Όταν ανακοινώθηκε η “Masters Of Fire” περιοδεία των Firewind και Masterplan, φαντάζομαι πολλοί από εμάς ευχόμασταν να περάσει και από τα μέρη μας. Οι ευχές όλων μας λοιπόν εισακούστηκαν, με τους Firewind και Masterplan να επισκέπτονται την χώρα μας, για τρεις παρακαλώ εμφανίσεις, σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Λάρισα, με τον ίδιο τον Gus G, να λέει στην διάρκεια του αθηναϊκού show, ότι δεν γινόταν να μην ερχόταν στην Ελλάδα. Το billing συμπλήρωναν οι επίσης δικοί μας Sunburst, με το αριστουργηματικό “Manifesto” στις “αποσκευές” τους, υποσχόμενοι μία διθυραμβική βραδιά. Άλλωστε, μετά από μια δύσκολη μέρα όπως εξελίχθηκε, ένα τέτοιο συναυλιακό γεγονός αποτελεί την καλύτερη “ανταμοιβή” για το “συνάφι” μας και για εμένα προσωπικά.
Φτάνοντας στο Gagarin, αντίκρισα ένα πάρα πολύ ευχάριστο θέαμα, με αρκετό κόσμο να περιμένει υπομονετικά να ανοίξουν οι πόρτες. Ευτυχώς η βροχή είχε σταματήσει, οπότε και υπήρχε αυτή η καλή διάθεση της “υπομονής”, μιας και δεν γλυτώσαμε μια μικρή καθυστέρηση. Αφού μπήκαμε στο venue και βρήκα την κατάλληλη θέση, περίμενα εναγωνίως την αρχή του show. Με πολύ γρήγορες κινήσεις, το προσωπικό του Gagarin ετοίμασε την σκηνή για τους Sunburst και εκεί γύρω στις 19:45, οι Λαρισαίοι power/progressive metallers έκαναν την εμφάνισή τους. Μιλάμε για μία πολύ δεμένη μπάντα, άρτια τεχνικά, που δουλεύει πάρα πολύ, που εξελίσσεται με τα χρόνια και που εκπλήσσει κάθε φορά και περισσότερο τον οπαδό, είτε στουντιακά είτε στα live. Έχοντας στην σύνθεσή της πλέον και ένα νέο μέλος, τον Γιώργο Χαραλαμπίδη στο μπάσο, ξεκίνησαν με το κορυφαίο ίσως κομμάτι του νέου δίσκου “The Flood”, αποδεικνύοντας από νωρίς ότι θα ζήσουμε κάτι το ξεχωριστό, αυτήν την βραδιά. Ο ήχος ήταν εξαιρετικός από την αρχή, με μερικά μικροπροβλήματα να αντιμετωπίζονται εν τη γεννέσει τους, ενώ ο κόσμος είχε γεμίσει ήδη το Gagarin, δείχνοντας την τρομερή αδημονία τους, για αυτό το show.
Έχοντας ως γνώμονα τις επικές αντιδράσεις του κοινού, όντας αποσβολωμένο στην αρχή και ξεσπώντας σε επευφημίες και χειροκροτήματα στο τέλος, μπορώ να πω με βεβαιότητα, ότι οι Sunburst έδωσαν μία συγκλονιστική παράσταση. Είδα μια μπάντα, με τεράστια αυτοπεποίθηση, με εμπιστοσύνη στις δυνατότητες και στην δουλειά που έχει ρίξει, που ξεδίπλωσε ιδανικά στο σανίδι τις πλούσιες τεχνικές αρετές της, που απέδωσε άψογα το prog/power “όραμά” της, κατακτώντας θα έλεγα τους οπαδούς. Οι Λαρισαίοι τίμησαν δεόντως και τις δύο δισκογραφικές προσπάθειές τους, παίζοντας ένα “best of” με κάποια από τα καλύτερα κομμάτια, όπως τα “Out Of The World”, “Dementia”, “Beyond The Darkest Sun”, “The Flood”, “Inimicus Intus”, “Samaritan”, “From The Cradle To The Grave” και “Hollow Lies”, με τον Βασίλη Γεωργίου συγκινημένο να αφιερώνει το “From The Cradle To The Grave” στην γιαγιά του που έφυγε από την ζωή πρόσφατα και τους παρευρισκόμενους να συνδράμουν με το δέοντα σεβασμό. Οι θεατές ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και επευφημίες στο τέλος της εμφάνισης, με τους Sunburst να ευχαριστούν τους πάντες και να υπόσχονται ένα headline show, που τόσο αξίζουν. Καταπληκτική εμφάνιση, από μια μπάντα που σέβεται τον οπαδό και την προσπάθειά της και αναζητά πάντα το τέλειο. Οι Sunburst είναι από τις ελπίδες μας ως χώρα, γενικότερα στον “σκληρό” ήχο και το απέδειξαν περίτρανα με την μεγαλειώδη εμφάνισή τους, το Σάββατο το βράδυ.
Sunburst setlist:
The Flood
Out Of The World
Inimicus Intus
Dementia
Beyond The Darkest Sun
Samaritan
From The Cradle To The Grave
Hollow Lies
Διάλειμμα, για τις απαραίτητες αλλαγές στην σκηνή και ταυτόχρονα να μοιραστούμε τις εντυπώσεις μας για τους Sunburst. Επόμενοι στην σειρά οι Masterplan, οι οποίοι αν δεν απατώμαι, επισκέπτονται για πρώτη φορά την χώρα μας. “Παιδί” του πρώην κιθαρίστα των Helloween, Roland Grapow, που συμπληρώνεται από τους Rick Altzi στην φωνή, Axel Mackenrott στα πλήκτρα, Kevin Kott στα τύμπανα και Jari Kainulainen στο μπάσο, πρώην μέλος των Stratovarius. Με μια μικρή καθυστέρηση και αυτοί, ανέβηκαν στην σκηνή στις 20:50, “αρπάζοντας απευθείας το κοινό από το λαιμό”, με το εξαιρετικό “Enlighten Me”, από το ομώνυμο ντεμπούτο τους. Οι Γερμανοί έδειχναν σε φοβερή κατάσταση, “πεινασμένοι” να αποδείξουν ότι έχουν την ίδια “όρεξη” όπως και πριν 24 περίπου χρόνια που ξεκινούσαν αυτό το “ταξίδι”, άψογοι εκτελεστικά και αρκετά επικοινωνιακοί, δημιουργώντας μία τρομερή αλληλεπίδραση με τους θεατές. Προς μεγάλη μου έκπληξη, είδα αρκετούς να γνωρίζουν και να τραγουδούν τα κομμάτια, ενώ δεν έλειψαν και τα πρώτα “κουνήματα”, τουλάχιστον ως τις 4-5 πρώτες σειρές που μπορούσα να δω.
Οι Masterplan βασίστηκαν ως επί το πλείστον στο ομώνυμο ντεμπούτο τους για να “γεμίσουν” το setlist, με κομμάτια-ύμνους όπως τα “Enlighten Me”, “Spirit Never Die”, “Kind Hearted Light”, “Crystal Night”, “Soulburn”, “Heroes”, “Crawling From Hell”, δύο διασκευές στα “The Time Of The Oath” και “The Chance” των Helloween, όπου “σείστηκε” το Gagarin από τις φωνές των οπαδών και τα “Crimson Rider” και “Lost And Gone”, από τα “Aeronautics” και “MK II” album, αντίστοιχα. Ξεχώρισαν, η φοβερή ψυχραιμία του Kainulainen, παρά τις ενθουσιώδεις αντιδράσεις του πλήθους, οι εξαιρετικές ερμηνείες του Altzi, η καλώς εννοούμενη “τρέλα” του Mackenrot, που δεν σταμάτησε λεπτό να χτυπιέται και να διασκεδάζει, οι τρομερές δεξιότητες του Kott πίσω από το drumkit και ο Grapow πότε να χαζεύει το κοινό και πότε να παραδίδει μαθήματα κιθάρας.
Οι Γερμανοί μπορεί να έχουν σχεδόν 12 χρόνια να κυκλοφορήσουν νέα μουσική, αφού το τελευταίο album τους ήταν αφιερωμένο στους Helloween, απέδειξαν όμως ότι το κατέχουν ακόμη το “άθλημα” και είναι εδώ, “ζωντανοί”. Και ποιος ξέρει, ίσως ο νέος δίσκος να είναι προ των πυλών. Οι Masterplan παρέδωσαν μαθήματα μελωδικού power metal, ενώ οι οπαδοί έμειναν πλήρως ικανοποιημένοι, εκτιμώντας εκείνες τις μπάντες που δουλεύουν για αυτό και όχι από αυτό. Ως γνήσια τέκνα της γερμανικής σκηνής, έδωσαν ρεσιτάλ επί σκηνής, σαν άψογοι επαγγελματίες, ενώ κατάφεραν να κερδίσουν και νέους θαυμαστές, αποδεικνύοντας περίτρανα γιατί το ελληνικό κοινό ζητούσε εναγωνίως αυτό το “πακέτο” να περάσει και από τα μέρη μας. Οι Masterplan αναγνώρισαν ότι οι Έλληνες οπαδοί είναι ξεχωριστοί, δεν παρέλειψαν να μας αφιερώσουν τα “Heroes” και “Soulburn”, ενώ και το πλήθος τους έκανε να νοιώθουν σαν στο σπίτι τους. Οι Γερμανοί ήταν απλά φανταστικοί!
Masterplan setlist:
Enlighten Me
Spirit Never Die
Lost And Gone
Crimson Rider
Kind Hearted Light
The Time Of The Oath (Helloween cover)
Crystal Night
Soulburn
Heroes
The Chance (Helloween cover)
Crawling From Hell
Με τα πράγματα να κυλούν ιδανικά, σε μία αναμφίβολα εξαιρετική βραδιά μέχρις ώρας, αυτό θα ήταν και το τελευταίο διάλειμμα. Και ενώ οι ετοιμασίες για να βγουν οι headliners της βραδιάς καλά κρατούσαν, σκεφτόμουν πόσες φορές έχω κατορθώσει να παρακολουθήσω ζωντανά τους Firewind και κάθε φορά έχανα το μέτρημα. Εκείνο όμως που γνώριζα μέσα μου, ήταν ότι όσες φορές και να τους δεις, πάντα έχουν κάτι καινούργιο να σου προσφέρουν, πάντα καταφέρνουν να είναι καλύτεροι από την προηγούμενη φορά. Πράγμα που σημαίνει, ότι ο Gus G και η παρέα του, έχουν τον τρόπο να σε κάνουν “αρρωστάκι” με την πάρτη τους.
Αφού όλα ήταν έτοιμα, ακούστηκαν οι μελωδίες του “Conquest Of Paradise” του Vangelis και ο κόσμος “ξέσπασε” σε παρατεταμένο χειροκρότημα και φωνές. Η ώρα των Ελλήνων heavy/power θρύλων, είχε φτάσει! Πρώτος, ο Jo Nunez, με υψωμένες γροθιές, δίνοντας το έναυσμα στο εκστασιασμένο κοινό, να ξεσπάσει. Δεύτερος, ο Petros Christo, με ένα ευφάνταστο καπέλο. Τρίτος, ο ηγέτης και βιρτουόζος της κιθάρας, Gus G. Και τέλος, αυτό το “κτήνος” πίσω από το μικρόφωνο, ο Herbie Langhans. Με την ιδανική καλλιτεχνική μορφή να “γεμίζει” κάθε θέση, οι Firewind μοιάζουν με μια καλοκουρδισμένη “μηχανή”, που “θερίζει” τόσο στουντιακά όσο και επί σκηνής. Μία μπάντα, που κατορθώνει να κερδίζει πράγματα, από τον χαρακτήρα, την προσωπικότητα και το ταλέντο κάθε μέλους της, και αυτό βγαίνει προς τα έξω ακριβώς εκεί που αποτελεί τον ύψιστο κριτή ενός σχήματος, στο σανίδι. Και οι Firewind, ακριβώς εκεί “σκίζουν”.
Οι Έλληνες metallers ξεκίνησαν χωρίς ανάσα, με τα “Fallen Angel” και “Stand United” από το νέο δίσκο, αποδεικνύοντας ότι βρίσκονται σε δαιμονιώδη φόρμα. Οι Firewind είχαν ενέργεια, είχαν όρεξη, μπήκαν “γκαζωμένοι” και όλα έδειχναν ότι θα ζούσαμε μία μοναδική βραδιά. Ο Langhans ακούραστος, έφερνε βόλτες στην σκηνή, δίνοντας ρεσιτάλ ερμηνειών, ο Gus G απόλυτα συγκεντρωμένος, μοίραζε απλόχερα τα περίτεχνα riff και solo, ο Nunez πυροβολούσε στα τύμπανα και ο Christo ακολουθούσε, με ψυχραιμία και άνεση. Χαμός στο άκουσμα του “I Am The Anger” (προσωπικό αγαπημένο), με τους παρευρισκόμενους να παραληρούν στην αρένα. Ο Langhans και ο Gus άρχισαν το παιχνίδι με τους θεατές, αναδεικνύοντας και το επικοινωνιακό ατού της μπάντας. Ακόμη και αν υπήρχαν πολλοί που έβλεπαν για πρώτη φορά τους Firewind, δεν μπορούσες να τους ξεχωρίσεις μέσα στο πλήθος, αφού παλιοί και νέοι είχαν την ίδια δίψα, να δουν από κοντά τους heavy/power ήρωές τους. Ο ήχος ήταν κρυστάλλινος, μπορούσες να διακρίνεις τον χώρο της κιθάρας, του rhythm section και των δυναμικών ερμηνειών. Η μπάντα ήταν άψογη εκτελεστικά, ανεβάζοντας τον πήχη των προσδοκιών για την συνέχεια. “Destination Forever” για την συνέχεια, με το κοινό να τραγουδά με το group, ενώ στο “Destiny Is Calling” επικράτησε ένας μικρός πανικός, αποδεικνύοντας την τρομερή αποδοχή που κέρδισε ως single, από τον πρόσφατο δίσκο. Οι Firewind ήταν καταιγιστικοί και ήμασταν ακόμα στην αρχή.
“World On Fire” και το Gagarin πήρε φωτιά! Η μηχανή των Firewind είχε πάρει ήδη φωτιά και αυτό φαινόταν στην σκηνή. Ο Gus G “σκότωνε” με τα riff και τα solo του, ο Langhans έδινε και την ψυχή του ερμηνευτικά και οι Nunez-Christo δημιουργούσαν εκείνο το ιδανικό περιβάλλον, που γιγάντωνε τον ήχο των Ελλήνων metallers. Ένα κρεσέντο τεχνικής και ευφυΐας από τον ηγέτη της μπάντας με το “The Fire And The Fury” και καπάκι το μυθικό “Ode To Leonidas” άφησε άγαλμα το κοινό, που κοιτούσε αποσβολωμένο και προσπαθούσε να συνέλθει, από τα απανωτά χτυπήματα. Οι Firewind έριξαν για πολύ λίγο τους τόνους, με τον Langhans να προλογίζει το “Longing To Know You”. Φοβερό κομμάτι, συγκλονιστική ερμηνεία. Σειρά για λίγη ποζεριά, με το “Chains” να παίρνει την θέση του στο setlist. Ένα κομμάτι, που ζωντανά δείχνει πιο ζωηρό, πιο γ@μ@το. Συνέχεια με κάτι πιο γρήγορο, με το “Break Away” να έχει αυτόν τον ρόλο.
Και κάπου εκεί, οι Firewind αποφάσισαν να υλοποιήσουν τις όποιες εκπλήξεις τους! Είχαν ανακοινώσει την παρουσία του Apollo και του Bob Katsionis, όμως άλλο να το ακούς και άλλο να το ζεις! “Mercenary Man” και να ο Apollo, σαν έτοιμος από καιρό, “σκίζοντας” το κομμάτι. Αν και έχει χρόνια να φανεί, ο Apollo ήταν σε τρομερή κατάσταση και η φωνή του μας θύμισε τις ένδοξες εποχές, που υπήρξε μέλος των Firewind. “Allegiance” και ένα επικό ντουέτο με τον Langhans, με τον τελευταίο να μας εκμυστηρεύεται ότι ο Apollo είναι ο αυθεντικός τραγουδιστής των Firewind, για τον ίδιο. Εντάξει, ντουέτο και στο “Maniac” και μάλιστα με τον Langhans να αναλαμβάνει και χρέη χορευτή, δεν το περιμέναμε ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα! Μία απίστευτη πραγματικά στιγμή!
Και αν πιστέψατε ότι επειδή αποχώρησαν για λίγο, το show τελείωσε, μάλλον κάτι δεν πάει καλά εδώ! Είναι δυνατόν να κλείσουν την εμφάνιση, χωρίς encore;; Και τί encore! Πρώτα μας κ@υλωσαν με το “Rising Fire” και μετά μας αποτελείωσαν με τα “Breaking The Silence”, “Head Up High” και “Falling To Pieces”, παρέα με τον Bob Katsionis και τον Apollo, να δίνουν ρέστα στην σκηνή. Εντάξει, πόσες φορές να πω, ότι το ντουέτο Apollo-Langhans σκίζει; Ό,τι κομμάτι είπαν μαζί, το απογειώσανε πραγματικά! Οι Firewind ήταν ισοπεδωτικοί, δίνοντας το καλύτερο show τους στην χώρα μας, μέχρι το επόμενο. Το “You ‘Re The Best” του Joe Esposito, έκλεισε ιδανικά μια πλούσια βραδιά. Μία χορταστική εμφάνιση, που άγγιξε το τέλειο. Ένα εκρηκτικό show, με τον υψηλό πήχη ποιότητας, που αποτελεί σήμα κατατεθέν των Firewind. Μία άψογη, σεμιναριακή εμφάνιση, που θα πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, που αποδεικνύει ότι οι Firewind είναι από άλλον πλανήτη πλέον. Περιμένω από τώρα, με την ίδια δίψα, την επόμενη φορά που θα τους δω.
Firewind setlist:
Conquest Of Paradise (Vangelis) Intro
Fallen Angel
Stand United
I Am The Anger
Destination Forever
Destiny Is Calling
World On Fire
The Fire And The Fury
Ode To Leonidas
Longing To Know You
Chains
Break Away
Mercenary Man (with Apollo)
Allegiance (with Apollo and Langhans)
Maniac (Michael Sembello cover) (with Apollo and Langhans)
Encore:
Rising Fire
Breaking The Silence (with Katsionis, Apollo and Langhans)
Head Up High (with Katsionis, Apollo and Langhans)
Falling To Pieces (with Katsionis, Apollo and Langhans)
You ‘re The Best (Joe Esposito) Outro
Εάν κάθε φορά που εμφανίζονται ζωντανά στην χώρα μας οι Firewind, έχουν ένα τέτοιο ανάλογο πακέτο και μία τέτοια συγκλονιστική απόδοση, τότε τους θέλουμε συνέχεια εδώ. Μία φοβερή, αξέχαστη βραδιά, από την αρχή μέχρι και το τέλος της. Νομίζω ότι οι καλύτερες μέρες (ή βραδιές, αν θέλετε) είναι μπροστά, για το εγχώριο κοινό. Εάν το 2024 ήταν τόσο έντονο συναυλιακά, τότε τι μας επιφυλάσσει το 2025; Μάλλον, δεν θα αργήσουμε να το ζήσουμε….
Φωτογραφίες: Άγγελος Χόντζιας
