Επιστροφή για το UP THE HAMMERS, ένα festival θεσμό για το underground metal, το οποίο αφού άντεξε τη λαίλαπα της τελευταίας διετίας και τα προβλήματα που προκλήθηκαν από την πανδημία, τις ακυρώσεις συγκροτημάτων και τις αντιεπαγγελματικές συμπεριφορές κάποιων εξαιρέσεων ήρθε με το Warm-Up show να μας προθερμάνει για το καυτό συναυλιακό τριήμερο.
Με το προ διετίας αγορασμένο εισιτήριο και την ίδια κάψα να παρακολουθήσω όλα τα συγκροτήματα της ημέρας, έφτασα έγκαιρα στο Gagarin για να πάρω τη θέση μου στο κάγκελο του εξώστη. Κόσμος αρκετός είχε μαζευτεί ήδη για να παρακολουθήσει το πρώτο συγκρότημα που άνοιγε την ημέρα και αυτό δεν ήταν άλλο από τους Achelous. Τους έλαχε το δύσκολο έργο να ανοίξουν ουσιαστικά το festival, αλλά αυτή η μπάντα είναι πραγματική πολεμική μηχανή και δεν χαμπαριάζει τίποτα. Σφιχτοδεμένοι, άρτιοι τεχνικά και με ένα Χρήστο Κάππα να οργώνει τη σκηνή κατέκτησαν το παρευρισκόμενο πλήθος. Ξεκίνησαν με το ‘Macedon’, μας ταρακούνησαν με το ‘Northern Winds’, στο ‘Savage King’ είχαν συντονίσει το (αρκετό) κοινό στα riffs τους, ενώ στο ‘Gaugamela’ έψαχνες να βρεις σε ποιο από τα bar ξέχασες τη sarissa σου. Το τελευταίο δε ‘Flames of War’ βρήκε όλο το Gagarin να τραγουδά το refrain του. Ειδική μνεία στη νέα τους κιθαρίστρια Βίκυ Δεμερτζή η οποία είχε ουσιαστική απόδοση, ενώ το συγκρότημα με την επιλογή της δείχνει ότι γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του ένα στερεότυπο του χώρου. Εύγε και ανυπομονώ ήδη για την επόμενη φορά.
Achelous setlist:
Macedon
Northern Winds
Blood
The Crystal Shard
Warriors with Wings
Savage King
Gaugamela
Flames Of War
Το επόμενο στη σειρά συγκρότημα ήταν οι Power Crew. Μία μπάντα με τη δική της ιστορία στο χώρο, την οποία να πω την αλήθεια δεν έχω παρακολουθήσει και περίμενα να ακούσω. Εξαιρετικοί σε τεχνικό επίπεδο, οι κιθάρες τους πέταγαν φωτιές, ενώ ο ντράμερ-χταπόδι βασάνισε αδυσώπητα τα δέρματα και μου θύμισε πραγματικά (έβαλε κι αυτός το χεράκι του) το Animal του Muppet Show…To κοινό συμμετείχε αρκετά, αλλά προσωπικά το ρεπερτόριο τους δεν με κέρδισε. Έχουν πάντως το κοινό τους και παίζουν καλά το heavy metal τους.
Power Crew setlist:
Born Again
Believe
Dead End
Dark Path
Torture
Last Command
Never Again
Pleasure for Flesh
Forever
Stay Heavy
Οφείλω να παραδεχτώ τον σκεπτικισμό μου μόλις διάβασα ότι οι Fire and Steel, η ελληνική tribute μπάντα στους Manowar, θα παίξει μετά από συγκροτήματα με δισκογραφία στην πλάτη τους και πριν τους headliners Atlantean Kodex. Μόλις όμως είδα τα Mjolnir, τις αλυσίδες και τις αναμμένες δάδες να στολίζουν τη σκηνή κατάλαβα ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα σχήμα που παίρνει στα σοβαρά αυτό που κάνει και προσπαθεί να μεταδώσει το επικό μήνυμα των Manowar. Κάθε τελευταία αμφιβολία μου, ήρθε να διαλύσει ο Τάσσος Κροκόδειλος και η παρέα του. Ο τύπος είναι φωνάρα, έχει το πνεύμα του Eric Adams στο πλευρό του, ενώ και το υπόλοιπο συγκρότημα απέδωσε πιστά ύμνους απ’ όλη την καριέρα των Αμερικανών. Το κοινό το κατευχαριστήθηκε και μας δόθηκε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να ζεστάνουμε τα λαρύγγια μας ενόψει της επικείμενης εμφάνισης της original μπάντας στο Release Festival. To ‘Battle Hymn’, που έκλεισε την εμφάνιση τους, φύσηξε κι άλλο τα αναμμένα κάρβουνα.
Fire and Steel setlist:
Manowar
Revelation (Death’s Angel)
Each Dawn I Die
Thor (The Powerhead)
Kill With Power
Blood of My Enemies
Warriors of the World United
The Power of Thy Sword
Hail and Kill
Black Wind, Fire and Steel
Battle Hymn
Χρόνια προσπαθούσα να παρακολουθήσω live τους Atlantean Kodex. Κάθε φόρα για επαγγελματικούς λόγους ματαιωνόμουν. Μόλις αντίκρυσα τους Γερμανούς να ανεβαίνουν στη σκηνή για να ρυθμίσουν τις τελευταίες λεπτομέρειες στον ήχο τους, ήταν η πρώτη φορά μετά από καιρό που δε σιχτίρισα την τύχη μου. Μιλάμε τώρα για το καλύτερο επικό metal συγκρότημα της εποχής μας, στην καλύτερη του φάση έχοντας κυκλοφορήσει ένα σερί καταπληκτικών δίσκων, σε headline εμφάνιση με full set. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Με τις πρώτες νότες του ‘The Alpha and the Occident’ το κοινό, που είχε φτάσει στο μέγιστο αριθμό του για τη βραδιά, συγκεντρώθηκε μπροστά από τη σκηνή και συνόδευσε επάξια μέχρι τέλους το συγκρότημα. Με σύμμαχο τον καλό ήχο και τη φωνάρα του Marcus Becker ως οδηγό ξεδίπλωσαν για την επόμενη μιάμιση ώρα τις γεμάτες συμβολισμό ιστορίες τους. Από κοντά και η δεύτερη γυναίκα της βραδιάς, Coralie Baier, με την ορθή απόδοση της ως lead κιθαρίστρια και το ατόφιο μεταλλικό της attitude έδωσε μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος μια συναυλία που θα τη θυμόμαστε για χρόνια. Το συνδετικό νήμα του ‘Child in Time’ με το ‘Twilight of the Gods’ και το ‘Pilgrim’, οδήγησε το κοινό σε έκσταση στο άκουσμα του τελευταίου. Οι ιαχές στο ‘Sol Invictus’ ταρακούνησαν τη Λιοσίων, ενώ στο ‘Twelve Stars and an Azure Gown’ η πληγωμένη ιστορία της Ευρώπης τραγουδήθηκε από όλα τα παρόντα στόματα. Το ‘The Atlantean Kodex’ κανονικά σημαίνει το τέλος των εμφανίσεων τους, στη δική μας περίπτωση όμως ακολούθησε το ‘The Course of Empire’ για να κλείσει μια βραδιά γεμάτη συναίσθημα και ιδρώτα. Θα ήμουν αχάριστος (που είμαι) αν έλεγα ότι μου έλειψε το ‘Heresiarch’ (που μου έλειψε) καθώς αυτή η εμφάνιση των Atlantean Kodex με το πέρασμα του χρόνου θα πάρει τις σωστές διαστάσεις και θα καταταχθεί στα ορόσημα του festival.
Atlantean Kodex setlist:
The Alpha and the Occident
People of the Moon
Lion of Chaldea
A Prophet in the Forest
Chariots
He Who Walks Behind the Years
Pilgrim
Sol Invictus
Twelve Stars and an Azure Gown
The Atlantean Kodex
The Course of Empire
Μια ιδανική αρχή για το Up the Hammers. Η καρδιά του underground ξαναχτύπησε και οφείλουμε να υψώσουμε το κέρας μας στους διοργανωτές που άντεξαν και στους οπαδούς που στήριξαν.
Φωτογραφίες: Γιώργος Μπατσαούρας
