Στην ελληνική μυθολογία, ο θεός Ήλιος ζούσε στις ανθρώπινες φαντασίες οδηγώντας ένα άρμα με τέσσερα λευκά άλογα από την ανατολή ως τη δύση. Στο μικρό βασίλειο του Terra Republic της Πιερίας, αυτή η βόλτα ως τη δύση άλλαξε απότομα, αφήνοντας τις αφόρητες θερμοκρασίες να τραβηχτούν μακριά από έναν επίμονο αέρα. Μετά ήρθε η σειρά του Δία να γεμίσει τον τόπο με κεραυνούς. Παρά την φιλική παγανιστική διάθεση των επικεφαλής της νύχτας Rotting Christ, τίποτα δεν έκοψε το δρόμο στην απρόσμενη καλοκαιρινή καταιγίδα. Ας πάρουμε όμως την ιστορία από την αρχή.
Το αναμενόμενο λιοπύρι μας υποδέχτηκε στο ξεκίνημα της δεύτερης μέρας, και οι τολμηροί που βρέθηκαν το χώρο ήταν κάπως περισσότεροι. Κάτω από τη βάναυση ζέστη οι Neperia από τα Γιάννενα άνοιξαν λογαριασμό με περίσσεια χαμόγελα και όλη τη διάθεση να τα βάλουν με τον καιρό. Το κουαρτέτο υπάρχει από το 2009, και έχει κυκλοφορήσει δυο άλμπουμ, μεταξύ αρκετών singles και ενός ΕΡ. Έχοντας ένα εξαιρετικό δέσιμο και αποδίδοντας ένα περίτεχνο συμφωνικό metal με στοιχεία από death και prog, μοίρασαν τις φωνητικές τους εντυπώσεις ανάμεσα στα growls του κιθαρίστα George Tzahristas και τα οπερετικά φωνητικά της τραγουδίστριας Maria Tsironi. Η τελευταία εντυπωσίασε με την τεχνική της και την σπουδαία της απόδοση. Βοηθώντας στο στίγμα της μουσικής τους ταυτότητας με αναγωγές, οι φίλοι των Epica θα έβρισκαν πολύ ενδιαφέρον αυτό που κάνουν. Οι απαιτητικές δομές των τραγουδιών αποδόθηκαν με ακρίβεια και πλαισιώθηκαν με προηχογραφημένα keyboards, και το γκρουπ επέμεινε στο υλικό του “Ptesmata” του 2022. Οι φίλοι του ήχου οφείλουν να τους δώσουν μια ευκαιρία.
Neperia Setlist:
ΙΔΕΑ
Like a Broken Toy
Breath
Drawning New Worlds
Ptesmata
Για τον γράφοντα ένα από τα μεγαλύτερα δέλεαρ του τριημέρου ήταν η εμφάνιση των Hail Spirit Noir. Με τον κόσμο να έχει αρχίσει να πυκνώνει με γρήγορο ρυθμό, οι Θεσσαλονικείς άρχοντες των σκοτεινών υπαινιγμών στάθηκαν απέναντι στον άδικο ήλιο που έβαλε κάθε είδους εμπόδιο στη δεδομένη μαγεία τους. Μέσα από τον πλούσιο μυστικό κήπο αυτής της πολύπλευρης μπάντας, η σπαζοκεφαλιά είναι τι να πρωτοδιαλέξει κανείς για μια σύντομη εμφάνιση. Η επιβλητική εμβατηριακή εισβολή του “Starfront Promenade” από το τελευταίο τους έργο “Fossil Gardens” μας έσπρωξε επιτακτικά στον κόσμο τους. Στη σκηνή μαζί τους ο κιθαρίστας Κώστας Βρετός επούλωσε απροσδόκητες πληγές στο δυναμικό τους. Το απόκοσμο post black groove του “I Mean You Harm” μας μύησε στη ρίζα του κακού και η κατάδυση ήταν αρκετή για να ξεχάσουμε οτιδήποτε κλιματικό. Οι Noir άπλωσαν το χρόνο τους στη δισκογραφική τους φαρέτρα σε μια σχεδόν δειγματοληπτική επίδειξη μιας πληθώρας εντυπώσεων και έντονων εσωτερικών περιγραφών. Έχοντας ξεκάθαρα τον κόσμο τους στις πρώτες γραμμές, σφράγισαν την παρουσία τους με το απαραίτητο και εμβληματικό “Haire Pneuma Skoteino”, αφήνοντας τους καπνούς μιας ψυχεδελικής λιτανείας. Μοναδικοί και απαραίτητοι, αν ζούσαν κάπου αλλού, θα είχαν ήδη το δικό τους λατρευτικό ναό.
Hail Spirit Noir Setlist:
Starfront Promenade
I mean You Harm
Fossil Gardens
Against Your Will, My Blade
Automata 1980
Haire Pneuma Skoteino
Οι Ιρλανδοί πολεμιστές Primordial αποδείχθηκαν έτοιμοι για όλα. Με ένα θεματικό υπόβαθρο που αναζητά απεγνωσμένα τη δικαίωση και το φως απέναντι στην αθέμιτη σκληρότητα και την άδικη άβυσσο της ανθρώπινης ιστορίας, η παρουσία του Alan Averill “Nemtheanga” παρέμεινε πιστή στην αναμενόμενη άποψη του γνώριμου πια make up, της χοντρής θηλιάς της κρεμάλας και της θεατρικής υπόστασης που θα κουβαλούσε όπως άξιζε, όλες τις μουσικές τους ιστορίες. Με περισσότερη επιμονή στο “To the Nameless Dead” αλλά και μια επιλεκτική βουτιά από το 2005 ως και το 2023, οι Ιρλανδοί άδειασαν τις φλάσκες του πολεμικού τους πάθους σε έναν κόσμο που ανταποκρίθηκε άμεσα παρά το λιοπύρι. Με μια ιδανική ισορροπία από black, post αλλά και ισχυρά folk χρώματα, με την παγανιστική φλέβα να σπρώχνει όμορφα τις αφηγηματικές παρενθέσεις του Alan, αντάλλαξαν όμορφα την αγνή οργή με την πικρή νοσταλγία, την θερμή θέληση και τη μαύρη σοφία ενός ακούραστου αγωνιστή.
Με εξαίρεση ένα σύντομο πρόβλημα σε έναν ενισχυτή, που διέκοψε για λίγο τη ροή της παράστασης, οι Primordial δεν έδωσαν ούτε υποψία λιγότερου από όσα περιμέναμε. Φορτισμένοι με την καρδιά του πολεμιστή που υποβόσκει στις ιστορίες τους, κινητικοί με αιχμή του δόρατος τον πάντα εμφατικό Alan, είδαν άξαφνα τον ήλιο να κρύβεται απέναντί τους, σαν έναν απρόσμενο οιωνό. Από όλες τις καλοπαιγμένες τους σελίδες, μου έμεινε αισθητά περισσότερο η απόδοση του “No Grave Deep Enough”, χωρίς να στερηθούμε στιγμή τη γενικότερη συγκίνηση μιας μπάντας που δίνει την ψυχή της.
Primordial Setlist:
As Rome Burns
No Grave Deep Enough
To Hell or the Hangman
Coffin Ships
Victory Has 1000 Fathers, Defeat is an Orphan
Heathen Tribes
Empire Falls
Δεν πρόκειται να το κρύψω πως αδημονούσα για τη στιγμή που τα καθόλου κουρασμένα παλικάρια από την Arizona θα περπατούσαν στη σκηνή του Terra Republic. Ήταν μεγάλη συγκίνηση να βλέπεις τον Phil Rind, και τον Wiley Arnett να ενώνουν ανά εκείνη τη γέφυρα με το μακρινό ιστορικό παρελθόν της παραδοσιακής αυτής thrash metal μηχανής. Ήταν παραπάνω από βέβαιο πως τα γρανάζια δεν σκούριασαν καθόλου, και πιστοί στη αναμενόμενη πια παράδοση που λέει πως οι παλιές καραβάνες αλώνουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο τις σκηνές του πλανήτη, μας χάρισαν μεγάλες στιγμές. Οι μεγάλοι και κάπως υποτιμημένοι Sacred Reich άπλωσαν ένα πλούσιο best of μπροστά μας, με αυτή τη μαγική ιδιότητα που έχει το κλασικό, αρχέγονο thrash να σε χαστουκίζει ηδονικά ανάμεσα στην οριακή ακρότητα και στο απόλυτα εθιστικό groove. Πάνω σε αυτή την ανίκητη στρατηγική έστησαν γρήγορα ένα ενθουσιώδες mosh pit, περνώντας από τον έναν κλασικό ύμνο στον άλλο. Στις μικρές παύσεις ήταν συγκινητική η χαρά του Phil που εκδήλωσε επανειλημμένα την ευγνωμοσύνη του για όλους όσους τους στήριξαν στο πέρασμα των χρόνων και τους έδωσαν την ευκαιρία να ζήσουν μια ζωή τόσο κοντινή στα όνειρά τους. Ναι, ο Phil είναι αυτός ο θείος που έχει ανίψια στην ίδια ηλικία πια με τα δικά μας ανίψια, είναι ο θείος που θα προτιμούσε να μπει στο ίδιο mosh pit με τη “νεολαία”.
Η καλοκουρδισμένη τους μηχανή μας χόρεψε ασταμάτητα, ο κόσμος ήταν καθολικά μαζί τους (το merch τους εξαφανίστηκε σε λίγη ώρα), και ο χρόνος τους ήταν γεμάτος με highlights, όπως για παράδειγμα η παλίρροια και η άμπωτη του κλασικού “Who’s to Blame” στη διάρκεια του οποίου η κατάσταση συχνά ξέφυγε. Οι Reich παραμένουν πάντα η μπάντα στην οποία επιβάλλεται να τους φωνάξεις “sing something about Donald Trump”, και δεν γινόταν να λείψει η επιβλητική απόδοση του επίκαιρου “War Pigs” από τη λίστα. Μας απογείωσαν με ένα εκρηκτικό χορό στο “Surf Nicaragua” και ψηλώσαμε λίγους πόντους ακόμα, αφήνοντας μερικά χρόνια να πέσουν στη γη της Πιερίας. Το ηλιοβασίλεμα απέναντι από τη σκηνή έδωσε τη θέση του σε φωτεινές φλέβες από απανωτούς κεραυνούς. Ο αέρας είχε δυναμώσει αισθητά και η περιοχή είχε κυκλωθεί από εναέριες ηλεκτρικές εκκενώσεις. Η νύχτα είχε ακόμα και άλλα επεισόδια.
Sacred Reich Setlist:
The American way
Divide and Conquer
Death Squad
Love… Hate
Salvation
One Nation
Crimes Against Humanity
Who’s to Blame
Independent
Manifest Reality
Ignorance
War Pigs
Surf Nicaragua
(Γράφει ο Γιώργος Καπετανόπουλος)
Ο ιδιαίτερος συνεκτικός δεσμός χρόνια τώρα μεταξύ Rotting Christ και οπαδών, επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά καθώς η προσέλευση είχε μεγαλύτερη μαζικότητα σε σχέση με την πρώτη μέρα, για μια νύχτα που θα εξελίσσονταν επεισοδιακά. Ήδη από τους Sacred Reich είχε γίνει αντιληπτό ότι η ατμόσφαιρα είχε ηλεκτριστεί επικίνδυνα στη γύρω περιοχή, με απανωτές αστραπές και τον ουρανό να μαυρίζει σταδιακά δημιουργώντας έντονη ανησυχία. Με την ελπίδα ότι το μικροκλίμα της περιοχής δεν θα διαταραχθεί και το φαινόμενο θα εξελιχθεί ήπια, ξεχύθηκαν οι Rotting Christ στη σκηνή με το “Καλησπέρα Μακεδονία” να καλωσορίζει και το “666” να ανοίγει την αυλαία. Με το τεράστιο ΧΞΣ να εναλλάσσεται στο video wall με το λογότυπο της μπάντας και την γνώριμη φράση 35 ετών “μοχθηρής” ύπαρξης στα οποία όπως είπε ο Σάκης “ποτέ δεν χρειάστηκε να διακόψουμε συναυλία”, συνέχισαν με το “P’unchaw Kachun – Tuta Kachun” και το “Fire, God and Fear”.
Δυστυχώς όμως οι καιρικές συνθήκες χειροτέρευαν και το σκηνικό αποκάλυψης με τους αλλεπάλληλους κεραυνούς άρχισε να φέρνει τις πρώτες ψιχάλες, όταν ξεκίνησε το “Κατά τον Δαίμονα Εαυτού” με την μπάντα σε εξαιρετική διάθεση να βγάζει ανεξάντλητη ενέργεια στη σκηνή και τον κόσμο να αδιαφορεί για την βροχή που δυνάμωνε. Με το “Like Father Like Son” και τις ευχές για όλους τους πατεράδες σήμερα, που κάποτε ξεκινούσαν μαζί με συγκρότημα το οδοιπορικό στον σκληρό ήχο και είναι σήμερα παρόντες. Η κατάσταση είχε αρχίσει βέβαια να ξεφεύγει, να γίνεται μη αναστρέψιμη και δύσκολα διαχειρίσιμη, με την μπάντα προς τιμήν της να βάζει σε προτεραιότητα την ακεραιότητα των παρευρισκόμενων, μετά την επικίνδυνη τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα. Η βροχή έγινε μπόρα και άπαντες κόσμος και προσωπικό, έτρεχαν να φυλαχθούν και να προστατεύσουν τον εξοπλισμό αντίστοιχα, όταν ανακοινώθηκε διάλειμμα μέχρι νεωτέρας.
Σε μια μέρα που προμηνύονταν συναρπαστική αλλά δεν ολοκληρώθηκε ανάλογα, σε κάτι λιγότερο από μια ώρα και όταν τα φαινόμενα υποχώρησαν οι Rotting Christ επέστρεψαν για να περισώσουν οτιδήποτε μπορούσαν, με λιγότερο κόσμο που σε πείσμα όλων όσων συνέβαιναν παρέμεινε καρτερικά στον χώρο. Τέσσερα ακόμη κομμάτια συμπλήρωσαν το σετ κι ένα ακόμη στο encore και αυτό ήταν το περισσότερο που μπορούσαν να κάνουν σε μια εξέλιξη μη επιθυμητή για όλους. Με την ευχή ο διακαής πόθος χιλιάδων οπαδών (“Savatage”) την τρίτη μέρα του Festival να μην έχει ανάλογη τύχη τελείωσε η βραδιά, σε μια μέρα που στο σύνολό της πρόσθεσε ιδιαίτερες συγκινήσεις αφήνοντας όμως μια γλυκόπικρη γεύση με την κατάληξή της.
Rotting Christ Setlist:
666
P’unchaw Kachun – Tuta Kachun
Fire, God and Fear
Κατά τον Δαίμονα Εαυτού
Like Father Like Son
King of Stellar War
Non Serviam
Societas Satanas
Grandis Spiritus Diavolos
Noctis Era
