Ο Steve Harris (Stephen Percy Harris) γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου 1956 και είναι ο μπασίστας, , ο βασικός συνθέτης και ο ιδρυτής/αρχηγός του heavy metal συγκροτήματος Iron Maiden. Ήταν το μόνο σταθερό μέλος του συγκροτήματος από την ίδρυσή του το 1975 και, μαζί με τον κιθαρίστα Dave Murray, το μόνο μέλος που έχει εμφανιστεί σε κάθε άλμπουμ.
Ο Harris έχει ένα αναγνωρίσιμο και πολύ αγαπητό στυλ στο μπάσο, ιδιαίτερα το καλπάζον ύφος του που αναγνωρίζεται άμεσα σε πολλές ηχογραφήσεις των Iron Maiden, όπως τα singles “Run to the Hills” και “The Trooper”. Εκτός από τον ρόλο του σαν μπασίστας, στιχουργός και ενεργός στα δεύτερα φωνητικά του συγκροτήματος, έχει αναλάβει πολλούς άλλους ρόλους για το γκρουπ, όπως την παραγωγή και τη συμπαραγωγή των άλμπουμ τους, τη σκηνοθεσία και την επεξεργασία των ζωντανών βίντεό τους και την εκτέλεση πλήκτρων και συνθεσάιζερ στούντιο. Έχει καθιερωθεί σαν ένας από τους μεγαλύτερους μπασίστες του heavy metal.
Γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου 1956 στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Whipps Cross, στο Leytonstone, τότε μέρος του Essex, όπου μεγάλωσε φιλοδοξώντας να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Όταν τον εντόπισε ο Wally St Pier, ο Harris κλήθηκε να προπονηθεί για τη West Ham United. Όταν όμως το ενδιαφέρον του για τη rock μουσική αυξήθηκε στις αρχές της εφηβείας του, συνειδητοποίησε ότι δεν ήθελε πλέον να παίζει ποδόσφαιρο επαγγελματικά. Συγκεκριμένα, επηρεάστηκε πολύ από τους Beatles. Ο Harris παρακολούθησε το Leyton Senior High School for Boys (τώρα Leyton Sixth Form College) όπου σπούδασε αρχιτεκτονική.
Αρχικά ήθελε να παίξει ντραμς, αλλά δεν είχε αρκετό χώρο για ένα ντραμς στο σπίτι του και έτσι αποφάσισε να παίξει μπάσο. Όντας εντελώς αυτοδίδακτος, το πρώτο του μπάσο ήταν ένα αντίγραφο ενός μοντέλου Fender Precision που του κόστισε £40 το 1971.
Μόλις δέκα μήνες αφότου αγόρασε το πρώτο του μπάσο, προσχώρησε σε ένα συγκρότημα, αρχικά γνωστό σαν Influence και αργότερα σαν Gypsy’s Kiss, με τον Bob Verscoyle (φωνητικά), τον Dave Smith (κιθάρα) και τον ντράμερ Paul Sears. Μετά από έναν σύντομο αριθμό συναυλιών στην παμπ Cart and Horses στο Maryland Point, στο Stratford and the Bridgehouse στο Canning Town, το συγκρότημα διαλύθηκε και ο Harris πέρασε από οντισιόν για ένα συγκρότημα που λεγόταν Smiler τον Φεβρουάριο του 1974. Με αυτό το σχήμα, άρχισε να γράφει τα δικά του τραγούδια και δούλεψε με τα μελλοντικά μέλη των Iron Maiden, Dennis Wilcock και Doug Sampson, αλλά γρήγορα άφησε το συγκρότημα αφού αρνήθηκαν να παίξουν το υλικό του, με τον ισχυρισμό ότι ήταν πολύ περίπλοκο.
Όταν άφησε τους Smiler, δημιούργησε τους Iron Maiden την ημέρα των Χριστουγέννων του 1975, με το όνομα του συγκροτήματος να είναι εμπνευσμένο από την ταινία The Man in the Iron Mask. Προτού οι Iron Maiden υπογράψουν το συμβόλαιό τους με την EMI το 1979, ο Harris εργάστηκε σαν αρχιτεκτονικός σχεδιαστής στο East End του Λονδίνου μέχρι να απολυθεί, οπότε και έπιασε δουλειά σαν οδοκαθαριστής.
Πέρα από τη μυθική του καριέρα με τους Iron Maiden, με τους οποίους κυκλοφόρησε 17 στούντιο άλμπουμ και άλωσε τις αρένες του πλανήτη, ο Harris κυκλοφόρησε το 2012 το ντεμπούτο σόλο άλμπουμ του, “British Lion”, το οποίο ακολούθησε το “The Burning” το 2020.
1960– Γεννιέται ο Minoru Niihara, Ιάπωνας τραγουδιστής, και ο αρχικός και σημερινός τραγουδιστής του heavy metal συγκροτήματος Loudness.
Το πρώτο του συγκρότημα ήταν οι Earthshaker, στο οποίο έπαιζε μπάσο και τραγούδησε. Το φωνητικό του στυλ επηρεάστηκε από τους τραγουδιστές της blues, αλλά προσάρμοσε γρήγορα τη φωνή του σε πιο τραχύ heavy metal ύφος. Επιλέχθηκε μετά από ακρόαση για να γίνει ο τραγουδιστής των Loudness το 1981 και η φωνή του, μαζί με την εκπληκτική κιθαριστική δουλειά του κιθαρίστα Akira Takasaki αναγνωρίστηκαν σαν σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος. Αν και τα τρία πρώτα άλμπουμ τραγουδήθηκαν χρησιμοποιώντας κυρίως ιαπωνικούς στίχους, άρχισε να τραγουδά στα αγγλικά μόνο στο άλμπουμ τους “Disillusion” του 1984.
Αφού οι Loudness κυκλοφόρησαν το “Hurricane Eyes”, άφησε το συγκρότημα το 1988 και αντικαταστάθηκε από τον Αμερικανό τραγουδιστή Mike Vescera. Μετά από συνεργασία με πολλά συγκροτήματα (συμπεριλαμβανομένων των Ded Chaplin, Sly και X.Y.Z.), καθώς και τη σόλο καριέρα του, επέστρεψε στους Loudness το 2001. Κυκλοφόρησε δύο σόλο άλμπουμ: “One” το 1989 και “Ashes To Glory” το 2006.
1982– Κυκλοφορεί το “Borrowed Time” που είναι το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του βρετανικού heavy metal συγκροτήματος Diamond Head. Ηχογραφήθηκε το 1981 και κυκλοφόρησε το 1982, φτάνοντας στο Νούμερο 24 στο UK Albums Chart.
Σε μια συνέντευξη του 2008, ο κιθαρίστας Brian Tatler είπε ότι αυτή ήταν η αγαπημένη του περίοδος με τους Diamond Head και ότι το συγκρότημα “φαινόταν να φτάνει κάπου μετά από έξι χρόνια οικοδόμησης”.
Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη δισκογραφική παρουσία του συγκροτήματος που κυκλοφόρησε μετά την υπογραφή της με την MCA Records το 1981. Καθώς αυτό ήταν το πρώτο τους άλμπουμ κάτω από μια μεγάλη εταιρεία, το άλμπουμ ήταν πολύ πιο καθαρό και με καλύτερη παραγωγή. Βέβαια, κάποιοι είπαν ότι η MCA ήταν η λάθος εταιρεία για την Diamond Head, και αποτέλεσε μία από τις αιτίες στην πτώση τους. Κάποιοι αμφισβήτησαν επίσης την αναγκαιότητα του “Am I Evil?” και το “Lightning to the Nations” που συμπεριλήφθηκαν στο άλμπουμ, αφού είχαν ήδη εμφανιστεί στο ντεμπούτο άλμπουμ του συγκροτήματος, “Lightning to the Nations”. Ο λόγος για αυτό ήταν ότι το πρώτο τους άλμπουμ προοριζόταν μόνο για demo με το “Borrowed Time” να είναι το πρώτο τους επίσημο άλμπουμ. Όμως τα πράγματα δεν έχουν εξελιχθεί ακριβώς έτσι, με το πρώτο να αποτελεί την πιο σημαντική κυκλοφορία τους μέχρι σήμερα.
Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το “The Gift” που είναι το έκτο και τελευταίο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού new wave/mod revival συγκροτήματος The Jam, από την Polydor σαν συνέχεια του κριτικά και εμπορικά επιτυχημένου άλμπουμ τους του 1980 “Sound Affects”. Τα τραγούδια ηχογραφήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από το 1981 έως το 1982, στα George Martin’s Air Studios, με τη βοήθεια του Peter Wilson, και γενικά θεωρείται σαν το αποκορύφωμα του πιο ήπιου ήχου της μεταγενέστερης δουλειάς του συγκροτήματος. Ήταν ένα από τα πιο επιτυχημένα στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος, φτάνοντας στο Νο. 1 στο UK Albums Chart.
2001– Κυκλοφορεί το “Blackwater Park” που είναι το πέμπτο στούντιο άλμπουμ του σουηδικού progressive metal συγκροτήματος Opeth. Κυκλοφόρησε μια μέρα αργότερα στη Βόρεια Αμερική μέσω της Music for Nations και της Koch Records. Το άλμπουμ σηματοδοτεί την πρώτη συνεργασία μεταξύ του frontman των Porcupine Tree, Steven Wilson και της μπάντας, καθώς ο Wilson είχε αναλάβει την παραγωγή του άλμπουμ. Αυτό συνέβαλε σε μια αλλαγή στο μουσικό στυλ του Opeth. Τα τραγούδια “The Drapery Falls” και “Still Day Beneath the Sun” κυκλοφόρησαν σαν singles.
Παρόλο που το “Blackwater Park” δεν έκανε τις μεγάλες πωλήσεις στη Βόρεια Αμερική ή στο Ηνωμένο Βασίλειο, ήταν μια εμπορική καταξίωση για το συγκρότημα. Συχνά θεωρείται το κορυφαίο έργο τους, και έτυχε μεγάλης αναγνώρισης μεταξύ των κριτικών, με τον Eduardo Rivadavia της AllMusic να δηλώνει ότι είναι “σίγουρα το άλμπουμ ενηλικίωσης του συγκροτήματος, και σαν συνέπεια, μια ιδανική εισαγωγή στο σπουδαίο έργο του». Το 2020, το Loudwire κατέταξε το Blackwater Park στο νούμερο ένα progressive metal άλμπουμ όλων των εποχών. Το Rolling Stone κατέταξε το άλμπουμ στην 55η θέση στη λίστα τους με τα “100 καλύτερα metal άλμπουμ όλων των εποχών”.
2013– Πεθαίνει ο Clive Burr, πρώην ντράμερ των Iron Maiden. Ο Burr διαγνώστηκε με σκλήρυνση κατά πλάκας στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η θεραπεία της οποίας τον άφησε βαθιά χρεωμένο. Οι Iron Maiden διοργάνωσαν μια σειρά από φιλανθρωπικές συναυλίες και συμμετείχαν στην ίδρυση του Clive Burr MS Trust Fund. Ο Burr χρησιμοποιούσε αναπηρικό καροτσάκι λόγω της κατάστασής του.
Ήταν επίσης ο πάτρονας της Clive Aid, μιας φιλανθρωπικής οργάνωσης που ιδρύθηκε το 2004. Η Clive Aid συνέχισε να αυξάνει την ευαισθητοποίηση και τα κεφάλαια για διάφορα προγράμματα για τον καρκίνο και τη σκλήρυνση κατά πλάκας σε όλο τον κόσμο μέσω της διοργάνωσης rock εκδηλώσεων. Ο Burr παρακολούθησε πολλές από αυτές τις εκδηλώσεις. Η σύντροφός του Mimi διαγνώστηκε επίσης με σκλήρυνση κατά πλάκας.
Πέθανε στον ύπνο του στις 13 Μαρτίου 2013 στο Λονδίνο, πέντε ημέρες μετά τα 56α γενέθλιά του, λόγω επιπλοκών που σχετίζονταν με τη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Σε μια δήλωση που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του συγκροτήματος, ο μπασίστας των Iron Maiden, Steve Harris, δήλωσε: “Αυτά είναι απίστευτα άσχημα νέα. Ο Clive ήταν ένας πολύ παλιός φίλος όλων μας. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος και ένας καταπληκτικός ντράμερ που είχε πολύτιμη συνεισφορά στους Maiden στις πρώτες μέρες που ξεκινούσαμε. Αυτή είναι μια θλιβερή μέρα για όλους στο συγκρότημα και τους γύρω του και οι σκέψεις και τα συλλυπητήρια μας είναι με τη σύντροφό του, τη Mimi και την οικογένειά του αυτή τη στιγμή.”
