(Γράφει ο Άγγελος Χόντζιας)
Με τις χθεσινές μνήμες από την ξαφνική νεροποντή και την ακύρωση των εμφανίσεων των Warlord και Destruction να είναι ακόμα νωπές, αντίκρισα μία εντελώς διαφορετική ημέρα, με ζέστη, ιδανική για το τελευταίο μέρος του τριήμερου Golden R festival. Οι απαραίτητες βόλτες και ο καφές, ήταν τα πρώτα που ήρθαν στο μυαλό μου, περιμένοντας την ώρα που θα βρισκόμουν και πάλι στο venue, αυτήν την φορά για τους Mayhem, τους Varathron, τους Sorcerer, τους Warlord, τους Afterimage, τους Isolert, τους Graywitch, τους Deus Dethroned. Προφανώς και οι Mayhem ήταν η “ατραξιόν” της βραδιάς, όμως οι Sorcerer ήταν το δικό μου “απωθημένο”. Anyway, η ώρα πέρασε ευχάριστα και για άλλη μία μέρα βρέθηκα από νωρίς στα “χαρακώματα”.
Deus Dethroned
Γύρω στις 16:30 αυτή τη φορά, λίγο νωρίτερα λόγω της τροποποίησης του προγράμματος για να παίξουν και οι Warlord, ήμουν στην πόρτα και αφού χάζεψα για λίγα λεπτά το merch, κατευθύνθηκα στην σκηνή, όπου οι Deus Dethroned “γρατζουνούσαν” τις κιθάρες. Οι Βολιώτες metallers, ήταν από τις μπάντες που δεν ήξερα τι να περιμένω, αφού αυτό το live ήταν η πρώτη μου επαφή μαζί τους. Με μόλις 4 χρόνια ζωής και δύο Ep, οι Deus Dethroned είχαν την δύσκολη αποστολή να “ζεστάνουν” το κοινό για τους “ήρωες” του black metal Mayhem. Και πραγματικά οι Θεσσαλοί δεν κώλωσαν, δεν μάσησαν!
Μπήκαν με θράσος, “κατέλαβαν” με την “μαυρίλα” την σκηνή και κατόρθωσαν να μεταφέρουν το δικό τους “έρεβος”, στους αρκετούς θεατές που βρίσκονταν στην αρένα. Μου άρεσε η άνεση που είχαν στο σανίδι, όπως και η “χημεία” τους, που τους “οδηγούσε” σε μία ιεροτελεστική παρουσία. Οι Βολιώτες blacksters “ανακάτεψαν” τα δύο Ep, ξεκινώντας με το ομώνυμο κομμάτι “Deus Dethroned”, ουσιαστικά δίνοντάς μας την δυνατότητα να τους “γνωρίσουμε” καλύτερα μουσικά. Τα “Thanatosis”, “Thorns Of Death”, “Aerials Of Death” και “Life In Grave”, δημιούργησαν εκείνο το βόρειο, σκανδιναβικό “ψύχος”, ανοίγοντάς μας την “όρεξη” για τους “πατέρες” του πρωτόγονου black metal. Υπήρξαν και εκείνοι οι τολμηροί, που επιδόθηκαν σε ανελέητο headbanging, ξεκινώντας μικρά moshpit και δίνοντας μια ιδέα, για το τι θα ακολουθήσει στην αρένα. Οι Deus Dethroned κατάφεραν να “κλέψουν” τις εντυπώσεις, με μία δυναμική εμφάνιση, ανοίγοντας ιδανικά την Τρίτη μέρα του Golden R festival. Με το τέλος του show των Βολιωτών, ο βρόχινος “εφιάλτης” επέστρεψε σε μια ανύποπτη στιγμή, φέρνοντας στις μνήμες μας, την χθεσινοβραδινή “περιπέτειά” μας. Τρέχοντας στο υπόστεγο και άντε πάλι από την αρχή, περιμένοντας να μας λυπηθεί ο Θεός, ώστε να συνεχιστεί η μέρα.
Deus Dethroned setlist:
Deus Dethroned
Thanatosis
Thorns Of Death
Aerials Of Death
Life In Grave
(Γράφει ο Γιώργος Γεωργίου)
Warlord
Όλες οι ήπιες προβλέψεις διαψεύστηκαν και το ανυπόμονο σύντομο ταξίδι προς τη Νέα Αγχίαλο το απόγευμα του Σαββάτου, πέρασε κυριολεκτικά από το μάτι του κυκλώνα. Μια καταιγίδα διαρκείας που πλησίαζε να μηδενίσει την ορατότητα και ένα πλήθος κεραυνών δεν αποτελούσαν και την πιο ελπιδοφόρο υποδοχή στην τελευταία μέρα του Golden R Fest 2024, ειδικά μετά τη λαβωμένη δεύτερη μέρα του.
Όσο η βροχή επιβράδυνε την οργή της, μια κατάσταση νευρικής αναμονής επικρατούσε μέσα και έξω από το χώρο του φεστιβάλ, αναμένοντας την τελική απόφαση των διοργανωτών. Όλα θα κρίνονταν από τη γνωμάτευση των τεχνικών, αφού φυσικά προηγούταν η ασφάλεια των μουσικών. Στο μεταξύ ο ουρανός χωρίστηκε σε δυο πεδία, και η ελπίδα όλων ήταν η καθαρή του όψη να περπατήσει συνολικά πάνω από τα κεφάλια μας. Τελικά, το πόρισμα ήταν θετικό, με μοιραίες αλλαγές στο πρόγραμμα, καθώς η παρατεταμένη καταιγίδα ροκάνισε το χρόνο για τους Wraywitch, Isolert και Afterimage. Παρέμεινε η ανοιχτή πρόσκληση των διοργανωτών προς τις μπάντες για κάποιο επικείμενο γεγονός στο άμεσο μέλλον.
Οι Warlord άρχισαν να στήνουν επιφυλακτικά, καθώς όλοι μας εξετάζαμε σαν μάγοι της φυλής τον ουρανό. Είναι φυσικά αυτονόητη η ατέρμονη συζήτηση για τη χρήση του ονόματος από τη σημερινή ομάδα μουσικών, νομίζω όμως πως διανύουμε μια εποχή στην οποία η κατάσταση της μουσικής βιομηχανίας έδωσε ελαστικότητα στον αγώνα για επιβίωση, έτσι συχνά πυκνά τα συναισθηματικά ταμπού υποχωρούν. Για τους σκληροπυρηνικούς, προσωπικά είμαι βολικός και με την χρήση tribute to Warlord. Γιατί όλα αυτά πάνε περίπατο όταν αρχίζει να μιλά η μουσική. Ο βασικός υπάιτιος της συνέχειας της ιστορίας Mark Zonder παρέταξε τον γνώριμο Philip Bynoe στο μπάσο και συνεργάτη του στο ρυθμικό υπόβαθρο, και τους κιθαρίστες Diego Pires και Eric Juris. Το μικρόφωνο κράτησε ο πεπειραμένος Giles Lavery. Και οι τρεις τελευταίοι είναι προσθήκες του 2023.΄
Όσο βαρύτερη είναι η κληρονομιά τόσο πιο αυστηρή είναι και η απαίτηση, και η δική μου αλήθεια είναι πως η πρώιμη σοδειά των Warlord δεν αγγίζεται από το μεταγενέστερο υλικό τους. Δεν είναι λοιπόν παράξενο πως το μεγαλύτερο ποσοστό του setlist προήλθε από τα χρυσά χρόνια της μπάντας που έβαλαν άλλωστε την υποθήκη για τη διάρκεια του ονόματος. Ο κύριος παράγοντας που αποτέλεσε καταλύτη για την όμορφη εμφάνιση της μπάντας στο Golden R, ήταν ο ήχος που μετέφερε τη γλυκύτητα και τον λυρισμό των κλασικών τραγουδιών. Ο σεβασμός των δυο κιθαριστών στο πρωτότυπο υλικό, αλλά και το αρμονικό σιγοντάρισμα από τον Jimmy Waldo στα keyboards, δημιούργησαν μια γέφυρα έγκυρης μεταφοράς του υλικού.
Μαζί με όλα αυτά, υπήρξε η παραπάνω από απλά αξιοπρεπής παρουσία του Lavery. Όντας σε εξαιρετική κατάσταση, έδειξε και αυτός τη δική του αφοσίωση και τιμή στην ιστορία, και με εξαιρετικές ερμηνείες ζωντάνεψε μύθους και συγκίνησε. Οποιοσδήποτε μπορεί να αποκαλέσει όπως θέλει την ομάδα αυτή, αλλά εκείνο το συγκεκριμένο σούρουπο, με την απειλή μια επικείμενης βροχής να παραμένει αισθητή, κατάφεραν να αποδώσουν ένα απαιτητικό best of με λεπτότητα, πειστικότητα, σεβασμό αλλά και ψυχή. Από τα τόσο αγαπημένα κλασικά τραγούδια, θα επέμενα στο “Mrs. Victoria” αλλά και στο “Lost and Lonely Days”, αν και όλες οι αποδόσεις ήταν εξαιρετικές. Ο κόσμος φώναξε με την ψυχή του, ένιωσε, δέχτηκε την επισήμανση των πρωταγωνιστών πως η εμφάνιση αυτή είναι μια πράξη τιμής στη μνήμη του Bill Tsamis. Κάποια στιγμή που σήκωσαν ψηλότερα τα κεφάλια τους, είδαν πως ο ουρανός είχε σχεδόν καθαρίσει.
(Γράφει ο Άγγελος Χόντζιας)
Sorcerer
Λίγες μόνο στιγμές μακριά από την άκρως επαγγελματική και συνάμα εξαιρετική εμφάνιση των θρυλικών Warlord, και φυσικά με τις κατάλληλες τροποποιήσεις, η σκηνή ήταν έτοιμη να υποδεχθεί μία μπάντα που μόλις πριν λίγους μήνες, είχε καταφέρει να αφήσει άφωνους τους απανταχού μεταλλάδες, με το τελευταίο της πόνημα. Οι Sorcerer μπορεί να έκαναν όνομα στα ‘90s, όμως η δεκαετία που τους εδραίωσε στον epic doom χώρο, ήταν από το 2015 και μετά, όπου με 4 album το ένα καλύτερο από το άλλο, “γιγάντωσαν” τον μύθο τους. Και ιδιαίτερα στο πρόσφατο “Reign Of The Reaper”, ανέδειξαν το πραγματικό επικό doom “πρόσωπο” τους. Η μουσική ποιότητα των Σουηδών, δεν γινόταν να μην αποτυπωθεί και στο σανίδι, με την μπάντα να επιβλέπει και να ρυθμίζει τα πάντα, πάνω στην σκηνή. Και αφού έκλεισαν τα φώτα και οι μυσταγωγικοί doom ήχοι των Sorcerer “αφέθηκαν” στον αέρα, όλα έμοιαζαν να παίρνουν τον δρόμο τους.
Οι πρώτες νότες του “Morning Star”, έφεραν ντελίριο ενθουσιασμού στους οπαδούς, οι οποίοι κραύγαζαν ρυθμικά το όνομα της μπάντας, πριν ακόμα τελειώσει αυτός ο ύμνος. Ο Anders Engberg με την επιβλητική του παρουσία και τις εξαιρετικές του ερμηνείες, οι Niemann και Hallgren με τα “αστραφτερά” τους riff, οι Biggs και Norgren που κρατούσαν τον doom ρυθμό, ακόμη και η ταιριαστή ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί με το βροχερό σκηνικό, όλα έμοιαζαν ιδανικά για ένα από τα πιο καθηλωτικά show του τριημέρου. Και η αλήθεια είναι, ότι και οι ίδιοι οι Σουηδοί κατά βάθος, ήθελαν αυτή η ζωντανή εμφάνιση να είναι ξεχωριστή, να μείνει στις μνήμες όλων όσων βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στην Νέα Αγχίαλο.
Ο Engberg δεν άντεξε την καμπαρντίνα, ενώ το “Sirens” άρχισε να παίζει. Οι Sorcerer έμοιαζαν με μία καλοκουρδισμένη “μηχανή”, που ήξερε πώς να κινηθεί πάνω στο σανίδι και πώς να ξεσηκώνει το πλήθος, με τους doom ήχους της. Οι Niemann και Hallgren “πυροβολούσαν” διαρκώς, οι Biggs και Norgren ακολουθούσαν πιστά το πλάνο, ενώ ο κόσμος έδειχνε να απολαμβάνει τους Σουηδούς metallers, σε μια πραγματικά συγκλονιστική εμφάνιση. Το “Unveiling Blasphemy” έφερε επιφωνήματα θαυμασμού στους παρευρισκόμενους, ενώ η μπάντα ανέβαζε συνεχώς στροφές. Τα “Abandoned By The Gods” και “Ship Of Doom” έδειξαν το απίστευτο doom “βάθος” των Sorcerer, ενώ τα “Curse Of Medusa” και “Reign Of The Reaper” απέδειξαν ότι οι Σουηδοί εξελίχθηκαν τρομερά μέσα στα χρόνια, φτάνοντας πλέον στην κορυφή τους.
Το “The Hammer Of Witches”, αυτός ο τεράστιος ύμνος από το “Lamenting Of The Innocent”, έκλεισε ιδανικά μια εμφάνιση που άγγιξε το τέλειο. Και λέω άγγιξε, γιατί θα ήθελα λίγο περισσότερο από την epic doom “τζούρα” των Sorcerer. Όμως και μόνο που είχα την ευκαιρία να τους δω στην χώρα μου, εμένα μου φτάνει και μου περισσεύει. Ελπίζω να έχουμε την τύχη, να τους ξαναδούμε από τα μέρη μας σύντομα, ίσως και σε headline εμφάνιση. Μία μπάντα που βρίσκεται στα ντουζένια της, με άρτια απόδοση και μία οργιαστική εμφάνιση. Οι Sorcerer απλά “έσκισαν”, παίδες! Πρέπει να τους δείτε, αν παρουσιαστεί η ευκαιρία.
Sorcerer setlist:
Morning Star
Sirens
Unveiling Blasphemy
Abandoned By The Gods
Ship Of Doom
Curse Of Medusa
Reign Of The Reaper
The Hammer Of Witches
Varathron
Μετά την παρατεταμένη ζέστη του καλοκαιριού, η δροσιά που έφερε η βροχή ήταν καλοδεχούμενη. Στα δικά μας, μέσα σε λίγα λεπτά, η σκηνή ήταν έτοιμη για τους εγχώριους θρύλους του black metal Varathron. Μία μπάντα, που μαζί με τους Rotting Christ, τους Septic Flesh και τους Deviser, κρατούν ψηλά την σημαία του extreme ήχου στην χώρα μας, μεταλαμπαδεύοντας τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους και στην νεότερη γενιά του χώρου.
Ο κόσμος πολύ περισσότερος πλέον, περίμενε εναγωνίως τους Γιαννιώτες metallers, ενώ και ο ήχος έμοιαζε ακόμη καλύτερος. Οι Varathron εμφανίστηκαν στην σκηνή υπό τους ήχους του “Ascension/Hegemony Of Chaos”, με τους θεατές να παραληρούν και την μπάντα να εφορμά με “άγριες” διαθέσεις. Το “σκοτάδι” των Γιαννιωτών blacksters “σκέπασε” το venue, ενώ η “μαυρίλα” περιφερόταν δίπλα στο κοινό, υποτάσσοντας τους “άπιστους”. Φοβερή ενέργεια, άριστα δεμένοι και αφοσιωμένοι στο “έργο” τους, να “σπείρουν” τον black metal “σπόρο” σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και όχι μόνο, οι Varathron υπηρετούσαν πιστά το πλάνο τους.
Τα “Tenebrous” και “Unholy Funeral” εξάπλωσαν το έρεβος της μπάντας, ενώ τα “Nightly Kingdoms” και “Saturnian Sect” έπεσαν σαν “οβίδες” σμπαριαλιάζοντας τις “άμυνες” των οπαδών. Έβλεπες ήδη στις πρώτες σειρές να πέφτει ξύλο, ενώ οι Γιαννιώτες “έσπερναν” στην σκηνή. Καταιγιστικά black riff, φοβερό rythm section, εκκωφαντικές ερμηνείες και μία ατμόσφαιρα που θύμιζε τις “πύλες” της “κολάσεως”, ήταν κάποια από τα highlight της εμφάνισης των Varathron. Μία μπάντα, που ήξερε τι ήθελε και πώς να το πάρει. Μία “πολεμική” μηχανή, που μόλις είχε “ζεσταθεί”.
Με τις πρώτες νότες του “Ouroboros Dweller”, ο κόσμος επιδόθηκε σε ιαχές ενθουσιασμού, ενώ πολλοί ξεκίνησαν headbanging, δημιουργώντας και κάποια μικρά moshpit. Οι Varathron “θέριζαν” στην σκηνή, ενώ το πλήθος έμοιαζε αδύναμο να αντιδράσει, παραδωμένο στις black “ορέξεις” των Γιαννιωτών. “Crypts In The Mist” και “Son Of The Moon” ανέβασαν την αδρεναλίνη στο κατακόρυφο, ενώ ο Haris αποδείκνυε τις αρετές του στα τύμπανα, λίγο πριν το “Genesis Of Apocryphal Desire” σημάνει το τέλος του show της μπάντας. Μία μπάντα, που κατέθεσε την ψυχή της στο σανίδι, που “κατέκτησε” το κοινό με την δυναμική της και την φλόγα της, που έκανε μία τεράστια εμφάνιση, όπως της αρμόζει. Οι Varathron ανήκουν στην “αφρόκρεμα” του εγχώριου black metal και το απέδειξαν περίτρανα, με μία ακόμη μνημειώδη εμφάνιση.
Varathron setlist:
Ascension/Hegemony Of Chaos
Tenebrous
Unholy Funeral
Nightly Kingdoms
Saturnian Sect
Ouroboros Dweller
Crypts In The Mist
Son Of The Moon
Drum Solo/Genesis Of Apocryphal Desire
Outro (Sic Transit Gloria Mundi)
(Γράφει ο Γιώργος Γεωργίου)
Mayhem
Αμέσως μετά το πέρας της εμφάνισης των Varathron, μια πυρετώδης προετοιμασία ξεκίνησε για μια ιδιαίτερη συγκυρία και απόπειρα που θα ταξιδέψει σε όλο τον πλανήτη. Οι νονοί του black metal Mayhem πραγματοποιούν μια επετειακή περιοδεία για τα 40 χρόνια της μπάντας. Μέσα σε μια αλλόκοτη ηρεμία και τη συνοδεία ambient μουσικής, στήθηκε το βάθρο για αυτή την ξεχωριστή εμπειρία.
Με ένα ξεχωριστό βίντεο αναδρομής με σπάνια πλάνα και ιστορικές φωτογραφίες, ο χρόνος άρχισε στην οθόνη της σκηνής να μετρά γρήγορα από το 1984 ως σήμερα, και φτάνοντας στο 2024, οι θρυλικοί Mayhem στέκονται απέναντί μας. Με ένα σετ που περιλαμβάνει επιλογές από το μακρινό ντεμπούτο “Deathcrush” μέχρι σήμερα, το κουιντέτο της σημερινής μορφής επιτίθεται.
Όλοι μας ξέρουμε ότι ο μύθος των Mayhem στηρίχτηκε, πέρα από τη μουσική πρωτοπορία του σε όλα εκείνα τα ακραία γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία της μπάντας αλλά και ολόκληρου του black metal. Το σημερινό πορτρέτο της μπάντας στη σκηνή έχει οικοδομηθεί με τρόπο που αποπειράται να προσδώσει αυτή τη “larger than life” υπόσταση που έχουν αποκτήσει σε όλα. Ο ήχος είναι πραγματικά τεράστιος αλλά ευκρινής, ογκώδης αλλά διαχωριστικός, πατώντας πάνω στα κεφάλια του κοινού με μια κτητική επιβολή.
Ο Necrobutcher, o Hellhammer και ο Attila, οι φιγούρες που αναμφισβήτητα συγκεντρώνουν τα βλέματα, έχουν όλη εκείνη την εκρηκτική υπεροψία του μαύρου νικητή, αλλά ταυτόχρονα και την πειθαρχημένη απόδοση ενός συνεπούς επαγγελματία. Κινούνται με μια δαιμονική υποψία αλλά και μια προκαθορισμένη χορογραφία, παραμένουν σταθεροί μουσικά και αναδύουν αυτό το πνεύμα της άρρωστης ακρότητας, της βαριάς, μολυσμένης υπερβολής. Οι απόκοσμοι καμπανισμοί δίπλα στα αιμοβόρα ριφ αναδεικνύουν τόσο την αρχέγονη βάση όσο και την εξελικτική διαδρομή της μπάντας. Οι ηχητικές εντυπώσεις ενισχύονται ακόμα περισσότερο από την παράλληλη προβολή εικόνων και βίντεο που αποκαλύπτουν το ερεβώδες σύμπαν τους.
Από το “Silvester Anfang” ο Necrobutcher ανακοινώνει την είσοδο στη σκηνή των Manheim και Messiah, και η εποχή μοιάζει να αλλάζει μέσα στο νοτισμένο σκοτάδι της Αγχιάλου. Και κάπου εκεί νιώθω τη φύση της σημερινής εκδοχής τους. Κουβαλώντας ένα σχεδόν θεόρατο τοτέμ του black metal, έχουν σφυρηλατήσει με περισσή ψυχραιμία τις λεπτομέρειες μιας παράστασης με απόλυτη πληρότητα, μια εμφάνισης που απεικονίζει έναν κίνδυνο και μια ακρότητα που ζει περισσότερο στις μνήμες. Η ηγεμονική εμφάνιση των Mayhem με παρέπεμψε σε ένα ζωντανό μουσικό ντοκιμαντέρ που καταφέρνει να μεταφέρει εντυπώσεις και σημασίες από έναν κόσμο μακρινό, έναν κόσμο που άλλαξε και ξεθώριασε στη λήθη και το χρόνο. Αν κάτι έλειψε λοιπόν από την τερατώδη παρουσία τους στην Νέα Αγχίαλο σε σύγκριση με τους “νέους” Gaerea της νύχτας της Πέμπτης, ήταν η φλόγα της αληθινής πίστης. Και αν κάτι περίσσεψε, ήταν ένας πραγματικά αλάνθαστος επαγγελματισμός.
Mayhem setlist:
My Death
Crystalized Pain in Deconstruction
Ancient Skin
Freezing Moon
De Mysteriis Dom Sathanas
Funeral Fog
Silvester Anfang (with Necrobutcher introducing Manheim and Messiah)
Deathcrush (With Manheim & Messiah)
Necrolust (With Manheim & Messiah)
Chainsaw Gutsfuck (With Manheim & Messiah)
Pure Fucking Armageddon
Φωτογραφίες: Δήμητρα Κοένκα
Διαβάστε επίσης:
Ανταπόκριση 1ης ημέρας
Ανταπόκριση 2ης ημέρας
