Νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, το γεγονός ότι οι Arch Enemy είναι μια τεράστια μπάντα, στο μεταλλικό “γίγνεσθαι”. Εδώ και 30 χρόνια, οι Σουηδοί έχουν “χτίσει” και κατορθώνουν να “συντηρούν”, έναν “μύθο” στην παγκόσμια melodic death metal σκηνή. Ακόμη και όταν έχασαν δύο από τα βασικά “γρανάζια” τους, την Angela Gossow και προσφάτως τον Jeff Loomis, “ανταποκρίθηκαν” εξαιρετικά, με την Alissa White-Gluz και τον Joey Concepcion, να αποτελούν ασφαλείς “επιλογές”. Τρία χρόνια μετά το φοβερό “Deceivers”, η πεντάδα από το Halmstad επιστρέφει δριμύτερη, με ένα ακόμη αξιόλογο album, το “Blood Dynasty”, αποφασισμένοι να “τεστάρουν” τις “αντοχές” τους στην κορυφή.
Πολύ δύσκολο “κομμάτι” αυτό, να προσπαθείς να μείνεις στην “κορυφή”, έτσι δεν είναι; Το εύκολο είναι να “σκαρφαλώσεις” ως εκεί, όμως η “μαγκιά” είναι να παραμείνεις. Και όσα και αν “λέγονται” για τους Arch Enemy, νομίζω ότι οι ίδιοι “απαντούν” όσο πειστικά και εκεί που πρέπει, τόσο στο “σανίδι”, όσο και δισκογραφικά, προσφέροντάς μας αξιόλογες κυκλοφορίες, ικανές να τους “κρατήσουν” στον “θρόνο” τους. Και το “Blood Dynasty”, είναι ακριβώς μια τέτοια κυκλοφορία. Οι Σουηδοί “στηρίζονται” στις γερές melodic death “βάσεις” τους, ενώ αποτελεί πλέον γεγονός, ότι αρχίζουν και “πειραματίζονται” ηχητικά, “ψάχνοντας” περισσότερο για “κίνητρο”, να “φρεσκάρουν” τον ήχο τους και να ισχυροποιήσουν την “θέση” τους, στην παγκόσμια metal κοινότητα. Η αλήθεια είναι, ότι οι Arch Enemy διατηρούν τον τρομερό melodic death “χαρακτήρα” τους, όμως εδώ έχουν προσθέσει κάποιες μοντέρνες metalcore, thrashy και speed “πινελιές”, ενώ τα καθαρά φωνητικά φαίνεται να “κερδίζουν” χώρο και χρόνο, ικανό να αναδείξει και ένα πιο σύγχρονο “πρόσωπο” της μπάντας. Ίσως πολλούς τους “κομπιάσει” αυτή η προσέγγιση, όμως οι Σουηδοί έχουν “κερδίσει” το δικαίωμα να “πράξουν” όπως πιστεύουν ορθότερα, για να διατηρήσουν τα “κεκτημένα”. Προφανώς και οι στιγμές που ακούγονται ως ο melodic death “εαυτός” τους, είναι και εκείνες οι “δυνατές” του album, όμως γίνεται αντιληπτό ότι κάτι “καλό” μπορεί να “γεννηθεί”, αν “βελτιώσουν” ακόμη περισσότερο και τις πιο σύγχρονες “πινελιές” τους. Το σίγουρο πάντως είναι, ότι το “Blood Dynasty” έχει μια πιο σύγχρονη “ματιά” ηχητικά, ενώ δεν χάνει την “επαφή” του με τις melodic death “ρίζες” του σχήματος.
Αυτή η πιο “σύγχρονη” ηχητική προσέγγιση, φαίνεται ότι λειτούργησε ευεργετικά για τους Σουηδούς, ως προς το συνθετικό κομμάτι. Και μπορεί εδώ να μην υπάρχουν εκείνες οι “εμπορικές”, οι “πιασάρικες” συνθέσεις, συνεχίζουν ωστόσο να υπάρχουν εκείνες οι “στιγμές”, που μπορούν να γίνουν sing along, που θα “αποτυπωθούν” στο μυαλό σου και θα αντιληφθείς το “μεγαλείο” των Arch Enemy. Δεδομένα “έξυπνα” κομμάτια, με εξαιρετικό “στήσιμο” και songwriting, με εκρηκτικά, μελωδικά και άρτια riff, με “κοφτερά” και περίτεχνα solo, με την Alissa White-Gluz να παραδίδει, για ακόμη μία φορά, άψογες ερμηνείες και τον Joey Concepcion να “χωράει” ιδανικά στα “παπούτσια” του Loomis. Ο Amott έχει δημιουργήσει κάποια από τα πιο ευφάνταστα κιθαριστικά μέρη, με τον Concepcion να κατορθώνει να “κουμπώνει” στο “πνεύμα” και την Alissa να γίνεται “ένα” με αυτά, “χαρίζοντάς” μας αρκετές μεγάλες ερμηνευτικά στιγμές. Το “Presage” λειτουργεί ως εκείνος ο εισαγωγικός “δίαυλος”, με το melodic death ομώνυμο “έπος”, “Blood Dynasty”, ένα κομμάτι όπου η “δυναστεία” των Arch Enemy βρίσκει “απάγκιο”, το “Illuminate The Path” εκπλήσσει με το metalcore “ύφος” του, η διασκευή στο “Vivre Libre” των Blaspheme, με τα καθαρά φωνητικά στην γαλλικήν, αναδεικνύει το πιο μελωδικό “πρόσωπο” της White-Gluz, ενώ είναι κάτι “ξεχωριστό” και για το group,τα “Don’t Look Down” και “Liars & Thieves”, με την speed-άτη “χροιά” τους, το “The Pendulum”, με την μελωδική power “ματιά” του, τα “Dream Stealer”, “March Of The Miscreants”, “Paper Tiger” και “A Million Suns”, με τον στιβαρό melodic death “χαρακτήρα” τους, το “Blood Dynasty” καταφέρνει να “προκαλεί”, να “αγκαλιάζει” ένα μεγαλύτερο εύρος κοινού και να επιτρέπει στους Σουηδούς, να διατηρούν τα “σκήπτρα” τους. Η αλήθεια είναι, ότι σε αυτήν την δισκογραφική προσπάθειά τους, οι Arch Enemy εμφανίζονται πολύ “προοδευτικοί” συνθετικά, και ίσως αυτό αποτελέσει το “ερέθισμα”, για ακόμη μεγαλύτερη συνέχεια.
Όσον αφορά την παραγωγή, οι Σουηδοί παραμένουν πιστοί στα υψηλά ποιοτικά στάνταρ τους, με τον ήχο να είναι “ογκώδης”, στιβαρός και πεντακάθαρος. Θα ήθελα να σταθώ στο εξώφυλλο, όπου πραγματικά οι Arch Enemy με εξέπληξαν, αφού μιλάμε για αρκετά “σκληρή” και “άγρια” δημιουργία, που “αγγίζει” artwork metalcore σχημάτων, ίσως δείχνοντας τις πιο σύγχρονες “προτιμήσεις” της μπάντας.
Εντάξει, δεν μπορώ να πω ότι περίμενα κάτι λιγότερο ή περισσότερο από τους Arch Enemy, από έναν αξιόλογο δίσκο, που θα διατηρούσε το σχήμα στην περίοπτη “θέση” του στον melodic death χώρο και θα κατάφερνε να “συντηρήσει”, αυτόν τον τεράστιο “μύθο” που έχει “χτίσει”. Ναι, δεν είναι όσο melodic death metal θα το θέλαμε, ναι, ίσως κάποιοι “προβληματιστούν” ή και στεναχωρηθούν, όμως οι Σουηδοί κατορθώνουν και πάλι να μένουν στα “πράγματα”, “ρίχνοντας” μια πιο σύγχρονη “ματιά” στον ήχο τους. Σιγουρά πάντως δεν θα περάσει απαρατήρητο, ενώ η πιο “προοδευτική” προσέγγισή του, ίσως ανοίξει τον “δρόμο” σε ένα ευρύτερο φάσμα κοινού. Δεν ξέρω αν καταφέρει να βρίσκεται στις λίστες με τα καλύτερα album της χρονιάς, αλλά γνωρίζω ότι θα ιντριγκάρει πάρα πολύ κόσμο και αυτό ίσως του “χαρίσει” μια θέση εκεί.
Είδος: Melodic Death Metal
Δισκογραφική: Century Media Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 28 Μαρτίου 2025
Facebook
Website
