Από απαρχής εμφανίσεως και λειτουργίας τούτης εδώ της μουσικής «γωνιάς», του μουσικού, διαδικτυακού περιοδικού, υπό το όνομα Soundcheck, ήταν δεδομένη η συμπερίληψη, χωρίς «στεγανά», διαφορετικών ήχων και φυσικά μορφών τέχνης. Εξ’ ορισμού άλλωστε, όπως διαπιστώνει κάποιος και στην αρχική μας σελίδα…. «Το Soundcheck είναι ένα διαδικτυακό, μουσικό περιοδικό, που αγγίζει όλες τις ηχητικές και χρονολογικές συντεταγμένες της rock μουσικής, χωρίς να κλείνει την πόρτα και σε άλλες μορφές τέχνης».
Παράλληλη και συναφής και η στήριξη, αξιόλογων προσπαθειών, που έχουν να πουν πράγματα και που υποπίπτουν στην αντίληψή μας. Μία τέτοια, με «βαρύ» παρελθόν να την ακολουθεί, είναι και η μπάντα που φέρει το όνομα, Stournari Street Band, και έχει ως frontman, τον Γιώργο Λαγγουρέτο, τον, επί δεκαπενταετία, αντίστοιχο των Magic De Spell, με τον οποίο συνομίλησα, προ της εμφανίσεώς τους το ερχόμενο Σάββατο, στα Εξάρχεια.
Γιώργο, καλώς όρισες στην παρέα του Soundcheck! Νομικός, κοινωνιολόγος, μουσικός, πολυπράγμων γενικά, για να κάνω μία μικρή «σύσταση» στους αναγνώστες μας….
Καλώς σας βρήκα! Είναι μεγάλη η συμβολή των διαδικτυακών περιοδικών και ιντερνετικών ραδιοφωνικών σταθμών στην προώθηση του πραγματικού ενδιαφέροντος για τη μουσική και όλοι οι εμπλεκόμενοι στο χώρο, σας ευχαριστούμε γι’ αυτό. Βρέθηκα φοιτητής στην Κομοτηνή στη δεκαετία του ΄90 και αργότερα στο Ρέθυμνο στη σχολή Κοινωνικών Επιστημών. Είχα την τύχη να ζήσω την ατμόσφαιρα των περιφερειακών, δημοσίων Πανεπιστημίων εκείνης της εποχής. Υπήρχε αίσθηση ελευθερίας στη σκέψη για τους φοιτητές και δυνατότητα για πρωτοβουλίες. Εκτός από τις ακαδημαϊκές γνώσεις που λάβαμε, μάθαμε πρώτα απ’ όλα, να θέλουμε να είμαστε συνειδητοποιημένοι άνθρωποι και πολίτες.
Παρότι η Stournari Street Band είναι ουσιαστικά «μουσικό νεογνό», η δικιά σου πορεία στο χώρο πάει πολύ πίσω, με καθήκοντα frontman στους Magic De Spell, για δεκαπέντε περίπου χρόνια (2007– 2022), αλλά και τους ΥπόθεσηΧ, άλλα περίπου δέκα, νωρίτερα (1999 – 2007). Μία διόλου αμελητέα εικοσιπενταετία….Πώς προέκυψε στην αρχή, η εξέλιξη και τί έχεις ως παρακαταθήκη αυτής;
Στην Κομοτηνή, μέσα από το φοιτητικό σύλλογο «Κοινότητα Νέων», ξεκίνησα να ασχολούμαι συστηματικά με τη μουσική και με προτροπή του Θανάση Γκαϊφύλια να εμφανίζομαι σε μουσικές σκηνές της πόλης. Αλλά και σαν φαντάρος, στο Διδυμότειχο, είχα την κιθάρα μου μαζί. Είχαμε φτιάξει ένα σχήμα που λεγόταν «Μεθοριακή Κομπανία» (δυο φαντάροι, δυο τσιγγάνοι κι ένας δάσκαλος με τη γυναίκα του) και παίζαμε όταν μπορούσαμε σε μαγαζιά στην περιοχή. Η συνέχεια με τα συγκροτήματα με έμαθε ότι η μουσική που αγαπάμε είναι συλλογική υπόθεση. Είναι το άθροισμα προσωπικοτήτων και παραστάσεων που έχει ο καθένας. Κι όταν αυτά συντονίζονται, τότε μπορεί πραγματικά το αποτέλεσμα να απογειωθεί! Στη συνέχεια ήρθαν οι συναυλίες, η δισκογραφία και η γοητευτική διαδικασία του στούντιο. Είναι ένα ταξίδι. Κι όπως λέει ένα καινούργιο ακυκλοφόρητο τραγούδι μας, «θέλω να σου πω ότι ο δρόμος ποτέ δεν τελειώνει / σαν τυφλή αναζήτηση, σαν πληγή που όλο ματώνει / μα αν κοιτάξεις μέσα σου το σαράκι απόκτησες ήδη / κι είναι πια αναπόφευκτο να δοκιμάσεις το ταξίδι».
Με την ανωτέρω αναφερθείσα εμπειρία σου στον εγχώριο και ελληνόφωνο rock ήχο, πώς αξιολογείς το παρελθόν του, ενδεχομένως στα «χρόνια ακμής» που βίωσες και πώς το παρόν και το μέλλον του;
Το ελληνόφωνο rock πατάει γερά στη συλλογική μνήμη της ελληνική κοινωνίας. Όσα γίνονταν στο Κύτταρο και το Rodeo της οδού Χέυδεν επί χούντας, διαμόρφωσαν τη συνείδηση ότι η μουσική αυτή μπορεί να αμφισβητήσει το κυρίαρχο ρεύμα και να ανοίξει νέους δρόμους. Σ’ αυτό συνετέλεσαν και προσωπικότητες όπως ο Πουλικάκος, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Άσιμος. Στα επόμενα χρόνια, με αυτές τις αναφορές, δημιουργήθηκαν διαχρονικά τραγούδια που αγαπήθηκαν πολύ. Και σήμερα γυρνάμε πίσω στα βασικά, για να αντλήσουμε έμπνευση και να προσπαθήσουμε, στο βαθμό που μας αναλογεί, να εκφράσουμε την εποχή και τις συνθήκες που διαμορφώνονται σήμερα. Σ’ αυτό το πλαίσιο, μετά από πρόσκληση του ντράμερ των Απροσάρμοστων, Κυριάκου Δαρίβα, συμμετείχα μαζί με άλλους μουσικούς και τραγουδιστές στο αφιέρωμα που γίνεται κάθε Δεκέμβρη στο Κύτταρο για τον Παύλο Σιδηρόπουλο και το έργο του, καθώς και σε συναυλίες που θα γίνουν για τον ίδιο σκοπό σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας: πρώτη στάση η Πάτρα στις 27 Γενάρη.
Ας πάρουμε τα πράγματα χρονολογικά. Το 2022 οδήγησε σε ένα τέλος, αλλά και «γέννησε» ουσιαστικά και μία νέα αρχή; Θες να μας μιλήσεις λίγο για αυτήν την «κομβική» περίοδο;
Όλα ξεκίνησαν στις 9 Αυγούστου του 2022, όταν μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού περιφράχθηκε η πλατεία Εξαρχείων για να γίνει ένας αχρείαστος σταθμός μετρό και εγκαταστάθηκε περιμετρικά αστυνομική δύναμη με όπλα, ασπίδες, κράνη κλπ, σε μόνιμη βάση, για να τον επιβάλει. Είναι προφανές ότι δεν ήταν συγκοινωνιακοί οι λόγοι που έγιναν αυτά, αλλά καθαρά οικονομικοί και πολιτικοί. Η εξουσία θέλει να ξεμπερδέψει με τα Εξάρχεια και ό,τι αυτά πρεσβεύουν και να μετατρέψει την περιοχή, αλλά και ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας, σε απρόσωπο διασκεδαστήριο με ξενοδοχεία και καταλύματα airbnb, διώχνοντας τους μόνιμους κατοίκους λόγω της αυξανόμενης ακρίβειας στη στέγη. Όσοι κινούμαστε και νοιαζόμαστε για την περιοχή, είδαμε την εξέλιξη αυτή σαν βάναυση προσβολή της καθημερινότητας και της αισθητικής μας. Θέλουμε να κυκλοφορούμε ελεύθερα, να διαφυλάξουμε τις κοινωνικές σχέσεις της γειτονιάς, να ανταλλάσσουμε ιδέες και απόψεις, να ενεργούμε συλλογικά για μια καλύτερη κοινωνία. Απέναντι λοιπόν σ’ αυτή τη βίαιη προσπάθεια επιβολής, αντιπαρατίθενται οι κινητοποιήσεις των κατοίκων, που συγκροτημένα μέσω συνελεύσεων αναδεικνύουν τις αυθαιρεσίες της εξουσίας. Χρειάζεται ωστόσο να υπάρξει και ένας πολιτιστικός αντίλογος. Με τις σκέψεις αυτές ξεκίνησε το project «τραγούδια της οδού Στουρνάρη», που έκανε πρεμιέρα στο διήμερο 12 & 13 Μαΐου 2023, στο Poetry Bar στα Εξάρχεια. Το καλοκαίρι πήγαμε στη Νάξο, στη Χαλκίδα, στο Χαλάνδρι και από τον Οκτώβρη του 2023 το σχήμα μετεξελίχθηκε στη Stournari Street Band, με εμφανίσεις σε club και θέατρα της Αθήνας.
Stournari Street Band λοιπόν, μία παρέα, αν δεν απατώμαι, ανθρώπων-«θρεμμάτων» διαφορετικών και ποικίλλων μορφών τέχνης….
Έτσι είναι! Στη μπάντα συμμετέχουν ο Αντώνης Νομικός (κρουστά, ηχητικά εφέ), ο Βασίλης Καζής (φωνή, ηλεκτρική κιθάρα, λούπες) και εγώ (φωνή, ακουστική κιθάρα). Ο Αντώνης προέρχεται από το χώρο των εικαστικών, έχει ασχοληθεί και με σκηνογραφία και κοστούμια στο θέατρο και παίζει κρουστά με πειραματικά σχήματα όπως οι Absorbus Machine και πρόσφατα οι Faretra Crystalina. Ο Βασίλης είναι ηθοποιός, με ενασχόληση με το θέατρο για μικρές ηλικίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, συμμετέχει σε θεατρικές ομάδες και παραστάσεις, έχοντας επιμεληθεί και τη μουσική σε κάποιες από αυτές, είναι μουσικός δρόμου. Η σύμπραξη των τριών μας, ανοίγει ιδιαίτερους εκφραστικούς δρόμους που επιδιώκουμε να οδηγήσουν σε ένα διακριτό, μουσικό ύφος. Επικοινωνούμε καλά μεταξύ μας και νιώθουμε δημιουργικοί στη μπάντα. Θέλουμε να βελτιωνόμαστε, προετοιμάζοντας τα επόμενα βήματα. Σταθερός και πολύτιμος συνεργάτης μας είναι ο Φώτης Κοκαβέσης, που επιμελείται τον ήχο και τα φώτα.
Με την τέχνη οδηγό και «δουλεμένο κτήμα» σας ως δημιουργών, η σαφής παρουσία συναισθημάτων μάλλον είναι δεδομένη. Και το όνομα της συσταθείσας μπάντας λοιπόν, δεν φείδεται σημειολογίας και τέτοιων αισθημάτων, δεν είναι; Τί αντιπροσωπεύει για εσάς;
Η οδός Στουρνάρη ξεκινάει από την πλατεία Εξαρχείων, περνάει από το Πολυτεχνείο, τα θέατρα στο ύψος της οδού Πατησίων, το Υπουργείο Υγείας και καταλήγει στη λεωφόρο Αχαρνών, δίπλα στους απόκληρους της πλατείας Βάθης. Η διαδρομή αυτή έχει το δικό της χαρακτήρα. Άραγε ποιοι άνθρωποι ζουν και περπατούν εκεί; Τί περιμένουν; Τί ονειρεύονται; Σε τί πιστεύουν; Σε τί ελπίζουν; Και πώς αυτή μεταβάλλεται μέσα στα χρόνια; Με αυτές τις σκέψεις και τις αναφορές, θέλουμε να δώσουμε τη δική μας οπτική….
Υπάρχει υλικό για δισκογραφική παρουσία, εν όψει, ποιου ύφους και πότε προβλέπεται;
Επιδιώκουμε να παίζουμε τα νέα τραγούδια στα live μας για να σχηματοποιηθούν μέσω της αλληλεπίδρασης με τους παρόντες. Πιστεύουμε ότι, μετά την απαξίωση της δισκογραφίας, οι ζωντανές εμφανίσεις είναι ο μόνος τρόπος για ένα μουσικό σχήμα να επικοινωνήσει τη δουλειά του και τα μηνύματα που θέλει να εκπέμψει. Έχουμε, λοιπόν, υλικό που επεξεργαζόμαστε προκειμένου να προχωρήσουμε σε δίσκο μέσα στη σεζόν 2024 – 2025. Ξεχωρίζουν κατά τη γνώμη μας και ήδη παίζονται, η μελοποίηση του ποιήματος «Ψωμί κι Ελευθερία», του βραβευμένου Κύπριου ποιητή Ιάσωνα Σταυράκη και το «Ό,τι κάνουν και οι άλλοι», σε στίχους του ανατρεπτικού συγγραφέα Νίκου Κουτσογιάννη.
Όπως έχει γίνει και στην παρελθούσα μουσική σου πορεία, έτσι και τώρα η ενασχόλησή σου με μελοποίηση ποίησης είναι επιθυμητή και πραγματωθείσα. Το «πάντρεμα» αυτό, τί προσφέρει στον Γιώργο ως άτομο, και….το επιδιώκει, ενδεχομένως;
Ο ποιητικός λόγος είναι πυκνός, «αιχμηρός» και συχνά παραπέμπει σε σύμβολα και εικόνες μέσα από την αλληλουχία του. Στους Stournari Street Band αρέσει να δημιουργούν «ηχοτοπία». Δίνουμε προτεραιότητα στη βαρύτητα ή την ελαφρότητα του λόγου, ανάλογα με τη διάθεση. Με λίγα λόγια … τα πάμε καλά με την ποίηση!
Μιλάει, χωρίς σοβινιστικά, φυσικά, αίτια, περισσότερο η γλώσσα μας σε σένα (όπως στην ποίηση που αναφέραμε, για παράδειγμα) και αν ναι, πώς θα το εξηγούσες;
Είναι καθαρά και μόνο θέμα αμεσότητας. Να μπορείς να εκφράζεσαι στη γλώσσα που μιλάς εσύ και καταλαβαίνει κι ο άλλος. Τα πιο σπουδαία πράγματα στην τέχνη νομίζουμε ότι είναι απλά, όχι όμως απλοϊκά.
Μπορεί και με ποιο τρόπο, κατά τη γνώμη σου, η μουσική να αφυπνίσει και να οδηγήσει το άτομο προς το καλύτερο, ως μέλος της κοινωνίας, στη σημερινή, «σκληρή», ψηφιακή, μα ίσως και σουρεαλιστική πραγματικότητα;
Σε μια εποχή που τα σύνορα ψηφιακού κόσμου και πραγματικότητας γίνονται όλο και πιο δυσδιάκριτα, η σκέψη είναι το τελευταίο καταφύγιο του ανθρώπου. Ωστόσο κι αυτό πλήττεται από την απαξίωση της δημόσιας παιδείας και από την ταχύτητα της εποχής, που προκρίνει την απαρίθμηση πληροφοριών και όχι την εμβάθυνση σ’ αυτές. Έτσι και η μουσική, έχει σε μεγάλο βαθμό οπισθοχωρήσει ως υπόκρουση στις καθημερινές δραστηριότητες ή σε φανταχτερές αναλαμπές στα social media. Ωστόσο η τέχνη έχει την ικανότητα να «σπάει τους κανόνες» και τις φόρμες και να απευθύνεται πλατιά στον κόσμο. Όταν υπάρχουν ειλικρινείς προθέσεις και ουσιαστικά πράγματα να ειπωθούν, πάντα θα έχει νόημα και θα συγκινεί τα ανήσυχα πνεύματα.
Στο «λυκόφως» ενός καινούριου «μουσικού» έτους και ως είθισται για εμάς τους συντάκτες μουσικών περιοδικών, ο απολογισμός των πεπραγμένων του προηγηθέντος, είναι μία «κλισέ» συνήθεια. Τί άκουσες, περίπου, και τί ξεχώρισες το 2023;
Μετά την κλεισούρα της καραντίνας, η περσινή ήταν μια σούπερ – συναυλιακή χρονιά, με πολλές και μεγάλες παραγωγές και πανάκριβα εισιτήρια, σε μια χώρα που πλήττεται από την ακρίβεια και τη δυσκολία πρόσβασης σε βασικά αγαθά. Η απάντηση σ’ αυτό δεν πρέπει κατά τη γνώμη μας να είναι τα διάφορα, πολυτελή ιδρύματα «γραμμάτων και τεχνών», αλλά η δημιουργία των προϋποθέσεων στις γειτονιές, στις πόλεις, σε μικρούς ή μεγαλύτερους χώρους, αλλά και σε δημόσιες ή συλλογικές δομές, να υπάρχει καλλιτεχνική δημιουργία. Είναι ντροπή για μια κοινωνία να μην μπορεί να δώσει κίνητρα και δυνατότητες στα νέα παιδιά με ταλέντο να ασχοληθούν με την τέχνη. Τελευταίο και ηχηρό παράδειγμα ο σκηνοθέτης Λάνθιμος, που για να μπορέσει να προχωρήσει στο υψηλότερο επίπεδο αναγκάστηκε να φύγει στο εξωτερικό.
Υπάρχει μία επερχόμενη εμφάνιση στο πρόγραμμα, κατόπιν μιας-δυο «ανεπισήμων» που προηγήθηκαν. Τί περιμένει τον κόσμο που θα προσέλθει στο Poetry Bar στα Εξάρχεια; Είναι το εφαλτήριο για τα όσα πρέπει να περιμένουμε από τους Stournari Street Band;
Το Σαββατο 13 Γενάρη, λοιπόν, στο Poetry Bar, Σουλτάνη 2-4 στα Εξάρχεια, τους περιμένει φιλική ατμόσφαιρα, άφθονη μπύρα, καθαρά ποτά και διάθεση επικοινωνίας. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει εμβληματικά τραγούδια (Νικόλας Άσιμος, Εν πλω, Παύλος Σιδηρόπουλος, Τρύπες αλλά και Βασίλης Νικολαΐδης, Lost Bodies, Χατζηφραγκέτα κλπ), μελοποιημένη ποίηση (Κατερίνα Γώγου, Γιώργος Χρονάς, Μιχάλης Γκανάς, Μίλτος Σαχτούρης κλπ) με το δικό μας τρόπο. Επίσης, τους καινούργιους πειραματισμούς και τα νέα τραγούδια μας.
Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου! Μπορείς να απευθύνεις κάποια τελευταία λόγια προς τους αναγνώστες μας….
Κι εγώ ευχαριστώ! Μη σταματάτε να ψάχνε(σ)τε. Το ταξίδι συνεχίζεται.…
Stournari Street Band
Facebook
