Οι Sonja και οι Saturday Night Satan είναι δύο μπάντες για τις οποίες έχετε διαβάσει αρκετές φορές στις «διαδικτυακές σελίδες» του Soundcheck, αφού διαφορετικοί συντάκτες μας έχουν αποδώσει συνεντεύξεις, όσο και ζωντανές τους εμφανίσεις. Τώρα ήταν η δική μου σειρά, να βιώσω μία «πρωτόλεια επαφή» με τους πρώτους, σε μία live εμφάνισή τους μαζί με μία hot μπάντα του εγχώριου ήχου, στο An Club.
Τα στενά των Εξαρχείων πριν το χώρο της συναυλίας, με την αύρα Σαββατόβραδου, παρέμεναν πολυσύχναστα, ίσως και αρκετά περισσότερο από τις εικόνες της εφηβικής μου ηλικίας, μα με εμφανείς τις αλλαγές των έργων, από τότε. Η αναμονή έξω από το χώρο μικρή και η είσοδος σε έβαζε ευθέως στην προδιάθεση του live.
Λίγο μετά τις 21:20 και χωρίς πραγματική καθυστέρηση, οι Saturday Night Satan, σε μια διοργάνωση που όλα κύλησαν ομαλά και ελήφθησαν υπόψη τα ανακοινωμένα χρονοδιαγράμματα, ξεκίνησαν την εμφάνισή τους, για δεύτερη φορά σε έναν χρόνο, στο συγκεκριμένο χώρο, όπως σχολίασαν. Με πλαισιωμένο setlist, από το ντεμπούτο τους “All Things Black”, του περασμένου Μαρτίου στην ολότητά του, ανέλαβαν την «προσαρμογή» του πολύ (αναλογικά με τον τελικό αριθμό της βραδιάς) κόσμου, στα δεδομένα της συγκεκριμένης, συναυλιακής βραδιάς.
Με δεδομένα, πλέον, τον εναρμονισμό και την οικειότητά τους, τόσο σε επιτυχημένες εμφανίσεις σε κλειστούς χώρους, όπως εκείνες σε Fuzz και Mylos Club, που ακολούθησαν την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους, όσο και στην πλαισίωση μεγαθηρίων όπως οι Judas Priest, Bruce Dickinson & Accept, στο φετινό Release Athens Festival, στοιχειοθέτησαν μία εμφάνιση με προσωπική «αύρα» και «αέρα εμπειρίας». Με το κιθαριστικό δίδυμο να παραμένει δυναμικό και δεσπόζον, το rhythm section «στιβαρό», «γεμίζοντας» το χώρο, τα πλήκτρα να προσθέτουν στο τελικό αποτέλεσμα και την Κατερίνα Γαροφαλλίδη άλλοτε μελωδική και άλλοτε επιβλητική, με το στοιχείο του όγκου από την φωνητική της «παλέτα», ολοκλήρωσαν μία ακόμα, πολύ θετική εμφάνιση.
Λίγο πριν την τελική τριάδα κομματιών, που, κατά τι, ενεργοποίησε παραπάνω τους παρευρισκόμενους, οι οποίοι ήδη όμως το διασκέδαζαν, ο Δημήτρης Κώτσης ευχαρίστησε την Pedrera Live Productions και το An Club, πριν τον τελικό, «χορό μαγισσών», που παρέσυρε έτι περαιτέρω τον κόσμο, ο οποίος φάνηκε να απόλαυσε πλήρως το set.
Saturday Night Satan setlist:
Lurking in the Shadows
Rule with Fire
All Things Black
Of Love and the Void
5am
Crown of Arrogance
Witches Dance
By the River
Devil in Disguise
Το έδαφος είχε «προλειανθεί» και η ατμόσφαιρα «ηλεκτριστεί» (και) από «Τη Φωνή» του «Βασιλιά», συγκεράζοντας μελλοντικές στιγμές μέσω μιας βασικής επιρροής της μπάντας, όπως είχε εκμυστηρευθεί η Melissa Moore, στον Γιάννη Φράγκο, στην βίντεο-συνέντευξη που παραχώρησε πριν την headlining εμφάνισή τους στο warm-up day του Up The Hammers Festival.
Ήταν λίγο μετά τις 22:30, όταν οι Sonja, το τρίο από την Φιλαδέλφεια, είχε ήδη εμφανιστεί στη σκηνή. Ένα όμως προβληματάκι στο drum kit, του Grzesiek Czapla, παρέτεινε την έναρξη λίγο ακόμα και ενώ μπορούσες να διαισθανθείς την ανυπομονησία όλων για τη βίωση του συγκεκριμένου live.
Μεταξύ του κοινού, αρκετές γνώριμες φιγούρες, από ετερόκλητους χώρους πρεσβεύοντας διαφορετικές επιρροές των headliners, μουσικοί από γνωστές εγχώριες μπάντες, ανέμεναν την εμφάνιση του τρίο, που με το ντεμπούτο τους “Loud Arriver” (2022), «έχουν σηκώσει ήδη πολλή σκόνη» γύρω από το όνομά τους.
Η φιγούρα της Melissa Moore ξεχώριζε στη σκηνή, στα λευκά, και με την επιστροφή του εξαιρετικά ορεξάτου και διαχυτικού Grzesiek, η «σπίθα» ήταν ήδη αναμμένη και το «εύφλεκτο υλικό» ικανό για «δυνατή έκρηξη».
Η έναρξη με το ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό “When the Candle Burns Low….”, ήταν το «έναυσμα» για το πάρτι που θα στηνόταν στο χώρο του An. Οι πρώτες εντυπώσεις για το πώς κατέφθανε στα αυτιά μας η φωνή της Melissa Moore δεν ήταν καλές και αδικούσαν το γενικότερο vibe και την όρεξη και δυναμισμό του τρίο, συν τω χρόνω όμως, αποκαταστάθηκαν, στα μάτια ενός κοινού που δεν …. «λογάριαζε», αφού έμοιαζε εξ αρχής αποφασισμένο και «μυημένο» σε προδιάθεση εσωτερίκευσης της διαδικασίας και εξωτερίκευσης της πεμπτουσίας των ζωντανών εμφανίσεων, υπό τη μορφή «γέννησης» έντονων συναισθημάτων και βίωσής τους ως παρακαταθήκη για το ατομικό, ενός εκάστου, μέλλον.
Το «δέσιμο» του τρίο ήταν εκπληκτικό, ο Grzesiek Czapla δε με άφηνε να αποσπαστώ εύκολα από το τί λάμβανε χώρα στο drum kit του (απίστευτος πραγματικά! ), ενώ αινιγματικά, η μπάντα απέπνεε και σε έκανε κοινωνό, μίας εξαιρετικής ενέργειας, που λίγες φορές έχω συναισθανθεί σε live. Ακόμα και η πιο μυστηριώδης και μελαγχολική φιγούρα και σκηνική παρουσία της Melissa, εξέπεμπαν, αναλογικά, το δικό της «μερίδιο», εντονότερο σε στιγμές.
Άλλοτε οι μελωδίες και άλλοτε τα «βρώμικα» riffs, για τα οποία ο «ψηλός θείος» θα ήταν περήφανος, μα επισταμένα και σε πλήρη διάρκεια μία εξωπραγματική έντασή τους, που βιωνόταν πρωτίστως από τους ιδίους πριν γίνει αρωγός και ο κόσμος, σε ένα διαρκές πάρτι λικνιζόμενων κορμιών, που έμοιαζε σαν συνέχεια του βίντεο των “Nylon Nights” ή αντίδραση στην προτροπή των μουσικών τους, ενίοτε και των παρεμβάσεων, όπως στην ερώτηση πριν το “Fuck, Then Die”, για το τί θέλουμε να κάνουμε τη νύχτα. Γενικότερα, αλλά και τη συγκεκριμένη….
Η δυναμική και η ποιότητα του “Loud Arriver”, από κοντά και το single τους, του Απριλίου, “Discretion for the Generous”, αλλά και οι «πινελιές» τους με τις διασκευές στα “Devil’s Plaything”, “Déjà Vu” και “Bridge of Death” (την άλλη βασική επιρροή τους), εξασφάλισαν ένα απρόσκοπτα, καθηλωτικό setlist. Στο δε τελευταίο εξ αυτών, αλλά και αποχαιρετιστήριο της νύχτας, το An έζησε εξαιρετικά έντονες στιγμές sing along και καθολικού «ξεσηκώματος».
Αποχωρώντας μετά περίπου μία ώρα και κάτι από το An, το πρόσημο ήταν παραπάνω από θετικό, συνολικά και υπό όλες τις παραμέτρους. Όπως αντιλήφθηκα ότι ήταν και για όλους όσους συν-αισθανθήκαμε τη συγκεκριμένη εμφάνιση. Άλλωστε έμοιαζαν εξ αρχής συνειδητοποιημένοι «δρώντες», κάτω από το «πέπλο» μιας ατμοσφαιρικής και εντόνως συναισθηματικής, «προαποφασισμένης» εμπειρίας.
Οι Saturday Night Satan έδειξαν, ακόμα μία φορά, ότι η ελληνική σκηνή έχει εύρος και ποιότητα, ενώ οι Sonja με εξέπληξαν ιδιαίτερα, όντας μία παρέα, που ο καθένας οφείλει να απολαύσει και διαπιστώσει την βιωματική (και για τους ίδιους) ενέργειά τους ζωντανά, τουλάχιστον μία φορά.
Sonja setlist:
When the Candle Burns Low….
Moans from the Chapel
Fuck, Then Die
Pink Fog
Loud Arriver
Devil’s Plaything (Danzig cover)
Discretion for the Generous
Nylon Nights
Déjà Vu (Iron Maiden cover)
Bridge of Death (Manowar cover)
Συνέντευξη της Melissa Moore στο Soundcheck
Συνέντευξη των Saturday Night Satan στο Soundcheck
