Οι Ruff Justice δημιουργήθηκαν στα τέλη του 1992, στο Dallas του Texas, από την διάλυση των Lythias II. Οι Scott Baughn και Mark Kinder, ήθελαν να αναδείξουν την μελωδική πλευρά του heavy metal και το ντεμπούτο τους “Wings Of Desire” δεν άργησε να δει το φως της δημοσιότητας, την επόμενη κιόλας χρονιά. Αυτό που έμοιαζε να έλειπε από τους Τεξανούς metallers, ήταν η σταθερότητα στο line up. Εκεί στα τέλη του 1994, οι Scott και Mark κατάφεραν να εντοπίσουν τον Bobby Alonso για το μπάσο και να ξεκινήσουν μια περιοδεία στην περιοχή. Σε μία νύχτα που οι Scott και Mark το διασκέδαζαν έξω, είδαν επί τω έργω τον Johny Kar και αυτό ήταν! Το παζλ, είχε ολοκληρωθεί. Το δεύτερο και συνάμα πιο ώριμο album των Ruff Justice με τίτλο “No Justice No Peace”, κυκλοφόρησε το 1995 και η Arkeyn Steel Records καταφέρνει να το επανακυκλοφορήσει, χαρίζοντας μας ακόμη ένα εξαιρετικό melodic heavy metal “λιθαράκι”, μιας περιόδου που ότι έβγαινε έμοιαζε με “χρυσό”. Απολαύστε το!
Οι Ruff Justice “γεννήθηκαν” μια εποχή, που έτσι και αλλιώς το heavy metal έμοιαζε με “θεϊκό” άγγιγμα στη μουσική. Αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν περισσότερο για να ξεχωρίσουν, ήταν να λειάνουν λίγο τον ήχο τους, να τον οδηγήσουν σε πιο μελωδικά μονοπάτια. Νομίζω ήταν προφανές από την αρχή, ότι οι Τεξανοί metallers έδειχναν μια ιδιαίτερη κλίση προς την μελωδική πλευρά του heavy metal, μακριά από όλο αυτό το rockstar-ιλίκι που φαίνεται ότι κέρδιζε το στοίχημα στο χώρο. Και αν το “Wings Of Desire” ήταν μια πρώιμη προσέγγιση αυτής της μελωδικής πλευράς, το δεύτερο βήμα της μπάντας μάλλον είναι η ολοκληρωτική ηχητική μεταπήδηση της σε μια αξιόλογη μουσική ιδέα. Το “No Justice No Peace”, δεν είναι μόνο ένα heavy, με ύφος rockstar album, αλλά καταφέρνει να αναδείξει την αξία της μελωδικότητας στο heavy ήχο, ενώ αποδεικνύει περίτρανα ότι ακόμη και το πιο “σκληρό” πρόσωπο της μουσικής, αν “εκλεπτυστεί” μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης για το σύνολο των οπαδών. Το δεύτερο album των Ruff Justice, δείχνει πιο ώριμο ηχητικά, πιο δουλεμένο και πιο γεμάτο σε ηχητικές ιδέες, με αποτέλεσμα να φαντάζει ακόμη πιο ελκυστικό και πιο προσιτό, σε ένα ανοιχτόμυαλο κοινό που συνεχώς έψαχνε οτιδήποτε το “προοδευτικό” ηχητικά. Οι Αμερικανοί metallers είχαν καταφέρει με τα μουσικά “τερτίπια” τους, να γίνουν αντικείμενο σχολιασμού στην παγκόσμια metal κοινότητα.
Εκεί που πραγματικά οι Ruff Justice έδειχναν να είναι “δυνατοί”, είναι αν μη τι άλλο στο συνθετικό κομμάτι. Οι Τεξανοί metallers είχαν μία ιδιαίτερη συνθετική αύρα, ένα μοναδικό χάρισμα να παράγουν μελωδικά, heavy riff, με πιασάρικο και ξεσηκωτικό ύφος, που έμοιαζε αρκετά εκνευριστικό. Όλα τους τα riff, είτε heavy είτε μελωδικά, έμοιαζαν με ένα μοναδικό μουσικό ταξίδι, με έναν απρόβλεπτο μουσικό “χείμαρρο”, που ακόμη και χωρίς στίχους ήταν αδύνατο να αδιαφορήσεις. Ακούγοντας το “No Justice No Peace” δε, τείνω να πιστέψω ότι οι στίχοι απλά και μόνο “γεμίζουν”, μία ούτως ή άλλως μουσική πανδαισία. Οι Ruff Justice στο δεύτερο δίσκο τους, ανοίγουν τα μελωδικά “χαρτιά” τους, χωρίς να ξεχνούν τις heavy ρίζες τους και όσο μπορούν, προσπαθούν να αποποιηθούν το rock star ύφος που μπορεί να τους είχαν προσάψει. Αν το καταφέρνουν; Θεωρώ ότι είναι ελάχιστες οι στιγμές που αντιλαμβάνεσαι τόσο την heavy πλευρά τους, όσο και το rock star προσωπείο τους. Το “No Justice No Peace”, πέρα από τα όποια ‘80s και ‘90s μουσικά στερεότυπα, προσφέρει και μία μοναδική ατμοσφαιρική εμπειρία. Η ικανότητα της μπάντας να μεταφέρεται με τέτοια ευκολία από τα heavy πρώιμα βήματα της σε πιο μελωδικά περάσματα και από το “σκληρό” ύφος σε πιο συναισθηματικά μοτίβα, απαιτούν μία γεμάτη αρμονία και ισορροπία ατμόσφαιρα, που θα δένει ολόκληρο το album και το “No Justice No Peace” την έχει βρει.
Το περιεχόμενο της επανακυκλοφορίας του δεύτερου δίσκου των Ruff Justice, πέρα από τα 8 κομμάτια του album, έχει και ακυκλοφόρητο πλούσιο συνθετικό υλικό. Το “Free At Last”, που είναι η live εκτέλεση ενός κομματιού που θα βρίσκονταν στο επόμενο δισκογραφικό χτύπημα της μπάντας, τα “Lost Society” και “The Cross” από την επανένωση του group με νέο τραγουδιστή, χωρίς τον Mark Kinder και τέλος τα “Face The Dark Within” και “In God We Trust” κύκνειο συνθετικό άσμα των Τεξανών metallers, με ακόμη έναν διαφορετικό performer. Και αν το “Free At Last” λόγω υπερβολικού θορύβου δεν ξεχωρίζει για τις αρετές του, τα “Lost Society” και “The Cross” αναδεικνύουν την heavy, ογκώδη πλευρά της μπάντας, ενώ τα πιο πρόσφατα “Face The Dark Within” και “In God We Trust” μάλλον επιστρέφουν στα γνώριμα μελωδικά “λημέρια” των Ruff Justice της “No Justice No Peace” περιόδου.
Η επανακυκλοφορία του δεύτερου δίσκου των Αμερικανών metallers, μοιάζει με ένα άκρως ελκυστικό πακέτο, που θεωρώ αδιανόητο να μην αποκτηθεί από οποιονδήποτε δηλώνει old school μεταλλάς. Το “No Justice No Peace” είναι ένας πραγματικός heavy metal θησαυρός, που έτσι και αλλιώς θα έπρεπε να κοσμεί κάθε δισκοθήκη. Ένα διαμάντι του μελωδικού heavy metal, που όχι μόνο εδραίωσε τους Ruff Justice, αλλά ακόμη και σήμερα αποδεικνύει την αξία της ιδέας και του ταλέντου της μπάντας. Εάν γουστάρεις το heavy metal, δεν υπάρχει άλλη δικαιολογία πλέον να μην αποκτήσεις το “No Justice No Peace”. Η Arkeyn Steel Records σου κάνει πιο εύκολη τη ζωή, φέρνοντας το στην πόρτα σου. Δώσε μια ευκαιρία στον εαυτό σου, για μία πραγματική ποιοτική μουσική αναβάθμιση των heavy metal γνώσεων σου. Από τις πολύ δυνατές επανακυκλοφορίες.
Είδος: Heavy Metal
Δισκογραφική: Arkeyn Steel Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 25 Αυγούστου 2023
