Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια, η λατινοαμερικάνικη heavy metal σκηνή δείχνει μία διαρκή εξέλιξη και άνοδο. Και αν τα προηγούμενα χρόνια έμοιαζε να έχει μία “αδυναμία” στον επιθετικό σκληρό ήχο και ιδιαίτερα στο thrash και το death, τώρα τα πράγματα φαίνεται ότι βρίσκονται σε μια ισορροπία, αφού σιγά σιγά ξεπηδούν μπάντες που καταφέρνουν να ξεχωρίζουν για τις κλασικές heavy διαθέσεις τους. Οι Παραγουανοί Sacro μπορεί να δημιουργήθηκαν από τους Νοτιοκορεάτες αδελφούς Yoon εδώ και 23 χρόνια, μουσικά όμως δρούν σαν γνήσιοι λατινοαμερικάνοι, με αμιγώς ‘80s heavy metal ήχο και το δεύτερο album τους “The End” μοιάζει με μια ωδή σε εκείνη την εποχή που ο σκληρός ήχος μεσουρανούσε. Τι και αν πέρασαν 16 ολόκληρα χρόνια από το ντεμπούτο τους, οι Sacro επιστρέφουν με ακόμη μεγαλύτερη “δίψα” και το “The End” φαίνεται ότι είναι μόνο η αρχή.
Για να είμαστε ρεαλιστές, οι λατινοαμερικάνικες μπάντες ανέκαθεν έδειχναν μία προτίμηση στον ‘80s ήχο. Οι Sacro δεν φαίνεται να “ξεστρατίζουν” από αυτήν την προτίμηση, αλλά αντίθετα μοιάζουν να την επικροτούν και να την εμπλουτίζουν με τις δικές τους “πινελιές”. Το “The End” έρχεται να στρογγυλοκαθήσει δίπλα στα υπόλοιπα US heavy metal διαμάντια, όχι όμως για να προσπαθήσει να “κλέψει” την δόξα τους, αλλά για να “γευτεί” τους καρπούς της δικής του “σποράς”. Οι Sacro ξεδιπλώνουν με μαεστρία τις ηχητικές τους επιρροές από τα ‘80s μεγαθήρια του σκληρού ήχου όπως οι Crimson Glory και οι Heir Apparent, με μια διάθεση να τιμήσουν την ανεκτίμητη μουσική κληρονομιά τους και όχι να κερδίσουν λίγη από την λάμψη της. Το “The End” ηχητικά σίγουρα δεν αποτελεί μέρος της σημερινής heavy metal πραγματικότητας από όλες τις απόψεις, αλλά περισσότερο λειτουργεί ως χρονομηχανή, με μοναδικό σκοπό να σε γυρίσει 40 χρόνια πίσω, γεμίζοντας τον μουσικό σου “κόσμο” με ότι πιο ‘80s υπάρχει ηχητικά. Προφανώς και θέλει ταλέντο, σαφώς και απαιτεί γνώσεις, όμως οι Παραγουανοί δείχνουν και ένα ιδιαίτερο μουσικό θράσος, πέρα από αυτά. Το δεύτερο album των Sacro δεν θα σου ανοίξει νέες ηχητικές οδούς, αλλά έχει αυτό το “κάτι” παραπάνω που σε έκανε να αγαπήσεις τον σκληρό ήχο. Μέσα στο “The End” θα ξεχωρίσεις ηχητικά την μουσική αγνότητα των ‘80s, το αληθινό συναίσθημα, την πραγματική αγάπη για το heavy metal, την ουσία αυτής της ηχητικής επανάστασης. Και το credit προφανώς πάει στους Παραγουανούς, αφού καταφέρνουν στο δεύτερο δίσκο τους και μετά από 16 ολόκληρα χρόνια, να κρατήσουν την ‘80s heavy metal σημαία τόσο ψηλά, που να “φαίνεται” όπου και να βρίσκεσαι. Το ζήτημα είναι, εσύ είσαι διαθέσιμος να ακολουθήσεις την heavy metal αγνότητα του underground κινήματος ή αρκείσαι στην εμπορικότητα του μοντέρνου ήχου; Το “The End” σιχαίνεται την “διπροσωπία” και “φτύνει” την μοντέρνα heavy metal μετριότητα, τουλάχιστον ηχητικά.
Παράλληλα, οι Sacro αποδεικνύουν και μία μοναδική συνθετική ευστροφία στην δεύτερη δισκογραφική τους προσπάθεια. Έχοντας ως “οδηγό” τους τα ‘80s, κατορθώνουν μέσα σε 11 εξαιρετικά στημένες συνθέσεις, να χωρέσουν όλη εκείνη την heavy metal αίγλη της εποχής, όλο εκείνο το αγνό, ανόθευτο και αληθινό feeling της πιο ποιοτικής δεκαετίας του σκληρού ήχου. Όμορφα δομημένα και περίτεχνα riff, που σε γυρίζουν στα παιδικά και εφηβικά σου χρόνια, ξεσηκωτικά solo που σε σηκώνουν από την θέση σου αβίαστα, μία ατμόσφαιρα που μοιάζει να κυριαρχεί στο μουσικό σου “είναι” και εκπληκτικές εκφραστικές ερμηνείες που δίνουν “πνοή” στο album και συγκεκριμένη κατεύθυνση στις συνθέσεις. Αυτό όμως που σίγουρα θα σε εντυπωσιάσει στο “The End”, είναι οι εναλλαγές του ρυθμού και των riff, ακόμη και μέσα στο ίδιο κομμάτι. Οι Sacro δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη συνθετικά και αυτό το κάνουν σαφές σε κάθε τραγούδι του δίσκου. Τα δυναμικά heavy metal ξεκινήματα των “Heroes After Death”, “Sacro”, “Chance Of Life” και “Heroes”, μετατρέπονται σε λίγα δευτερόλεπτα σε mid tempo μελωδίες και κλείνουν με νέα heavy ξεσπάσματα. Αντίθετη ακριβώς “πορεία” διαγράφουν τα μελωδικά mid tempo κομμάτια “Another Day, Another Life” και “Ancestral Race”, κρατώντας σε εγρήγορση το ενδιαφέρον του ακροατή. Τα hard rock/heavy metal μοτίβα των “Glory And Honor” και “Kingdom Of Rock”, το Maiden-ικό riff του “Only With The True” και το αλά Crimson Glory “σχεδιασμένο” “The End”, είναι κάποιες από τις κορυφαίες συνθετικές στιγμές του δεύτερου δίσκου των Παραγουανών. Θα μπορούσαν τα 16 χρόνια απουσίας να δρούν αποτρεπτικά, όμως κάθε άλλο, οι Sacro μοιάζουν πιο “διψασμένοι” και πιο εμπνευσμένοι από ποτέ. Το “The End” είναι σίγουρα η κορυφαία συνθετική στιγμή της μπάντας και νομίζω ότι και οι ίδιοι το γνωρίζουν, πλέον.
Το έχουμε ξαναδεί και θα το ξαναδούμε το “έργο”, όταν μία μπάντα έχει το ταλέντο, τις γνώσεις και το απαραίτητο μουσικό θράσος, τότε όσα χρόνια και να περάσουν δεν θα αλλάξει κάτι. Ίσως γίνουν πιο ώριμοι ή πιο εμπνευσμένοι, δεν γίνεται όμως να χαθεί ο δεύτερος “εαυτός” τους, ο μουσικός τους χαρακτήρας. Οι Sacro 16 χρόνια μετά, είναι ένα “ζωντανό” παράδειγμα heavy metal ταλέντου, γνώσεων και θράσους και το “The End” μοιάζει πλέον με την φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Το δεύτερο πόνημα των Παραγουανών, είναι μία εκ βαθέων ‘80s heavy metal “εξομολόγηση”, είναι το μουσικό “όνειρο” κάθε νέας μπάντας, είναι ο δίσκος που αφήνει το “σημάδι” του στην παγκόσμια heavy metal κοινότητα. Μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς που μας πέρασε και ένα album που πρέπει να κοσμεί την δισκοθήκη κάθε old school μεταλλά. Είσαι λάτρης του underground, να η ευκαιρία να το αποδείξεις. Οι Sacro σου χαρίζουν ένα πραγματικό διαμάντι, του σκληρού ήχου.
Είδος: Heavy Metal
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη Κυκλοφορία
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 16 Σεπτεμβρίου 2023
Facebook
