Ας ξεκινήσουμε με την παραδοχή πως όλη (ή σχεδόν όλη) η «σκληρή» μουσική που ακούμε έχει βαθιά τις ρίζες της στον Αμερικάνικο Νότο και τα blues που δημιούργησαν οι μαύροι «τιτάνες» του μουσικού αυτού είδους. Ειδικά όσοι έχουν πιάσει κιθάρα στα χέρια τους, κλίνουν ευλαβικά το γόνι (και) στον Aaron Thibeaux Walker. Ο Τεξανός κιθαρίστας που βαρέθηκε να ακούει να προφέρεται λάθος το μεσαίο του όνομα αλλάζοντάς το σε T-Bone μένοντας έτσι γνωστός στην ιστορία ως T-Bone Walker, υπήρξε ένας πραγματικός πρωτοπόρος της μουσικής.
Ήταν ο πρώτος που έβαλε την κιθάρα στην πρίζα, ανοίγοντας ένα τεράστιο δρόμο για όλους τους υπόλοιπους. Ο Aaron Thibeaux Walker γεννήθηκε στις 28 Μαΐου του 1910 στο Λίντεν του Τέξας από μητέρα μαύρη και πατέρα απόγονο της φυλής των Cherokee. Ο πατέρας του Rance Walker, τους αφήνει λίγο μετά τη γέννησή του κι έτσι η μητέρα του, Movelia Jimerson αναγκάζεται να μετακομίσει στο Ντάλας. Ο Aaron μεγάλωσε σε μουσικό περιβάλλον, καθώς τόσο η μητέρα του όσο και ο πατριός του, Marco Washington ήταν μουσικοί.
Ο πατριός του ήταν μέλος των Dallas String Band και φρόντισε έτσι ώστε ο Walker να μάθει κιθάρα, γιουκαλίλι, μπάντζο, βιολί, μαντολίνο και πιάνο!!! Η καριέρα του Walker αρχίζει μόλις στα 10 του χρόνια όταν ο οικογενειακός τους φίλος, Blind Lemon Jefferson μυεί τον μικρό στη ζωή των περιπλανώμενων μουσικών. Σε αυτή την ηλικία ο Walker εγκαταλείπει το σχολείο και ακολουθεί τον, εκ γενετής τυφλό, Jefferson ο οποίος παίζει σε διάφορα μπαρ της εποχής με αντάλλαγμα την εκμάθηση της κιθάρας. Μετά από 3 χρόνια ο Walker θα συνεχίσει για άλλα 2 την περιπλάνησή του με τους Medicine Show, έναν περιφερόμενο θίασο που έδινε παραστάσεις με σκοπό την πώληση θαυματουργών «φαρμάκων» στο κοινό. Στα 15 του χρόνια ο Walker ήταν πλέον ένας επαγγελματίας μουσικός ανάμεσα στο blues «κύκλωμα» και το 1929 ηχογραφεί τα πρώτα του τραγούδια από την Columbia Records. Στην πρώτη του αυτή προσπάθεια υπάρχουν τα τραγούδια “Wichita Falls Blues” και “Trinity River Blues”.
Τις ηχογραφήσεις αυτές τις υπογράφει ως Oak Cliff T-Bone, ψευδώνυμο το οποίο προερχόταν από την περιοχή (Oak Cliff) που έμενε εκείνη την περίοδο. Στις ηχογραφήσεις έχει και τη συνοδεία του πιάνου από τον Douglas Fernell. Το 1935 ο Walker θα παντρευτεί την Vida Lee και θα αποκτήσει μαζί της 3 παιδιά. Στα 25 του αρχίζει να εμφανίζεται σε διάφορα club της Κεντρικής Λεωφόρου στο Λος Άντζελες παίζοντας κιθάρα και πολλές φορές τραγουδώντας. Το 1940 αρχίζει να παίζει ηλεκτρική κιθάρα και μέχρι το 1942 έχει τελειοποιεί τον ήχο του, προκαλώντας το θαυμασμό του μουσικού Τύπου της εποχής. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και η πρώτη του ηχογράφηση με την Capitol Records με το τραγούδι “Mean Old World”.
Μερικά από τα πιο σημαντικά τραγούδια του ηχογραφήθηκαν μεταξύ 1946-48 μέσω της Black & White Records, με το διασημότερο ίσως από αυτά, “Call It Stormy Monday (But Tuesday Is Just As Bad)” του 1947 να αποτελεί ένα από τα πλέον πιο σημαντικά τραγούδια στην ιστορία των blues. Άλλα αξιοσημείωτα τραγούδια που ηχογράφησε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν το “Bobby Sox Blues” και το “West Side Baby” τα οποία κατέκτησαν υψηλές θέσεις στη 10άδα των R&B charts το 1946 και 1948 αντίστοιχα.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του ο Walker συνεργάστηκε με αρκετούς σημαντικούς μουσικούς όπως ο τρομπετίστας Teddy Buckner, ο πιανίστας Lloyd Glenn, ο μπασίστας Billy Hadnott καθώς και ο τενόρο σαξοφωνίστας(*) Jack McVea. Από το 1950 έως το 1954 ηχογράφησε για την Imperial Records ενώ ο μοναδικός του δίσκος τα επόμενα χρόνια ήταν το “T-Bone Blues” που ηχογραφήθηκε σε τρεις φάσεις μεταξύ 1955 και 1957 και τελικά κυκλοφόρησε το 1959 από την Atlantic Records. Στη δεκαετία του ’60 η καριέρα του άρχιζε κάπως να φθίνει παρά την εμφάνισή του στο Αμερικάνικο Folk and Blues Festival το 1962. Παρ’ όλα αυτά ακολούθησαν μερικά αρκετά καλά albums όπως το “I Want a Little Girl”, ενώ από το 1968 μέχρι και το θάνατό του ηχογραφεί για την Jitney Jane Songs του Robin Hemingway. Το 1970 θα κερδίσει Βραβείο Grammy στην κατηγορία “Best Ethnic or Traditional Folk Recording” με το “Good Feelin’”. Ο T-Bone Walker θα φύγει από τη ζωή στο σπίτι του στο Λος Άντζελες στις 16 Μαρτίου του 1975 χτυπημένος από βρογχοπνευμονία. Προηγουμένως, είχαν προηγηθεί δύο εγκεφαλικά επεισόδια που εξασθένισαν τελείως τον οργανισμό του. Ήταν 64 ετών.
Ο Walker μπήκε μετά θάνατον στο “Blues Hall of Fame”, όταν αυτό ξεκίνησε το 1980 και στο “Rock and Roll Hall of Fame” το 1987. Το να αναλύσει κανείς την τεράστια κληρονομιά που άφησε στη μουσική, θα ήταν άσκοπο. Τα έργα του καθώς και οι επιρροή τους στους μεταγενέστερους καλλιτέχνες είναι η πιο απτή απόδειξη για την τεράστια παρακαταθήκη που άφησε ο Αμερικανός. Ο Chuck Berry τον αναφέρει ως μια από τις βασικότερες επιρροές του μαζί με τον Louis Jordan. Ο B.B. King δήλωσε πως αγόρασε την πρώτη του ηλεκτρική κιθάρα όταν άκουσε το “Stormy Monday”. Στην αυτοβιογραφία του το 1996 ο King αναφέρει χαρακτηριστικά τι σκέφτηκε όταν άκουσε για πρώτη φορά τον T-Bone Walker: «Ο ίδιος ο Ιησούς είχε επιστρέψει στη γη παίζοντας ηλεκτρική κιθάρα».
Ο Jimi Hendrix, δήλωσε το θαυμασμό του για τον Walker και μιμήθηκε το κόλπο του να παίζει κιθάρα με τα δόντια του. Ο Steve Miller δήλωσε ότι το 1952, όταν ήταν 8 ετών, ο Walker τον δίδαξε πώς να παίζει κιθάρα πίσω από την πλάτη καθώς και με τα δόντια. Τεράστιες μουσικές προσωπικότητες όπως ο Buddy Guy, ο Eric Clapton και ο Stevie Ray Vaughan οφείλουν τον ήχο τους στον Walker, επιβεβαιώνοντας την τεράστια επίδρασή του στη μουσική. Ο πρωτοπόρος των ηλεκτρικών blues έγινε ο πρώτος καλλιτέχνης που έκανε την ηλεκτρική κιθάρα σόλο όργανο και πραγματικό επίκεντρο των ζωντανών εμφανίσεών του. Το σεβασμό μας σε έναν από τους καλύτερους.
(*)Τενόρο σαξόφωνο: Ένα μεσαίου μεγέθους όργανο της οικογένειας των σαξόφωνων. Το τενόρο και το άλτο είναι τα δύο πιο συχνά χρησιμοποιούμενα σαξόφωνα.
Πηγές:
Wikipedia
Σειρά «Blues Masters» τόμος 9, σελ. 2-4, Εκδόσεις: Τέσσερα Πι Α.Ε. Ειδικές Εκδόσεις, 2012
