KEN KELLY: Ο σπουδαίος δημιουργός νεκρός στα 76 χρόνια του

NEWS

Ο Ken W. Kelly ήταν Αμερικανός καλλιτέχνης φαντασίας. Κατά τη διάρκεια της 50χρονης καριέρας του, έχει επικεντρωθεί ιδιαίτερα σε πίνακες ζωγραφικής στο λεγόμενο “sword and sorcery” χώρο και ηρωικής φαντασίας. Έχει απεικονίσει τον Conan the Barbarian, τον Tarzan και έχει μείνει παροιμιώδης η δουλειά του με μεγάλα συγκροτήματα του rock και του heavy metal, όπως οι KISS, Manowar, Sleepy Hollow, Rainbow και Ace Frehley.

Πολλές πηγές επιβεβαίωσαν τον θάνατο του Kelly, συμπεριλαμβανομένου του φίλου του Danny Stanton, προέδρου και ιδρυτή της Coallier Entertainment.

Γεννημένος στο Connecticut το 1946, ο Kelly ξεκίνησε αρχικά την καριέρα του στις αρχές της δεκαετίας του ’70, δουλεύοντας σε κόμικς και περιοδικά τρόμου για την Warren Publishing. Ήταν ο ντράμερ των Kiss, Peter Criss, που εντόπισε τον καλλιτέχνη για λογαριασμό του συγκροτήματος. Οι Kiss προσέλαβαν τον Kelly για να δημιουργήσει το εξώφυλλο για το άλμπουμ τους του 1976, “Destroyer”. Του δόθηκε μια βασική ιδέα και του ζητήθηκε να ετοιμάσει το αποτέλεσμα σε 30 ημέρες. Ευτυχώς, η εμπειρία του στη βιομηχανία των περιοδικών τον είχε προετοιμάσει για στενές προθεσμίες.

Το αρχικό αποτέλεσμα απορρίφθηκε από την εταιρεία σαν πολύ βίαιο, και το χτύπημα για τον ίδιο ήταν μεγάλο καθώς φοβήθηκε πως θα τέλειωνε πρόωρα η καριέρα του. Του δόθηκε όμως η ευκαιρία να ξαναδοκιμάσει και έτσι προέκυψε το γνωστό εξώφυλλο. Η επιτυχία με τους Kiss, τον οδήγησε στη συνεργασία με τους Rainbow για το περίφημο εξώφυλλο του “Rising”, και τα υπόλοιπα είναι ήδη ιστορία.

Τα αίτια του θανάτου δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 901 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.