Για τους μυημένους στην Σκανδιναβική μυθολογία, ο Heimdall ήταν θεότητα των Εσίρ, φύλακας των θεών και γιος εννέα διαφορετικών γυναικών των εννέα κορών του Εγκίρ, με τον Thor να εικάζεται ότι είναι ένα από τα αδέρφια του. Για μας τους υπόλοιπους “θνητούς” μεταλλάδες, οι Heimdall είναι κάτι Ιταλοί power-άδες από το Salerno, που ξεχωρίζουν για την αφοσίωσή τους στο ‘90s περισσότερο power metal ήχο και την “φρεσκάδα” που αποπνέει σε κάθε δουλειά τους. Και ακόμη και αν η δεκαετής δισκογραφική “απραξία” μας έκανε να σκεφτούμε ότι ίσως έχασαν τον “αέρα” τους, το “Hephaestus” έρχεται να μας δώσει την “καλοπληρωμένη” απάντησή τους, αποδεικνύοντας ότι οι Ιταλοί metallers μοιάζουν πιο “ανανεωμένοι” και “φινετσάτοι” από ποτέ. Και πλέον αναρωτιέσαι, μήπως τελικά να παίρνουν τον “χρόνο” τους, αν είναι να βγάζουν τόση power metal μαεστρία όπως στο “Hephaestus”; “Τροφή” για σκέψη…
Αυτό που αντιλαμβάνεσαι από τις πρώτες κιόλας νότες του “Hephaestus”, είναι ότι όσα χρόνια και να περάσουν, ότι “δυσκολίες” και αν βρεθούν στο διάβα τους, οι Ιταλοί metallers έχουν το σθένος και το θράσος να παραμείνουν “ταγμένοι” στον ‘90s power metal ήχο τους. Θα μπορούσε κάποιος να τους “κατηγορήσει” για “εμμονικούς” ή “αναχρονιστικούς”, θα μπορούσαν και οι ίδιοι να βάλουν “νερό” στο “κρασί” τους και να γίνουν πιο “εμπορικοί” και συνάμα πιο επιτυχημένοι, όμως οι Heimdall από την μία δεν δείχνουν “εμμονικές” ή “αναχρονιστικές” τάσεις, αλλά ακολουθούν πιστά την δική τους μουσική ιδέα, ενώ από την άλλη ποτέ δεν υπήρξαν “λάτρεις” της εμπορικότητας και της “μόδας” και δεν μοιάζουν διατεθειμένοι να το πράξουν τώρα. Αυτό που έχουν καταφέρει οι Ιταλοί power metallers μέχρι σήμερα, είναι να ξεχωρίζουν για τον απολαυστικό συνδυασμό της symphonic power metal φινέτσας της ιταλικής σκηνής, του true power metal της γερμανικής σχολής και της μελωδικής υπόστασης του power metal των Σκανδιναβικών χωρών, που πολύ επιτυχώς “αναβλύζουν” από τα “εσώψυχα” του “Hephaestus”. Ακόμη ένα τρανταχτό παράδειγμα της ηχητικής “ιδιαιτερότητας” των Heimdall, είναι ότι ενώ μοιάζουν να “αναβιώνουν” την ‘90s power αισθητική και ο ήχος τους σου φαίνεται οικείος, καταφέρνουν με έναν “χαρισματικό” τρόπο να τον “μετατρέπουν” σε εκείνο το “φρέσκο”, καλογυαλισμένο “όπλο”, που θα ενθουσιάσει το κοινό. Το νέο album των Ιταλών, όπως και τα προηγούμενα, δείχνει να συνεχίζει εκείνη την προσπάθεια της μπάντας να τιμήσει τα ‘90s και να αναδείξει την καταλυτική τους “δράση” στο χώρο του power metal, χωρίς υπερβολές αλλά με ουσιαστικές “παρεμβάσεις” και φυσικά με την απαραίτητη “φρεσκάδα” που διακατέχει όλες τις δουλειές των Heimdall. Τα δέκα χρόνια δισκογραφικής “ανομβρίας” των Ιταλών, μάλλον “όξυναν” την “ανάγκη” των οπαδών για το ουσιαστικό power metal τους, ενώ φαίνεται ξεκάθαρα ότι έδωσαν μια πιο “δημιουργική” πνοή στην μπάντα, που βρήκε τον χώρο της να “ξεδιπλωθεί” στο “Hephaestus”. Αν ψάχνεις να βρεις την πιο ώριμη, την πιο ολοκληρωμένη, την πιο ουσιαστική κυκλοφορία των Heimdall, τότε το “Hephaestus” ήρθε την κατάλληλη στιγμή για να αποτελέσει την νούμερο ένα επιλογή σου.
Πέρα από την ηχητική ιδιαιτερότητα, οι Heimdall αποδεικνύουν και τις ποιοτικές συνθετικές αρετές τους, στο νέο τους album. Μπορεί να είχαν όλο τον χρόνο με το μέρος τους, μπορεί να ακουστεί εντελώς κλισέ, όμως η αλήθεια είναι ότι το “Hephaestus” αποτελείται απο 8 καρά- εμπνευσμένες και “φρέσκιες” συνθέσεις και μία διασκευή που φέρει την ουσιαστική power metal σφραγίδα των Ιταλών. Αυτό που εντυπωσιάζει στον νέο δίσκο, είναι η πραγματική ισορροπία και αρμονία της μελωδικότητας, της συμφωνικότητας, της επικής διάθεσης και του τευτονικού power metal χαρακτήρα, που “ξεχειλίζει” από τα κομμάτια του “Hephaestus”. Οι Heimdall κατορθώνουν να αναδείξουν την συνθετική ευστροφία τους, καταφέρνουν να “τιμήσουν” την χρυσή εποχή του power metal, μέσα από τις ώριμες, καλοδουλεμένες συνθέσεις του νέου album, που για ακόμη μία φορά εκπλήσσουν ευχάριστα τους οπαδούς με την “φρεσκάδα” τους. Η μπάντα μοιάζει “ανανεωμένη” συνθετικά, με πιο ώριμες και εύστοχες ιδέες, ενώ δεν δείχνει να χάνει την ‘90s power metal ταυτότητα της. Το “Hephaestus” διακρίνεται για τα οικεία, αλλά γεμάτα ζωντάνια και ποιότητα riff του, για τα καλοπαιγμένα και τεχνικά solo του και για την power metal μαεστρία των κομματιών του. Οι Heimdall δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν περισσότερα πλήκτρα εκεί που απαιτείται (“The Runes”, “Spellcaster”), όπως και να γίνουν πιο επικοί σε ύφος και ατμόσφαιρα, όταν το κομμάτι το “ζητάει” (“Hephaestus”). “Καλοβλέπουν” ακόμη και μία πιο “σκοτεινή” αύρα, φτάνει να πιστέψουν ότι απογειώνει την σύνθεση (“The Runes”). Το νέο album των Ιταλών όμως, σου παρέχει ισχυρή “δόση” μελωδικότητας με την μπαλάντα “Till The End Of Time”, power metal καταιγισμό με τα “Masquerade”, “King”, “Power” και “We Are One”, ενώ η πραγματική “γοητεία” των Heimdall αναδεικνύεται στην διασκευή στο “The Show Must Go On” των Queen, όπου η μπάντα του δίνει την ιδιαίτερη power metal “πνοή” της. Αν ήθελες να ξεχωρίσεις κάποια από τα κομμάτια του δίσκου, τότε τα “King” και “Power” με την Helloween-ική υπόσταση τους, τα “Hephaestus” και “Spellcaster” για την επική πτυχή τους και το “We Are One” για το συναυλιακό του “χάρισμα”, θα ήταν ίσως οι σημαντικότερες στιγμές του “Hephaestus”. Αν ρωτάς εμένα προσωπικά, θεωρώ ότι το νέο album των Ιταλών metallers πρέπει να ακούγεται ατόφιο, αφού πρόκειται για μια μοναδική power metal εμπειρία.
Μπορεί οι Heimdall να άργησαν δέκα ολόκληρα χρόνια για να μας χαρίσουν την 6η τους κυκλοφορία, όμως το αποτέλεσμα δικαιώνει την μπάντα για την επιλογή της, ενώ είναι άκρως δελεαστικό για τους οπαδούς. Οι Ιταλοί με μεράκι, επιμονή και παροιμιώδη υπομονή, καταφέρνουν λιθαράκι λιθαράκι να “χτίσουν” ένα κολοσσιαίο power metal “οικοδόμημα”, που φαίνεται ότι θα αντέξει στο πέρασμα των χρόνων. Το “Hephaestus” διακρίνεται τόσο ηχητικά, όσο και συνθετικά, ενώ αποτελεί ίσως εκείνο το album που θα κερδίσει την θέση των Heimdall στο power metal πάνθεον. Ώριμο, μεστό, ποιοτικό και τέρμα ουσιαστικό, το “Hephaestus” είναι η μεγαλύτερη μουσική στιγμή των Ιταλών, στην μέχρι τώρα πορεία τους. Απαραίτητο στη δισκοθήκη σου, αν θες να λέγεσαι power-άς, ενώ δεν νομίζω ότι πρέπει να λείπει και από όποια δισκοθήκη λογίζεται ως ποιοτική στο σκληρό ήχο. Πολύ δυνατή κυκλοφορία για την χρονιά που διανύουμε, μοιάζει να έχει θέση στις λίστες με τα καλύτερα album της χρονιάς. Το παλιό, το ορθόδοξο το power metal, με ότι συνεπάγεται αυτό.
Είδος: Power Metal
Δισκογραφική: Pride & Joy Music
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 25 Αυγούστου 2023
Facebook
