Articles – “1984”: Ο Παναμάς, η στρίπερ, το αυτοκίνητο και το μωρό με το τσιγάρο

ARTICLE

Η πρώτη περίοδος με την αυθεντική σύνθεση των Van Halen, δηλαδή τον Roth, τον Michael Antony και τους αδερφούς Van Halen, ολοκληρώνεται με το άλμπουμ “1984”, που είναι το έκτο τους στούντιο άλμπουμ, και κυκλοφόρησε στις 9 Ιανουαρίου εκείνης της χρονιάς. Βρισκόμαστε στην περίοδο των έντονων προστριβών του Eddie Van Halen με τον Roth, αλλά και τον παραγωγό της Warner Bros, Ted Templeman, που διαφωνούσαν με την πρόθεση του κιθαρίστα να προωθήσει τα keyboards στον ήχο της μπάντας.

Μέχρι το 1983, ο Eddie βρισκόταν στη διαδικασία κατασκευής του δικού του στούντιο, που είχε ονομάσει “5150”, εμπνευσμένο από τον αντίστοιχο κώδικα νόμου της Καλιφόρνια για την προσωρινή, αθέλητη κράτηση ατόμων με σημάδια ψυχικής ασθένειας, μαζί με τον Donn Landee, μόνιμο μηχανικό ήχου του συγκροτήματος (και αργότερα, παραγωγός στις ηχογραφήσεις των άλμπουμ “5150” και “OU812”.Ενώ ακόμα τοποθετούνταν σανίδες και μηχανές ταινίας, ο Eddie άρχισε να δοκιμάζει τα synthesizer για να περάσει η ώρα. Ο Templeman τον θυμάται να κάνει αμέτρητες δοκιμές, μέχρι να πετύχει τους ήχους που είχε στο μυαλό του. Το αποτέλεσμα της επιμονής του Eddie ήταν τελικά ένας συμβιβασμός μεταξύ των δύο συνθετικών παρατάξεων στο συγκρότημα: μια μίξη από τραγούδια με πλήκτρα και το τυπικό hard rock με μπροστάρη την κιθάρα, για το οποίο ήταν γνωστό το συγκρότημα. Το “1984” ήταν το άλμπουμ που τελικά απαίτησε τον περισσότερο χρόνο από κάθε άλλο να ολοκληρωθεί, καθώς χρειάστηκε μήνες για να ηχογραφηθεί, σε σύγκριση με τα περισσότερα από τα προηγούμενα LP τους που χρειάστηκαν λιγότερο από δύο εβδομάδες, ενώ το πρώτο τους LP ηχογραφήθηκε σε μόλις 5 ημέρες, όλα στο Sunset Studios.

Το “Panama” ήταν ένα από τα τελευταία τραγούδια των Van Halen που ηχογραφήθηκαν με τον David Lee Roth στο μικρόφωνο πριν φύγει από το συγκρότημα εξαιτίας μουσικών διαφορών. Έχοντας ήδη δημιουργήσει ένα πολύ σεβαστό όνομα και χιλιάδες φίλους, το γκρουπ απογειώνεται εμπορικά με το “1984”. Με το βασικό single που βασιζόταν στα synths,  το περίφημο “Jump”, πετυχαίνουν πια το Νο 1 και περνούν σε ένα πολύ ευρύτερο κοινό, αλλά δεν αφήνουν και τους κλασικούς τους οπαδούς με παράπονα. Το rocker “I’ll Wait” ήταν το επόμενο single και ακολούθησε το “Panama”, που δεν άφησε καμία αμφιβολία πού βρίσκονταν οι προτεραιότητες του γκρουπ (κορίτσια, κιθάρες, αυτοκίνητα). Το “Hot For Teacher” ήταν το τελευταίο single, που κράτησε το γκρουπ στα ραδιόφωνα για όλο το 1984.

Όλοι μας ξέουμε πως ο Παναμάς είναι μια χώρα στην Κεντρική Αμερική που φημίζεται για το κανάλι της, αλλά δεν έχει καμία σχέση με το τραγούδι. Οι στίχοι αναφέρονται σε μια στρίπερ που ο David Lee Roth γνώρισε στην Αριζόνα. Όπως εξήγησε κάποια στιγμή στο “The Howard Stern Show”, το τραγούδι προέκυψε μετά από μια συνέντευξη που έδωσε ο Roth στις αρχές της δεκαετίας του ’80. ο δημοσιογράφος τον είχε κατηγορήσει ότι έγραφε μόνο στίχους για το σεξ, τα ναρκωτικά και τα γρήγορα αυτοκίνητα. Κάποια στιγμή είτε κατά τη διάρκεια είτε μετά τη συνέντευξη, ο Diamond Dave συνειδητοποίησε ότι δεν είχε γράψει ποτέ τραγούδι για γρήγορα αυτοκίνητα, έτσι άρχισε να δουλεύει τους στίχους του “Panama”. Αργότερα παραδέχτηκε σε μια άλλη συνέντευξη ότι οι στίχοι που είχε γράψει ήταν μοιρασμένα εμπνευσμένοι τόσο από εκείνη τη στρίπερ, όσο και από το αυτοκίνητο.

Στο αντίστοιχο video clip του “Panama”, το αυτοκίνητο που οδηγεί ο David Lee Roth είναι από τη δική του συλλογή. Είναι ένα κάμπριο Mercury του 1951 (με τέσσερις πόρτες) που το είχε ονομάσει “California Girl”. Αργότερα μάλιστα εμφανίστηκε στο βίντεό του για το “California Girls”.

Ο Michael Anthony στο μεταξύ, παίζει ένα μπάσο σε σχήμα μπουκαλιού ουίσκι Jack Daniel’s, το οποίο η εταιρεία έφτιαξε ειδικά για αυτόν. Αυτό ήταν καθαρά ενάντια στην τακτική του MTV, καθώς το κανάλι είχε μια αυστηρή πολιτική κατά της διαφήμισης στα βίντεο – είχαν βάλει μάλιστα τους ZZ Top να αφαιρέσουν ένα πλάνο με την μπύρα Schlitz από ένα από τα κλιπ τους πριν το μεταδώσουν. Με την εμφάνιση του προϊόντος στο μπάσο του Anthony, δεν υπήρχε εύκολος τρόπος να αφαιρεθεί η φίρμα, και το MTV δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να απορρίψει ένα βίντεο των Van Halen το 1984.

Στη διάρκεια της γέφυρας του τραγουδιού, εκεί που ο Roth τραγουδάει, “I can barely see the road from the heat comin’ off it,”, μπορεί να ακούσει κανείς τον ήχο ενός αυτοκινήτου να ανεβάζει στροφές στο βάθος. Το αυτοκίνητο ήταν η Lamborghini Miura S του 1972 του Eddie Van Halen, δώρο της συζύγου του, Valerie Bertinelli, όταν παντρεύτηκαν. Το αυτοκίνητο μεταφέρθηκε στο στούντιο και τα μικρόφωνα προσαρτήθηκαν στον σωλήνα εξάτμισης για να ηχογραφήσουν τον κατάλληλο ήχο για το τραγούδι. Μερικές από τις σκηνές στο βίντεο όπου ο David Lee Roth κάνει διάφορα διασκεδαστικά πράγματα όπως η οδήγηση σε ένα κάμπριο, ήταν πλάνα που γυρίστηκαν για το βίντεο “Jump” αλλά δεν χρησιμοποιήθηκαν. Και τα δύο βίντεο σκηνοθετήθηκαν από τον Pete Angelus, ο οποίος έκανε επίσης το “Hot For Teacher”.

Το εξώφυλλο του άλμπουμ, που έδειχνε ένα μωρό να καπνίζει, προκάλεσε σοβαρές αντιδράσεις, και μάλιστα κάποια δισκοπωλεία στο Ηνωμένο Βασίλειο, αρνήθηκαν να το παραλάβουν.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 897 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.