamp.com/merch
