UNCLE ACID & THE DEADBEATS: Τον Μάιο το νέο τους άλμπουμ

NEWS

Έτοιμο να ξεχωρίσει σαν το πιο ριζοσπαστικό άλμπουμ της ιστορικής καριέρας των Uncle Acid & The Deadbeats, το “Nell’ Ora Blu” είναι ένα πραγματικό επίτευγμα δραματικής εφευρετικότητας. Εμπνευσμένος από τη σκοτεινή, μυστηριώδη και συχνά αιματηρή ιταλική σκηνή του Giallo, ο Kevin Starrs έκανε μια στροφή και δημιούργησε το δικό του σενάριο για να παίξει μαζί και το αποτέλεσμα είναι ένα όμορφο και γεμάτο αγωνία οργανικό σάουντρακ… για μια ανύπαρκτη ταινία .

Οι αφοσιωμένοι θαυμαστές αναμφίβολα θα αναγνωρίσουν τα δακτυλικά αποτυπώματα των Uncle Acid εδώ, αλλά αυτή η εκπληκτική στροφή θα αποτελέσει επίσης μια τρομερή πρόκληση ακόμη και για τους πιο ανοιχτόμυαλους φίλους των riff. Σαν ένα τεταμένο και μπερδεμένο όνειρο πυρετού, το “Nell’ Ora Blu” είναι μια ζωντανή, ψυχεδελική περιπλάνηση όπως καμία άλλη.

“Ξέρω ότι κάτι τέτοιο μπορεί να έχει περιορισμένη απήχηση, αλλά ποιος νοιάζεται;”, λέει ο Starrs. “Τα περισσότερα από αυτά που κάνουμε έχουν περιορισμένη απήχηση ούτως ή άλλως! Είναι απλώς ένας πραγματικός συνδυασμός διαφορετικών στυλ που μου αρέσει. Δεν υπάρχουν singles ή “επιτυχίες”. Αντίθετα, όλα ρέουν από το ένα πράγμα στο άλλο. Μπορείτε να το σκεφτείτε σαν αίμα που διαρρέει από μια πληγή. Είναι συνεχές. Στο τέλος του, μένεις εξαντλημένος. Είναι σκληρή δουλειά για τον ακροατή. Δεν προσφέρουμε εύκολη ακρόαση!”

Ασυνήθιστοι guest stars, όπως οι γίγαντες του underground της ιταλικής ταινίας, ο Edwige Fenech και ο Franco Nero, παρουσιάζουν αποκλειστικούς διαλόγους διάσπαρτους ανάμεσα σε κομμάτια, συμβάλλοντας σε μια μοναδική εμπειρία ακρόασης που σφύζει και φωνάζει με τρομακτικές προθέσεις.

Ο Starrs εξηγεί: “Είναι ένας φόρος τιμής στον ιταλικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ’70. Είναι μια ιστορία για ανθρώπους που αποφασίζουν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους. Τα πράγματα γίνονται αρκετά σκοτεινά αμέσως και φυσικά, δεν τελειώνουν καλά για κανέναν. Έχει στοιχεία από βρώμικα poliziotteschi (ιταλικές ταινίες εγκλήματος/δράσης) και κλασικό Giallo (το σεβαστό κίνημα τρόμου/σεξουαλικής εκμετάλλευσης του ιταλικού κινηματογράφου). Μόλις αποφάσισα να κάνω τα πάντα στα ιταλικά, έφτιαξα μια λίστα με τους ηθοποιούς που ήθελα. Οι Franco Nero και Edwige Fenech ήταν τα πρώτα ονόματα που σκέφτηκα. Δύο θρύλοι που δεν είχαν ανταμώσει ποτέ πριν. Επικοινώνησα με τους ατζέντηδες τους και και οι δύο ηθοποιοί ενδιαφέρθηκαν για την ιδέα, οπότε τη στήσαμε.“

Έχοντας ολοκληρώσει το έργο και ενθουσιασμένος από τη δημιουργία του, ο Starrs έχει τώρα πρόχειρα σχέδια να φέρει λίγη από αυτή την απίστευτη μουσική στις νοσηρές μάζες. Αυτό που ξεκίνησε ως απλά ένα νέο έργο των Uncle Acid, εξελίχθηκε σε ένα αληθινό έργο πάθους που συνδυάζει τους υπέροχους κόσμους της μουσικής και της ταινίας σε ένα σκοτεινό, συναρπαστικό soundtrack για μια ταινία που δεν μπορούμε παρά να επιθυμούμε να παρακολουθήσουμε πραγματικά.

Το Nell’ Ora Blu θα είναι διαθέσιμο σε βινύλιο σαν διπλό LP, CD και για ψηφιακή λήψη στις 10 Μαΐου, μέσω της Rise Above Records. Οι προπαραγγελίες θα είναι διαθέσιμες σύντομα.

Nell’ Ora Blu tracklisting:

“Il Sole Sorge Sempre”

“Giustizia di Strada – Lavora Fino alla Morte”

“La Vipera”

“Vendetta (Tema)”

“La Bara Resterà Chiusa”

“Cocktail Party”

“Il Tesoro di Sardegna”

“Nell’ Ora Blu”

“Il Chiamante Silenzioso”

“Tortura al Telefono”

“Pomeriggio di Novembre Nel Parco – Occhi che Osservano”

“Il Retorno del Chiamante Silenzioso”

“Solo la Morte to Ammanetta”

“Il Gatto Morto”

“Guidando Veloce Verso la Campagna”

“L’Omicidio”

“Resti Umani”

“Sorge Anche il Sole”

“Ritorno All’Oscurità”

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 904 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.