Μετά από μία μακρά περίοδο εργασιακού φόρτου, είχε φτάσει η στιγμή να απολαύσω και πάλι ζωντανά την αγαπημένη μου μουσική, σε ένα από τα “στέκια” πλέον της μεταλλικής κοινότητας, στο γνωστό Temple στο Γκάζι. Μία βραδιά αρκετά “ιντριγκαδόρικη”, αμιγώς εγχώρια, με τρία σχήματα που η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ξαναδεί “εν δράσει”. Οι Σπαρτιάτες Social Scream με το μοντέρνο metal τους, οι πιο κλασικοί Αθηναίοι Medusa’s Wrath και οι sympho/heavy/power metallers, επίσης Αθηναίοι, Demoralize, συμπλήρωναν το συναυλιακό “παζλ” αυτής της βραδιάς, υποσχόμενοι αξέχαστες μουσικές στιγμές. Τα “μπογαλάκια” μας λοιπόν και φύγαμε για την πρωτεύουσα.
Λίγο πριν ανοίξουν οι πόρτες, ήμουν έξω από το Temple, όπου αντίκρισα αρκετούς “μαυροφορεμένους” να περιμένουν. Με λίγη κουβέντα με γνωστούς, πέρασε η ώρα και αφού έπιασα μια καλή θέση μέσα στο venue, περίμενα καρτερικά να ξεκινήσει το show. Με τις καθυστερήσεις να είναι η δεύτερη “φύση” στο εγχώριο “έδαφος”, οι Social Scream ανέβηκαν στην σκηνή, με αρκετά θετική ενέργεια, έτοιμοι να μας δώσουν μία γερή “δόση” από το heavy metal τους. Πότε πέρασαν 16 χρόνια από την ίδρυσή τους και 10 από το ντεμπούτο τους, δείχνει ακριβώς πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος και φτάνουμε να το αντιλαμβανόμαστε όταν είναι ήδη αργά.
Με ένα πιο σταθερό line-up τα τελευταία 4 χρόνια και με το “Δεινόν Εστί” του 2022 να αποτελεί την πιο πρόσφατη κυκλοφορία τους, οι Σπαρτιάτες metallers μπήκαν λίγο “μουδιασμένοι”, όμως όσο περνούσε η ώρα και έβρισκαν τα “πατήματά” τους, και με την θερμή υποδοχή των θεατών, ανέβασαν “στροφές” και απέδειξαν ότι το κατέχουν το “τόπι”. Ο κόσμος ήταν αρκετός από την αρχή, περί των 50 “νοματαίων”, ενώ ο ήχος έδειχνε υποφερτός, πότε καλός και πότε “σκέπαζε” τα φωνητικά. Οι Social Scream είχαν “όρεξη”, είχαν ενέργεια, ενώ όσο έπαιζαν και “ζέσταιναν” τις “μηχανές”, αποκτούσαν αυτοπεποίθηση και το έδειχναν στην σκηνή. Δεμένοι σαν μπάντα, κατάφερναν να συνδυάζουν αρμονικά την εμπειρία, με το “νεανικό” πάθος, ενώ ήταν ευδιάκριτες οι παικτικές ικανότητές τους.
Φοβερή η παρουσία του Βλάση πίσω από το μικρόφωνο, εξαιρετικά κιθαριστικά μέρη και ένα ιδανικό rhythm section, που θα φαινόταν περισσότερο, αν ο ήχος ήταν πιο “καθαρός”. Τα παιδιά πάντως, τα “έσπασαν” στα “Smell The Demon”, “Unblood”, “Connect” και “Truth Divider”, δείχνοντας τον πραγματικό heavy χαρακτήρα τους. Παράλληλα, το διασκέδασε και το κοινό, πότε με headbanging και sing along στις μπροστινές σειρές και πότε με “ξεσπάσματα” σε επευφημίες και χειροκροτήματα. Νομίζω ότι οι Σπαρτιάτες ήταν το ιδανικό ξεκίνημα, μιας εξαιρετικής όπως εξελίχθηκε βραδιάς. Οι Social Scream άφησαν “υποσχέσεις”, τις οποίες θα ήθελα να απολαύσω σε ένα headline show, με σαφώς καλύτερο ήχο. Μπράβο μάγκες, πολύ καλή δουλειά!
Social Scream setlist:
Faith
Prison Of Freedom
Social Scream
Smell The Demon
DNA Eternal
Unblood
Connect
Truth Divider
Luna Dark
Spartan Blood
Prowler
Με πολύ γρήγορες κινήσεις, το “επιτελείο” του Temple έκανε τις απαραίτητες διορθωτικές αλλαγές, ώστε η σκηνή να υποδεχτεί τους Medusa’s Wrath. Οι Αθηναίοι heavy metallers ιδρύθηκαν μόλις το 2019, με το “Pavor Exitium Mors” να αποτελεί το πρώτο δισκογραφικό βήμα τους και μάλιστα με πολύ καλά λόγια από το σύνολο του διαδικτυακού και έντυπου μουσικού τύπου.
Με κύριους “εκφραστές” τον Γιώργο Χρυσανθίδη στην φωνή και τον Πέτρο Καλύβα στην lead κιθάρα, οι Αθηναίοι “εξαπέλυσαν” το “μανιασμένο” heavy metal τους. Πιο κλασικοί, σαφώς πιο “άνετοι”, όντας στα δικά τους “χωράφια”, στην δική τους πόλη, με ένα μεγάλο μέρος των οπαδών τους από κάτω, άριστα προβαρισμένοι και με περισσή ενέργεια, οι Medusa’s Wrath έδωσαν ένα φοβερό show, ικανοποιώντας την “δίψα” των παρευρισκόμενων. Ο κόσμος πολύ περισσότερος πλέον, ενώ ο ήχος συνέχιζε να έχει τα ίδια “σκαμπανεβάσματα”, μην επιτρέποντας να φανεί η αξιόλογη φωνή του Γιώργου, αλλά ούτε και η δεξιοτεχνία του Πέτρου στην κιθάρα, σε ένα ιδανικό “ηχητικό περιβάλλον”.
Πάντως τα παιδιά, κατάφεραν να “τραβήξουν” τα βλέμματα με την γεμάτη ενέργεια και ένταση σκηνική παρουσία τους, με το “οικογενειακό” κλίμα τους, με αυτήν την “φλόγα” που έλαμπε στα μάτια τους. Πραγματικά, φαινόταν να γουστάρουν αυτό που κάνουν και αυτό μπορούσες να το διακρίνεις σε κάθε κίνησή τους, ενώ παράλληλα κατόρθωναν να το μεταφέρουν και στο κοινό. Εξαιρετική απόδοση στα “Heaven’s Gates”, “Annabelle”, “Street Warriors” και “Time Erased”, ενώ έπαιξαν και ένα νέο κομμάτι με τίτλο “Where The Sorrow Resides”, που θα περιλαμβάνεται στο επερχόμενο album τους και αποτέλεσε την έκπληξη της βραδιάς.
Ένα τραγούδι γεμάτο ενέργεια, στο κλασικό heavy metal ύφος της μπάντας, με ωραία riff και solo και αρκετά αναστατικό. Θα ήθελα να σταθώ στην φοβερή παράσταση του Γιώργου Χρυσανθίδη, που ήταν εξαιρετικός καθ’ όλη την διάρκεια της εμφάνισης, όπως και στον Πέτρο, που έκανε τα πάντα με την κιθάρα του. Κατέβηκε στην αρένα, ανέβηκε στις πλάτες ενός οπαδού, που τον περίφερε γύρω από την σκηνή και ενδιάμεσα στο κοινό, αλάνθαστος κιθαριστικά και τρομερά επικοινωνιακός. Οι Medusa’s Wrath ήταν “χάρμα ιδέσθαι” για ακόμη μία φορά, αποδεικνύοντας ότι ο χρόνος λειτουργεί υπέρ τους. Να τους δείτε, το αξίζουν.
Medusa’s Wrath setlist:
Intro
Pavor Exitium Mors
Call Of Deliverance
Seeker Of Truth
Intro Annabelle
Annabelle
A Day Of Peace
Shade Of The Night
Where The Sorrow Resides
Medusa’s Wrath
Street Warriors
Time Erased
Ακόμη μία διακοπή για τις απαραίτητες αλλαγές στην σκηνή, ακόμα μια ευκαιρία για κουβεντούλα με γνωστούς. Αρκετός κόσμος πλέον, με το Temple να είναι ιδανικά γεμάτο, χωρίς να ασφυκτιά. Επόμενοι και headliners αυτής της φοβερής βραδιάς, οι Demoralize, που η αλήθεια είναι ότι δεν τους είχα ξανακούσει. Με μία πιο συμφωνική και μελωδική διάσταση στον ήχο τους και με το “The Dragon’s Call” Ep την μοναδική κυκλοφορία τους, έδειχναν “ανυπόμονοι” να παρουσιάσουν το μουσικό “όραμά” τους ζωντανά.
Λίγο μετά τις 23:00, τα φώτα έσβησαν, η εισαγωγή ήχησε και οι Demoralize πάτησαν στην σκηνή του Temple. Ο ήχος φανερά “ανώτερος”, πιο καθαρός, αναδείκνυε το συμφωνικό και συνάμα μελωδικό “μεγαλείο” της μουσικής των Αθηναίων, ενώ το “ξέσπασμα” των οπαδών στην εμφάνιση των Demoralize, έδωσε “φτερά” στα “πόδια” της μπάντας. Οι Αθηναίοι ήταν σαφέστατα πιο τεχνικοί, καλοπροβαρισμένοι, με εξαιρετική διάθεση, ενώ εξαρχής έδειξαν την τρομερή ποιότητα του ήχου τους.
Ξεκίνημα με το “Dragon’s Call” και μονομιάς γίναμε “μάρτυρες”, μιας απίστευτα αρμονικής “σύζευξης” ευφάνταστων, συμφωνικών, μελωδικών και heavy/power στοιχείων, που οι Αθηναίοι “γαλούχησαν” την μουσική “ιδέα” τους. Οι θεατές αμέσως “ξέσπασαν” σε επευφημίες, αναγνωρίζοντας το σπουδαίο έργο των Demoralize και δίνοντας ώθηση στην μπάντα, για να συνεχίσει σε ακόμη πιο υψηλές “πτήσεις”. Οι Αθηναίοι έδειχναν προσηλωμένοι στο πλάνο τους, χωρίς να αποπροσανατολιστούν από την ικανοποίηση και τις ιαχές του κοινού και με τρομερή “όρεξη”, συνέχισαν το show.
Το “Dragon’s Call” δημιούργησε προσδοκίες, με το “Chainfire”, με την πιο heavy προσέγγιση, να τις “ταιριάζει” ιδανικά. Εξαιρετική η παρουσία του Μίλτου στα πλήκτρα, φοβερή η απόδοση του Φοίβου στα τύμπανα και ακόμη πιο καθηλωτική η εμφάνιση του Πάνου πίσω από το μικρόφωνο. Σειρά του “The Beginning”, του πιο πρόσφατου κομματιού της μπάντας και το πρώτο με τον Πάνο στην φωνή (αν κατάλαβα σωστά), στο ίδιο ύφος και εξίσου ποιοτικό, με το “Bloodlust Rising” να ανεβάζει λίγο τους “παλμούς” και να δείχνει τα “δόντια” των Αθηναίων. Όσο περνούσε η ώρα, τόσο οι Demoralize “ζεσταίνονταν” και ανέβαζαν την απόδοσή τους.
Και κάπου εκεί, οι Αθηναίοι μας παρουσίασαν ένα νέο κομμάτι ονόματι “Blackreach”, ένα πομπώδες, συμφωνικό και μελωδικό έπος, που τα heavy/power στοιχεία είχαν το χώρο τους. Πολύ δυνατό τραγούδι, που θα βρίσκεται στο επερχόμενο album. Συνέχεια με το “The Prophet”, με την μπάντα να βρίσκεται πλέον σε συναυλιακό “οργασμό”. Οι Demoralize έμοιαζαν άριστα στημένοι και πλήρως αφοσιωμένοι στο show, μοιάζοντας με καλοκουρδισμένη “μηχανή”.
Αφού ευχαρίστησαν το κοινό, την διοργάνωση και το venue, μας αποχαιρέτησαν με το “Dreamwalker”, έναν από τους ύμνους του Ep. Οι οπαδοί έμειναν αποσβολωμένοι από την εμφάνιση, καταχειροκρότησαν τους Αθηναίους, με μια αίσθηση ότι ανυπομονούν να τους ξαναδούν ζωντανά, ενώ οι Demoralize δημιούργησαν υψηλές προσδοκίες, αποδεικνύοντας ότι το μουσικό “όραμά” τους, μπορεί να πρωταγωνιστήσει στην σκηνή και να αποτελέσει την ευχάριστη έκπληξη του χώρου. Συγκλονιστική εμφάνιση, που αφήνει “υποσχέσεις” για το μέλλον των Αθηναίων. Προφανώς και θα ήθελα να τους απολαύσω, σε μία πιο ολοκληρωμένη κυκλοφορία, εννοείται. Από τις μπάντες που γνωρίζουν άριστα αυτό που κάνουν και το κάνουν με μεράκι.
Demoralize setlist:
Intro
Dragon’s Call
Chainfire
The Beginning
Bloodlust Rising
Blackreach
The Prophet
Dreamwalker
Το Σάββατο 23 Νοεμβρίου, ήταν από εκείνες τις βραδιές, που αντιλαμβάνεσαι τα πραγματικά “άλματα” προόδου της εγχώριας μεταλλικής σκηνής και την εξέλιξη και ποιότητα, που έχουν αποκτήσει πλέον οι ελληνικές μπάντες. Ήταν από τις βραδιές, που νοιώθεις υπερηφάνεια και ικανοποίηση, που τρία ελληνικά σχήματα, κατόρθωσαν να σε “γεμίσουν” μουσικά. Ανυπομονώ για την στιγμή, που τέτοιες βραδιές θα αποτελούν την πλειοψηφία του συναυλιακού χρόνου στην Ελλάδα, που οι ελληνικές μπάντες θα μπορούν να γεμίσουν για πλάκα τέτοια και ακόμη μεγαλύτερα venues, που τα ελληνικά σχήματα θα αποκτήσουν την αναγνώριση που τους αξίζει, παγκοσμίως. Ως τότε, απολαμβάνω όσο μπορώ, ανάλογες βραδιές. Δώστε και εσείς την ευκαιρία στις εγχώριες μπάντες, να σας “κερδίσουν” με τις δουλειές τους και στηρίξτε όσο μπορείτε, τέτοιες πρωτοβουλίες, τέτοιες βραδιές.
Φωτογραφίες: Dimitra Koenka/ D.Koenka Photography
