Άρθρο – RANDY CALIFORNIA:  “And My Spirit Is Crying For Leaving”

ARTICLE

Στις 20 Φεβρουαρίου του 1951 γεννιέται στο Los Angeles ο Randy Craig Wolfe, που γίνεται γνωστός αργότερα σαν “Randy California”. Μόλις στα 15 του χρόνια συναντά τον Jimi Hendrix σε ένα δισκοπωλείο στη Νέα Υόρκη, και μαζί σχηματίζουν το συγκρότημα Jimmy James (το ψευδώνυμο του Hendrix τότε) and the Blue Flames. Αρχίζουν τις ζωντανές εμφανίσεις στο “Café Wha?” στο Greenwich Village. Ο μπασίστας της μπάντας είναι ο Randy Palmer, και αυτός ήταν ο λόγος που προέκυψε το “Randy California”, ενώ ο Palmer έγινε ο “Randy Texas”.

Τον Σεπτέμβριο του 1966 ο Hendrix ταξιδεύει στην Αγγλία όπου η φήμη και η καριέρα του απογειώνονται. Θέλει να πάρει μαζί του τον Randy California, όμως είναι μόλις δεκαπέντε χρονών και είναι αδύνατο να του δοθεί βίζα. Λίγο αργότερα ο Randy προσχωρεί στο συγκρότημα “Long Island Tangerine Puppets”, το οποίο αποτελείται από τους Walter Becker, John Cummings και Tommy Erdelyi. Ο Becker αργότερα σχηματίζει τους Steely Dan. Ο Cummings και ο Erdelyi γίνονται οι Johnny και Tommy Ramone.

Τον Ιούνιο του 1967, ο Randy επιστρέφει στην Καλιφόρνια στην οικογένειά του και σχηματίζει τους Spirit με τον πατριό του, Ed Cassidy. Στο μεταξύ, κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ του Jimi Hendrix, το κλασικό “Are You Experienced”. Τον Αύγουστο, μετά από μια σειρά ζωντανών εμφανίσεων στο Ash Groove και το Whiskey A Go Go, οι Spirit υπογράφουν δισκογραφικό συμβόλαιο με τον Ode Records του Lou Adler. Τον Ιανουάριο του 1968 κυκλοφορεί το πρώτο, ομότιτλο άλμπουμ τους, και τα πηγαίνει πολύ καλά, χωρίς να έχει κάποιο κραυγαλέο single στη λίστα των τραγουδιών του. Στις 26 Δεκεμβρίου του 1968, οι Led Zeppelin πραγματοποιούν την πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση στην Αμερική, ανοίγοντας για τους Vanilla Fudge στο Denver. Οι Spirit εμφανίζονται επίσης εκεί, μετά τους Led Zeppelin και πριν τους headliners Vanilla Fudge.

Η συνύπαρξη αυτή φαίνεται πως έπαιξε το ρόλο της, έτσι τον Ιανουάριο του 1969 οι Led Zeppelin παίζουν το τραγούδι των  Spirit, “Fresh Garbage”, στην εμφάνισή τους στο Fillmore West στο San Francisco. Στο μεταξύ, οι Spirit κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ τους, με τον τίτλο “The Family That Plays Together”, και το single “I Got a Line on You”, που έγραψε ο Randy με στόχο μια μεγαλύτερη επιτυχία, σκαρφαλώνει στο Νο 25 των ΗΠΑ. Το τρίτο τους άλμπουμ, με τον τίτλο “Clear”, έρχεται τον Ιούνιο του ’69, και το single “Dark Eyed Woman” καταλήγει στο No 118.

Μετά από παρότρυνση του Lou Adler της δισκογραφικής τους, οι Spirit απορρίπτουν την πρόσκληση στο Woodstock, και ξεκινούν μια περιοδεία στο Νότο, έχοντας στόχο μια σειρά από ραδιοφωνικούς σταθμούς με την ελπίδα να κερδίσουν μεγαλύτερο airplay. Τον επόμενο χρόνο ο Randy πετάγεται από ένα άλογο και χτυπά άσχημα στο κρανίο του ενώ έκανε ιππασία στους δρόμους του φαραγγιού Topanga. Το συγκρότημα κυκλοφορεί το άλμπουμ “Twelve Dreams of Dr. Sardonicus”, και δέχεται μια συμφέρουσα πρόταση για περιοδεία στην Ιαπωνία. Ο Randy όμως δεν μπορεί να πάει και αυτή η ευκαιρία χάνεται.

Στις 8 Νοεμβρίου του 1971, κυκλοφορεί το “Led Zeppelin IV”, με το “Stairway To Heaven” να κλείνει την πρώτη πλευρά του. Υπάρχουν στιγμές στην ακουστική του εισαγωγή που παραπέμπουν έντονα στο τραγούδι “Taurus” των Spirit, που είχε γράψει ο Randy. Δύσκολο να ξεχάσει κανείς πως οι Zeppelin είχαν περιοδεύσει αρκετά με τους Spirit το 1968 και το 1969.

Στο μεταξύ, η κακοδαιμονία του “Forrest Gump του rock”, Randy, συνεχίζεται. Το 1972 εγκαταλείπει τους Spirit και κυκλοφορεί ένα σόλο άλμπουμ με τον τίτλο “Kapt. Kopter and the (Fabulous) Twirly Birds. Καθώς ετοιμάζεται για ευρωπαϊκή περιοδεία, του κλέβουν από το βαν όλο τον εξοπλισμό. Πηδά από την Chelsea Bridge μέσα στον Τάμεση αλλά καταφέρνει να κολυμπήσει ασφαλής και η ιστορία βρίσκει το δρόμο της στις εφημερίδες.

Το 1975 οι Spirit επανασυνδέονται για να κυκλοφορήσουν το διπλό άλμπουμ “Spirit of ‘76”. Τον Αύγουστο του ’76, οι Firefall, με τον μπασίστα των Spirit, Mark Andes, ανοίγουν για τους Spirit σε μια συναυλία στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια. Ο Neil Young ανεβαίνει στη σκηνή κατά τη διάρκεια του σετ των Firefall και διασκευάζουν το “Just Like Tom Thumb’s Blues” του Bob Dylan. Ο Andes προσκαλεί τον Young στη σκηνή κατά τη διάρκεια του σετ των Spirit, αλλά ο Randy τον σπρώχνει και τον απομακρύνει από τη σκηνή. Το συγκρότημα σταματά να παίζει και φεύγει.

Ο Randy δεν άσκησε ποτέ δική του νομική αγωγή για την ομοιότητα με το “Taurus”, ούτε έκανε κάποια διευθέτηση με τους Zeppelin. Μιλώντας όμως το 1996 στο περιοδικό “Listener” είχε πει ξεκάθαρα: “Θα το πω απλά: είναι ένα rip-off. Τα παιδιά έκαναν εκατομμύρια δολάρια και δεν είπαν ποτέ, ‘Ευχαριστώ.’ Ποτέ δεν είπαν, “Μπορούμε να σας πληρώσουμε κάποια χρήματα για αυτό;”

Ένα χρόνο μετά, ο Randy πνίγεται ενώ κολυμπούσε στο Μολοκάι της Χαβάης με τον 12χρονο γιό του. Όταν το 2002 πέθανε και η μητέρα του,  ο Michael Skidmore από το Quincy της Μασαχουσέτης διορίστηκε διαχειριστής των δικαιωμάτων του. Μέσα σε πληθώρα υποθέσεων που δικαίωσαν καλλιτέχνες για αντιγραφές τραγουδιών και σύμφωνα με το ρεύμα που έφερε πολλούς διεκδικητές αποζημιώσεων απέναντι από τους διάσημους Led Zeppelin και την τεράστια περιουσία τους, στις 14 Ιουνίου του 2016 ξεκινά η δίκη για την περίπτωση του “Stairway to Heaven”, με τη θεατρική επιθετικότητα του κατήγορου να διαμηνύει πως “τα πνευματικά δικαιώματα δίνουν πίστωση στη δημιουργία αλλά δεν δίνουν πίστωση στην αντιγραφή”. Στις 23 Ιουνίου, η κακοδαιμονία του Randy μοιάζει να κρατά καλά, καθώς το δικαστήριο δικαιώνει ομόφωνα τους Zeppelin. Τον Σεπτέμβριο του 2018 το εφετείο επαναφέρει την υπόθεση, αλλά όλα σφραγίζονται οριστικά στις 9 Μαρτίου του 2020, με την οριστική επικύρωση της πρώτης απόφασης.

Μέσα στις αναπολήσεις του Mark Andes για τα βράδια με την παρέα του Page και του Plant με σνούκερ και μπύρες ή την επιμονή του Skidmore πως η επίδραση του Randy στους Zeppelin απλωνόταν πιο μακριά από το “Stairway to Heaven”, το ταραγμένο πνεύμα του Randy California μοιάζει να έχει χωρίσει αιώνια με κάθε ευτυχή συγκυρία.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1190 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.