Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις metal συγκροτημάτων, με ισχνή δισκογραφία των οποίων όμως το αποτύπωμα παραμένει βαθύ και ανεξίτηλο ως προς την καλλιτεχνική τους συνεισφορά στη μουσική που αγαπάμε. Αδιαμφισβήτητα σε αυτή την κατηγορία κατατάσσονται και οι Heir Apparent. Οι Αμερικανοί πριν από σχεδόν σαράντα χρόνια κυκλοφόρησαν το album “Graceful Inheritance” (1986), ένα δίσκο ογκόλιθο και παντοτινό διαμάντι του US power/prog metal. Τρία χρόνια αργότερα ακολούθησε το αξιολογότατο “One Small Voice” (1989), όπου λίγο καιρό αργότερα εν μέσω διαφωνιών και του γενικότερου κλίματος της εποχής, οδηγήθηκαν στη διάλυση.
Εκ τότε ενδύθηκαν το μανδύα της cult status μπάντας και μόνο μερικές επανεκδόσεις της δισκογραφίας τους και κάποιων demo, μαζί με σποραδικές εμφανίσεις τους, υπενθύμιζαν το μεγαλείο τους. Το τρίτο τους studio album “The View From Below” που κυκλοφόρησε το 2018 από τη «δική» μας No Remorse Records, τίναξε από πάνω τους τη σκόνη του παρελθόντος και αν και δεν άγγιξε το μεγαλείο του ντεμπούτου τους, υπενθύμισε τη δυναμική τους. Έτσι λοιπόν οι δύο προγραμματισμένες εμφανίσεις τους στην Αθήνα, είχαν “κυκλωθεί”, από μεριάς μου. Επέλεξα να παραβρεθώ στο live της Δευτέρας, έχοντας υπόψη και τους Achelous που άνοιγαν τη βραδιά, ελπίζοντας συνάμα ότι λόγω ημέρας θα φανώ τυχερός στην υπόθεση parking στο δήμο Ζωγράφου. Φθάνοντας αρκετά νωρίτερα αντιλήφθηκα ότι οι ελπίδες μου ήταν μάταιες, καθώς το να θέλεις να παρκάρεις με σχετική ευκολία πέριξ της οδού Ούλωφ Πάλμε, μοιάζει σαν να περιμένεις να σου κάτσει τρεις διαδοχικές φορές το ζερό στη ρουλέτα. Ευτυχώς οι θεοί του heavy metal φάνηκαν επιεικείς μαζί μου, αφού σιχτίρισα πρώτα την επιλογή μου να μην χρησιμοποιήσω τα ΜΜΜ. Φτάνοντας στην Αρχιτεκτονική, τα θετικά vibes του χώρου με έβαλαν γρήγορα στο κλίμα και με βοήθησαν να ξεχάσω μονομιάς την ταλαιπώρια μου. Έχει χαρακτήρα και αυθεντική ατμόσφαιρα, τούτος ο χώρος.
Achelous
Τους Achelous τους έχω παρακολουθήσει σε αρκετές εμφανίσεις τους το τελευταίο διάστημα και ένα έχω μόνο να πω…Το συγκρότημα είναι ο ορισμός της αξιοπιστίας και της εγγυημένης ευχαρίστησης. Αποδίδουν πάντα το 101%, με ολοφάνερο μεράκι και ασίγαστο πάθος. Ακόμα και ανυποψίαστος να είσαι με τη μουσική τους, δεν γίνεται να μην σε συμπαρασύρουν με το εμπνευσμένο power/epic metal τους, να τραγουδήσεις μαζί τους τα refrain και να υψώσεις τις γροθιές σου. Εν τω μεταξύ η εμπειρία που έχουν αποκτήσει πλέον στο σανίδι, τους επιτρέπει να αντιμετωπίζουν με άνεση τις όποιες μικρές τεχνικές δυσκολίες που προκύπτουν, όπως αυτή του Χρήστου με το μικρόφωνο, και να συνεχίζουν να παίζουν ανεπηρέαστοι.
Μάλιστα στην αρχή του set τους με το “Dragon Wings”, το γεγονός ότι ξεκίνησαν να παίζουν εν μέσω οικογενειακής ατμόσφαιρας, καθώς δεν είχε προσέλθει ακόμα όλο το κοινό, ουδόλως τους απασχόλησε. Τους χαίρομαι πραγματικά, γιατί κοιτούν πάντα να αποδώσουν τα μέγιστα ανεξαρτήτως περιστάσεων. Οι Γιώργος Μαυρομμάτης και Χάρης Ντίνος “κέντησαν” για άλλη μια φορά στις κιθάρες, ο Chris Achelous στο μπάσο όργωσε κάθε σπιθαμή της μικροσκοπικής σκηνής με την ασίγαστη ενέργειά του και το ακριβέστατο παίξιμό του, ενώ ο Γιάννης Ρούσσης “στριμωγμένος” στο drum kit ήταν και πάλι καίριος στα “χτυπήματά” του. Παράλληλα η αυτοπεποίθηση του Χρήστου Κάππα πίσω από το μικρόφωνο εμφανέστατη και η απόδοσή του εξαιρετική.
Όταν όμως έφτασε η ώρα του “Ιnto the Shadows”, έφτασε και η ώρα να λάβει σάρκα και οστά η κρυφή επιθυμία όλων των παρευρισκόμενων από την αρχή της εμφάνισής τους. O τεράστιος Harry “The Tyrant” Conklin, ανέβηκε μαζί τους στη σκηνή για να αποδώσει μαζί με το Χρήστο το τραγούδι, όπως αυτό ηχογραφήθηκε στο τελευταίο τους album “Tower Of High Sorcery”, σκορπώντας ενθουσιασμό. Τυπάρα από τις λίγες ο Harry, πλήρως ακομπλεξάριστος και πρωτίστως heavy metal οπαδός! Τώρα για τη φωνή του, νιώθω πολύ μικρός για να πω το οτιδήποτε…Η “κορώνα” του στο τέλος του “Into the Shadows” ακόμα στοιχειώνει τα αυτιά μου…
Έτσι λοιπόν απλά και όμορφα γράφτηκε μια ακόμα σημαντική σελίδα στο βιβλίο ιστορίας των Achelous, με τα πρόσωπα των παιδιών της μπάντας να λαμπυρίζουν από δικαιολογημένη χαρά και εμείς από κάτω να νιώθουμε τυχεροί που το βιώσαμε. Το “Flames of War” σήμανε τη λήξη του συναγερμού εν μέσω καθολικού χειροκροτήματος. Αληθινή μουσική, φτιαγμένη από μουσικούς-οπαδούς γεμάτους ορμή και πάθος…Τίποτα δεν μπορεί να πάει λάθος σε τέτοιες περιπτώσεις.
Achelous setlist:
Dragon Wings
Macedon
Northern winds
The Oath
Istar
Blood
Fortress of Sorrow
Savage King
Into the Shadows
Flames of War
Heir Apparent
Έχοντας γεμίσει ο κόσμος στα όρια του αξιοπρεπούς το χώρο και υπό τους ήχους του “Queen Of The Ryche”, μεταξύ άλλων στα ηχεία, τα μέλη των Heir Apparent βγήκαν στη σκηνή για να στήσουν τα όργανά τους και να κάνουν τις τελευταίες ρυθμίσεις στον ήχο. Γνώριζα ότι η βραδιά θα ήταν αφιερωμένη στο “Graceful Inheritance” album, αυτό που δεν περίμενα όμως στον απόλυτο βαθμό, ήταν τα όσα ακολούθησαν. Βλέπεις κρατάω συνήθως μικρό καλάθι σε τέτοιες περιπτώσεις συναυλιών, ειδικά μετά τα όσα τραγελαφικά σημειώθηκαν στο πρόσφατο live των Agent Steel στη Λάρισα. Ευτυχώς διαψεύστηκα πανηγυρικά και οι Heir Apparent όχι μόνο γέμισαν το καλάθι των προσδοκιών μου, αλλά το υπερχείλισαν.
Η τωρινή τους σύνθεση περιλαμβάνει τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη και βασικό συνθέτη τους, Terry Gorle, στην κιθάρα, τον Harry Conklin στη φωνή, τον original τραγουδιστή του πρώτου δίσκου, Paul Davidson, και τους A.J. Bernstein και Duane Bakke σε τύμπανα και μπάσο αντίστοιχα. Μάλιστα ο τελευταίος είχε περάσει κι ένα φεγγάρι από τις τάξεις του συγκροτήματος, την περίοδο 1986-87. Έναρξη με το “A.N.D…. Dogro Lived On” και η χρονοκάψουλα διαθέσιμη για μπάντα και οπαδούς, ως συνταξιδιώτες. Στο “Hands of Destiny” επιβεβαιώθηκε ότι θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές. Έχω χάσει το μέτρημα στο πόσες μπάντες έχει βοηθήσει ο “Τύραννος” με τη φωνή του. Η επιλογή του Conklin ήταν ιδανική και έμοιαζε μονόδρομος, ώστε να αποδοθεί το απαιτητικό υλικό του “Graceful Inheritance” όπως ακριβώς του αρμόζει. Τι να λέμε τώρα… Η ταυτότητα του μπορεί να αποτυπώνει 63 κύκλους της γης γύρω από τον ήλιο, η φωνή του όμως παραμένει το ίδιο συγκλονιστική και αναλλοίωτη στο χρόνο όπως ακριβώς μας πρωτοσυστήθηκε στα 80’s. Ανεπανάληπτος!
Στο ίδιο βάθρο στάθηκε εκείνο το βράδυ και ο Terry Gorle στην κιθάρα. Δεξιοτέχνης πραγματικός και απολύτως αψεγάδιαστος, μας κέρασε τα αιώνια solo του και τα καλπάζοντα riffs χωρίς να χάσει νότα. Τα “The Cloak” και “Dragon’s Lair” μας ταρακούνησαν για τα καλά και μας οδήγησαν στον άφθαρτο ύμνο “Keeper of the Reign”. Συγκίνηση και δέος για ένα τραγούδι-ορισμό του μεγαλείου του US power/prog metal, που αποδόθηκε στη εντέλεια. Το “Questions” ήρθε να υπενθυμίσει την “Triad” συλλογή του 1999, η οποία πήρε το όνομά της από το studio που ηχογραφούσαν τη χρυσή εποχή. Δώσε και “Nightmare”, “Masters of Invasion” και “Another Candle” στο λαό, από ένα δίσκο που η λέξη “filler” είναι ανύπαρκτη στο λεξικό του. Σημαντική η συνεισφορά του νεαρού A.J. Bernstein στα drums με το δυναμικό και ενθουσιώδες παίξιμο του, ενώ και ο Duanne Bakke φάνηκε αξιότατος στο μπάσο αποδίδοντας με αξιομνημόνευτη τεχνική, τα μέρη που κάποτε ηχογράφησε ο Derek Peace. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο ήχος του μπάσου, είναι βασικό συστατικό της μουσικής πανδαισίας των Heir Apparent. Όλες αυτές οι ικανότητες των Gorle, Bernstein και Bakke εξυψώθηκαν στο instrumental “R.I.P.”.
Οδεύοντας προς το τέλος, τιμήθηκε το “Running From The Thunder” ενώ η άλλη υπερκομματάρα ονόματι “Tear Down the Walls” τραγουδήθηκε από όλους μας με μια φωνή! Καθόλη τη διάρκεια του live ο Paul Davidson ήταν κι αυτός πάνω στο σανίδι, συνοδεύοντας τον Harry, κυρίως στα refrains των τραγουδιών. Η σειρά του όμως ήρθε στο “The Servant” που έκλεισε το set τους και το ανέλαβε στην ολότητά του. Συγκινητικό να βλέπεις τη φωνή που το πρωτοτραγούδησε, να το αποδίδει με αξιοπρέπεια μπροστά στα μάτια σου. Χρήζει επίσης επισήμανσης ο καλός ήχος που είχαν τόσο οι Achelous όσο και οι Heir Apparent στην εμφάνισή τους, γεγονός που μεγιστοποίησε την απόλαυση μας.
Όταν κατέβηκαν από τη σκηνή μετά από μια γεμάτη ώρα απόδοσης, χειροκροτήματα, χαμόγελα και εμφανής αγαλλίαση απάντων, επισφράγισαν την επιτυχία αυτού του live. Πολλές φορές δεν έχει τόση σημασία η χρονική διάρκεια μιας συναυλίας, όσο αν αυτή γίνεται με ειλικρινείς προθέσεις από τους καλλιτέχνες και με τον απαραίτητο σεβασμό προς τους φίλους της μουσικής τους. Κι αυτά υπήρχαν σε αφθονία και από τα δύο συγκροτήματα που εμφανίστηκαν στην Αρχιτεκτονική το βράδυ της Δευτέρας, χρήζοντάς μας κληρονόμους μιας ακόμη αλησμόνητης εμπειρίας.
Heir Apparent setlist:
A.N.D…. Dogro Lived On
Hands of Destiny
The Cloak
Dragon’s Lair
Keeper of the Reign
Questions
Nightmare
Masters of Invasion
Another Candle
R.I.P.
Running From the Thunder
Tear Down the Walls
The Servant
Φωτογραφίες: Γιώργος Μπατσαούρας
