Η γνωστή και μη εξαιρετέα μουσική συμμορία του κύριου Gary Hughes, που ακούει στο όνομα TEN, ξαναχτυπά σε χρόνο «ντε τε», όπως θα έλεγαν και οι παλιοί καλοί sportscasters. Το νέο πόνημα βγήκε σχεδόν ένα χρόνο μετά το “Here Be Monsters” κι αποτελεί τη φυσική συνέχειά του, μιας και είναι μέρος του υλικού που δημιουργήθηκε εν μέσω πανδημίας. Η 16η αυτή ολοκληρωμένη δουλειά των Βρετανών, υπό τον τίτλο “Something Wicked This Way Comes”, διαιωνίζει το όραμα και εδραιώνει τη συνέπεια των Ten να προσφέρουν συναρπαστικές δουλειές στο κοινό τους, με το γνωστό line up και την καίρια προσθήκη του Marcus Kullman πίσω από τα τύμπανα.
Η απόλυτη αίσθηση και το ταλέντο του Hughes για αρραγείς πιασάρικες μελωδίες, η αφήγηση της πραγματικότητας μέσα από ένα περίτεχνα καλοστημένο (βρετανικό) AOR περιβάλλον, η κρυστάλλινη παραγωγή, τα αψεγάδιαστα κι εκφραστικότατα φωνητικά, τα εξυψωτικά κιθαριστικά περάσματα κι η πλούσια δοσολογία πλήκτρων, σηματοδοτούν την απαρχή μιας απολαυστικής ακρόασης. Ναι οκ, δεν υπάρχουν εκπλήξεις ούτε αυτή τη φορά, αλλά ποιος νοιάζεται αλήθεια, αφού το κομμάτι του απρόοπτου σ’ ένα album με αναμενόμενο ύφος, είναι ακριβώς το γεγονός ότι εκτελείται όπως ακριβώς θα ήθελες και κάθε φορά ακόμα καλύτερα από τις προσδοκίες μας. Συνθέσεις γεμάτες, κολλητικές, πορωτικές, διασκεδαστικές, τερματισμένες από hard rock συναισθηματισμό και δουλεμένες στην εντέλεια.
Για το μόνο που δε μπορείς να κατηγορήσεις τους TEN, είναι ότι δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους, δεν παραμένουν πιστοί στο είδος που τους ανέδειξε και δε βγάζουν τρομερά ποιοτικές δουλειές. Το τι φταίει και δεν εκτόξευσαν την καριέρα τους και τη δημοτικότητα, όπως πολύ από εμάς θα αναρωτιούνται, μάλλον θα παραμείνει ερωτηματικό. Σε καμία περίπτωση στο “Something Wicked This Way Comes” δεν ανακαλύπτουν τον τροχό αλλά κινούνται σε αυτά που ξέρουν να κάνουν πολύ καλά, ίσως καλύτερα από όλους. Δέκα αχτύπητες συνθέσεις είναι η απόλυτη απόδειξη γι’ αυτό. Πεντακάθαρος κι αβίαστος κλασικός rock ήχος, ατελείωτο pink pong πλήκτρων και κιθαρών, θα κερδίσουν αναμφισβήτητα τους οπαδούς τους για άλλη μια φορά, με την κρυφή ελπίδα ότι ίσως μετά από κοντά 30 χρόνια ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για ένα περεταίρω άνοιγμα στο κοινό (αμφίβολο).
Σε αντίθεση μ’ άλλες κυκλοφορίες τους, αυτή τη φορά δεν είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κάποιος τραγούδια από το “ Something Wicked…”, παρόλο που είναι καθ΄ ολοκληρία καλογραμμένο και χορταστικό. Σαφώς λιγότερο σκοτεινό και βαρύ από το εκπληκτικό “Gothica” και φυσικά η πανταχού παρούσα φωνάρα του Gary Hughes να απογειώνει όλες τις συνθέσεις του album, με το δάχτυλο να πηγαίνει αυτόματα στο repeat σε πολλές από αυτές.
Πρώτο και καλύτερο το εναρκτήριο “Look For the Rose”, μ’ ένα πολύ όμορφο sample στην αρχή και εν συνεχεία «γνώριμες» αξιομνημόνευτες συμπαγείς και καλά σφυρηλατημένες μελωδίες. Αντάξιος ακόλουθος, το “Brave New Lie” με ίσως την πλέον σκοτεινή τους riffο-γραμμή και hard rock χαρακτήρα τους, κρατώντας με απόλυτη / χειρουργική ακρίβεια το tempo (σεμιναριακό track). Το επίσης εθιστικό “The Tidal Wave” (single του album), πατάει σε μια πιάνο – εισαγωγή, για να πλαισιωθεί μ’ ένα πιο στακάτο ανεβαστικό pop ρυθμό, εξαιρετικές ραδιοφωνικές λούπες, πλαισιώνοντας αρμονικά και δυναμικά το refrain κι άλλοτε απογυμνώνοντας το, με μοναδικό τρόπο.
Μεγαλούργησαν για άλλη μια φορά!
“Βy the pricking of our thumbs
something wicked this way comes…”
Είδος: Hard rock, melodic hard rock
Δισκογραφική: Frontiers Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 20 Φεβρουαρίου 2023
Web-site: https://www.tenofficial.com/
Facebook: https://www.facebook.com/TenOfficial/
Twitter: https://twitter.com/TENOfficial_UK
YouTube Channel: https://www.youtube.com/channel/UCVluEEcwUqCNLSgb4PmyvCg
