THE ZOMBIES: Το χρυσό single του 1968 δεν αρκεί να τους κρατήσει ενεργούς

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ-19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Οι Άγγλοι rockers The Zombies κυκλοφορούν το 1968 το δεύτερο άλμπουμ τους με τον τίτλο “Odessey and Oracle”, που ηχογραφήθηκε στα περίφημα Abbey Road και Olympic Studios του Λονδίνου. Τα δυο πρώτα singles αλλά και το άλμπουμ συνολικά έτυχε αδιάφορης υποδοχής, και το γκρουπ εκείνη την εποχή αποφάσισε να διαλυθεί. Με προτροπή του παραγωγού Al Kooper που εργαζόταν στην CBS, κυκλοφόρησε στην Αμερική το single “Time of the Season”, από την Date Records, και έγινε απρόσμενα μεγάλη επιτυχία.

Αμέσως συμπαρέσυρε και το άλμπουμ που έγινε τελικά ένα από τα πιο αναγνωρισμένα της δεκαετίας του ’60. Συμπεριλήφθηκε στη λίστα του Rolling Stone με τα 500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών, στην 100η θέση, ενώ στην ίδια αναθεωρημένη λίστα του 2020, βρέθηκε στην 243η θέση. Το αρχικό line-up αρνήθηκε να επανασυνδεθεί για συναυλίες μετά την καθυστερημένη αμερικανική επιτυχία του “Time of the Season”. Με τη σειρά τους, διάφορα κατασκευασμένα συγκροτήματα προσπάθησαν να επωφεληθούν από την επιτυχία και έκαναν περιοδείες με το όνομα του συγκροτήματος, κατά την προσφιλή τακτική που είχαν διάφοροι επιτήδειοι promoters της εποχής . Οι Zombies επέστρεψαν με δυο ιδρυτικά μέλη τους, αρκετά χρόνια αργότερα, το 1989.

Το “Time of the Season” συμπεριλήφθηκε και στο OST της ταινίας “Awakenings” της Penny Marshall, το 1990, μαζί με τη μουσική του Randy Newman.

1974- Η Columbia Records κυκλοφορεί την πλούσια συλλογή “Big Fun” του σπουδαίου Αμερικανού τζαζ τρομπετίστα Miles Davis, καλύπτοντας μια σημαντική περίοδο των ηχογραφήσεών του, μεταξύ 1969 και 1972, της λεγόμενης και “ηλεκτρικής” περιόδου του, στις αρχές της δεκαετίας του ’70.

1982- Έρχεται το “Big Science”, το ντεμπούτο άλμπουμ της avant garde καλλιτέχνη Laurie Anderson. Έγινε γνωστό για το single “O Superman”, το οποίο έφτασε εντελώς απροσδόκητα ως το Νο 2 των charts του Ηνωμένου Βασιλείου.

1999- Το “Bury The Hatchet” είναι το τέταρτο άλμπουμ των Ιρλανδών alternative rockers, The Cranberries. Αποτελεί ουσιαστικά τη δισκογραφική τους επιστροφή μετά από ένα διάλειμμα που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 1996. Η τραγουδίστρια Dolores O’ Riordan πήρε τον χρόνο της για να δοκιμάσει θεραπείες για το άγχος και την ένταση, αλλά απέκτησε και το πρώτο της παιδί, γεγονός που την επηρέασε σημαντικά. Τα θέματα του δίσκου ποικίλλουν από τη μητρότητα και τα παιδιά μέχρι το διαζύγιο και την κακοποίηση παιδιών.

Την ίδια χρονιά οι Γερμανοί metallers Angel Dust, κυκλοφορούν το τέταρτο άλμπουμ τους, με τον τίτλο “Bleed”. Είναι το δεύτερο στη νέα φάση τους, μετά την επιστροφή του 1998 με το δίσκο “Border of Reality”, με σαφώς πιο κλασικό και power ύφος, σε σχέση με την πρώτη speed/thrash εποχή τους. Ανάμεσα στα bonus τραγούδια, βρίσκεται και η διασκευή στο κλασικό “Temple of the King” των Rainbow.

Κάποιοι άλλοι Γερμανοί, οι Heaven’s Gate, αφήναν στην ίδια ημερομηνία την τελευταία τους δουλειά, με τον τίτλο “Menergy”, ένα άλμπουμ που μάλλον δίχασε και απογοήτευσε μια μερίδα οπαδών τους, με ποικιλία στις κατευθύνσεις, concept αισθητική και αρκετές εμβόλιμες αφηγήσεις με διάφορα εφέ.

2013- Οι Γερμανοί extreme metallers Heaven Shall Burn φτάνουν στο έβδομο στούντιο άλμπουμ τους, που έχει τον τίτλο “Veto”.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1154 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.