Studio Report: ILLUSIVE MIRRORS

STUDIO ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ

Illusive Mirrors (Photo: John Frangos - Soundcheck)

Όταν εισήλθα στον κόσμο των διαδικτυακών περιοδικών, περίπου 7 χρόνια πριν, εξαρχής το «ανταποδοτικό όφελος», ξεχωριστών μουσικών στιγμών, σαν αυτών του μεσημεριού της Κυριακής, 30ης Σεπτεμβρίου, όταν και ανηφόρισα προς τα CFN Recordings Studio, του πολυτάλαντου παραγωγού (βλέπε, πρόσφατα, “Vortex”, όπου τον είχα συναντήσει πρώτη φορά στην προ-ακρόασή του), κιθαρίστα, τραγουδιστή, συνθέτη και κιμπορντίστα (Paul Di’Anno, Sorrowful Angels, Foray Between Ocean, Chaostar), ήταν η μόνη «αμοιβή», «πραγματική» και ουσιαστική.

Το να μοιράζεσαι τις αγωνίες, την επικέντρωση στις λεπτομέρειες, τα όνειρα μιας μπάντας, ιδιαίτερα κατά την πρώτη της δουλειά (ως πρώτη φορά δικιά μου, έλαχε να είναι η παρέα των Illusive Mirrors), είναι για τον γράφοντα σαν τις περιγραφόμενες σε εκείνο το παλιό διαφημιστικό στιγμές….. «Αξία ανεκτίμητη». Και την κάνει τέτοια, ο «κοινός τόπος» της αγάπης για τον ήχο και τη μουσική, γενικότερα, ως μέσο που φέρνει τους ανθρώπους κοντύτερα και τα συναισθήματα σε κοινή ατραπό, οδεύουσα κατευθείαν στα εσώψυχα.

Θα μπορούσα να σταθώ για να αναπτύξω έτι περαιτέρω τα παραπάνω, ως προς την εξαιρετικά fruitful, όπως λένε και στο χωριό μου, κουβέντα στο «περιθώριο» του session, με τον Διονύση Χριστοδουλάτο αλλά και την παρέα, και τις ενδιαφέρουσες και χωρίς παρωπίδες και οπαδιλίκια (αστεία υπόθεση όταν μιλάμε για μουσική), αλλά και υπό εμπεριστατωμένη οπτική του Διονύση, αλλά θα αδικούσα την αιτία του σμιξίματος, που ήταν οι Illusive Mirrors.

Με πορεία από το 2015 και «διαπλέοντας», «κυματώδεις συγκυρίες» μέχρι να φτάσουν ως εδώ, ήταν πλέον του σαφούς, από την «αύρα» καθ’ όλη τη διάρκεια του τελευταίου μέρους των ηχογραφήσεων του «σπαργανικού» τους δισκογραφικού βήματος, υπό τη μορφή ενός, ανεξάρτητης κυκλοφορίας, EP, ότι όλες οι ιδέες για την επιθυμητή «μορφή» του, ήταν αποκρυσταλλωμένες. Ενός τέτοιου «εμπνευσμένου» EP, όπου σε διάφορες στιγμές της διαδικασίας, μόνο κάποιες λεπτομέρειες και στοχευμένες «πινελιές», έμεναν για να ολοκληρωθεί, με την έμπειρη συμβολή και της οπτικής του Διονύση Χριστοδουλάτου.

Η ακροτελεύτια προσθήκη, ήταν τα βασικά αλλά και τα δεύτερα φωνητικά, αφού όλα τα υπόλοιπα είχαν ηχογραφηθεί ήδη, εξ ου και η απουσία του ντράμερ της μπάντας, Δημήτρη Κοφινά.

Η αιτία δημιουργίας τους, η Δήμητρα Κοένκα, ολοκλήρωσε με….«συνοπτικές διαδικασίες» (αλλά και χαμαιλεόντεια ποικιλομορφία) και όχι ως κάτι αξιωματικά συνηθισμένο, όπως μου σχολίασε ο Διονύσης με την εμπειρία του, τα φωνητικά μέρη, ενώ ως βασική συνθέτης του EP, είχε χαρακτηριστικές και εύστοχες παρεμβάσεις και ιδέες, για το πώς το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν προσεγμένο και στην τελευταία λεπτομέρεια. Εξίσου εύστοχος και ο μπασίστας Γιάννης Ζαβραδινός, που συμπλήρωσε το δικό του μέρος των δεύτερων φωνητικών, ενώ το έτερο εξ αυτών, μου παρουσίασε μία ακόμα ιδιαίτερη έκπληξη, αφού ο κιθαρίστας και συμμεριζόμενος τα backing vocals, Δημήτρης Φλώρος, θα μπορούσε εύκολα να….κάνει καριέρα και ως ένας τραγουδιστής, με το potential, που παρουσίασε.

Το πρώτο αυτό, λοιπόν, πόνημα των Illusive Mirrors, αποτελείται από τέσσερις, ουσιαστικά, ετερόκλητες συνθέσεις, με τη συνδρομή και του Jon Soti (Jon Soti, Floating Worlds), που βάζει το δικό του «λιθαράκι», σε ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα για πρώτη δουλειά. «Πιασάρικες» και «ξεσηκωτικές» μελωδίες και riffs, εγγυώνται μια απρόσκοπτη, συνεχόμενη, απολαυστική ακρόασή του, που πρόκειται να έρθει στα….αυτιά μας, περί τον Δεκέμβριο του τρέχοντος έτους, σε παραγωγή, μίξη και mastering του Διονύση Χριστοδουλάτου (CFN Recording Studios) και με ένα artwork της Έλενας Βασιλάκη.

Προσωπικά πέρασα φανταστικά στο παρεΐστικο μα καθόλα επαγγελματικό περιβάλλον που βίωσα στα CFN Recordings Studio. Είναι ίσως λίγο περίεργο, αλλά εξαιρετικά γοητευτικό και άκρως ενδιαφέρον, να παρακολουθείς από μία μεριά, πώς μία παρέα μουσικών οραματίζεται και «σμιλεύει» στα τελευταία τους στάδια, τους κόπους και τα όνειρα μιας πηγαίας δημιουργίας. Ήταν απολαυστικό, όσο και το περιεχόμενο αυτού, γεγονός για το οποίο εκτιμώ θα συμφωνήσουν όσοι το ακούσουν οσονούπω.

Tracklist:
Stand up (Dimitra Koenka)
Nothing More to Say (feat. Jon Soti) (Dimitra Koenka)
Moonlight Sinners (Onoufrios Podaras-Dimitra Koenka, Paul Iakovidis-Dimitra Koenka)
Intro/Save a Bullet
Save a Bullet (Giorgos Loukouzas-Dimitra Koenka)

Line up:
Vocals: Dimitra Koenka
Guitars (& BV): Dimitris Floros
Bass (& BV): John Zavradinos
Drums: Dimitris Kofinas

Οι Illusive Mirrors στο διαδίκτυο:
Facebook
Instagram

Avatar photo
About Σταύρος Βλάχος 576 Articles
Born in a shiny, Athens West Coast’ s town …. την χρονιά που κυκλοφόρησαν κάποια «μνημεία» της metal και rock (“Let There Be Rock”, “Bad Reputation”, “Sin After Sin”, “Spectres” and “Love Gun”). Πορεύθηκε μεταξύ Metallica, Sepultura, Iron Maiden, Raw Silk, Sacred Reich, Black Sabbath, DIO, Whitesnake, Obituary, Led Zeppelin, Megadeth, Savatage, AC DC και Rainbow, πριν «χαθεί» στον «κόσμο» του Jim Matheos, των Fates Warning και φτάσει να «ανακαλύψει» τον «τόπο» καλύτερων ανθρώπων, μέσω των The Paradox Twin. Ευχαριστεί τον μεγαλοδύναμο που έχει ακούσει live τον DIO, τους Black Sabbath και τους AC DC εν έτει 2009 και που πιτσιρίκος «έλιωνε» τα αγαπημένα του “....And Justice for All”, “Parallels”, “Silk Under the Skin” και “Rust in Peace”. Η ζωή γίνεται ομορφότερη αν στοχάζεσαι ότι «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα», και επιχειρείς να εφαρμόσεις το “Carpe Diem”, προσπαθώντας να παραμείνεις άνθρωπος, σε μία εποχή που αυτό φαντάζει η σημαντικότερη πρόκληση και η μόνη «επανάσταση». Αν η ζωή ήταν ταινία, θα έπρεπε να είναι ένα «μείγμα» του «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» και της «Λίστας του Σίντλερ» και να «εμποτίζεται» συνεχώς με την πανέμορφη εικονοπλασία του λόγου του Καζαντζάκη στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Τί κι αν έχει αντικρύσει ουρανούς σε ωκεανούς και πόσες θάλασσες, εκείνος ο μοναδικός, από το μπαλκόνι της παιδικής του ηλικίας στο ορεινό Ρωμανό κοντά στο Σούλι, θα παρέχει πάντα την σημαντικότερη, πιο «μεστή» γαλήνη ψυχής. Όταν δεν ψάχνει μουσικές, θα «σκάει» τη στρογγυλή «θεά», που «εκτόξευσε» ο goat MJ ή θα «ψυχοθεραπεύεται» πάνω σε μία “forty eight”, ατραπό για την «σωτηρία της ψυχής».