AND ALSO THE TREES: Όλες οι πληροφορίες για το νέο άλμπουμ

NEWS

Το ρουστίκ σύνολο γνωστό ως And Also The Trees, ή AATT, εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια των ανερχόμενων χρόνων του post-punk στα ποιμαντικά όρια του Worcestershire της Αγγλίας. Αυτό το βουκολικό σκηνικό έχει διαχρονικά επηρεάσει το γκρουπ, η μουσική του οποίου εμβαθύνει τόσο στα ζοφερά βάθη όσο και στη γαλήνια ομορφιά της αγγλικής υπαίθρου, μέσα από τις σαγηνευτικές ζωντανές εμφανίσεις τους. Αγκαλιάζουν ένα μοναδικό στυλ ηλεκτρικής κιθάρας σαν μαντολίνο, σε folk ύφος, υποβλητικούς στίχους και σκοτεινούς ρυθμούς τζαζ – για να μην αναφέρουμε μια δημιουργική ανεξαρτησία που διατηρείται σκληρά για πάνω από τέσσερις δεκαετίες.

Ο Simon Jones, ο τραγουδιστής, μαζί με τον αδερφό του Justin, τον κιθαρίστα, ίδρυσαν το συγκρότημα, το οποίο παρέμεινε μια διαρκής οντότητα στη σφαίρα του post-punk, του εναλλακτικού ροκ και του γοτθικού ήχου σε παγκόσμια κλίμακα. Συγκέντρωσε γρήγορα την προσοχή του Robert Smith των The Cure, οδηγώντας σε αρκετές προσκλήσεις για περιοδεία μαζί τους. Ο Smith, μαζί με τον Lol Tolhurst, συνέβαλαν στις πρώτες παραγωγές του AATT. Αυτή η συνεργασία εξελίχθηκε σε μια διαρκή φιλία και αμοιβαίο θαυμασμό, με αποκορύφωμα μια πρόσκληση για τους AATT να εμφανιστούν στο φεστιβάλ Meltdown 2018 στο Λονδίνο, μια σημαντική, ιστορική εκδήλωση που διοργανώθηκε από τον ίδιο τον Smith.

Το επερχόμενο νέο άλμπουμ των AATT, “Mother-of-pearl Moon”, αποκαλύπτει μια τεράστια γκάμα μουσικών τοπίων, που προέρχονται από ένα μοναδικό σύνολο αυτοσχεδιασμών ηλεκτρικής κιθάρας που έχουν δημιουργηθεί στις μοναχικές ώρες νωρίς το πρωί και αργά το βράδυ κατά τη διάρκεια ενός μήνα του 2020. Αυτό το άλμπουμ είναι ένα πλούσιος συνδυασμός φωνής, κλαρινέτου, πιάνου, κρουστών, autoharp και Moog, δημιουργώντας μια ζωντανή ακουστική εμπειρία που μεταφέρει τον ακροατή από την καρδιά της αγγλικής υπαίθρου προς τα πέρατα κάθε κατεύθυνσης.

Τα κομμάτια στο “Mother-of-pearl Moon” προκαλούν μια κινηματογραφική αίσθηση, απηχώντας διάφορα μουσικά στυλ από τη δεκαετία του 1950 έως τη δεκαετία του 1970. Ένα ξεχωριστό κομμάτι, “This Path Through the Meadow”, εξετάζει την περίπλοκη σχέση μεταξύ της ανθρωπότητας και του φυσικού κόσμου, ζωικού και φυτικού. Όσοι αγαπούν τον Nick Cave, τον PJ Harvey, τον Tuxedomoon, την Patti Smith και τον Leonard Cohen θα ανακαλύψουν ένα γνώριμο βάθος στα εσωτερικά και πλούσια ψυχεδελικά τραγούδια του AATT. Το άλμπουμ είναι ένα μωσαϊκό ποιητικών στοχασμών που θυμίζουν τον William Blake και τον William Butler Yeats, πλεγμένα μαζί με σαγηνευτικές μελωδίες.

Στο μυστηριώδες βίντεο, το συγκρότημα φαίνεται να παίζει σε μια φαντασμαγορική προβολή μιας avant-garde ταινίας, κάτω από το βλέμμα ενός αλόγου και με αναλαμπές της αγγλικής υπαίθρου να τρεμοπαίζουν στο βάθος, τυλιγμένες στη σκιά.

Το “Mother-of-pearl Moon” θα κυκλοφορήσει τον Φεβρουάριο του 2024 και θα προωθηθεί με περιοδείες καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Οι AATT έχουν κυκλοφορήσει δεκαπέντε στούντιο άλμπουμ και έχουν περιοδεύσει συχνά σε όλη την ηπειρωτική Ευρώπη, καθώς και στη Βόρεια Αμερική και την Ιαπωνία.

Tracklisting:

Introduction
The Whaler
Town Square
Mother-of-Pearl Moon
This Path through the Meadow
Valdrada
No Mountains, No Horizon
Visions of a Stray
Field after Field
Ypsilon
Away from Me

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 904 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.