Άρθρο – LED ZEPPELIN: “Dazed and Confused”

ARTICLE

Ο Jake Holmes ήταν ένας Αμερικανός συνθέτης τραγουδιστής και δημιουργός διαφημιστικών spot. Υπήρξε κάποτε μέλος των Tim Rose & The Thorns, και έγραψε ολόκληρα άλμπουμ για τον Frank Sinatra και τους The Four Seasons.  Όμως τα δυο προσωπικά του άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 1967, θεωρούνται τα πιο γόνιμα και πρωτοποριακά.

 Στις 25 Αυγούστου 1967, ο δρόμος τον έβγαλε στη Νέα Υόρκη, όπου άνοιξε μαζί με τους Youngbloods, την εμφάνιση των περίφημων Yardbirds στο Village Gate Theatre. Ο ντράμερ των Yardbirds, Jim McCarty ήταν ο μόνος που έφτασε νωρίς και πρόλαβε να δει την εμφάνιση του Holmes. Εντυπωσιασμένος από το τραγούδι “Dazed and Confused”, αγόρασε την επόμενη μέρα το άλμπουμ. Το έπαιξε στο υπόλοιπο συγκρότημα, και ο Jimmy Page, ο μοναδικός κιθαρίστας στο γκρουπ εκείνη την περίοδο, ενθουσιάστηκε κι αυτός με το τραγούδι. Ήταν μια παράξενη ακουστική σύνθεση για ένα παραισθησιογόνο ταξίδι με χαρακτηριστική μπασογραμμή, παρανοϊκούς στίχους και στοιχειωμένο ήχο.

Ενώ λοιπόν οι Yardbirds βρίσκονταν ακόμα σε περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, άρχισαν να σκαλίζουν το τραγούδι και να δημιουργούν τη δική τους εκδοχή. Η αλλόκοτη ατμόσφαιρα του Holmes, η μπασογραμμή-παγίδα, καθώς και οι περισσότεροι αρχικοί στίχοι παρέμειναν. Ο Page διπλασίασε τελικά τη μπασογραμμή, απηχώντας τη ζωντανή εκδοχή του Holmes με δυο ακουστικές κιθάρες, ενώ ο τραγουδιστής Keith Relf άλλαζε ή ανακάτευε τη σειρά των γραμμών στους στίχους. Σταδιακά, το αποτέλεσμα ήταν ένας συνδυασμός λέξεων από τον Holmes και τον Relf. Παράλληλα, με την ώθηση των ντραμς και της έντονης Fender Telecaster, η συνολική εντύπωση απομακρύνθηκε αισθητά από τον αρχικό folk ήχο. Οι βασικές καινοτομίες των Yardbirds ήταν τα οργανικά breaks και κυρίως το απλωμένο οργανικό μέρος στο μέσο του τραγουδιού. Με τη συνδρομή των τεσσάρων μελών, η νέα εκδοχή είχε σημαντική αλλαγή και κατέληξε σε έναν ελκυστικό επιτάφιο. Οι Yardbirds έπαιξαν το τραγούδι σε συναυλίες, αλλά δεν ηχογράφησαν ποτέ μια στούντιο έκδοση, αν και το έπαιξαν σε μια ηχογραφημένη εκπομπή του BBC, τον Μάρτιο του 1968. Η συγκεκριμένη εκτέλεση του τραγουδιού έμοιαζε αρκετά με αυτή που θα έπαιρνε τελικά στο πρώτο άλμπουμ των Led Zeppelin.

Στις 28 Μαρτίου 1968, οι Yardbirds επέστρεψαν στη Νέα Υόρκη για να ξεκινήσουν την τελευταία τους περιοδεία στις ΗΠΑ. Πριν από τη συναυλία τους στις 30 Μαρτίου στο Anderson Theater, εκπρόσωποι από την Epic Records, την αμερικανική εταιρεία του γκρουπ, τους ενημέρωσαν θα γινόταν ηχογράφηση για ένα ζωντανό άλμπουμ. Το γκρουπ θεώρησε ότι δεν ήταν αρκετά έτοιμο, αλλά προχώρησαν, με το “Dazed and Confused” να παίζεται τρίτο στη σειρά. Απογοητευμένοι από το αποτέλεσμα, οι Yardbirds απέρριψαν κάθε ιδέα να κυκλοφορήσουν οι ηχογραφήσεις. Αργότερα όμως, μετά την άνοδο της φήμης του Page στους Led Zeppelin, η Epic κυκλοφόρησε το άλμπουμ το 1971, με το τραγούδι να έχει τον τίτλο “I’m Confused” (χωρίς την παραμικρή πληροφορία για τον συνθέτη). Μέσα σε μια εβδομάδα, ο Page κινήθηκε νομικά και εμπόδισε περαιτέρω πωλήσεις του άλμπουμ.

Όταν οι Yardbirds διαλύθηκαν το 1968, ο Page ήδη σχεδίαζε να ηχογραφήσει το τραγούδι στο στούντιο με τη νέα μπάντα που είχε σχηματίσει εκείνο το καλοκαίρι. Σύμφωνα με τον μπασίστα των Zeppelin, John Paul Jones, η πρώτη φορά που άκουσε το τραγούδι ήταν στην πρώτη πρόβα της μπάντας στην Gerrard Street στο Λονδίνο, το 1968: “Ο Jimmy μας έπαιξε τα riff στην πρώτη πρόβα και είπε: “Αυτό είναι ένα τραγούδι που θέλω να κάνουμε”. Οι μελλοντικοί Led Zeppelin ηχογράφησαν την δική τους εκτέλεση  τον Οκτώβριο του 1968 στα Olympic Studios του Λονδίνου και το τραγούδι συμπεριλήφθηκε στο ντεμπούτο άλμπουμ τους “Led Zeppelin” του 1969. Το “Dazed and Confused” ήταν ουσιαστικά το δεύτερο τραγούδι που ηχογραφήθηκε στις πρόβες του Olympic.

Το συγκρότημα έγραψε το τραγούδι σε δύο ηχογραφήσεις. Ο Page έπαιξε Telecaster και χρησιμοποίησε δοξάρι βιολιού όπως έκανε με τους Yardbirds. Ο Robert Plant έγραψε στίχους σε πιο blues ύφος , σύμφωνα με τον Page, και τα φωνητικά του ήταν πιο ακατέργαστα και δυνατά, με “αδυσώπητο πάθος”. Πέρα από τους αλλαγμένους στίχους και τα φωνητικά, το τραγούδι παρέμεινε πολύ κοντά στη μορφή της εκτέλεσης των Yardbirds. Το “Dazed and Confused” κυκλοφόρησε σαν single στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Ιανουάριο του 1969, δυο εβδομάδες πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ.

Η εκδοχή του τραγουδιού των Led Zeppelin δεν απέδωσε δικαιώματα στον Holmes, καθώς ο Page θεώρησε ότι άλλαξε αρκετά τη μελωδία και πρόσθεσε αρκετούς νέους στίχους για να γλιτώσει από την αγωγή για κλοπή. Αν και ο Holmes δεν έκανε την παραμικρή ενέργεια εκείνη τη στιγμή, επικοινώνησε αργότερα με τον Page σχετικά με το θέμα. Ο Holmes υπέβαλε τελικά αγωγή τον Ιούνιο του 2010 στο Περιφερειακό Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών, με τον ισχυρισμό της παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων και κατονομάζοντας τον κιθαρίστα των Led Zeppelin σαν συγκατηγορούμενο. Ήταν η ευνοϊκή απόφαση για τον οργανίστα Matthew Fisher στην υπόθεση “A Whiter Shade Of Pale” που έπεισε τον Holmes να κάνει τη μήνυση, καθώς είχε δημιουργηθεί προηγούμενο ότι οι τίτλοι της σύνθεσης τραγουδιών μπορούσαν να αμφισβητηθούν στα βρετανικά δικαστήρια πολλά χρόνια μετά το γεγονός. Ο Holmes συμβιβάστηκε τελικά εξωδικαστικά με τον Page, το φθινόπωρο του 2011, και η υπόθεση απορρίφθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2012.

 Τα δικαιώματα της σύνθεσης του τραγουδιού άλλαξαν στο μάλλον κρυπτικό “Jimmy Page, Inspired By Jake Holmes”. Απέναντι σε αυτή τη μικρή αλλαγή θα στέκονται για πάντα τα λόγια του Holmes σαν απάντηση: “Είναι σαν να έχει απαχθεί το μωρό σου σε ηλικία δύο ετών και να το έχει μεγαλώσει μια άλλη γυναίκα. Μετά από όλα αυτά τα χρόνια, είναι το παιδί της”…

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1112 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.