Άρθρο – THE METAL DIARIES 11: O Kerry King στους Megadeth

ARTICLE

Το ημερολόγιο γράφει 27 Μαΐου 1982 και οι νεαροί που κουβαλούν το όνομα Metallica θα κάνουν τη δεύτερη μόλις ζωντανή τους εμφάνιση. Δεν θα είναι όμως μια τυχαία, τοπική παράσταση, καθώς θα έχουν την τιμή να ανοίξουν για τους μυθικούς Βρετανούς Saxon, στα πλαίσια της αμερικανικής περιοδείας για το άλμπουμ “Denim and Leather”.

Ανάμεσα στο κοινό του “Whiskey a Go Go” στο West Hollywood της California, δυο φίλοι και κιθαρίστες, ο Jeff Hanneman και ο Kerry King, που είχαν ένα χρόνο νωρίτερα δημιουργήσει τους Slayer, μένουν άφωνοι με το παίξιμο του κιθαρίστα Dave Mustaine. Εκείνη η νύχτα έμελλε να αλλάξει όλη τη γενική προοπτική, την αντίληψη του Kerry King για την κιθάρα και τη μουσική.

Δυο χρόνια αργότερα, οι Slayer έχουν ήδη κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους “Show No Mercy”, και ο King τον Απρίλιο του 1984 βρίσκεται στη Βόρεια Καλιφόρνια.  Μέσω ενός κοινού φίλου, μαθαίνει πως ο Mustaine ρωτούσε γι’ αυτόν, και τελικά έρχονται σε επαφή. Έχει απομακρυνθεί με τον γνωστό επεισοδιακό τρόπο από τους Metallica, και έχει ιδρύσει με τον μπασίστα David Ellefson τους Megadeth. Υπήρχε η πυρετώδης προετοιμασία για την ζωντανή εμφάνιση του γκρουπ στο San Francisco, και έτσι έψαχναν για δεύτερο κιθαρίστα.

Ο King παρέμενε από εκείνο το βράδυ του ’82 ένας θερμός θαυμαστής του ταλέντου του Mustaine. Είδε την ευκαιρία αυτή σαν ένα μεγάλο σχολείο της προσωπικής του εξέλιξης αλλά ταυτόχρονα και σαν ένα τρόπο να δυναμώσει το όνομα των Slayer. Ήθελε να παίξει στο ίδιο συγκρότημα με τον Mustaine, αλλά ταυτόχρονα είχε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του τους Slayer. Ήθελε να διεκδικήσει περισσότερη αναγνωρισιμότητα με αυτό, όμως ποτέ δεν είπε, ”θα μείνω στους Megadeth”.

Ο Ellefson ενθουσιάστηκε αμέσως με την αντίληψη και το ταλέντο του King, από την πρώτη πρόβα: “ στεκόταν εκεί χωρίς καμία έκφραση στο πρόσωπό του και έβλεπε τον Dave να παίζει κάποιο βαρύγδουπο riff όπως το “Chosen Ones” ή το “The Conjuring”, και μετά ο King έβαζε το χέρι του στην κιθάρα του και το έπαιζε νότα προς νότα, και εσύ ήσουν κάπως, να με πάρει ο διάολος, αυτός ο τύπος καταλαβαίνει πραγματικά τον Dave!”

Η αλήθεια ήταν πως ο King έμαθε πολύ γρήγορα όλα όσα έγραφε ο Mustaine και ήταν άμεσα έτοιμος για τη σκηνή. Μαζί με το μπάσο του Ellefson δημιούργησαν έναν ήχο και ένα ύφος που τους έσπρωξε μπροστά. Έκανε πέντε ζωντανές εμφανίσεις με τη μπάντα, πριν επιστρέψει στη Νότια Καλιφόρνια, στο σπίτι του, και τους Slayer. Σε αυτό το σύντομο πέρασμα, διατήρησε τη γνωστή του αισθητική στη σκηνή με τα καρφιά και τους ανάποδους σταυρούς, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που ανέβαιναν με τζιν παντελόνια και αθλητικά παπούτσια.

Πέρα από την προτεραιότητα των Slayer, ο King δεν έκρυψε πως υπήρχαν αρκετά πράγματα που τον χώριζαν από τους Megadeth, με χαρακτηριστικές δηλώσεις όπως “δεν ξέρω πώς μπορεί κανείς να είναι στους Megadeth για περισσότερο από μερικές ώρες, αυτός ο τύπος είναι τρελός”. Αν και γενικά αναφέρεται συνήθως σε εκείνη τη συγκυρία σαν μια θητεία με καλές στιγμές, πολλά πράγματα πέρα από τη μουσική, όπως για παράδειγμα τα ναρκωτικά είχαν εξασφαλίσει πως το πέρασμά του από το γκρουπ θα ήταν πολύ σύντομο.

Παρά τον κοινό τους μουσικό σεβασμό, η σχέση μεταξύ του King και του Mustaine πέρασε δύσκολες στιγμές, με τους δυο αντιπάλους να βγάζουν συχνά τα άπλυτά τους στη φόρα σε συνεντεύξεις. Μεγάλο μέρος της εχθρότητας προήλθε από την περιοδεία “Clash of the Titans” του 1991, που περιλάμβανε Slayer, Megadeth, Anthrax, Alice in Chains και μεγάλη ένταση στα παρασκήνια.

Για δεκαετίες, οι δύο τους αντάλλασαν προσβολές. Το 2005, μετά από σχόλια από τον Mustaine που αμφισβήτησαν το ταλέντο του King, ο σκληρός των Slayer χαρακτήρισε τον frontman των Megadeth σαν “μίζερο άτομο”. Παρά όλες αυτές τις αντεκκλήσεις , οι Slayer και Megadeth θα ένωναν τις δυνάμεις τους για την περιοδεία “American Carnage” το 2010, και αργότερα, για τις περίφημες εμφανίσεις των “Big 4”.

Κάποια στιγμή, ο αναγεννημένος Mustaine μάλλον θέλησε να κλείσει τον τοξικό κύκλο και είπε δημόσια: “είχαμε μια σχέση με τα πάνω και τα κάτω της όλα αυτά τα χρόνια, γιατί, όπως γνωρίζετε, ο Kerry είναι πολύ ειλικρινής και μερικές φορές αστειεύεται με κάποιον ενώ άλλες  όχι, αλλά  ήταν ένας σπουδαίος φίλος και τρέφω τεράστιο σεβασμό για αυτό που έκανε με τους Slayer.”

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1040 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.