Κάθε νέα κυκλοφορία από τους μουσικούς μας ήρωες, βροντοχτυπά τα σήμαντρα της χαράς μέσα μας, αυξάνει την ανυπομονησία μας μέχρι να ακούσουμε το νέο υλικό και το πορτοφόλι μας δίνει προτεραιότητα στην αγορά του βινυλίου τους, έναντι του ανταγωνισμού. Ας κοιταχτούμε στα μάτια όμως φίλε παλιοροκά…Δεν είναι λίγες οι φορές που το τελικό αποτέλεσμα δεν μας δικαίωσε, αλλά ρίξαμε τόσο πολύ νερό στο κρασί μας για να πειστούμε ότι μας αρέσει, ώστε η Μαλαγουζιά έγινε τελικά ξεχασμένο ποτήρι Sangria στον ήλιο του κατακαλόκαιρου.
Ευτυχώς όλα τα παραπάνω, ουδεμία σχέση έχουν με τον κύριο Vincent Damon Furnier, ο οποίος με τα τελευταία του τρία studio album διανύει επαναλαμβανόμενη και παρατεταμένη νεότητα. Αν το ‘Paranormal’ το γούσταρα, το ‘Detroit Stories’ το κατευχαριστήθηκα, το ‘Road’ ήρθε απλά να μείνει ως η καλύτερη κυκλοφορία του ως Alice Cooper τις τελευταίες δύο δεκαετίες (τουλάχιστον). Η Nita Strauss επέστρεψε στη θέση της μετά το σύντομο διάλλειμα, αποτελώντας μαζί με τους σταθερούς πυλώνες Ryan Roxie και Tommy Henriksen, την κιθαριστική τριπλέτα που μαγνητίζει με το παίξιμο της. Η φρεσκάδα των συνθέσεων, είναι αποτέλεσμα της συλλογικής δουλειάς που έγινε αυτή τη φορά με παρότρυνση του ίδιου του Ηγέτη. Η παραγωγή βγάζει ένα live συναίσθημα και μια ανεπιτήδευτη αλητεία, αποτέλεσμα της εμπειρίας που σέρνει ο μάγος της κονσόλας Bob Ezrin. Εδώ δεν θα συναντήσεις overdubs και άλλα μουσικά τεχνάσματα, αλλά θα νιώσεις την εμπειρία και τη φλόγα μιας μπάντας που είναι ακόμα διψασμένη για το σανίδι.
Ως γνωστό ο κύριος Cooper είναι από τα καλύτερα παιδιά της πιάτσας και για το λόγο αυτό μερικοί από τους μεγαλύτερους πρωτομάστορες που κυκλοφορούν εκεί έξω, τον τιμούν με την παρουσία τους σ’ αυτή την κυκλοφορία. Έχουμε και λέμε, ο πολύς Tom Morelo στο “White Line Frankenstein” βάζει την ουσιαστική πινελιά του. Από κοντά και ο Keith Nelson των Buckcherry συμβάλλει με τις ιδέες του στα “Go Away” και “Baby Please Don’t Go”. Τη νοητή γραμμή της μουσικής κληρονομιάς από τη Motor City – Detroit μέχρι το παρόν, έρχεται να ενώσει με την κιθάρα του ο θρυλικός Wayne Kramer των MC5 στο “Rules of the Road”. Ασφαλώς δεν μπορεί να λείπει το horror στοιχείο και η κινηματογραφική ατμόσφαιρα, που στην περίπτωση μας το συναντάμε περίτρανα στο όμορφο “100 More Miles”. Ο δίσκος ρίχνει αυλαία με την αξιόλογη διασκευή στο “Magic Bus” των The Who, με την οποία το αφεντικό τιμά τις μουσικές του επιρροές.
Το ‘Road’ αντλεί έμπνευση περισσότερο από τη δοξασμένη δεκαετία των 70’s και λιγότερο από την εποχή της εμπορικής αντεπίθεσης, ενώ πείθει για τις προθέσεις του. Όταν σε μια μουσική καριέρα που ξεπερνά το μισό αιώνα, με αναρίθμητα album στη ράχη του, συναντάς τραγούδια όπως το εναρκτήριο “I’m Alice” το οποίο πάει καρφί για το setlist της επόμενης περιοδείας καταλαβαίνεις το εξαιρετικό υπόβαθρο αυτού του album.
Ο θείος Alice σε προσκαλεί με το αινιγματικό του βλέμμα μέσα από τον καθρέπτη του εξωφύλλου να απολαύσεις ευθυτενές, ποιοτικό και δυναμικό hard rock! Εσύ θα αρνηθείς;
Είδος: Hard Rock
Εταιρεία: earMUSIC
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 25 Αυγούστου 2023
Facebook: https://www.facebook.com/AliceCooper?locale=el_GR
