Κηρύσσοντας την επίσημη έναρξη των συναυλιακών δρώμενων για το νέο έτος, η καινούρια χρονιά φρόντισε να μας χαρίσει μια αλησμόνητη βραδιά για τον χώρο του σκοτεινού εναλλακτικού ήχου με την παρουσία ενός εξαιρετικού “πακέτου” που απαρτίζονταν από τον ελπιδοφόρο Tod Sinner, τους ξεχωριστούς The Black Capes και τους απαράμιλλα μοναδικούς Soror Dolorosa που μας επισκέφτηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, προσφέροντάς μας μια δυνατή ”γεύση” από το μέλλον της σύγχρονης dark/ gothic μουσικής, μέσα στον γεμάτο θαλπωρή χώρο του Temple Club.
Με την πιστή τήρηση του προγράμματός ο Tod Sinner (Βαγγέλης Παυλίδης), έκανε την εμφάνιση του στην σκηνή του Temple στις 91:15, με λιτό και απέριττο τρόπο, δείχνοντας ότι το μέλλον είναι όλο μπροστά του, αρκεί να είναι συγκεντρωμένος στον σκοπό του, δουλεύοντας και αρπάζοντας όλες τις ευκαιρίες που πρόκειται να εμφανιστούν στην διαδρομή του. Έχοντας ως σύμμαχο του την πολύ ενδιαφέρουσα φωνή του και την ορμή της νεαρής ηλικίας του, ξεπέρασε την αρχική αμηχανία της σκηνής, οπού θέλει πραγματικό θάρρος για να μπορέσεις να σταθείς πάνω μόνος, αναδεικνύοντας τις προσωπικές συνθέσεις και “ανησυχίες” του.
Ο Tod Sinner έκανε μια ομολογούμενος αξιοπρεπή και μεστή παρουσία οπού ξεχώρισαν η πολύ όμορφή διασκευή στο “Dance With Me” του αλησμόνητου Bowie (πραγματικά λείπει, ως καλλιτέχνης) το “Daylight Sucks” και το “The Μonth December” με την φωνή του Βαγγέλη, να επηρεάζεται από τις “ευαισθησίες” και τον λυρισμό των Diorama, Wolsfheim και Diary Of Dreams παρουσιάζοντας μια ambient και synth/ pop προσέγγιση, που υποστηρίχθηκε επαρκώς, από τις συνθέσεις του νεαρού καλλιτέχνη.
Ωστόσο όμως μεταλλάχτηκε εμφατικά στα δυο τελευταία κομμάτια του set του στα οποία φάνηκαν οι πιο metal και Industrial καταβολές του, με το ηχόχρωμα της φωνής του να φλερτάρει με τον Trent Reznor, τον Marilyn Manson και τον ηχητικό “τσαμπουκά” του Rob Zombie, απλώνοντας το εύρος των φωνητικών αρετών του που θα πρέπει να “καλλιεργηθούν” περισσότερο για να αναδείξουν και τον προσωπικό χαρακτήρα, που θα ακολουθήσει στις επόμενες κινήσεις του.
Σαφέστατα μια ελπιδοφόρα εμφάνιση με αρκετές δυνατότητες, ο Tod Sinner, κέρδισε άξια το χειροκρότημα στο τέλος της εμφάνισης του, αφήνοντας υποσχέσεις για το μέλλον του μουσικού project του.
Tod Sinner setlist:
White feather
Dance with me( cover by David Bowie)
Daylight Sucks
Mad man
The month December
Mascara (Cover by Deftones)
Corruption is a bitch
(encore)
Corruption is a bitch
Με τον χρόνο να είναι περιορισμένος, οι The Black Capes δεν χρειάστηκαν παρά μόνο μερικά λεπτά για να μας πείσουν και να δώσουν το έναυσμα ότι το πάρτι έχει ξεκινήσει και όλοι οι παρευρισκόμενοι ήμασταν καλεσμένοι στην σκοτεινή μυσταγωγία τους με το “Apokalypsis” να είναι η έναρξη μια δυνατής βραδιάς οπού το goth n’ roll “άστραψε και βρόντηξε” στην σκηνή του Temple.
Για τους The Black Capes, τα πράγματα είναι πιο απλά, αφού στα μάτια μου (και τα αυτιά μου) είναι ένα από τα πιο αξιόπιστα σχήματα της σύγχρονης εναλλακτικής σκηνής με αμέτρητες εμφανίσεις τόσο εγχώρια όσο και στο εξωτερικό αποτελώντας μια από τις μεγαλύτερες ελπίδες στον χώρο. Η πορεία τους στον χρόνο άλλωστε, αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα και φυσικά πάντοτε οι live εμφανίσεις τους είναι εγγύηση ότι θα περάσεις καλά.
Με πολύ καλή διάθεση και κέφι η παρέα των The Black Capes, μας έκανε μια δυναμική “βόλτα” στην δισκογραφική τους πορεία, ερμηνεύοντας μια σειρά από επιτυχίες τους με τα “Rejects Anthem”, “And I Wait” (απίστευτη πώρωση), “Wolfchild” και “Looks Like Death”, να ροκάρουν “επικίνδυνα”, απλώνοντας τον σκοτεινό μανδύα τους.
Ο Alex με την “γρέζα” και ιδιαίτερή φωνή του, ανέβαζε με απίστευτη ευκολία, ένταση και ρυθμό ενώ το συγκρότημα συνολικά, έχοντας μεγάλη εμπειρία στο σανίδι, έδειχνε σε εξαιρετική φόρμα. Εξαιρετική και η “βουτια” στο παρελθόν τους με τα “Now Rise” και “Sarah The Witch”, να αναδεικνύουν τις “μεταλλικές” ροπές τους με τον όγκο και την groov-ία να δίνουν “ρέστα” σε μια βραδιά που εξελισσόταν όπως ακριβώς την φανταζόμασταν.
Τολμώ να πω ότι εξεπλάγην ευχάριστα με την ιδιαίτερη διασκευή που επιχείρησαν στο ‘Cities In Dust” της μοναδικής Siouxsie And The Banshees, μια απροσδόκητη κίνηση με τους The Black Capes, να την φέρνουν ακριβώς στα μέτρα τους, προσφέροντας τον δυναμισμό και την ένταση που του άρμοζε, διατηρώντας όμως ταυτόχρονα και τον αυθεντικό χαρακτήρα του ομώνυμου κομματιού.
Συνοψίζοντας για μια ακόμη φορά οι The Black Capes, απέδειξαν ότι είναι μια από τις μεγαλύτερες ελπίδες της σκοτεινής rock σκηνής, πραγματοποιώντας μια μεστή εμφάνιση, αντάξια του ονόματος τους, που αποκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα και την ενέργεια τους επί σκηνής, εκεί που είναι ο πραγματικός ”καθρέφτης” κάθε συγκροτήματος. Πραγματικά μια αξιόλογη εμφάνιση που ικανοποίησε κάθε προσδοκία μας.
The Black Capes setlist:
Apokalypsis
Reset
Rejects Anthem
And I Wait
Wolfchild
Looks Like Death
Now Rise
Sarah The Witch
Cities In Dust (Cover by Siouxsie And The Banshees)
The Blood Is The Life
Ωστόσο όμως το τελειωτικό χτύπημα δεν είχε έρθει ακόμη αφού το main event της βραδιάς έμελλε να τα ισοπεδώσει όλα. Η βραδιά ακόμη είχε πολύ δρόμο και σίγουρα κανένας από τους παρευρισκομένους δεν ήταν προετοιμασμένος να βιώσει μια απόλυτη εμφάνιση, όπως ήταν αυτή που μας χάρισαν οι μοναδικοί Soror Dolorosa, οπού σε αυτή την παρθενική τους εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους έδειξαν τον λόγο για τον οποίο έκαναν θραύση τον τελευταίο καιρό με την πρόσφατη δουλειά τους, με τίτλο “Mond”, να κερδίζει τις εντυπώσεις σε όλα τα chart της εναλλακτικής σκηνής, δείχνοντας το δρόμο για το μέλλον του σκοτεινού ήχου.
Ήταν λίγο μετά τις 23:00, οπού ο χρόνος σταμάτησε και όλοι βρεθήκαμε σε μια χρονοκάψουλα που μας ταξίδεψε νοερά σε άλλη εποχή, όπου τα ηνία τα κρατούσε η παρέα από Τουλούζη που έδωσε μια απίστευτη εμφάνιση που θα μνημονεύεται αιωνία από όσους παρευρέθησαν στο συγκεκριμένο event.
Τι μπορώ να πω για ένα απίστευτο καλλιτέχνη όπως είναι ο Andy Julia, οπού παρέδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας και σκηνικής παρουσίας σε ένα κοινό που παράμεινε αποσβολωμένο και εκστασιασμένο, με το πάθος και την ένταση να αγγίζει κόκκινα, σε ένα μυσταγωγικό περιβάλλον, που φόρτισε συναισθηματικά κάθε σπιθαμή της ύπαρξης μας.
Οι τύποι από την Γαλλία ήρθαν αποφασισμένοι να μας δείξουν πως πρέπει να παίζεται η σύγχρονη σκοτεινή μουσική, αγγίζοντας όλες τις πτυχές της δεκαετίας των τιμημένων 80’s, συνθέτοντας ένα χαρακτήρα που αποδίδει τις ανάλογες τιμές στο παρελθόν άλλα ταυτόχρονα διατηρεί και το όραμα του σχήματός για το μέλλον.
Σκοτεινοί, επιβλητικοί και με μια ”γοητευτική” μεγαλοπρέπεια, οι Soror Dolorosa, στηρίχθηκαν στην τελευταία τους δουλειά (κυρίως) με τις αντίστοιχες επεμβάσεις από το σκοτεινό τους παρελθόν, σε ένα setlist, που θα ικανοποιούσε και τους πιο απαιτητικούς. Πραγματικά στην μια ώρα και κάτι ψιλά, τα επίπεδα τους κυμάνθηκαν σε εξαιρετικά επίπεδα με τον ήχο και τον επαγγελματισμό τους να είναι απαράμιλλος.
Σπάνια θυμάμαι να έχω μείνει τόσο προσηλωμένος σε ένα live, απολαμβάνοντας κάθε έκφραση και νότα από το σχήμα που έχοντας ως κυρίαρχο χρώμα το κόκκινο και το μπλε, επί σκηνής, να αποδίδει εμφατικά την ποιητική πνοή και την ρομαντική διάθεση των μουσικών “στιγμών” τους καλλιεργώντας μια ασύλληπτη “θαλπωρή” και απόλαυση, που δεν ήθελα να ολοκληρωθεί για κανένα λόγο.
Ήδη από τις πρώτες νότες οι Soror Dolorosa υπογράμμισαν ότι αυτή θα ήταν μια μοναδική βράδια και τα ”Tear It Up” και “Giving Me” φρόντισαν αμέσως να μας βάλουν στην σκοτεινή ιδιοσυγκρασία των Γάλλων, που πάτησαν ”γκάζι” ηλεκτρίζοντας όλο το περιβάλλον με τις gothic rock δονήσεις τους.
Το μονοπάτι ήταν στρωμένο για τις dark μελωδίες των “Dead Yesterday” και “Autumn Wounds”(ύμνος) από το παρελθόν τους, με το “But Today”, να κλείνει θεωρητικά την βραδιά, μέχρι την λαϊκή απαίτηση για επιστροφή, με σκοπό να μας αποτελειώσουν στο encore με δυο ύμνους από τα παλιά, τα “Beau Suicide” και “Trembling Androgyneous” έφεραν όλο το club να πάλλεται από την ένταση και τον ηλεκτρισμό, σε μια συμπυκνωμένη και συμπαγή εκδοχή του πως πρέπει να είναι το “ορθόδοξο” gothic rock, με μια ασύλληπτη απόδοση από τον Andy Julia και την παρέα του που μας αποχαιρέτισαν, άφηνοντας να αναρωτιόμαστε που μπορεί να φτάσει η αρτιότητα της μουσικής τους και η πληρότητα των συναισθημάτων που βιώσαμε.
Συνοψίζοντας ίσως από τις καλύτερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει τον τελευταίο καιρό που θα μείνει ιστορικά “χαραγμένη” στους φίλους του συγκεκριμένου ήχου που απόλαυσαν μια μοναδική οπτικοακουστική παράσταση αξιώσεων, από ένα σχήμα που έχει την στόφα και τα εχέγγυα να γίνει “κλασικό” στον χρόνο.
Τέλος δεν θα ήθελα να παραβλέψω και να ευχαριστήσω και τους συντελεστές της NoxMusic που οργάνωσαν άρτια ένα τέτοιο event, δίνοντας την ευκαιρία σε όλους μας να απολαύσουμε τους Soror Dolorosa στην πιο παραγωγική τους περίοδο οπού μαζί με τους The Black Capes και τον Tod Sinner δημιούργησαν μια βραδιά ξεχωριστή που θα μνημονεύεται για πολύ καιρό, στους κύκλους της σκοτεινής εναλλακτικής σκηνής.
Soror Dolorosa setlist:
Tear It Up
Giving Me
Silver Square
Sugar Moon
Broken Love
Obsidian Museum
Dead Yesterday
Autumn Wounds
Hurlevent
But Today
Beau Suicide
Trembling Androgyneous
Φωτογραφίες/video: Ιωάννης Φράγκος
