SHANE MacGOWAN: Έφυγε στα 65 του χρόνια

NEWS

Ο ηγέτης των Pogues, Shane MacGowan, γνωστός σε ευρύτερα ακροατήρια για την χριστουγεννιάτικη επιτυχία “Fairytale Of New York”, πέθανε σε ηλικία 65 ετών. Γεννημένος στο Kent την ημέρα των Χριστουγέννων το 1957, ο Shane MacGowan θα συνδέεται για πάντα με τις γιορτινές μέρες λόγω της μεγάλης αυτής επιτυχίας των The Pogues το 1987, σε ντουέτο με την αείμνηστη Kirsty MacColl.

Η σύζυγός του Victoria Mary Clarke μοιράστηκε τα νέα σε μια ανάρτηση στο Instagram, λέγοντας: “Ο Shane θα είναι πάντα το φως που κρατάω μπροστά μου, το μέτρο των ονείρων μου και η αγάπη της ζωής μου”.

Ο MacGowan υπέφερε από πολλά προβλήματα υγείας τα τελευταία χρόνια και νοσηλευόταν στο νοσοκομείο St Vincent’s στο Δουβλίνο για λοίμωξη νωρίτερα αυτό το μήνα. Βγήκε από το νοσοκομείο την περασμένη εβδομάδα ενόψει των επερχόμενων γενεθλίων του την ημέρα των Χριστουγέννων, με τους πρώην συμπαίκτες του στο συγκρότημα Spider Stacy και Terry Woods μεταξύ εκείνων που τον επισκέφτηκαν. Οι χρόνιες εξαρτήσεις από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά είχαν βλάψει ανεπανόρθωτα την υγεία του.

Website: https://www.shanemacgowan.com/

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1162 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.