Εννέα χρόνια πέρασαν από την τελευταία του δισκογραφική εμφάνιση (Giuntini Project – “Giuntini Project IV“ -2013), 17 ολόκληρα χρόνια από την εποχή που κυκλοφόρησε το δεύτερο solo album του (“Scream” – 2005) και επιτέλους ήρθε η στιγμή για την επιστροφή του “μεγάλου” Tony Martin.
Παρά τη θητεία του στους Black Sabbath με 5 full length δίσκους o Martin μπορεί να θεωρείται από τους πιο υποτιμημένους τραγουδιστές που έχουν περάσει από μεγάλα συγκροτήματα, αφού η περίοδος του στους “πατέρες του metal” δεν έχει λάβει τα ένσημα που θα έπρεπε να έχει. Από την άλλη είναι από τους λίγους τραγουδιστές που έχει την καθολική απόδοχή όλων των metalheads, τεράστια φωνή και με το δικό της προσωπικό στυλ. Από εκεί και πέρα, μετά τους Black Sabbath, προς τιμή του δεν ακολούθησε τον εύκολο δρόμο τραγουδώντας σε δίσκους που θα τον οδηγούσαν σε γνωστά μονοπάτια αλλά προσπάθησε να εξελιχθεί σαν καλλιτέχνης, πάντα με σεβασμό στην κληρονομιά του και συνήθως με λιγότερο γνωστούς συνδέλφους του.
Στο “Thorns” η ομάδα που πλαισιώνει τον Martin είναι αρκετά δυνατή. Ο Danny Needham (Venom) στα τύμπανα, ο Magnus Rosen (Hammerfall) και Greg Smith (Alice Cooper, Rainbow, Blue Öyster Cult) στο μπάσο και ο λιγότερο γνωστός στην κιθάρα αλλά με αρκετά χιλιόμετρα στη σκηνή, ο Scott McClellan . Έτσι οι προσδοκίες για ένα καλό album ήταν αρκετά ρεαλιστικές.
Τo πρώτο ζητούμενο για ένα οπαδό του βρετανού τραγουδιστή είναι σε τι κατάσταση βρίσκεται η φωνή του, άλλωστε φέτος έκλεισε τα 64 χρόνια. Το εναρκτήριο “As The World Burns”, ξεριζώνει όλες τις αμφιβολίες και φανερώνει ένα Tony Martin σε πολύ καλή φόρμα, με το ίδιο το τραγούδι να είναι μια καλή επιλογή σαν single, όντως ένα δυνατό σύγχρονο heavy metal κομμάτι. Από εκεί και πέρα τα τραγούδια του “Thorns” χωρίζονται σε δυο κατηγορίες.Υπάρχουν κάποια εξαιρετικά mid-tempo τραγούδια που η φωνή του Tony αναδικνύεται σε όλο της το μεγαλείο και θα σε κάνει να ανατριχιάσεις. Τα “Book Of Shadows”, “Crying Wolf”, “Damned By You”, “Nowhere To Fly” είναι απολαυστικά κομμάτια. Αλλά και στο πιο γρήγορο “Run Like The Devil” ο Martin πιάνει κορυφαία απόδοση.
Στη δεύτερη κατηγορία τραγουδιών, ο Βρετανός πειραματίζεται με πιο σύγχρονα στυλ και ειδικά οι κιθάρες έχουν ένα Pantera/ Black label Society αέρα. Σε κάποια του βγαίνει, όπως στο “Black Widow Angel” και σε άλλα το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο πετυχημένο (“No Shame”, “Passion Killer”). Αυτό που σίγουρα είναι χαμένη ευκαιρία είναι το ντουέτο του με την Pamela Moore στο τελευταίο τραγούδι, το “Thorns”. Η συμμετοχή της Pamela είναι τελείως άγχρωμη και η προσπάθεια του Martin να τραγουδήσει σαν τον David Draiman των Disturbed είναι τουλάχιστον άστοχη.
Μπορεί το “Thorns” να έχει κάποιες άτυχες στιγμές, ως αποτέλεσμα της ανάγκης του Martin να μην μένει στάσιμος και να πειραματίζεται, αλλά συνολικά το πρόσημο είναι θετικό. Θεωρητικά περιμέναμε περισσότερα, παρόλα αυτά το “Thorns” δεν πληγώνει την κληρονομιά του Tony Martin και είναι ένας τίμιος δίσκος.
Είδος: Heavy Metal
Δισκογραφική: Battlegod Productions
Ημ. Κυκλοφορίας: 14 Ιανουαρίου 2021
Facebook: https://www.facebook.com/T0nyMart1n
