Μία από τις εγχώριες thrash metal μπάντες που έχει ανεβάσει τις “μετοχές” της κατακόρυφα στο μεταλλικό “χρηματιστήριο” τα τελευταία χρόνια, είναι οι Suicidal Angels. Με album thrash-δυναμίτες, εμφανίσεις και περιοδείες εντός και εκτός Ελλάδας, που ξεχωρίζουν για την ενέργεια τους και με ένα κοινό που συνεχώς μεγαλώνει και γίνεται πιο πιστό, οι Αθηναίοι thrashers μέρα με τη μέρα “γιγαντώνονται”. Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του νέου τους δίσκου “Profane Prayer”, βρεθήκαμε με τον κιθαρίστα της μπάντας Κώστα Δραχαλίβα, ευρέως γνωστό ως Gus Drax, και μιλήσαμε για τα πρόσφατα πεπραγμένα των Suicidal Angels.
Καλησπέρα! Καλωσήρθατε στην παρέα του Soundcheck.network! Αν δεν κάνω λάθος, μόλις τελειώσατε την ευρωπαϊκή σας περιοδεία, με τους Fusion Bomb και τους Crimson Fire. Πώς τα περάσατε;
Καλησπέρα! ‘Ηταν μια φανταστική περιοδεία όπου όχι μόνο περάσαμε τέλεια μπάντες και crew αλλά, πήγανε και όλα τέλεια σε όλους τους τομείς. Από τον κόσμο που ήρθε, τα performances, όλα. Είμαστε πολύ χαρούμενοι με το πως πήγε η περιοδεία.
Να μεταφέρετε τις ευχές μας για ταχεία ανάρρωση, στον Νίκο. Τα τελευταία χρόνια, η ελληνική σκηνή βρίσκεται σε διαρκή άνοδο, με αποτέλεσμα συχνά πυκνά να βγαίνουν αρκετές μπάντες και για κάποιες εμφανίσεις στο εξωτερικό. Εσείς είχατε “παρέα” τους Crimson Fire. Πώς είναι να μοιράζεσαι την σκηνή, με μία μπάντα από την πατρίδα σου; Πιστεύεις ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις, ώστε να έχουμε κοινές ευρωπαϊκές περιοδείες δύο ή και τριών ελληνικών σχημάτων;
Απ’ τη στιγμή που υπάρχουν πλεόν πάνω απο 2-3 Ελληνικά συγκροτήματα που περιοδεύουν στο εξωτερικό θεωρώ ότι είναι δυνατό να γίνει.
Είναι κάτι που γίνεται απο μπάντες άλλων χωρών εδώ και χρόνια οπότε δε βλέπω κάποιο λόγο να μη μπορούμε να το κάνουμε και μεις. Απ την πλευρά μας έχουμε δείξει οτι και το θέλουμε αλλά και το πράττουμε όπως έγινε και με τους Crimson Fire ή τους Exarsis στο παρελθόν.
Με τα παιδιά των Crimson περάσαμε πολύ ωραία στον δρόμο και πραγματικά μας έχουν μείνει απίστευτες αναμνήσεις απ την περιοδεία μας.
Ποιά είναι η ανταπόκριση των ξένων οπαδών και του ξένου μουσικού τύπου, όσον αφορά την ελληνική heavy metal σκηνή; Πώς την “ζείτε”, σε αυτές τις περιοδείες;
Είμαστε πλέον σε ένα πολύ θετικό σημείο όπου η χώρα μας δεν είναι γνωστή μόνο για το σουβλάκι, το τζατζίκι και τη Σαντορίνη. Δε μας κοιτάνε περίεργα οταν μαθαίνουν οτι είμαστε Ελληνες και μπάντες απ όλο το φάσμα του σκληρού ήχου περιοδεύουν συνεχώς και η σκηνή μας ανεβαίνει παράλληλα. Η χώρα μας έχει πολύ ταλέντο, στα σημεία που υστερούσαμε όπως είναι ο επαγγελματισμός αλλά και γνώσεις που έρχονται μέσω εμπειριών πλέον ανεβαίνουμε οπότε θεωρώ πως όλο και περισσότερες μπάντες θα βγαίνουν εκτός και ταυτόχρονα θα ανεβαίνει ακόμη περισσότερο η εκτίμηση του εκτός Ελλάδος κοινού για τη σκηνή μας.
Ας πάμε και στο νέο album. Πέντε χρόνια μετά το “Years Of Aggression”, επιστρέψατε μόλις πριν λίγες μέρες, με έναν ακόμη thrash δυναμίτη υπό τον τίτλο “Profane Prayer”. Τι πραγματέυεται το νέο album; Από που αντλήσατε, την θεματολογία του;
Μουσικά θέλαμε όπως με κάθε άλμπουμ να εξελιχθούμε χωρίς όμως να χάσουμε την ταυτότητα μας. Προσθέσαμε νέα στοιχεία,που δεν υπήρχαν στα προηγούμενα μας άλμπουμ, πειραματιστήκαμε και θεωρώ οτι το αποτέλεσμα μας δικαιώνει πανηγυρικά.
Στιχουργικά έχουμε κάποιες αληθινές ιστορίες του Νίκου αλλά και και τις ανησυχίες που έχουμε πάντα στα άλμπουμ μας, κοινωνικά, πολιτικά και θρησκευτικά κλπ.
Ποιά είναι η διαδικασία που ακολουθήσατε, για την ηχογράφηση του δίσκου; Έχετε αλλάξει κάτι ή πιστεύετε στο μοτό “ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει”;
Η βασική διαφορά είναι ο Fotis Benardo και τα Devasoundz Studios. Ηχογραφήσαμε τα πάντα εκεί αυτή τη φορά και ο Φώτης πραγματικά συνέβαλλε τα μέγιστα στην παραγωγή του άλμπουμ και με τον τρόπο του πήρε απ όλους μας το 100% απο άποψη performance στον δίσκο και έβγαλε τους καλύτερους μας εαυτούς.
Απο την άλλη τον δίσκο τον μιξάραμε για άλλη μια φορά στον Jens Bogren και τα Fascination Street Studios στην Σουηδία. Ο Jens είναι απ τους καλύτερους mixing engineers στον κόσμο αυτή τη στιγμή, ήμασταν πολύ ευχαριστημένοι απ τη δουλειά του στο Years of Aggression και ξέραμε απ την αρχή οτι θα ξαναδουλέψουμε μαζί του.
Σε κάθε άλμπουμ αποφασίζουμε ξεχωριστά το τι θα κάνουμε αυτή τη φορά. Είμαστε μπάντα που γενικά της αρέσει να χτίζει την ομάδα της απο τις ηχογραφήσεις μέχρι το crew μας στις συναυλίες κ τις περιοδείες μας.
Παράλληλα, αλλάξατε και δισκογραφική, μπαίνοντας πλέον στο ρόστερ μιας μεγάλης εταιρείας. Πώς προέκυψε η συνεργασία με την Nuclear Blast Records και πώς είναι να ανήκεις σε έναν δισκογραφικό κολοσσό;
Η μπάντα επιστρέφει στη Nuclear Blast, δεν υπογράφει για πρώτη φορά. Ολα αυτά τα χρόνια ήμασταν κοντά με τους ανθρώπους της εταιρίας. Δουλέψαμε κ συνεχίζουμε να δουλεύουμε πολύ σκληρά και το θεωρώ μια ανταμοιβή των κόπων μας. Η οργάνωση της Blast είναι απίστευτη σε όλα τα επίπεδα. Βοηθάει κ μας ν ανέβουμε επίπεδο. Νιώθουμε οτι έχουμε πίσω μας ανθρώπους που ξέρουν άριστα τη δουλειά τους, μπορούμε να κάνουμε το δικό μας κομμάτι σίγουροι πως, αυτά που πρέπει να γίνουν απ την εταιρία θα γίνουν όπως πρέπει να γίνουν.
Είναι δεδομένο ότι για ακόμη μία φορά σε album των Suicidal Angels, το “Profane Prayer” ξεχωρίζει για το απαράμιλλο thrash ύφος του, όμως υπάρχουν δύο κομμάτια που φέρουν μία πιο μελωδική χροιά, τα “When The Lions Die” και “Deathstalker”. Πιστεύεις ότι υπάρχει κοινό σημείο επαφής του επιθετικού ήχου με την μελωδικότητα; Μπορεί να συνυπάρξει το thrash metal, με την πιο μελωδική πτυχή του σκληρού ήχου;
Τα πάντα είναι θέμα ισορροπίας. Το οτι το Thrash κ ο σκληρός ήχος μπορούν να συνυπάρξουν δεν είναι νέο πια. Απλά χρειάζεται τρόπο και προσοχή στο να το κάνεις, , για να μη…το παρακάνεις. Είναι θέμα ισορροπίας όπως είπα κ πιο πριν και ναπ το Division of Blood κιόλας έχουμε δουλέψει πάνω σ αυτό.
Θα μείνουμε στο “Deathstalker”, για λίγο. Είναι το κομμάτι, όπου συμμετέχουν τρία “ιερά τέρατα” του extreme ήχου, οι Σάκης Τόλης, Ευθύμης Καραδήμας και Fotis Benardo. Πώς προέκυψε η συνεργασία και πώς είναι να συνεργάζεσαι με κάποια από τα μουσικά “είδωλά” σου;
‘Ηταν τιμή μας να τους έχουμε κ τους 3 στο Deathstalker και πιστεύω το αποτέλεσμα είναι φανταστικό. Με τον Φώτη ήταν ουσιαστικά προσχεδιασμένο οτι θα τραγουδήσει αυτό το σημείο που τραγούδησε. Με τον Σάκη κ τον Ευθύμη όμως προέκυψε τελείως αυθόρμητα και τυχαία. Συγκεκριμένα έτυχε να περάσουνε και οι 2 εκείνη τη μέρα απ το στούντιο για δικές τους δουλειές ο καθένας και ηχογραφούσαμε τα φωνητικά του DeathStalker και απλά τους είπαμε…δεν μπαίνεις να πεις κανα 2 στίχους?
Όσο έχω καταφέρει να ακολουθήσω την καριέρα σας, διακρίνω την ίδια δίψα, την ίδια thrash “φλόγα”, το ίδιο πάθος για τον επιθετικό ήχο. Τι είναι αυτό, που “ταΐζει” τις thrash “ορέξεις” σας και σας κάνει να συνεχίζεται με την ίδια διάθεση;
‘Οτι κάνουμε το κάνουμε με ειλικρίνεια κ απ την καρδιά μας. Παίζουμε αυτό που μας βγαίνει και όσων αφορά το τι “τα’ι’ζει” όλο αυτό, νομίζω οτι αν κοιτάξουμε τι γίνετια γύρω μας, μας προσφέρει μπόλικο θυμό για να δημιουργήσουμε επιθετική Μουσική.
Από τα εφηβικά μου χρόνια που ξεκίνησα να ακούω heavy metal, πάντα θυμάμαι ότι το ελληνικό κοινό έδειχνε μια ιδιαίτερη προτίμηση στον επιθετικό ήχο. Τι πιστεύεις ότι ήταν αυτό, που τον ιντρίγκαρε περισσότερο σε αυτό το “παρακλάδι” του σκληρού ήχου;
Νομίζω οτι το Ελληνικό κοινό έχει πολλές πτυχές πια. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ακούνε απο πολύ επιθετικά μέχρι πολύ απαλά και ατμοσφαιρικά είδη. ‘Οσων αφορά την επιθετική Μουσική, πιστεύω οτι την προτιμούν για την ενέργεια της και το γεγονός οτι μπορείς να ξεσπάσεις μέσω αυτής.
Το Ελληνικό κοινό είναι ένα απ τα καλύτερα του κόσμου, είναι απ τα πιο δυνατά και τα πιο ενεργητικά στις συναυλίες. Οπότε ακούει αυθόρμητα τα είδη που του προσφέρουν την ενέργεια που χρειάζεται.
Η ευρωπαϊκή περιοδεία μόλις τελείωσε. Ποιά είναι τα επόμενα σχέδια των Suicidal Angels; Φαντάζομαι, κάποιες εμφανίσεις και στην πατρίδα, κάπου θα “τριγυρίζουν” στο μυαλό σας…
Σίγουρα! Γενικά στα σχέδια μας είναι πολλές συναυλίες σε όλο τον κόσμο και φυσικά και στη χώρα μας. Θα ανακοινωθούν όμως όλα στην ώρα τους.
Πριν κλείσουμε, θα ήθελα να μου πεις πιο thrash album σε εντυπωσίασε περισσότερο την χρονιά που πέρασε και γιατί;
Για να σου είμαι ειλικρινής δεν άκουσα κανένα Thrash Metal άλμπουμ πέρυσι. Με ρωτάνε συνέχεια γι αυτό λόγω φυσικά του οτι παίζω στους Suicidal, αλλά κατα κύριο λόγο ακούω Progressive Μουσική. Στο Thrash ακούω τους γίγαντες του είδους.
Αντίστοιχα, υπάρχει κάποιο thrash album που περιμένεις εναγωνίως μέσα στην χρονιά και γιατί;
Περιμένω εναγωνίως το καινούριο άλμπουμ των Dream Theater! Επέστρεψε κ ο Portnoy και καταλαβαίνεις, η αγωνία και η ανυπομονησία είναι στο κατακόρυφο.
Σε ευχαριστώ πολύ, για τον χρόνο σου. Ο τελευταίος λόγος σου ανήκει…
Σ’ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενεία. Χαιρετώ όλους τους αναγνώστες του Soundcheck. Θα σας δούμε όλους σύντομα στο δρόμο. Να στε όλοι καλά.
Facebook
Website
