Με έδρα το Νησί, τα δυο αδέρφια, o κιθαρίστας Dave Evans και ο ντράμερ/κημπορντίστας Mike Evans έχουν ξεκινήσει με κοινή συνθετική εισφορά, το ολόφρεσκο progressive rock project με το όνομα Unit of Inheritance. Δυστυχώς οι πληροφορίες γύρω από το σχήμα δίνονται με το σταγονόμετρο, χωρίς καν ένα αυτονόητο στις μέρες μας προφίλ στο Facebook, οπότε με δεδομένη την πραγματικότητα πως τα γονίδια είναι οι βασικές “μονάδες κληρονομικότητας”, δεν γνωρίζουμε αν υπήρχε μια ανάλογη μουσική προϊστορία στην οικογένεια των δυο αδερφών.
Αν και συνοπτικά η μουσική τους προσδιορίζεται εύστοχα και επαρκώς από την ταμπέλα του progressive rock, ιδιαίτερα από την προσέγγιση του ήχου που έχουν επιλέξει οι δυο μουσικοί, οι προσωπικές τους επιρροές απλώνονται από τους συμφωνικούς Queen μέχρι τη ραδιοφωνική φιλικότητα των Journey, αλλά και το γυαλισμένο hard rock σχημάτων όπως οι Dokken. Ακόμα λοιπόν και αν η συλλογή των οχτώ τραγουδιών του ντεμπούτου τους ανοίγει με την ορχηστρική εισαγωγή του “Vitas Magnus Casus”, οι προθέσεις τους στο ύφος που εκφράζονται σε όλη τη διάρκεια του δίσκου είναι πιο γήινες, άμεσες και ανθρώπινες, χωρίς μεγαλεπήβολα μουσικά τέρατα.
Από το ξεκίνημα του ομότιτλου τραγουδιού είναι ξεκάθαρο πως ο στόχος τους είναι η άμεση επικοινωνία με τον ακροατή, που θα βασιστεί σε μια μόνιμη μελωδική διάθεση που ταξιδεύει πάνω σε προφανείς μελωδίες. Αν και οι δυο μουσικοί ακούγονται εξαιρετικοί, δεν καταφεύγουν σε καμιά περίπτωση σε τακτικές εντυπωσιασμού, αποφεύγοντας να εμπλουτίσουν τις συνθέσεις με οποιαδήποτε παρέμβαση θα επιβαρύνει το αίσθημα της ιστορίας του κάθε τραγουδιού. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, η εκλεκτική τους απλότητα και φινέτσα ανακαλεί αρκετά από τις συνθετικές τακτικές των Asia ή και τις λιγότερο συμφωνικές απόπειρες των Ten του Gary Hughes. Ακόμα και στο μοναδικό οργανικό τραγούδι (πέραν της εισαγωγής) του άλμπουμ, το “22:22”, όπου ο εξαιρετικός κιθαρίστας Dave Evans ξεδιπλώνει διαφορετικές ενδιαφέρουσες διαθέσεις, διατηρεί μια συγκεκριμένη συνοχή και εξέλιξη, σε μια σύνθεση που συμφιλιώνεται άμεσα με το υπόλοιπο υλικό.
Όλα τα τραγούδια των δυο αδερφών αναδύουν μια ευχάριστη γλυκόπικρη αίσθηση νοσταλγίας. Με ντελικάτο χαλί την αρμονική σύνδεση των πλήκτρων με την κιθάρα, τα ευγενικά, πάντα συγκρατημένα φωνητικά χαρακτηρίζουν μια συγκεκριμένη τακτική περιγραφής και προσέγγισης. Ο δίσκος είναι πέρα από ένα ευχάριστο και συναισθηματικό άκουσμα, μια ξεκάθαρη μουσική βόλτα που αναπνέει με μια έξυπνη ψυχραιμία και ξεκουράζει τον ακροατή. Το λίγο παραπάνω ευάλωτο “The Journey” ξορκίζεται στο ρεφρέν του, το απολογητικό “With Love” θα μας ταλαντεύσει ανάμεσα στη μικρή του πίκρα και τους γοητευτικούς μελωδικούς βηματισμούς του, ενώ το “Hope” με την ισορροπημένη του φωτεινότητα θα μας αφήσει με το αισθητό αποτέλεσμα της επίδρασης ενός ηχητικού παυσίπονου.
Κάπως έτσι στέκεται στον αέρα η αντήχηση του “The Impossible”, σαν την ανακούφιση στο τέλος της μέρας, σε ένα μοναχικό μπαλκόνι απέναντι από έναν ακίνητο ουρανό. Γιατί, πέρα από τα τεχνικά χαρακτηριστικά ή τις ανιχνεύσεις των ιδιωμάτων, είναι συχνά πιο σημαντικό να υπολογίζεις και να αντιλαμβάνεσαι τη σπανιότητα της λειτουργικής αντήχησης των ήχων.
Είδος: Progressive Rock/AOR
Εταιρεία: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 10 Φεβρουαρίου 2023
Bandcamp: https://unitofinheritance.bandcamp.com/
