Περίεργες εποχές, δύσκολες, πονηρές, άστατες, με εξαιρετικά έντονη φθορά στο μυαλό και την ψυχή. Η ανάγκη, προσωπική και συλλογική, για στοχασμό και εσωτερική αναζήτηση, επιτακτική. Η μουσική, παραμένουσα εκεί σταθερά και αγέρωχα, πυλώνας υποστηρικτικός, ψυχοθεραπευτικός και ακλόνητος, να συντροφεύει τις στιγμές μας, καλές ή κακές, ευχάριστες ή δυσάρεστες. Οι The Silent Wedding, επέστρεψαν με το “Ego Path“ και χάρισαν πολλά από τα προαναφερθέντα στον γράφοντα. Η συνομιλία με τον τραγουδιστή της μπάντας Μάριο Καραναστάση, ήρθε να προσθέσει στην εικόνα του πόσα έχει να σου προσφέρει, εν τέλει, η μουσική και να αναδείξει τη σημασία για ένα πέρας στην αναβολή μιας εσωτερικής, προσωπικής αναζήτησης.
Καλώς ήρθες Μάριε, στην παρέα του Soundcheck.Network! Είναι μεγάλη μας χαρά να είστε από τα πρώτα groups που φιλοξενούμε στην προσπάθειά μας, που προέρχεται από την πηγαία αγάπη μιας παρέας ανθρώπων για τον ήχο, αλλά και ευρύτερα την μουσική.
Καλώς σε βρήκα! Η χαρά και η τιμή είναι όλη δική μας! Ο χώρος χρειάζεται νέες φωνές και καθαρές απόψεις. Με υπομονή, αγάπη και δύναμη. Καλή αρχή!
Βαίνουμε, πιθανότατα αισίως, στην μεταβατική περίοδο ενός πρωτόγνωρου για την ανθρωπότητα διαστήματος. Φαίνεται ότι σας βρίσκει (σαν από καιρό) έτοιμους να φουλάρετε σε ρυθμούς, καθώς μετά τον νέο δίσκο, έρχεται και η εμφάνισή σας την Παρασκευή 15 Απριλίου στο Temple. Είναι κάπως έτσι τα πράγματα και ποια τα σχέδιά σας στο εξής;
Το πρόβλημα με την περίοδο της πανδημίας ήταν πως και να ήθελες να παίξεις ζωντανά ή να προβάρεις, απλά δε γινόταν. Οπότε το μόνο πράγμα που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να γεννάμε νέες ιδέες, να πειραματιζόμαστε με τις υπάρχουσες και να ηχογραφούμε το υλικό. Από όλο αυτό γεννήθηκε και το “Ego Path”. Θα το χαρακτήριζες λοιπόν εύκολα παιδί της πανδημίας. Όσο για το live στις 15/4 πραγματικά ετοιμαζόμαστε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αφού όπως προείπαμε είναι και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε! Από το live και μετά θα επικεντρωθούμε στην προώθηση του album με περισσότερες ζωντανές εμφανίσεις εντός κι εκτός συνόρων.
Το “Ego Path”, o 3ος σας δίσκος κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο. Μία δημιουργία, που θα έλεγα κινείται σε κάπως πιο «σκληρά» ηχητικά «μονοπάτια» σε σχέση με τους προηγούμενους. Συνειδητή επιλογή ή συγκυρία; Μήπως σχετική και με τη στιχογραφία του δίσκου;
Το “Ego Path” είναι σίγουρα περισσότερο τραχύ και άμεσο. Σε αυτό συνέβαλε τα μέγιστα και η παραγωγή του Τζίμη Κατσαρού, του κιθαρίστα και παραγωγού μας, ο οποίος τόνισε τις κιθάρες και τα ρυθμικά σχήματα. Όμως και οι ενορχηστρώσεις έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Δε νομίζω όμως ότι στερείται μελωδικότητας και συναισθήματος. Ίσως να είναι λιγότερο σκοτεινός σε σχέση με το “Enigma Eternal”, αλλά και πάλι αυτό είναι μια άποψη. Οι στίχοι σε αυτό το album εκπορεύονται από πραγματικά δύσκολες καταστάσεις. Ο θυμός είναι μία αντίδραση σε αυτές.
Η ηχογράφησή του επιλέχθηκε να γίνει στα Underground Music Studios, στα μέρη που, εν ολίγοις, «ανδρωθήκατε», αν δεν απατώμαι. «Εντός έδρας» και με «οικογενειακή» ατμόσφαιρα. Πες μας λίγα λόγια για αυτήν σας την επιλογή, που σε μένα έφτασε σαν υψηλότατου επιπέδου αποτέλεσμα.
Αποτελεί γεγονός ότι τα “Underground Music Studios” είναι το δεύτερο σπίτι μας και σε κάποιες περιόδους ηχογραφήσεων, προβών και προπαραγωγής ίσως είναι και το κανονικό μας σπίτι! Περνάμε μαζί ώρες επί ωρών εκεί ώστε στο σπίτι μας να πηγαίνουμε μόνο για ύπνο. Νομίζω πως είναι επιβεβλημένο για τον εκάστοτε μουσικό να νιώθει άνετα, οικεία και οικογενειακά στο χώρο όπου παίζει, δημιουργεί και ηχογραφεί. Μιλώντας προσωπικά, ο τραγουδιστής πρέπει να μπορεί να χαλαρώσει έτσι ώστε να δώσει σάρκα και οστά στους στίχους με την ερμηνεία του. Διαφορετικά το αποτέλεσμα μπορεί να είναι από μέτριο ως καλό. Ποτέ όμως κάτι παραπάνω.
Χωρίς να σημαίνει κάτι αυτό για τα προηγούμενα πονήματά σας, το νέο μου έβγαλε μία ακόμα μεγαλύτερη εστίαση στη λεπτομέρεια, από τα δεύτερα φωνητικά σε κάποια σημεία, που «δένουν αρμονικά» και εξόχως εύστοχα με το συνολικό αποτέλεσμα, τη φανταστική δουλειά στις κιθάρες, τα μουσικά «περάσματα» των πλήκτρων, την πολύ καλή παραγωγή. Σχετικά ακριβής η εκτίμηση αυτή ή παραπλάνησή μου ως ακροατής;
Ακριβέστατη! Εννοείται πως οι και προηγούμενες δουλειές μας έχουν τη δική τους βαρύτητα. Απλά εδώ το πράγμα έγινε πολύ συγκεντρωμένα, εστιασμένα και λίγο πιο μεθοδικά. Επίσης η παραγωγή ήταν του Τζίμη, άρα κατ’ επέκταση του ίδιου του συγκροτήματος, οπότε μπορέσαμε να δουλέψουμε με τον τρόπο και κυρίως το χρόνο που θέλαμε. Βλέπεις οι ζωές του κάθε μέλους της μπάντας γίνονται ανασχετικός παράγοντας μερικές φορές.
Αν το μουσικό «αποτύπωμα» με ικανοποίησε εξαιρετικά, όλα τα υπόλοιπα μπορώ να πω με «κούνησαν», ειλικρινά, από την καρέκλα. Το φανταστικό εξώφυλλο και η στιχογραφία, είναι θεωρώ αλληλένδετα στοιχεία και «ακρογωνιαίοι λίθοι» του δίσκου. Υφίσταται συμβολικός χαρακτήρας σε αυτά, σε σχέση με την εποχή που βιώνουμε;
Το εξώφυλλο του δίσκου είναι φιλοτεχνημένο για άλλη μια φορά από τον μέγιστο Travis Smith. Έχουμε την τιμή να έχει επιμεληθεί και τα τρία full length album μας και το αποτέλεσμα κάθε φορά μας αφήνει εκστασιασμένους. Δεν είναι κρυφό ότι όταν πρωτοείδαμε τα δείγματα δουλειάς θορυβηθήκαμε για το αν θα γίνει κατανοητό το βαθύτερο νόημα. Πέσαμε πολύ έξω και χαίρομαι ιδιαίτερα γι’ αυτό. Σίγουρα υφίσταται συμβολισμός, αφού και ο ίδιος ο Travis Smith είχε ζητήσει τους στίχους πριν ξεκινήσει να δουλεύει. Δεν μπορείς να υπεκφεύγεις από την αναζήτηση του εσώτερου εαυτού σου, αφού κάποια στιγμή θα βρεθείς τελεσίδικα ενώπιόν του.
Δε μπορώ να μην σταθώ αρκετά στην στιχογραφία, που προαναφέραμε. Παρότι, φαινομενικά, «αναβλύζει» μία «πεσιμιστική αύρα», θαρρώ πως περισσότερο γεννάται σειρά από εποικοδομητικούς συνειρμούς για τον «ανοικτόμυαλο» ακροατή, που μπορούν να τον οδηγήσουν σε, απαραίτητη για την εποχή μας, «ψυχοθεραπεία», μέσω ενός ιδανικού τρόπου, της μουσικής.
Με χαροποιείς πάρα πολύ και είναι τόσο ευχάριστο και αισιόδοξο να υπάρχουν ακόμα στην εποχή μας άνθρωποι που διαβάζουν τους στίχους και αναλύουν το νόημά τους. Οι στίχοι όπως πολύ σωστά αναφέρεις φαίνονται πεσιμιστικοί αλλά δεν είναι. Ακριβώς αυτός είναι ο σκοπός μου. Να δώσουν στον ακροατή μια κατεύθυνση για το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει ώστε να μπορέσει να βρει την προσωπική του κάθαρση. Την έξοδο και τη σωτηρία μέσα από το λαβύρινθο. Το μονοπάτι των αντιθέσεων που θα οδηγήσει στο Φως.
Σε έναν, άνευ προηγουμένου, διχασμό που βιώνουμε σε πολλαπλά ζητήματα μέσω «ατέρμονων καυγάδων», συγχώρεση, ελπίδα και «απόδραση» από αυτήν την «εσωτερική σκοτεινιά» (όπως τα περιγράφετε όλα, κι εσείς σε διάφορα σημεία του δίσκου), είναι εφικτά θεωρείς;
Ο διχασμός έχει προκύψει γιατί έχουμε ξεχάσει την προέλευσή μας ως ανθρώπινα όντα και ως ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Θεωρούμε πως οι σπουδές που έχουμε κάνει και ίσως μας επέβαλαν για λόγους βιοποριστικούς ή διαβάζοντας άρθρα στα social media, μπορούμε να εκφέρουμε εμπεριστατωμένη άποψη επί παντός επιστητού. Αυτό δεν ισχύει. Επίσης κυριαρχεί η λογική του εύκολου πλουτισμού, του κέρδους και του φαίνεσθαι. Όλο αυτό συμβαίνει γιατί εμείς το έχουμε αφήσει να γίνεται. Θεωρώ εφικτό να αλλάξει. Η μουσική, η ποίηση και οι τέχνες, γενικά μπορούν να αποτελέσουν διέξοδο για να χτίσουν ένα καλύτερο αύριο για μας και τις νεότερες γενιές.
“My soul is my shield”, μας μεταφέρετε. Πόσο αποδοτική ασπίδα, μπορεί να είναι η ψυχή μας σε όλη αυτήν την «παραφροσύνη» που ζούμε, αφού, όπως επίσης λέτε, φτάσαμε στο “point of no return”;
Όπως αναφέρεται καθ’ όλη τη διάρκεια του album, χωρίς την αναζήτηση του εσώτερου εαυτού, την αναγνώριση του φωτός και του σκότους μέσα μας και την τελική επικράτηση του νου έναντι του θυμικού, δε θα φτάσουμε ποτέ στην κάθαρση. Το μόνο που μας μένει είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή. Όμως η ψυχή μας αποτελεί τη μοναδική γέφυρα ανάμεσα στο σώμα και στο νου. Το σπέρμα της αλήθειας μέσα μας είναι η ψυχή μας.
Τελικά οι «Μούσες» που αναφέρετε, θα γράψουν για όνειρα που θα επιβιώσουν;
Σίγουρα! Αυτός άλλωστε είναι και ο ρόλος τους. Να δίνουν καθοδήγηση και να αποτελούν έμπνευση ακόμα και στους πιο “σκοτεινούς” καιρούς. Χωρίς μουσική, χορό, ιστορία, αστρονομία, ποίηση παύουμε να νοούμαστε άνθρωποι.
Επικείμενη εμφάνιση στις 15 Απριλίου, στο Temple. Τί να περιμένουν οι φίλοι και οπαδοί από τους Silent Wedding, εν όψει αυτού του show, λαμβανομένου υπόψη ότι πραγματοποιείται μετά από «λειψυδρική», μουσικά, περίοδο;
Να περιμένουν σίγουρα το 100% των δυνατοτήτων μας και το 200% της τρέλας και της πείνας μας να ανέβουμε επιτέλους μετά από δυο χρόνια στη σκηνή. Ανυπομονούμε πραγματικά για τη συγκεκριμένη βραδιά. Εκτός αυτού θα υπάρξουν κάποιες εκπλήξεις που δεν έχουμε τολμήσει ποτέ ξανά σε ζωντανή εμφάνιση. Το “Ego Path” είναι ένα έργο που πρέπει να πλαισιωθεί και από άλλου τύπου καλλιτέχνες…Αυτά επί σκηνής.
Τα τελευταία λόγια προς τους αναγνώστες μας, ανήκουν σε εσάς….
Ψηλά το κεφάλι παιδιά, ακούστε μουσική που έχει να σας αφήσει κάτι στην ψυχή και το μυαλό, ερωτευτείτε κατ’ ιδίαν κι όχι μέσω social media και προστατέψτε τους εαυτούς σας από όλα τα κακώς κείμενα της εποχής. Horns Up!
Facebook
Official Page
E-mail: silentwedding@yahoo.com
