Ο μεγάλος Brian Harold May γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου 1947, και είναι ένας από τους σημαντικότερους Άγγλους μουσικούς και συνθέτες, που εδραίωσε τη φήμη σαν κιθαρίστας του μυθικού rock συγκροτήματος των Queen. Ο May ήταν συνιδρυτής των Queen με τον τραγουδιστή Freddie Mercury και τον ντράμερ Roger Taylor. Οι εμπνεύσεις του στη σύνθεση βοήθησαν τους Queen να γίνουν ένα από τα πιο επιτυχημένα συγκροτήματα στην ιστορία της rock.
Ο May έπαιζε στο παρελθόν με τον Taylor στο συγκρότημα των Smile, στο οποίο είχε ενταχθεί ενώ ήταν στο πανεπιστήμιο. Μετά το σχηματισμό των Queen το 1970, ο μπασίστας John Deacon προστέθηκε για να ολοκληρώσει το line-up το 1971. Έγιναν ένα από τα μεγαλύτερα rock συγκροτήματα στον κόσμο με την επιτυχία του άλμπουμ “A Night at the Opera” και του single “Bohemian Rhapsody”. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι Queen έπαιξαν σε μερικούς από τους μεγαλύτερους χώρους στον κόσμο, με αποκορύφωμα την εκπληκτική εμφάνιση του Live Aid το 1985. Σαν μέλος των Queen, ο May ήταν εξαιρετικά επιδραστικός και τεχνικός μουσικός. Ταυτίστηκε με έναν χαρακτηριστικό ήχο που δημιουργήθηκε από την προσωπική του κιθάρα, που ήταν χειροποίητη και ονομάστηκε Red Special. Ο May έγραψε πολλές διαχρονικές επιτυχίες για τους Queen, όπως τα “We Will Rock You”, “I Want It All”, “Fat Bottomed Girls”, “Flash”, “Hammer to Fall”, “Save Me”, “Who Wants to Live Forever” , “Too Much Love Will You Kill You”, και “The Show Must Go On”.
Μετά τον θάνατο του Mercury το 1991, εκτός από τη συναυλία που ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του, το 1992, την κυκλοφορία του “Made in Heaven” (1995) και του tribute single του 1997 στον Mercury, “No-One but You (Only the Good Die Young)” (γραμμένο από τον May ), οι Queen μπήκαν στον πάγο για αρκετά χρόνια, αλλά τελικά επανήλθαν από τον May και τον Taylor για ζωντανές εμφανίσεις με άλλους τραγουδιστές. Το 2005, μια δημοσκόπηση του Planet Rock κατέταξε τον May σαν τον έβδομο καλύτερο κιθαρίστα όλων των εποχών. Βρέθηκε επίσης στο Νο. 26 της λίστας του Rolling Stone με τους “100 καλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών”. Το 2012, ψηφίστηκε δεύτερος καλύτερος κιθαρίστας σε δημοσκόπηση αναγνωστών του περιοδικού Guitar World. Το 2001, ο May μπήκε στο Rock and Roll Hall of Fame σαν μέλος των Queen, και το 2018 το συγκρότημα έλαβε το βραβείο Grammy Lifetime Achievement.
1971– Γεννιέται ο Russell Allen , Αμερικανός τραγουδιστής περισσότερο γνωστός πίσω από το μικρόφωνο στο progressive metal συγκρότημα Symphony X. Έχει επίσης δουλέψει με τα supergroups Star One, Allen-Lande, Level 10, και υπήρξε ένας από τους δεκατέσσερις τραγουδιστές στο το progressive symphonic metal συγκρότημα Trans-Siberian Orchestra. Από το 2011, έχει προσφέρει τις υπηρεσίες του σαν frontman του heavy metal συγκροτήματος Adrenaline Mob.
Προτάθηκε στους Symphony X από τον πρώην τραγουδιστή του γκρουπ,Rod Tyler. Ο Allen από το 1995, κυκλοφόρησε μαζί τους οκτώ στούντιο άλμπουμ και ένα live άλμπουμ.
1990– Το “Apple” είναι το μοναδικό ολοκληρωμένο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού ροκ συγκροτήματος Mother Love Bone. Κυκλοφόρησε μέσω της Stardog/Mercury Records.
Λίγες μέρες πριν από την προγραμματισμένη κυκλοφορία του δίσκου, ο τραγουδιστής Andrew Wood έκανε υπερβολική δόση ηρωίνης. Αφού πέρασε λίγες μέρες στο νοσοκομείο σε κώμα, πέθανε, φέρνοντας ουσιαστικά το πρόωρο τέλος των Mother Love Bone. Το άλμπουμ θα κυκλοφορούσε τελικά λίγο αργότερα την ίδια χρονιά αυτή τη μέρα του Ιουλίου, φτάνοντας στο νούμερο 34 στο Top Heatseekers chart του Billboard το 1992. Η Kim Neely των Rolling Stone είπε ότι το άλμπουμ “τα καταφέρνει εκεί που αμέτρητα άλλα hard-rock άλμπουμ έχουν αποτύχει, αποτυπώνοντας την ουσία από αυτό που έκαναν οι μεγάλοι Zeps, δίνοντας μια ξεχωριστή στροφή της δεκαετίας του ’90”.
1993– Το “Terrified” είναι το έβδομο άλμπουμ του αμερικανικού heavy metal συγκροτήματος Quiet Riot. Είναι το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος μετά από πέντε χρόνια απουσίας και σηματοδοτεί την επιστροφή του τραγουδιστή Kevin DuBrow μετά την απομάκρυνσή του το 1987. Είναι το μοναδικό στούντιο άλμπουμ του μπασίστα Kenny Hillery με το συγκρότημα και ο ντράμερ Bobby Rondinelli παίζει σε αρκετά τραγούδια.
Το τραγούδι “Itchycoo Park” είναι μια διασκευή του single των Small Faces από το 1967. Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που το συγκρότημα είχε διασκευάσει ένα τραγούδι των Small Faces, καθώς είχαν κάνει επίσης διασκευές τους στα δύο πρώτα άλμπουμ τους, στα οποία συμμετείχε ο Randy Rhoads. Αυτό είναι επίσης το πρώτο άλμπουμ των Quiet Riot χωρίς τον παραγωγό Spencer Proffer.
