CRIMSON VEIL: Ντεμπούτο video single για το τραγούδι “Flinch”

NEWS

Το dark alternative metal σχήμα Crimson Veil μπορεί να εξακολουθεί να είναι ένα μυστήριο για ορισμένα μέρη του metal κόσμου, αλλά αυτό φαίνεται επιτέλους να αλλάζει καθώς το τετραμελές γκρουπ με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο παρουσιάζει τον χαρακτηριστικό ήχο του με το ντεμπούτο single “Flinch” σήμερα.

Το κομμάτι είναι επίσης μέρος της πρώτης προσφοράς του συγκροτήματος με τίτλο “Hex”, το οποίο πρόκειται να εκτεθεί στο παγκόσμιο κοινό από τις 20 Σεπτεμβρίου 2024 .

Η φωνητική εστέτ Mishkin Fitzgerald σχολιάζει: “Το “Flinch” είναι για το τέλος του κόσμου. Σαν ανθρωπότητα, βρισκόμαστε σε μια μαζική εξαφάνιση λόγω των δικών μας επιλογών και πολλές φορές νιώθουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα που θα τη σταματήσει”.

Δείτε το video:

Το “Flinch” είναι κάτι διαφορετικό για τους σκεπτόμενους ακροατές: είναι ένα δισυπόστατο τραγούδι που μεταβαίνει αβίαστα μεταξύ επιθετικότητας και ευφορίας. Ξεκινά με ένα κλασικό κουαρτέτο εγχόρδων ενορχηστρωμένο από τη Hana Piranha, προσελκύοντας τον ακροατή πριν εκραγεί σε ατονικά riff κιθάρας, συνοδευόμενα από βαθιά γρυλίσματα θανάτου. Στο εντελώς αντίθετο άκρο του φάσματος του είδους, το τραγούδι ξεσπά σε ταξιδιάρικα, ονειρικά ηχητικά τοπία και τελικά κορυφώνεται σε ένα ένδοξο σόλο κιθάρας από τον Garry Mitchell. Τα ταιριαστά και γοητευτικά τύμπανα της Anna Mylee μεταφέρουν άψογα το κοινό σε αυτόν τον μουσικό λαβύρινθο, ενώ η Fitzgerald γυρίζει ανάμεσα σε αιθέρια απαλά φωνητικά σε βαθιά γρυλίσματα.

“Hex” – Track Listing:

Hex
Ribbons
Flinch
Shift
Illuminate
Opulence
Joyless
Awake
Task

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1154 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.