Άρθρο – DAVE PRICHARD

ΑΡΘΡΟ

Ο Dave Prichard βγήκε στο φως της σύντομης ζωής του στις 27 Νοεμβρίου 1963, στη Santa Monica της California. Η κυρίαρχη αποστολή που σημάδεψε την παρουσία του στον κόσμο αυτό ήταν η ιδρυτική παρουσία και ενεργή συμμετοχή του στο heavy metal άρμα των μεγάλων Armored Saint από την Pasaneda. Οι Άγιοι σχηματίστηκαν το 1982, με την πρωτοβουλία των αδερφών Sandoval, του ντράμερ Gonzo και του κιθαρίστα Phil, που πλαισιώθηκαν από τον Dave, τον μπασίστα Joey Vera, και τον τραγουδιστή John Bush.

Ο Dave έζησε όλη τη διαδρομή της πρώτης περιόδου του γκρουπ με την Chrysalis και αποτέλεσε τον μοναδικό από τους τρεις κιθαρίστες στις τάξεις του που έπαιξε και στα τρία άλμπουμ αυτής της φάσης. Η συνεργασία του με τον Phil Sandoval στο ντεμπούτο “March of the Saint” του 1984, όπου μοιράζονται με θαυμαστή ισορροπία ρυθμικά και leads, στήνει ταυτόχρονα τις σταθερές βάσεις μιας μπάντας με καταλυτική σημασία στην US metal σκηνή, η οποία δυστυχώς δεν εξαργυρώθηκε ποτέ εμπορικά. Ο Dave έζησε με τους φίλους και συμπαίκτες του την περίεργη κατάσταση του πρώτου άλμπουμ σε μια πολυεθνική, όταν διάφοροι παράγοντες επιχειρούσαν να τροποποιήσουν τις συνθέσεις τους για περισσότερο ραδιοφωνικά αποτελέσματα, πικράθηκε με τον τελικό ήχο, και μοιράστηκε και το πολύχρονο άγχος ενός χρέους 300.000 δολαρίων που κατέληξε πραγματικός εφιάλτης.

Όλοι μαζί αποφάσισαν να διορθώσουν όλα τα λάθη της πρώτης απόπειρας και στράφηκαν στον σπουδαίο Max Norman, Καταφέρνοντας να έχουν έναν βαρύτερο αλλά και συνολικά πιο εντυπωσιακό ήχο στο δεύτερο άλμπουμ “Delirious Nomad”, που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1985. Στη διάρκεια των ηχογραφήσεων, στα Can-Am Studios του Los Angeles, επήλθε το πρώτο σοβαρό ρήγμα στο γκρουπ, καθώς ο κιθαρίστας Phil Sandoval αποχώρησε, περιορίζοντας την προσφορά του στο σόλο του “Over the Edge” και την ρυθμική κιθάρα του “Aftermath”. Κάποιοι ισχυρίζονται πως ο Sandoval αποχώρησε αμέσως μετά την ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων, και στις δυο όμως περιπτώσεις η συνεισφορά του περιορίζεται στα δυο αυτά τραγούδια. Ο Prichard ολοκλήρωσε το άλμπουμ μόνος του, και κουβάλησε και ένα σημαντικό συνθετικό βάρος μαζί με τον Joey Vera, ο οποίος υπήρξε ο βασικός δημιουργός. Η δουλειά που έκανε στις κιθάρες, σε συνδυασμό με έναν από τους καλύτερους ήχους που είχαν ποτέ οι Άγιοι, αποτέλεσε έναν σημαντικό παράγοντα εξέλιξης και διαφοροποίησης του συγκροτήματος. Έχοντας σαν δεδομένο πως το MTV αφαίρεσε τις metal μεταδόσεις μουσικών clips, πήραν την απόφαση να μην μιμηθούν την τακτική του “Can U Deliver”, και να μην ενισχύσουν την κυκλοφορία με το γύρισμα κάποιου βίντεο, χρησιμοποιώντας τα χρήματα στην επικείμενη περιοδεία. Αμέσως μετά από λίγο καιρό, το MTV επέστρεψε στις προωθήσεις και metal βίντεο.

Το συγκρότημα συνέχισε στο επόμενο βήμα του σαν κουαρτέτο. Τους πήρε σχεδόν δυο χρόνια να ολοκληρώσουν το “Raising Fear”, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1987. Ο Prichard έχει αναλάβει πια όλο το βάρος σε ρυθμικές και lead, σε έναν δίσκο εντελώς άδικα υποτιμημένο. Η δουλειά του, ιδιαίτερα σε κάποια απαιτητικά τραγούδια με πολύ έξυπνες διαδρομές, όπως τα “Book of Blood”, “Frozen Will/Legacy”, “Chemical Euphoria”, δεν έδειξε μόνο πόσο συνολικά υποτιμημένος ήταν, αλλά διατήρησε πιστά και το πνεύμα της μπάντας στο μονοπάτι που είχαν χαράξει. Δυστυχώς ο δίσκος αδικήθηκε από τις συγκυρίες, καθώς η Chrysalis  είχε ήδη ανοίξει την πόρτα της εξόδου. Αμέσως μετά την απομάκρυνσή τους, υπέγραψαν με την Metal Blade του Brian Slagel, που τους είχε ανοίξει το δρόμο με την κυκλοφορία του EP τους το 1983. Συνεχίζοντας με την ίδια τετραμελή σύνθεση, αρχίζουν να γράφουν τραγούδια για το τέταρτο άλμπουμ τους. Είναι η στιγμή που ο Dave μαθαίνει τη μοιραία διάγνωση πως πάσχει από λευχαιμία. Ο “Red”, όπως ήταν το παρατσούκλι του στον φιλικό του κύκλο αγωνίζεται με θάρρος, όμως η επιθετική μορφή του καρκίνου τον εμποδίζει να είναι ενεργός στην τελική διαδικασία. Το συγκρότημα είχε στρατολογήσει τον κιθαρίστα Jeff Duncan, ο οποίος ήταν ήδη κάποιος που ήταν κάπως μέσα και έξω από το συγκρότημα, πρώην μέλος των Odin.  Όταν όμως η κατάσταση του Prichard χειροτέρεψε και άλλο, ο Phil Sandoval αποφάσισε να επιστρέψει ξανά στους Άγιους, επαναφέροντας μια ισορροπία στη σύνθεση.

O Dave έχασε στις 28 Φεβρουαρίου του 1990 την άνιση μάχη, σε ηλικία 26 ετών. Το κλίμα ήταν πολύ βαρύ στο συγκρότημα, καθώς στην πραγματικότητα υπήρξαν πάντα μια οικογένεια και ήταν δεδομένο πως αν ζούσε, ακόμα και ο Duncan θα παρέμενε και θα συνέχιζαν με τρεις κιθαρίστες. Το ισχυρότερο αποτύπωμα του πένθους για τον Prichard ήταν η συνειδητοποίηση των ισχυρών δεσμών μεταξύ τους. Παρά την τεράστια απογοήτευση, ο Gonzo καθώς και ο Joey Vera επέμειναν πως όφειλαν με κάθε τρόπο να ολοκληρώσουν αυτόν τον δίσκο, να κυκλοφορήσουν ΕΣΤΩ αυτό τον δίσκο για τον Dave. Εκείνη τη στιγμή που πρώτος ο Bush ήταν κυριολεκτικά έτοιμος να πετάξει πετσέτα, η επιμονή αυτών των δυο, οδήγησε στην ολοκλήρωση του πιο αναγνωρισμένου μουσικού τους έργου.

Ήταν πολύ σημαντικό για τους ίδιους να βρουν έναν τρόπο να έχουν κάτι από τον πρόσφατα χαμένο φίλο τους μέσα στον δίσκο, κάτι που ο ίδιος θα ήθελε τόσο πολύ. Υπήρχε σε μια κασέτα το σόλο του Dave από το “Tainted Past”. Το αφαίρεσαν από εκεί και το ηχογράφησαν κανονικά σε μπομπίνα. Μετά την έκοψαν και την προσάρμοσαν στην τελική στουντιακή ηχογράφηση που είχαν για το τραγούδι. Με μια διαδικασία επιβραδύνσεων αλλά και χειρουργικού κοψίματος της ταινίας ώστε να εφαρμόσει τονικά και χρονικά στην οριστική μορφή, και μέσα σε πέντε με έξι ώρες, κατάφεραν τελικά να έχουν το σόλο του στον δίσκο.

Το “Symbol of Salvation” κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1991 και αναγνωρίστηκε άμεσα σαν η πιο ολοκληρωμένη προσπάθεια του γκρουπ. Και η περιοδεία για την προώθηση ήταν πετυχημένη, καθώς άνοιξαν για τους Suicidal Tendencies και τους Savatage, ενώ περιόδευσαν και με τους Scorpions, Sepultura, Overkill και Wrathchild America. Το μέλλον όμως της μπάντας παρέμενε αβέβαιο, και όταν ο Bush δέχτηκε την προσφορά να διαδεχτεί τον Belladonna στους Anthrax, ενέδωσε παρά τους αρχικούς ενδοιασμούς, σφραγίζοντας την πρώτη περίοδο του γκρουπ, το 1992.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1116 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.