Το Αμφιθέατρο “Red Rocks” (συνήθως αναφέρονται σε αυτό σαν απλά “Red Rocks”) είναι ένα υπαίθριο αμφιθέατρο χτισμένο σε μια βραχώδη δομή στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες, κοντά στο Morrison του Colorado, δέκα μίλια (16 χλμ.) δυτικά του Denver. Υπάρχει ένας μεγάλος, κεκλιμένος, σε σχήμα δίσκου βράχος πίσω από τη σκηνή, ένας τεράστιος κατακόρυφος βράχος με γωνία προς τα έξω δεξιά από τη σκηνή, και αρκετές μεγάλες προεξοχές με γωνία προς τα έξω αριστερά από τη σκηνή. Έχει τοποθετηθεί και μια περιοχή καθισμάτων που έφτασε στην χωρητικότητα των 9.525 θεατών.
Το 1927, η πόλη του Denver αγόρασε την περιοχή “Red Rocks”. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Την πρώτη δεκαετία του εικοστού αιώνα, ο John Brisben Walker είχε το όραμα να δει καλλιτέχνες να παίζουν σε μια σκηνή φωλιασμένη στο τέλεια ακουστικό περιβάλλον του Red Rocks, που πιθανότατα χρησιμοποιήθηκε από τη φυλή Ute σε παλαιότερες εποχές. Ο Walker διοργάνωσε αρκετές συναυλίες μεταξύ 1906 και 1910 σε μια προσωρινή σκηνή, και από το όνειρό του, ξεκίνησε η ιστορία του Red Rocks σαν χώρου παραστάσεων. Το φυσικό αμφιθέατρο του Red Rocks χρειάστηκε πάνω από 200 εκατομμύρια χρόνια για να σχηματιστεί ολοκληρωτικά. Η πόλη του Denver απέκτησε το αμφιθέατρο από τον Walker για 54.133 δολάρια (ποσό που ισοδυναμεί με 854.273 δολάρια σήμερα), μια συνολική έκταση 728 στρεμμάτων (1,1 τετραγωνικά μίλια, 2,9 τετραγωνικά χιλιόμετρα). Εκτός από την πλατφόρμα, ο Walker είχε κατασκευάσει επίσης το τελεφερίκ Mount Morrison Cable Incline που μετέφερε τουρίστες από τη μια βάση του στο σημείο που είναι σήμερα το πάρκινγκ του αμφιθεάτρου, για να απολαύσουν τη θέα από την κορυφή του όρους Morrison. Λειτούργησε για περίπου πέντε χρόνια ξεκινώντας το 1909.
Στην πραγματικότητα ήταν ο George Cranmer, διευθυντής του Denver Parks, που έπεισε την πόλη του Denver να αγοράσει την περιοχή Red Rocks από τον Walker το 1927. Ο Cranmer έπεισε τον δήμαρχο Benjamin Stapleton να χτίσει πάνω στα θεμέλια που έθεσε ο Walker. Ζητώντας τη βοήθεια του Civilian Conservation Corps (CCC) και της Works Progress Administration (WPA), τους παρασχέθηκαν εργατικό δυναμικό και υλικά για το εγχείρημα. Η κατασκευή του αμφιθεάτρου ξεκίνησε το 1936, χρειάστηκε πέντε χρόνια για να ολοκληρωθεί, και ολοκληρώθηκε επίσημα στις 15 Ιουνίου 1941.
Πολλές δημόσιες και ιδιωτικές παραστάσεις πραγματοποιούνται στο Red Rocks για πάνω από έναν αιώνα. Η πρώτη καταγεγραμμένη παράσταση στο αμφιθέατρο ήταν τα Μεγάλα Εγκαίνια του Κήπου των Τιτάνων, που έγινε από τον εκδότη John Brisben Walker στις 31 Μαΐου 1906. Συμμετείχε ο Pietro Satriano και η 25μελής μπάντα πνευστών του, και αποτέλεσε ουσιαστικά το επίσημο άνοιγμα του φυσικού αμφιθέατρο για χρήση από το ευρύ κοινό αφού ο Walker το αγόρασε τότε με τα έσοδα από την πώληση του περιοδικού “Cosmopolitan”.
Μια από τις μεγαλύτερες εκδηλώσεις του αμφιθεάτρου μέχρι σήμερα ήταν η Γιορτή των Φαναριών στις 5 Σεπτεμβρίου 1908. Γιορτάζοντας το άνοιγμα της φυσικής διαδρομής κοντά στο όρος Falcon, προγραμματίστηκε να γίνει μετά το φεστιβάλ του Nagasaki της Ιαπωνίας και περιλάμβανε τέσσερα στρατιωτικά συγκροτήματα και πυροτεχνήματα που ρίχτηκαν από τα όρη Falcon και Morrison, αλλά και δύο ενδιάμεσους λόφους.
Η διάσημη τραγουδίστρια της όπερας Mary Garden έβαλε το “Red Rocks” στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη με την εμφάνισή της της στις 10 Μαΐου 1911. Έχοντας εμφανιστεί σε πολλές αίθουσες όπερας σε όλο τον κόσμο, μνημόνευσε το “Red Rocks” σαν τον καλύτερο χώρο στον οποίο είχε εμφανιστεί ποτέ.
Από την πλήρη κατασκευή του αμφιθεάτρου στη σημερινή του μορφή από το Civilian Conservation Corps, και το επίσημο άνοιγμα στις 15 Ιουνίου 1941, διοργανώνονται τακτικές σεζόν συναυλιών σχεδόν κάθε χρόνο από το 1947. Μάλιστα, η πρώτη παράσταση κάθε εποχής είναι η λεγόμενη “Easter Sunrise”, μια μη θρησκευτική λειτουργία που πραγματοποιείται την Κυριακή του Πάσχα κάθε έτους.
Η πρώτη σημαντική εμφάνιση rock & roll καλλιτέχνη στο Red Rocks ήταν από τους Beatles στις 26 Αυγούστου 1964, που ήταν και η μόνη συναυλία που δεν έγινε sold out κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους στις ΗΠΑ. Η μοναδική τοποθεσία του έκανε τον χώρο αγαπημένο για πολλούς καλλιτέχνες: ο Jimi Hendrix έπαιξε την 1η Σεπτεμβρίου 1968, μαζί με τους Vanilla Fudge και Soft Machine. Οι Diana Ross & the Supremes εμφανίστηκαν εκεί στις 14 Αυγούστου 1969.
Ένα περιστατικό κατά τη διάρκεια μιας παράστασης από τους Jethro Tull στις 10 Ιουνίου 1971, οδήγησε σε πενταετή απαγόρευση rock συναυλιών στο χώρο. Περίπου 1.000 άτομα χωρίς εισιτήρια έφτασαν στην sold-out παράσταση. Η αστυνομία του Denver οδήγησε το πλήθος που συνεχώς αυξανόταν και δεν είχε εισιτήρια, σε μια περιοχή πίσω από το θέατρο, όπου μπορούσαν να ακούσουν τη μουσική αλλά όχι να δουν το συγκρότημα. Η κατάσταση έμοιαζε ελεγχόμενη μέχρι τη στιγμή που κάποιοι επιχείρησαν να εισέλθουν στο αμφιθέατρο παραβιάζοντας επιθετικά τη γραμμή της αστυνομίας. Μερικοί από αυτούς άρχισαν να ρίχνουν πέτρες και η αστυνομία απάντησε ρίχνοντας δακρυγόνα. Ο άνεμος μετέφερε τα δακρυγόνα πάνω από το λόφο, στο πλήθος που βρισκόταν μέσα, αλλά και στη σκηνή. Μετά το περιβόητο αυτό γεγονός, γνωστό και σαν “Riot at Red Rocks”, ο δήμαρχος του Denver William H. McNichols Jr. απαγόρευσε τις rock συναυλίες από το αμφιθέατρο. Για τα επόμενα πέντε χρόνια, οι παραστάσεις στο Red Rocks περιορίζονταν σε πιο ήπιες μουσικές επιλογές, όπως οι John Denver, Sonny & Cher, The Carpenters, Pat Boone, Seals & Crofts και Carole King. Η απαγόρευση τελικά άρθηκε μέσω νομικών μέτρων που έλαβε ο διοργανωτής συναυλιών του Denver, Barry Fey, ο οποίος προσπάθησε να κλείσει το συγκρότημα America στο χώρο το 1975. Αφού του αρνήθηκαν την άδεια από την πόλη, ο Fey τους οδήγησε στο δικαστήριο και το δικαστήριο έκρινε ότι η πολιτεία είχε ενεργήσει “αυθαίρετα και ιδιότροπα” με την απαγόρευση στις rock συναυλίες στο Red Rocks. Ξεκινώντας από το καλοκαίρι του 1976, τα rock συγκροτήματα επέστρεψανκαι πάλι στο χώρο. Οι Jethro Tull έπαιξε ξανά στο Red Rocks στις 7 Ιουνίου 1988, στις 12 Αυγούστου 2008 και στις 8 Ιουνίου 2011.
Στις 5 Ιουνίου 1983, οι U2 εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της War Tour τους, μπροστά σε μόνο 4.400 σε πολύ άσχημο καιρό. Τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί, αλλά ο αριθμός του κοινού επηρεάστηκε από τις καιρικές συνθήκες, με τους περισσότερους να πιστεύουν ότι η παράσταση θα ακυρωθεί. Η παράσταση όμως δεν ακυρώθηκε, επειδή το συγκρότημα δεν μπορούσε να πάρει τα χρήματά του πίσω για τα έξοδα από τα συνεργεία γυρισμάτων και τον εξοπλισμό για την παράσταση. Όσοι αντιμετώπισαν τον καιρό και εμφανίστηκαν, είδαν τον Bono, ο οποίος ήρθε στο πάρκινγκ και στο πλήθος περισσότερες από μία φορές, να τους ζητά να αγνοήσουν τις θέσεις τους και να προχωρήσουν όσο γινόταν κοντά στη σκηνή, για να κάνουν το χώρο να φαίνεται γεμάτος, καθώς η εμφάνιση αυτή γυριζόταν για αυτό που έγινε τελικά η επίσημη βίντεο κυκλοφορία του γκρουπ “U2 Live στο Red Rocks: Under a Blood Red Sky”. Χαρακτηριστική απόπειρα των γυρισμάτων ήταν και το μουσικό βίντεο για το “Sunday Bloody Sunday”, που προβλήθηκε επαναληπτικά στο MTV.
Με την ιδιαιτερότητα του Red Rocks να έχει προσελκύσει αμέτρητους καλλιτέχνες για επίσημα γυρίσματα συναυλιών τους ή άλλων promo βίντεο τραγουδιών, σκηνοθέτες που έκαναν γυρίσματα στο χώρο, αλλά και μεγάλες μορφές κάθε μουσικού ιδιώματος να έχουν εκφράσει τον θαυμασμό τους για την ομορφιά της τοποθεσίας, μια περίεργη διάκριση φτάνει να συνοψίσει τη μοναδικότητά του. Το 1999, αφού το περιοδικό “Pollstar” απένειμε στο “Red Rocks” την ετήσια διάκριση να είναι ο καλύτερος μικρός υπαίθριος χώρος για ενδέκατη φορά, άλλαξε το όνομα του βραβείου σε “Red Rocks Award” και αφαίρεσε τον χώρο από το διαγωνισμό.
