Στο Freaks Out βρίσκουμε τον σκηνοθέτη, τον σεναριογράφο και τον πρωταγωνιστή του Lo Chiamavano Jeeg Robot (που καλύψαμε και εδώ στο Soundcheck).
Όλα εδώ είναι μεγαλύτερα- το cast, το budget, η διάρκεια…
Bigger is Better- ή μήπως όχι;
Πρώτα όμως μία σύνοψη.
Η ιστορία εκτυλίσσεται τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ιταλία, κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής.
Ο Ίζραελ, είναι ο ιδιοκτήτης, ενός μικρού περιοδεύοντος τσίρκου με το θίασό του να αποτελείται από αυτόν και άλλα τέσσερα πολύ ιδιαίτερα άτομα.
Τον Φούλβιο, που είναι καλυμμένος από πλούσια γούνα και υπεράνθρωπα δυνατός, τον Σένσιο, έναν Αλβίνο με την ικανότητα να ελέγχει τα έντομα, τον Μάριο, ένα μικρόσωμο παλιάτσο που ελέγχει τον μαγνητισμό και το Ηλεκτρικό Κορίτσι, την Ματίλντε..
Μετά από μια αεροπορική επιδρομή που καταστρέφει την τέντα τους, ο Ίζραελ φεύγει για την Ρώμη για να βρει έναν πλαστογράφο για να τους φτιάξει χαρτιά που θα τους επιτρέψουν να φύγουν για την Αμερική.
Όταν ο Ίζραελ δεν γυρνάει πίσω, η Ματίλντε πάει στην Ρώμη για να τον βρεί, ενώ οι υπόλοιποι, θεωρώντας πως ο Ίζραελ τους “πούλησε”, φεύγουν για να ενωθούν με τον θίασο του Τσίρκου Berlin.
Αυτό που αγνοούν, είναι πως ο Franz, o επικεφαλής του θιάσου, Ιδιαίτερος και ο ίδιος, βλέπει το μέλλον με την βοήθεια σκευασμάτων.
Ξέροντας την κατάληξη του πολέμου, ξεκινά πειράματα με άλλους Ιδιαίτερους με την ελπίδα να βρει τρόπο να αλλάξει το μέλλον…
Ας ξεκινήσουμε από τα θετικά…
Το ύφος της ταινίας παραμένει στα πλαίσια του Μαγικού Ρεαλισμού και το μεγαλύτερο budget σαφώς και ωφελεί την ταινία στο τεχνικό κομμάτι- περισσότερα και καλύτερα εφέ, μεγαλύτερη ποικιλία στις τοποθεσίες, μεγαλύτερη εναλλαγή στις λήψεις, εξαιρετική φωτογραφία…περισσότερη Μαγεία!
Στα θετικά πιστώνεται και το ότι για ακόμα μία φορά το cast είναι εξαιρετικό- ιδιαίτερη μνεία αξίζει ο Claudio Santamaria ( που τείνει να εξελιχθεί σε Alter Ego του σκηνοθέτη) που παρά τα προσθετικά α λα Chewbacca, καταφέρει να περάσει το συναίσθημα που απαιτεί ο ρόλος του, σε μια ερμηνεία που λίγο απέχει από εκείνη του Hugo Weaving στο V For Vendetta!
Χειρίζεται επίσης το όλο θέμα του Franz πολύ έξυπνα…για παράδειγμα, την πρώτη φορά που γινόμαστε θεατές μιας παράστασης του Τσίρκου Berlin, βλέπουμε τον Franz να παίζει στο πιάνο μια “δική” του σύνθεση… το “Sweet Child O’ Mine”!
Με αυτόν το απλό τρόπο, πειθόμαστε πως όντως βλέπει το μέλλον… αργότερα βλέπουμε και άλλα πράγματα.
Και μιας και ήρθαμε στον Franz, ο Mainetti δείχνει να έχει κατανοήσει κάτι που φαίνεται να διαφεύγει από το Χόλιγουντ τα τελευταία χρόνια..πως αν θέλεις οι Ήρωες να δείχνουν πραγματικά σαν ήρωες, πρέπει οι Villains σου να είναι πραγματικά απειλητικοί!
Εδώ, ο Franz είναι πραγματικός Villain και ενώ το backstory του σε κάνει να τον νιώθεις και να καταλαβαίνεις τα κίνητρα και τις πράξεις του, είναι αρκετά απειλητικός ώστε να μην μπορείς να τον συμπαθήσεις!
Έχουμε λοιπόν καλό σενάριο, εξαιρετικούς ηθοποιούς, άψογα και άρτια σχεδιασμένη και εκτελεσμένη παραγωγή, εξαιρετικό Soundtrack… έχουμε μια εξαιρετική ταινία;
Όχι… υπάρχουν ένα-δύο πραγματάκια που την τοποθετούν ένα σκαλί κάτω από το Jeeg Robot!
Πρώτον, η ταινία έχει “λίπος”.
Πολλές σκηνές θα μπορούσαν να λείπουν, κάποιες δε, θα έπρεπε να έχουν κοπεί!
Δεν έχω πρόβλημα με το comic relief, εδώ όμως υπάρχουν στιγμές που είναι πολύ χοντροκομμένο!
Δεύτερον, κάποιες στιγμές, ο σκηνοθέτης δείχνει να αφαιρείται και να δίνει υπέρμετρη προσοχή και χρόνο στην εικόνα, με αποτέλεσμα ο βηματισμός της ταινίας να υποφέρει!
Άν λοιπόν είχαμε περίπου 20-30 λεπτά λιγότερα, θα είχαμε μια σφιχτή ταινία, χωρίς προβλήματα στον τόνο και τον βηματισμό!
Οπότε, δεν είναι μία εξαιρετική ταινία, αλλά ακόμα και με τα προβληματάκια της, είναι μία ταινία που αξίζει κάποιος να αφιερώσει τον χρόνο του- ποιος δεν θα ήθελε να δει το Fantastic Four σε σενάριο και σκηνοθεσία Fellini;
- Σκηνοθεσία: Gabriele Mainetti
- Σενάριο: Nicola Guaglianone, Gabriele Mainetti
- Ηθοποιοί: Claudio Santamaria, Aurora Giovinazzo, Pietro Castellitto, Giancarlo Martini, Franz Rogowsky κ.α.
- Παραγωγή: Goon Films, Lucky Red,Rai Cinema
