TEMIC: “Terror Management Theory”

ALBUM

Ο Diego Tejeida είναι πια ένας καταξιωμένος άρχοντας των πλήκτρων στον απαιτητικό κόσμο του ευρύτερου προοδευτικού rock. Με σημαντικές παρουσίες στον Devin Townshed, και τους Shattered Fortress του Mike Portnoy, αποτέλεσε σπουδαία μονάδα στους Haken, από τους οποίους αποχώρησε το 2021, μετά από συνεχή παρουσία 13 χρόνων. Ο Eric Gillette είναι ένας καταπληκτικός κιθαρίστας και πολυμουσικός, ο οποίος πέρασε και αυτός από τους Shattered Fortress αλλά και τη Neal Morse Band. Η συνύπαρξή τους αποτέλεσε το πρωταρχικό ερέθισμα γι’ αυτό το θηρίο που έχουμε σήμερα.

Το τέλος της πανδημίας έλυσε οριστικά τα χέρια των δυο μουσικών για να δουλέψουν όπως ακριβώς ήθελαν. Στο πλήρωμα προστέθηκαν ο ντράμερ Simen Sandnes (Shining, Arketype), και ο τραγουδιστής Fredrik Bergersen (Maraton, 22). Μπάσο σε ολόκληρο το άλμπουμ παίζει ο Jacob Umansky των Καναδών Intervals, και τα ονόματα φτάνουν για να υποψιαστεί κανείς πως έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα σχήμα τεράστιων εκτελεστικών απαιτήσεων.

Ας σταθούμε όμως λίγο παραπάνω στον Fredrik Bergersen, τον τραγουδιστή και στους Νορβηγούς Maraton (άλλωστε με αυτούς μας πρωτοσυστήθηκε), ο οποίος αναπόφευκτα σφραγίζει αισθητά το συνολικό αποτέλεσμα. Οι Maraton είναι δεδομένα ένα σχήμα που συμφιλιώνει ισορροπημένα την pop κουλτούρα με το progressive rock, και σε αυτή την απόπειρα η φωνή του Bergersen με τη σφαιρική προσέγγιση, το φαλτσέτο του, και τις ιδιότυπες μελωδίες του, αποτελεί τον βασικότερο εκφραστή. Παρόμοια επίδραση ασκεί η παρουσία του και στο απίθανο ντεμπούτο των Temic, το οποίο σίγουρα είναι πολύ πιο σύνθετο και επιθετικό.

Έχοντας περπατήσει πια αρκετές φορές το άλμπουμ, με δεδομένη τη μουσική που έγραψαν οι δυο συνιδρυτές και πρωτεργάτες, θεωρώ την επιλογή του Bergersen ιδιαίτερα στρατηγική και πετυχημένη. Η μουσική των Temic αναζητά με επιμονή το groove, και τα καταπληκτικά ριφ σε βυθίζουν στους ρυθμούς απαιτητικά και έξυπνα. Ταυτόχρονα, μπορούν πολύ ισορροπημένα να διανθίζουν τις συνθέσεις με τεχνικά περάσματα, φράσεις του Tejeida, ή σόλο του Gillette, ο οποίος πραγματικά λάμπει, χωρίς ο ακροατής να βγαίνει από μια ροή που διατηρεί το τραγούδι σφιχτοδεμένο και ουσιαστικό. Σε όλη αυτή την τακτική, η φωνή του Bergersen προσθέτει έναν ξεχωριστό λυρισμό. Είναι ολοφάνερο πως διαφοροποιείται αισθητά από τις τακτικές των τραγουδιστών του progressive metal, και με τη γνώριμη ευαισθησία του μεταφέρει την ολοκληρωμένη εντύπωση σε μια πολύ ενδιαφέρουσα σφαίρα. Κάποια, πιο διπλωματικά τραγούδια, με όμορφους ρυθμούς και πιο στρογγυλεμένη διαδρομή, όπως το όμορφο “Falling Away”, το μοντέρνο “Count Your Losses” (και το πρώτο τραγούδι που έγραψαν), το εθιστικό “Skeletons”, και το “indie/metal” “Once More”, οικειοποιούνται μια κατεύθυνση singles χάρη στη δική του προσέγγιση. Στην αρχική μελαγχολία του “Acts of Violence, η μπάντα χτίζει σταδιακά μια αυξανόμενη ένταση, μια διέξοδο με επιτακτικά ριφ, σε ένα από τα πιο συναισθηματικά μέρη του δίσκου. Για τους prog freaks της τεχνικής το οργανικό “Friendly Fire” ικανοποιεί κάθε στερητική υποψία, χωρίς να χαθεί όμως η λειτουργικότητα.

Ο δίσκος σφραγίζεται με το έπος του “Mothallah”, με οχτώ κορυφαία λεπτά να συνοψίζουν τη θεωρία της μπάντας απέναντι στην απόγνωση και την αίσθηση της ανθρώπινης θνητότητας. Και αυτή συγκεντρώνεται στην προτροπή να συμφιλιωθούμε, να επανασυνδεθούμε με την εσωτερική μας δύναμη και αυτοπεποίθηση απέναντι σε κάθε φόβο και πρόκληση, καθώς η ζωή είναι τόσο πολύτιμη για να μην ζούμε κάθε στιγμή στο μέγιστο. Η Mosaic Gospel Choir από τη Νορβηγία που συνοδεύει στο τραγούδι, ζωντανεύει αυτή την αναγκαία αίσθηση της συλλογικότητας και του ανήκειν, συνειδητοποιώντας πια σαν είδος τις κοινές προκλήσεις και τους ίδιους δαίμονες.

Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ιδανικότερος επίλογος για ένα σχήμα πολυεθνικό, με τεράστιες αποστάσεις μεταξύ των μελών του, για τον υπερτονισμό μιας κοινής αντίληψης που εκφράζεται μέσω της μουσικής που μπορεί να ενώσει τους πάντες. Έτσι με ένα ντεμπούτο σοφά υπολογισμένο στις σημειολογικές του λεπτομέρειες, τρομακτικά άρτιο εκτελεστικά, με ηλεκτρονικές καινοτομίες που τυλίγουν το μοντέρνο με το παραδοσιακό προοδευτικό metal, αλλά περισσότερο από κάθε άλλο, μια σειρά σπουδαίων τραγουδιών, οι Temic μπαίνουν στο χάρτη μας με τη δική τους ταυτότητα σφιχτά στα δόντια τους.

Είδος: Progressive Metal
Εταιρεία: Season of Mist
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 17 Νοεμβρίου 2023

Facebook: https://www.facebook.com/TEMICBAND

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 894 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.