Είναι ιδιαίτερη η σχέση των Waterboys και του Mike Scott με το ελληνικό κοινό. Μια σχέση που έχει ισχυροποιηθεί με το πέρασμα των χρόνων και συναυλιακά μιλώντας, ανανεώνεται διαρκώς. Μας επισκέπτονται συχνά, και όποτε και αν συμβαίνει αυτό, η ανταπόκριση που λαμβάνουν από όλους εμάς, τους φίλους του συγκροτήματος, πιστεύω ότι τους αφήνει πλήρως ικανοποιημένους.
Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική η κατάσταση την προηγούμενη Πέμπτη, και ειδικά λόγω του ότι αυτή η συναυλία της τρέχουσας περιοδείας τους, πραγματοποιήθηκε στο μαγικό χώρο του Ηρωδείου. Μπορεί το Ηρώδειο να μην είναι το πλέον κατάλληλο μέρος για ροκ συναυλίες, όμως είναι τόσα πολλά τα θετικά του στοιχεία, που ποσώς ενδιαφέρει τους παρευρισκόμενους θεατές, η απαγόρευση πόσης αλκοόλ. Είναι τα φώτα, είναι το περιβάλλον, είναι η ακουστική, που σε αποζημιώνουν στο έπακρο.
Ο χώρος ήταν σχεδόν γεμάτος, αν και τυπικά sold-out δεν έγινε, υπήρχαν κάποια λίγα κενά καθίσματα στο πάνω διάζωμα. Στις 21.15 ο Scott, αυτός ο υπέροχος ιχνηλάτης της μουσικής, εισήλθε στο θέατρο εν μέσω αποθέωσης. Για τις επόμενες 2 ώρες, έκανε αυτό που γνωρίζει να κάνει όσο ελάχιστοι. Μας μάγεψε και μας συνεπήρε. Φυσικά, όχι μόνος του. Η τωρινή version του συγκροτήματος είναι εξαιρετική. Ο “brother” Paul Brown στα πλήκτρα, -το άτυπο νούμερο δύο στην ιεραρχία του συγκροτήματος-, ο Aongus Ralston στο μπάσο, ο έτερος κιμπορντίστας James Hallawell, και ο Eamon Ferris στα ντραμς. Φυσικά, -και θα πρέπει να το σημειώσουμε αυτό-, σε όλους μας λείπει το βιολί του Steve Wickham, αλλά είναι τέτοια η συνεργασία των υπολοίπων, που κάνει την προαναφερθείσα έλλειψη, όσο το δυνατόν λιγότερο ουσιώδη.
18 τραγούδια έπαιξαν, από 8 διαφορετικά album, φροντίζοντας να καλύψουν μεγάλο μέρος της δισκογραφίας τους. Τη μερίδα του λέοντος, όπως ήταν αναμενόμενο εξ’ άλλου, είχε ο κορυφαίος δίσκος της ιστορίας τους, το “This is the Sea”. Με την piano-version του “Don’t Bang the Drum”άρχισε η συναυλία, και με το “The Whole of the Moon” τελείωσε, σε μια κυριολεκτικά εορταστική ατμόσφαιρα, με τους θεατές όρθιους, να αποθεώνουν τη μπάντα. Από τον δίσκο αυτό, έπαιξαν μια εξαιρετική, σχεδόν δεκάλεπτη εκτέλεση του ομότιτλου κομματιού “This is the Sea” και τα “Medicine Bow” και “Be my Enemy” σε αμιγώς rock/hard rock απόδοση. Κατά την άποψή μου, ίσως η καλύτερη στιγμή της συναυλίας να ήταν ο κλασσικός ύμνος “The Pan Within”, σε συνδυασμό με το “Because the Night”, όπου απέδειξαν, πόσο πολύ «ψάχνονται» κατά το κοινώς λεγόμενο ως συγκρότημα. Ο Πάνας ανέκαθεν συνόδευε τον Scott στις καλλιτεχνικές, και όχι μόνο, ατραπούς του τελευταίου, και η επιστροφή του, “The Return of Pan”, αποτέλεσε επίσης μια από τις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς, με τον Πάνο Σκουτέρη στο κλαρίνο, να μαγεύει το κοινό. Εκτός από το “This is the Sea” ο δίσκος που τους έκανε ιδιαιτέρως αγαπητούς, είναι αναμφίβολα το “Fisherman’s Blues”. Ο αμιγώς folk-rock χαρακτήρας του, τον καθιστά μοναδικό έως και σήμερα. Όταν επομένως παίζουν κάτι από εκεί, όλοι σιγοτραγουδάμε, όλοι σιγοψιθυρίζουμε, όλοι μας νιώθουμε περιπλανώμενοι Ιρλανδοί οδοιπόροι, κάτοικοι του σμαραγδένιου νησιού. Τα “Fisherman’s Blues”( χωρίς βιολί ), “And a Bang on the Ear”( πρώτο κομμάτι του encore”) και το “When Ye Go Away”, ήταν επίσης highlights. Στο ίδιο υψηλό επίπεδο στάθηκε και το “My Wanderings in the Weary Land”, κομμάτι ενδεικτικό της αέναης αναζήτησης του Scott. Το ίδιο ισχύει και για το “Glastonbury Song” από το κορυφαίο τους άλμπουμ από τη δεκαετία του ’90 και μετά, το “Dream Harder”.
Εννοείται πως δεν θα μπορούσε να λείψει το “A Girl Called Johnny”, το magnum opus του πρώτου τους δίσκου, όπως και το υπέροχο “How Long will I Love You”. Επιπλέον, από το πολύ καλό “Where the Action is” του 2019, επέλεξαν τα “In my Time on Earth”, “Ladbroke Grove Symphony” και “Where the Action is”, ενδεικτικά του νέου πνεύματος που διαπνέει τους συνθετικούς ορίζοντες αυτού του υπέροχου συγκροτήματος.
Θεωρώ πως έχουν πολλά ακόμα μουσικά κεφάλαια να “γράψουν”. Και θα είναι εξίσου μαγικά, όπως και τα προηγούμενα. Ίσως και να είναι ο Mike Scott, ο τελευταίος περιπλανώμενος Κέλτης παραμυθάς.
Setlist:
Don’t Bang the Drum
Where the Action Is
Glastonbury Song
How Long will I Love you
Ladbroke Grove Symphony
A Girl Called Johnny
This is the Sea
Blackberry Girl
When Ye Go Away
Fisherman’s Blues
The Return of Pan
The Pan Within/Because the Night
My Wanderings in the Weary Land
Medicine Bow
Be My Enemy
In My Time On Earth
Encore:
And A Bang On The Ear
The Whole Of The Moon.
