Articles – Oι U2 Και η ιστορία του “ONE TREE HILL”

ARTICLE

Στις 3 Ιουλίου 1986 γίνεται ένα δυστύχημα στο Δουβλίνο, όταν μια βροχερή μέρα ένα αυτοκίνητο προσκρούει σε μια μοτοσυκλέτα. Ο οδηγός του δίτροχου, ένας Μαορί ονόματι Greg Caroll, μην μπορώντας να σταματήσει στον βρεγμένο δρόμο, σκοτώνεται ακαριαία. Η μηχανή ανήκε στον διάσημο τραγουδιστή των U2, Bono και το δυστύχημα έγινε λίγο πριν την έναρξη των ηχογραφήσεων για το πέμπτο άλμπουμ των Ιρλανδών, “The Joshua Tree”.

Ας γυρίσουμε όμως πίσω στο 1984, όταν οι U2 επισκέπτονται για πρώτη φορά την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία στα πλαίσια της “The Unforgettable Fire Tour”. Μετά από την πτήση στο Auckland που κράτησε 24 ώρες, ο Bono δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στη διαφορά ώρας μεταξύ Νέας Ζηλανδίας και Ευρώπης. Έφυγε από το δωμάτιο του ξενοδοχείου του κατά τη διάρκεια της νύχτας και κάποιοι ντόπιοι τον βοήθησαν να περιηγηθεί στην πόλη. Ο ένας από τους ντόπιους αυτούς ήταν ο Greg Caroll, ο οποίος πήγε τον Bono στην περίφημη τοποθεσία “One Tree Hill”, ένα σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο στο Auckland, με ένα μνημείο στην κορυφή του αφιερωμένο στον John Logan Campbell, έναν από τους ιδρυτές της πόλης. Ο Bono έχει καταγράψει την εμπειρία αυτή στη βιογραφία των U2 που εκδόθηκε το 2009. Θυμόταν έντονα το μοναδικό δέντρο που στεκόταν στην κορυφή του βουνού σαν μια έντονη γιαπωνέζικη ζωγραφιά και κοίταξε γύρω την περιοχή με τους κρατήρες των ηφαιστείων. Το 1994 το δέντρο έπεσε θύμα επίθεσης από έναν ακτιβιστή Μαορί με αλυσοπρίονο, αλλά παρέμεινε εκεί έστω και πληγωμένο μέχρι τη νέα απόπειρα το 1999, όταν μετά εκτιμήθηκε πως ήταν πια ασταθές και έπρεπε να αφαιρεθεί. Στις 26 Οκτωβρίου 2000 ολοκληρώθηκε η απομάκρυνσή του και ο ορίζοντας του Auckland άλλαξε για πάντα.

Στην εμφάνιση των U2 την επόμενη μέρα από τη νύχτα που ο Caroll ξενάγησε τον Bono, την 1η Σεπτεμβρίου στο Logan Campbell Center του Auckland, ήταν η πρώτη μέρα που ο φρέσκος ντόπιος φίλος τους προσελήφθη στο road crew της μπάντας, όταν ζήτησε δουλειά από τον διευθυντή παραγωγής τους Steve Iredale. Αρχικά εργάστηκε στο γκρουπ της ασφάλειας μπροστά στη σκηνή, αλλά η προθυμία του και η γενική του χρησιμότητα έκαναν τον μάνατζερ του γκρουπ να κρίνει την παρουσία του πολύ βολική και για το υπόλοιπο της περιοδείας. Τον βοήθησαν να εκδώσει γρήγορα διαβατήριο και τους ακολούθησε στην περιοδεία στην Αυστραλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες σαν βοηθός τους. Έγινε πολύ στενός φίλος με τον Bono και τη σύζυγό του Ali Hewson, και μετά την ολοκλήρωση της περιοδείας, πέταξε μαζί τους στο Δουβλίνο, συνεχίζοντας να δουλεύει γι’ αυτούς μέχρι το μοιραίο δυστύχημα της 3ης Ιουλίου 1086.

Ο θάνατός του πραγματικά τους συγκλόνισε, καθώς ήταν η πρώτη φορά που σκοτώθηκε κάποιος ο οποίος δεν ήταν απλά μέλος του εργασιακού τους κύκλου, αλλά μέλος της ευρύτερης οικογένειας, καθώς είχε μπει υπό την προστασία τους και είχε ταξιδέψει τόσο μακριά από την πατρίδα του για να δουλέψει στο Δουβλίνο μαζί τους. Ο θάνατός του ήταν ένα δυνατό χαστούκι που τους υπενθύμισε πως υπήρχαν πιο σημαντικά πράγματα από το rock & roll. Ο Bono ήταν συντετριμμένος καθώς ουσιαστικά ο Caroll εκείνη τη μέρα επέστρεφε τη μηχανή στο σπίτι του αντί γι’ αυτόν, κάνοντάς του εξυπηρέτηση. Τον αγαπούσαν τόσο πολύ που έπρεπε να βρουν κάτι πραγματικό σπουδαίο να γεμίσουν την τρύπα στην καρδιά τους. Με τη συνοδεία του Bono, της γυναίκας του Ali, του ντράμερ Mullen και άλλων μελών της ευρύτερης οικογένειας των U2, μετέφεραν το πτώμα του πίσω στη Νέα Ζηλανδία, και το έθαψαν με τον παραδοσιακό Μαορί τρόπο στο Kai-iwi Marae, κοντά στο Whanganui, την πατρίδα του Caroll. Ο Bono τραγούδησε τα “Let it Be” και “Knockin’ on Heaven’s Door” στην κηδεία του.

Λίγο μετά την επιστροφή στο Δουβλίνο, ο Bono έγραψε στίχους για ένα τραγούδι για την κηδεία και του έδωσε το όνομα “One Tree Hill”, από τη μνήμη της ξενάγησης του Caroll εκείνη τη νύχτα το 1984 στο Auckland. Το τραγούδι πήρε στο σχήμα του στη διάρκεια των ηχογραφήσεων για το “The Joshua Tree”, και ο Bono ηχογράφησε τα φωνητικά με μια φορά, καθώς ένιωθε πως δεν μπορούσε να τραγουδήσει τους στίχους αυτούς για δεύτερη φορά. Επίσης απέφυγε κάποιο καιρό να το ακούσει αφού είχε ηχογραφηθεί και με την προσθήκη ενός τρίο εγχόρδων. Το συγκρότημα άφησε το τραγούδι έξω από το σετ της περιοδείας για το δίσκο μέχρι το τρίτο σκέλος της, όταν ο Bono ένιωθε πια πως μπορούσε να διαχειριστεί τα συναισθήματά του. Έκανε ζωντανό ντεμπούτο στις 10 Σεπτεμβρίου 1987, στη συναυλία στο Uniondale στη Νέα Υόρκη.

Μια άλλη διάσταση του βασικού θέματος του τραγουδιού προστέθηκε με τον στίχο “Jara sang, his song a weapon in the hands of love/you know his blood still cries from the ground”. Είναι μια αναφορά στον Χιλιανό πολιτικό ακτιβιστή και λαϊκό τραγουδιστή Victor Jara, ο οποίος έγινε σύμβολο της αντίστασης κατά της στρατιωτικής δικτατορίας του Pinochet, όταν βασανίστηκε και σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος της Χιλής το 1973. Ο Bono έμαθε για τον Jara, όταν συνάντησε τον Rene Castro, έναν Χιλιανό καλλιτέχνη τοιχογραφιών, στη διάρκεια της περιοδείας της Διεθνούς Αμνηστίας A Conspiracy of Hope. Και ο Castro βασανίστηκε και κρατήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για δυο χρόνια από τον στρατό, επειδή τα έργα του επέκριναν το καθεστώς της χούντας.

Η αμερικανική τηλεοπτική σειρά “One Tree Hill” που βγήκε στον αέρα το 2003, πήρε το όνομά της από το τραγούδι των U2, που ακούστηκε στην τελευταία σκηνή, στο φινάλε της σειράς το 2012. Το “One Tree Hill” κυκλοφόρησε σαν single μόνο στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, όπου και βρέθηκε στην πρώτη θέση.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 898 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.