DAMANEK

INTERVIEW

Είναι μάλλον άδικο να χαρακτηρίσεις τους Damanek απλά σαν ένα progressive rock σχήμα. Η προσθήκη “crossover” που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι για να προσδιορίσουν τη μουσική τους μπορεί να αποδώσει ένα μέρος της δικαιοσύνης που αναμενόμενα επιζητεί η πληθωρική τους ταυτότητα. Όντας αυτόματα και άμεσα μαγεμένοι και ερωτευμένοι με το ολόφρεσκο τρίτο τους άλμπουμ, “Making Shore”, καταφεύγουμε στη βοήθεια του τραγουδιστή, πολυοργανίστα και συνθέτη Guy Manning, να μάθουμε περισσότερα.

Το συναίσθημα που νιώθει κάποιος από την αρχή με το “A Mountain of Sky” είναι ένα ευρύ ταξίδι με στόχο να διαμορφώσει μια οικουμενική εντύπωση σε όλα τα θέματα των στίχων που εμπλέκονται σε αυτό. Είναι πράγματι έτσι ή απλά η σκέψη μου;
Ναι, ίσως θα έπρεπε να προσθέσουμε ένα σύνθημα “ταξιδέψτε τον κόσμο με τον Damanek!” ,το νέο άλμπουμ σας ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο από το Έβερεστ στο Κουίνσλαντ της Αυστραλίας μέχρι την Ελλάδα στο Μιζούρι στα κεντροδυτικά των ΗΠΑ και με το “Oculus” σε πολλές διαστάσεις… έτσι φαντάζομαι ότι τελικά έχουμε ταξιδέψει!

Τα τραγούδια έχουν ρυθμιστεί προφανώς για να ταιριάζουν με το περιεχόμενό τους και με το τι είναι το τραγούδι και έτσι πολλές φορές ασχολούμαστε με παγκόσμια ζητήματα, την πείνα, τον υπερπληθυσμό, την κλιματική αλλαγή και άλλα και, κατά περίπτωση, τοποθετώ τα τραγούδια στα μέρη που τα θέματα γίνονται φανερά.

Φτάνοντας στο τρίτο βήμα με το “Making Shore” ποιες είναι οι διαφορές και η εξέλιξη που αντιλαμβάνεσαι στη μουσική σας σήμερα, σε σύγκριση με τα προηγούμενα άλμπουμ;
Δεν νομίζω ότι με το “Making Shore” υπάρχει μεγάλη διαφορά συγκριτικά με τα δύο πρώτα άλμπουμ. Είμαι πολύ περήφανος και ευχαριστημένος με τα τραγούδια των δύο πρώτων άλμπουμ και δεν νομίζω ότι η σύνθεση των τραγουδιών έχει βελτιωθεί κατά τη γνώμη μου, απλώς έχουμε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για το πώς να τακτοποιούμε πράγματα, να χρησιμοποιούμε καλύτερα όργανα, να τα παράγουμε πιο επιτυχημένα και να καταλήξουμε στο τελικό προϊόν με καλύτερο τρόπο νομίζω.

Από άποψη περιεχομένου, το νέο άλμπουμ έχει ακόμα τα πρώτα επτά τραγούδια που αναφέρονται σε αυτό που θα έλεγα “παγκόσμια ζητήματα και η ανθρώπινη κατάσταση” και έτσι αυτό δεν έχει αλλάξει για αυτό το άλμπουμ σε σύγκριση με τα άλλα δύο, αλλά προφανώς υπάρχει ένα δεύτερο μέρος σε αυτό που είναι το “Oculus”. Αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό “θηρίο”, καθώς είναι ένα πλήρες αφηγηματικό concept, γοτθικής φύσης και το προσεγγίσαμε ελαφρώς διαφορετικά, το προσαρμόσαμε και δημιουργήσαμε την ατμόσφαιρα και γι’ αυτό με άλλο τρόπο.

Αν ήθελες λοιπόν να κάνεις μια κατάλληλη εισαγωγή σε κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος με τη μουσική σας, από την πλευρά σου, πώς θα γινόταν αυτό;
Λοιπόν, το πρώτο λιμάνι θα ήταν πάντα ο ιστότοπος του συγκροτήματος στο www.damanek.com. Κάθε ένα από τα 3 άλμπουμ έχει τη δική του μίνι ιστοσελίδα που έχει στίχους, τίτλους και σημειώσεις από εμένα για το τι είναι το τραγούδι. Στον ιστότοπο υπάρχει επίσης μια σελίδα “Listen” με ένα δείγμα κομματιού από κάθε άλμπουμ. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το συγκρότημα, υπάρχει μια σελίδα «Βιογραφία». Για να εμβαθύνουμε ακόμη περισσότερο:

Για μένα – ρίξτε μια ματιά και στο www.guymanning,com καθώς το ίδιο είδος ιστότοπου υπάρχει και για τα 15 σόλο άλμπουμ μου.

Για τον Sean, ρίξτε μια ματιά στις σελίδες Unitopia και Southern Empire.

Για τον Marek, ρίξτε μια ματιά στο Seven Steps to the Green Door και Cyril για αρχή.

Ακούγεστε σαν να έχετε επιλέξει έναν αναζωογονητικό τρόπο να περιγράφετε και να αντιμετωπίζετε διάφορες καταστάσεις ενώ γράφετε μουσική, ακόμα και σε πιο σκοτεινά θέματα όπως για παράδειγμα στο “Noon Day Candles”, όπου ο ακροατής αντιμετωπίζει μια ευγενική και ομαλή προσέγγιση στο προφανές πρόβλημα. Είναι στόχος σας να ακούγεστε σαν κομψοί διασκεδαστές, ενώ μπορείτε ταυτόχρονα να κάνετε τον κόσμο να σκεφτεί;
Στόχος μου είναι πάντα η επικοινωνία. Εάν έχω ένα συγκεκριμένο μήνυμα να περιγράψω, θα το κάνω με τρόπο που πιστεύω ότι μπορεί να είναι πιο ευχάριστος για τον ακροατή ή τουλάχιστον θα τον κάνω να σκεφτεί πράγματα – Εάν δεν ακούσεις, δεν μπορείς να λάβεις το “μήνυμα”. Προσπαθώ να μην κάνω πολύ “κήρυγμα”, αλλά μερικές φορές, αν νιώθω μεγάλο πάθος, μπορεί να λειτουργήσω και έτσι!

Στη μουσική σας παλέτα των τόσων επιρροών ο καθένας μπορεί να αναγνωρίσει τις δικές του επιλογές, αλλά θα ήταν πραγματικά πολύ ενδιαφέρον να μας πείτε τις βασικές σας επιρροές και αν μπορείτε να ακούσετε μερικές από αυτές στη μουσική σας.
Μπορώ μόνο να σας δώσω πραγματικά τις επιρροές μου… θα χρειαστεί να μιλήσετε με τους Sean και Marek για να πάρετε τις δικές τους!

Για μένα… τα αγαπημένα μου συγκροτήματα με τα οποία μεγάλωσα ήταν πραγματικά πολύ διαφορετικά:  Jethro Tull, Genesis, Yes, Al Stewart, Roy Harper, Steely Dan, 10cc, Thomas Dolby, Hatfield and the North, Joni Mitchell, Return to Forever, Weather Report, μεταξύ πολλών άλλων!

Κάθε κεφάλαιο στο “Making Shore” έχει ένα σοβαρό θέμα και νόημα, αλλά ήθελα να μας περιγράψεις την ιστορία του “In Deep Blue” με τα δικά σου ιδιαίτερα λόγια.
Εντάξει, αυτό είναι το πιο προσωπικό τραγούδι σε αυτό το άλμπουμ για μένα, καθώς περιγράφει ένα πραγματικό γεγονός. Πήγαμε στην Ελλάδα για διακοπές με τον μικρότερο γιο μου, ο οποίος έχει το σύνδρομο asperger. Δεν είναι κανένα μειονέκτημα γι ‘αυτόν και δύσκολα θα το διακρίνει κανείς, αλλά μερικές φορές νέες κοινωνικές καταστάσεις μπορεί να τον κάνουν να αισθάνεται άβολα. Ενώ ήταν εκεί, μας ανακοίνωσε ότι ήθελε να κάνει καταδύσεις μόνος του. Μείναμε έκπληκτοι αλλά ευχαριστημένοι. Έφυγε, έκανε τη βουτιά και επέστρεψε για να μας ενημερώσει, κάνοντας και τους δύο γονείς χαρούμενους και περήφανους. Αυτή είναι λοιπόν η ιστορία του…

Θα ήθελα επίσης να μας δώσεις μια σύντομη περιγραφή του επικού σας έργου “Oculus” και της πηγής έμπνευσης για αυτό.
Αυτό είναι πιο δύσκολο να περιγραφεί. Στη σελίδα του δικτυακού τόπου για το “Oculus”, όλα παρουσιάζονται. Υπάρχει μια αφηγηματική ενότητα (όπως το βιβλίο του τραγουδιού) συν τους στίχους όπου και τα δύο μαζί θα έκαναν πολύ καλύτερη δουλειά για να τα εξηγήσουν όλα πραγματικά.

Ουσιαστικά, το έπος αφορά τους κινδύνους της ενασχόλησης με δισδιάστατα ταξίδια!

Δείτε τι μπορείτε να με αυτά. Έχω “δανειστεί” και αναφέρω άλλα έργα μέσα σε αυτό…είναι ένας συνδυασμός ιδεών που προέρχονται από βιβλία, τραγούδια κ.λπ.

Σκοπεύετε να προωθήσετε το άλμπουμ με ζωντανές εμφανίσεις; Είναι εύκολο να προσεγγίσετε το ζωντανό αποτέλεσμα που έχετε στο μυαλό σας χωρίς προηχογραφημένα μέρη;
Οποιαδήποτε ζωντανή δράση θα είναι το 2024 το συντομότερο, καθώς όλοι έχουμε δεσμεύσεις πριν από αυτό.

Η τελευταία περιοδεία “Damanek, Southern Empire και Seven Steps to the Green Door European/Uk” είχε μεγάλη επιτυχία, οφείλω να πω. Θα ήταν διασκεδαστικό να το ξανακάνω. Πραγματικά χρησιμοποιήσαμε κάποια προηχογραφημένα μέρη την τελευταία φορά, καθώς δεν είχαμε την πολυτέλεια να συμπεριλάβουμε πνευστά και χορωδία!

Ζώντας σε πραγματικά περίεργους καιρούς, υπάρχουν φωνές σε άλλες τέχνες που πιστεύεις ότι μοιράζονται τις ίδιες επιλογές και σκέψεις μαζί σας; Έχεις ακόμα την πίστη στη μουσική και στο μήνυμα της ή είναι κάτι περισσότερο σαν εξορκισμός για σένα;
Η “United Progressive Fraternity” , η αδελφότητα του  Mark Trueack και οι Damanek μοιράζονται παρόμοιες ανησυχίες για τον κόσμο και φυσικά κάποιοι πιο διάσημοι άνθρωποι όπως ο Peter Gabriel.

Η μουσική είναι το μέσο που επιλέγω να χρησιμοποιήσω για να εκφράσω τον εαυτό μου και τις ιδέες/σκέψεις μου. Δεν είναι πραγματικά εξορκισμός ή κάθαρση, περισσότερο αυτό θέλω να κάνω για να μπορώ να βοηθήσω και μου αρέσει να γράφω τραγούδια και στίχους… έτσι αυτό κάνω.

Και το τελευταίο, μπορείς να μου εξηγήσεις πως προέκυψε το όνομα Damanek;
Όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά μαζί, το σχήμα απαρτιζόταν από τον Marek, τον Dan Mash και εμένα,  πριν έρθει ο Sean). Είχαμε παίξει και οι τρεις μαζί στο πρώτο άλμπουμ και την περιοδεία των UPF.

Έτσι έφτιαξα το όνομα χρησιμοποιώντας το DA (από το Dan), το MAN (από το Manning) και το EK (από τον Marek).

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 890 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.