Ενώ υπάρχουν δεκάδες κιθαρίστες που θα μνημονεύονται ες αεί για την δεξιοτεχνία τους σε κάθε συζήτηση και σε κάθε κείμενο που άπτεται των κιθαριστικών δρώμενων, είναι ελάχιστοι αυτοί που με τον ήχο και την αισθητική τους χαρακτήρισαν μία ολόκληρη εποχή. Είναι μετρημένοι στα δάχτυλα όσοι εμπλούτισαν την ηχητική παλέτα της κιθάρας, εξέλιξαν το όργανο και τις δυνατότητές του, εδραιώνοντας ως εφικτό αυτό που μέχρι πριν έμοιαζε αδύνατο . Ακόμα λιγότεροι είναι αυτοί που με μία καθηλωτική σκηνική παρουσία και σύμμαχο τους το πείσμα και τη σκληρή δουλειά επικοινώνησαν όλα τα παραπάνω στο ευρύ κοινό αγνοώντας τους κανόνες της μουσικής βιομηχανίας που έτσι και αλλιώς διαφορετικά είχε βολευτεί να πορεύεται.
Ένας από αυτούς τους ελάχιστους εκλεκτούς είναι ο Steve Vai ο οποίος τη Παρασκευή που μας πέρασε (21 Απριλίου) επισκέφτηκε για τέταρτη φορά την πόλη της Θεσσαλονίκης. Το φετινό του πέρασμα από τη χώρα μας έγινε στα πλαίσια της ευρωπαϊκής περιοδείας για την προώθηση της τελευταίας του κυκλοφορίας “Inviolate”.
Το Principal Club που, έντεκα χρόνια μετά την προηγούμενη του εμφάνιση, τον υποδέχτηκε για δεύτερη φορά, ήταν από νωρίς γεμάτο με κόσμο ο οποίος προσπαθούσε εναγωνίως μέσα στον κατάμεστο χώρο να εξασφαλίσει κάποιο σημείο με καλή οπτική πρόσβαση στη σκηνή. Όπως ήταν αναμενόμενο, μεγάλο μέρος του κοινού αποτελούνταν από κιθαρίστες για τους οποίους η δυνατότητα να βλέπουν τα δάχτυλα του Vai πάνω στη ταστιέρα της Ibanez ήταν ζωτικής σημασίας.
Η συναυλία ξεκίνησε λίγα λεπτά μετά τις 21:30 με το “Avalancha” από το πρόσφατο “Inviolate” που, όπως ήταν αναμενόμενο, κυριάρχησε στο setlist στο οποίο βρέθηκαν έξι από τις εννέα συνθέσεις του. Στις περίπου δύο ώρες κιθαριστικής πανδαισίας που ακολούθησαν είχαμε την τύχη μεταξύ άλλων να ακούσουμε τα εμβληματικά “Tender Surrender”, “Building the Church”, “Liberty”, “Bad Horsie” και φυσικά το “For the Love of God” στο οποίο επιστρατεύτηκε και ο Dani G (stage sound engineer για αυτή την περιοδεία) στα φωνητικά, παρέχοντας μια απρόβλεπτη ανατροπή στο πρώτο μισό της γνώριμης σε όλους μας σύνθεσης. Ακολούθησε το προβλεπόμενο encore με το “Taurus Bulba” και τον Steve Vai να χαιρετά το γεμάτο χαμόγελα Principal με την υπόσχεση πως προσεχώς θα συναντηθούμε ξανά.
Σε αυτό το σκέλος της περιοδείας τον Steve Vai πλαισίωσαν επί σκηνής ο Philip Bynoe στο μπάσο και ο Jeremy Colson στα τύμπανα. Συνοδοιπόροι του και οι δύο από τις αρχές του αιώνα, έχουν το «δέσιμο» και αυτή την τηλεπαθητικού τύπου επικοινωνία που αποκτούν οι μουσικοί όταν έχουν παίξει αμέτρητες ώρες μαζί. Παρείχαν όπως ήταν αναμενόμενο ένα αψεγάδιαστο, στιβαρό rhythm section ενώ και στους δύο δόθηκε η ευκαιρία να αναδείξουν την εξαιρετική τεχνική τους με αντίστοιχα προσωπικά solo. Την «παρέα» συμπλήρωσε ο νεοφερμένος Dante Frisiello στη δεύτερη κιθάρα ο οποίος πριν λίγους μήνες αντικατέστησε τον εδώ και είκοσι τρία χρόνια συνοδοιπόρο του Vai, Dave Weiner.
Ο ήχος της συναυλίας ήταν πολύ καλός, ειδικά μετά το δεύτερο κομμάτι (πάντα τα πρώτα κομμάτια είναι ένα «άτυπο» sound check για τον FOH mixer engineer) με τις εντάσεις να μην κουράζουν και όλα τα όργανα να ακούγονται με την πρέπουσα διαύγεια. Κάποιο μικρό τεχνικό πρόβλημα που προέκυψε στην αρχή του “Candlepower” ξεπεράστηκε ευτυχώς μέσα σε δευτερόλεπτα. Στο encore η ένταση ανέβηκε, “κολπάκι” που συνηθίζεται σε μία προσπάθεια “υποβοήθησης” της κλιμάκωσης του ενθουσιασμού καθώς πλησιάζει το τέλος της συναυλίας. Το light show επί σκηνής περιορισμένο στα απαραίτητα (ίσως το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρει κάποιον που παρακολουθεί συναυλία του Vai) ως συνέπεια των γενικότερων περικοπών που κρίθηκαν αναγκαίες ώστε να πραγματοποιηθεί η ευρωπαϊκή περιοδεία. Ο ίδιος ο Vai μάλιστα δήλωσε πως η πρόσφατη επίσκεψή του στην Ευρώπη αποτέλεσε μεγάλη πρόκληση καθώς τα κόστη έχουν αυξηθεί σε σημείο που “Είσαι τυχερός αν δεν μπεις μέσα οικονομικά”. Ενδεχομένως αυτό εξηγεί σε κάποιο βαθμό και τις τσιμπημένες τιμές στο merchandise (35€ για ένα t-shirt είναι πολλά χρήματα).
Συγκρίνοντας την εμφάνιση της Παρασκευής με τις προηγούμενες επισκέψεις του Vai στη χώρα μας θα ήταν αδύνατο να μην σταθούμε στο γεγονός πως πάνω στη σκηνή αυτή τη φορά ήταν τέσσερεις και όχι πέντε μουσικοί. Η σχεδόν ολοκληρωτική απουσία των πλήκτρων (ή της ηλεκτρικής άρπας στην περιοδεία του “The Story of Light”)είχε ως αποτέλεσμα πιο λιτές ενορχηστρώσεις και έναν πιο άμεσο ήχο ο οποίος βοήθησε στην ανάδειξη των εκτελεστικών λεπτομερειών πολλών κομματιών. Επίσης απουσίαζαν οι εκτεταμένοι αυτοσχεδιασμοί με αποτέλεσμα ένα πιο σύντομο και με μεγαλύτερη συνοχή live. Ο ίδιος ο Vai πιο συγκρατημένος και με λιγότερο επιτηδευμένο επί σκηνής ναρκισσισμό, όντας στα εξήντα τρία του πλέον χρόνια, μας έδωσε λιγότερα υπερβατικής δεξιοτεχνίας εκτελεστικά πυροτεχνήματα από ότι συνήθως αλλά πιο μεστές, μετρημένες και συναισθηματικά φορτισμένες ερμηνείες των συνθέσεών του.
Είναι δεδομένο πως σε μια συναυλία που χαρακτηρίζεται από τόσο υψηλό μουσικό επίπεδο και εκτελεστική αρτιότητα όπως αυτή της περασμένης Παρασκευής, αν ρωτήσεις πέντε διαφορετικούς ανθρώπους για το ποια θεωρούν «κορυφαία» στιγμή του live θα πάρεις πέντε διαφορετικές απαντήσεις. Προσωπικά ξεχώρισα τα “Candlepower” και “ Greenish Blues”. Ίσως σε αυτά τα δύο κομμάτια ένοιωσα να αναδεικνύονται κάποιες “ποιότητες” στο παίξιμο του Vai πέρα από αυτές που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχα εντοπίσει.
Το βράδυ αυτής της Παρασκευής ήταν μέρα γιορτής για όλους τους φίλους της κιθάρας και για όσους τυχερούς κιθαρίστες παραβρέθηκαν, ήταν κάτι περισσότερο από σεμινάριο! Ας ελπίσουμε πως δεν θα χρειαστεί να περάσει ακόμα μία δεκαετία μέχρι τη φορά που κάποια επόμενη περιοδεία θα φέρει ξανά τον Vai στην χώρα μας. Ας ελπίσουμε επίσης πως το συνεχώς αυξανόμενο κόστος των ευρωπαϊκών περιοδειών δεν θα εκτινάξει στα ύψη τα εισιτήρια των συναυλιών και πως συγκροτήματα που βρίσκονται στην άλλη μεριά του Ατλαντικού δεν θα αρχίσουν να το σκέπτονται διπλά πριν επισκεφτούν τη Γηραιά Ήπειρο.
Set list:
Avalancha
Giant Balls of Gold
Little Pretty
Tender Surrender
Lights Are On
Candlepower
Building the Church
Greenish Blues
Bad Horsie
I’m Becoming
Whispering a Prayer
Dyin’ Day
Teeth of the Hydra
Zeus in Chains
Liberty
For the Love of God
Fire Garden Suite IV – Taurus Bulba
Κείμενο/φωτογραφίες: Δημήτρης Κορομηλάς
