Τρία ακριβώς χρόνια πριν και η ζωή θα μου έδειχνε ακόμα μία φορά, ότι σε κάποιες «στροφές» της κρύβονται «ξέφωτα» που έρχονται να σε «στοιχειώσουν», να σε παρασύρουν, να σου αποκαλύψουν κάποιες από τις ομορφιές της. Τέτοιες που υπάρχουν αλλά τις αγνοείς, απεμπολείς ή αδυνατείς να αντιληφθείς, βουτηγμένος σε μία δίνη ανούσιας και καταστροφικής «ταχύτητας», υπό το πέπλο μιας φαινομενικά μίζερης καθημερινότητας, που κρύβει τόσα όμως, κάτω από έναν «ολάνθιστο» και τεχνηέντως καμουφλαρισμένο, ολόλαμπρο ήλιο.
Η πρώτη εκείνη συναυλία των Raw Silk που θα κάλυπτα και το ταξίδι στο χωροχρόνο, με την επιστροφή σε ανέμελες, ονειρικές στιγμές που με είχαν σημαδέψει, δε θα είχε μόνο μελαγχολικές και νοσταλγικές εκφάνσεις. Θα άνοιγε διάπλατα νέους ορίζοντες, θα προκαλούσε νέα «σκιρτήματα», άρρηκτα συνδεδεμένα και αέναα συνεχίζοντα εποχές αθωωότητας, που ήρθαν να σμίξουν με νέα «περάσματα» που οδηγούν σε απίστευτης ομορφιάς «λάκκους με αστεία» και εμπειρίες, εμπεριέχοντα όλα ευγενή συναισθήματα, παρόμοια με την σημαντικότερη και ιερότερη αγάπη που βίωσε τούτος ο πλανήτης, αυτήν της μητέρας.
(Τις ημέρες που αποτύπωνα αυτές τις αράδες, «έλιωνα» το κατωτέρω αυτοβιογραφικό κομμάτι που έχει σημείο αναφοράς τα παραπάνω, μιας από τις πιο πολυσχιδείς, ταλαντούχες και χαρισματικές προσωπικότητες, που θα ήταν απείρως χρησιμότερες από πολλές ζούσες και λείπει πολύ από το σήμερα, των «επιφανών», ανούσιων «μεγαλοπροσωπικοτήτων»…..)
Η απαρχή εκείνης της εντατικότερης ενασχόλησης με τα «δρώμενα», μετά από τριάντα και κάτι χρόνια επαφής και ασίγαστης αγάπης για τον metal και rock ήχο, με έφερε να διαπιστώσω ότι η πραγματική, ανιδιοτελής αγάπη μπορεί να ποιήσει έργα τουλάχιστον εφάμιλλα των «επαγγελματιών», εν τη απουσία στεγανών και υποχρεωτικοτήτων. Άλλωστε, το «αντίτιμο» πάντα υπήρχε και θα ήταν πιο ουσιώδες από παροδικές αμοιβές.
Το να επικοινωνείς τις σκέψεις σου με αναγνώστες με τους οποίους μοιράζεστε κοινά «πάθη», το να τους συναντάς στα ζωντανά δρώμενα (Που ξανάρχονται, «άβολα», σιγά αλλά σταθερά!!), το να είσαι στην συνεχή (προσωπικά εποικοδομητική) αναζήτηση που στη συνέχεια θα ιντριγκάρει και όλους όσους «παλεύουν» καθημερινά με το χρόνο, να ψάξουν, αφουγκραστούν, απορρίψουν ή ενθουσιαστούν με νέα ακούσματα και προσπάθειες, έχουν συνολικά μία αξία ανεκτίμητη. Αυτή των συναισθηματικών και μουσικών, απίστευτης ομορφιάς και θελκτικότητας, ανεξίτηλων «ουλών» που σου αφήνουν.
Έτσι λοιπόν, μετά από το κάλεσμα του Γιάννη, με τον οποίο με συνδέουν πάρα πολλά και άκρως ανθεκτικά στο αμείλικτο πέρασμα του χρόνου, γνώρισα τον Γιώργο, με το χαρισματικό γράψιμό του, τον άλλο Γιώργο, με τις αισθαντικές, «σκοτεινές» μουσικές αναζητήσεις του, ξαναβρεθήκαμε με το Νίκο, με το διαρκές χιούμορ αλλά και το πάθος για τον πιο «σκληρό» ήχο, που αποτυπωνόταν στο γράψιμό του. Σμίξαμε με τον Πελοπίδα και τον Άγγελο, που η αληθινή αγάπη τους για τον κλασσικό metal ήχο «ξεχειλίζει», μαζί με τον Σπύρο, που τα «παραμυθένια» πολλές φορές άρθρα του, «πλάθανε» εικόνες και συναισθήματα, και η παρέα ολοένα και μεγάλωνε.
Η σχέση και η χημεία δεν φθίνουν όταν υπάρχει κοινός τόπος και όμορφοι, «αγνοί» άνθρωποι, απαλλαγμένοι από παρωπίδες και εμμονές. Η αγάπη, το άγχος και η λαχτάρα για ουσιαστική παραγωγή ενός διαδικτυακού περιοδικού σεβαστού/σεβάσμιου/αξιοπρεπούς επιπέδου και η καθημερινή αγωνία για το τελικό αποτέλεσμα, μπορεί να φέρει κοντά ανθρώπους που τους χωρίζουν αποστάσεις, χωρίς ούτε οι ίδιοι να καταλαβαίνουν πώς.
Μπορεί να φέρουν όμως και φουρτούνες, παρόμοιες με εκείνες σε Βόρειες Θάλασσες….
Οι «εστίες αγάπης» όμως δεν σβήνουν εύκολα. Και μάλλον πρέπει να ήταν «γραμμένο» (στον τοίχο;), ότι όσα εμπόδια και αν υπήρχαν (ή θα υπάρχουν), δε θα περνούσε πολύς καιρός μέχρι το ασίγαστο πάθος για μουσική, επικοινωνία, αναζήτηση νέων ακουσμάτων, θα αποτυπωνόταν σε μια κοινή προσπάθεια με μόνους γνώμονες την αγάπη για τη μουσική και την επικοινωνία μέσω αυτής.
Έτσι λοιπόν, εγένετο …. Soundcheck!! (ή Soundcheck.Network, αν το προτιμάτε)
Ένα «παιδί» γεννημένο από αστείρευτη, αληθινή αγάπη, με την παρεΐστικη, αγνή προσέγγιση υπό το πρίσμα του οπαδού και ακόλουθου, κυρίως του ήχου που δημιούργησε ο «αριστερόχειρας προπάτορας», αλλά με «ανοικτά τα μάτια και τα αυτιά» για οτιδήποτε όμορφο και άξιο λόγου υπάρχει και «αγγίζει χορδές», κάνοντάς μας καλύτερους ανθρώπους. Όπως θεωρώ έκανε τον γράφοντα η πρόσφατη συνάντηση με έναν άγνωστο μέχρι τότε, «μουσικό στρόβιλο».
Τέτοιους όμορφους «στροβίλους» έχουμε μπροστά μας λοιπόν και θα τους κυνηγάμε σφόδρα, για να μην μας ξεφεύγουν και να τους επικοινωνούμε με τη μουσική μας παρέα….Andiamo amici!!
