Οι Καλιφορνέζοι rockers Rival Sons, είναι ένα σχήμα που μας έχει απασχολήσει έντονα την τελευταία 15ετία (από το 2009 πιο συγκεκριμένα), με τις δυνατές και ευρείας αποδοχής κυκλοφορίες τους, οι οποίες στηρίζονται σ’ ένα ιδιαίτερα θελκτικό «αναβιωτικό» κλασικότροπο blues – rock ύφος, διευρύνοντας όλο και περισσότερο τον πυρήνα των οπαδών τους ανά την υφήλιο (ανάμεσα στους οποίους και ο γράφων). Η προηγούμενη δουλειά τους “Feral Roots”, ήταν αυτή που θα λέγαμε ότι τους ανέβασε επίπεδο, μιας και πλασαρίστηκαν σε περίοπτες θέσεις στα αμερικάνικα charts (στις ευρωπαϊκές και καναδικές λίστες έχαιραν ήδη αυτές τις τιμές) και επίσης έθεσαν υποψηφιότητες για Grammy.
Το 2023 ήρθε για να σημάνει την επιστροφή τους, όχι με ένα, αλλά με δύο album, το “Darkfighter” που κυκλοφορεί μέσα στο καλοκαίρι και το “Lightbringer” που αναμένεται κάποια στιγμή αργότερα μέσα στη χρονιά. Ο ιθύνον νους και τραγουδιστής του σχήματος Jay Buchanan, εξηγεί γιατί αποφάσισαν να προχωρήσουν σε 2 ξεχωριστές εκδόσεις μέσα στο χρόνο, με αντικρουόμενες νοηματοδοτήσεις, αλλά ταυτόχρονα συνδεδεμένες: «Το 2022 αποτέλεσε μια περίοδος συνταρακτικών γεγονότων για τις ζωές μας, οπότε κάθε φορά που πίστευα ότι έχω ολοκληρώσει κάτι, μια νέα κατάσταση δημιουργούνταν και με κάποιο τρόπο έπρεπε να την εντάξω στο έργο. Στο τέλος, είχαμε να κάνουμε με δυο διαφορετικές πλευρές της ίδιας αφήγησης. Από την μία ο πόλεμος ενάντια στο σκοτάδι κι από την άλλη ο ερχομός του φωτός. Η μία να μάχεται στα σκοινιά κι άλλη να προχωρά καθαρίζοντας το ring. Οπότε ο διαχωρισμός για εμάς ήταν μονόδρομος».
Τα 4 χρόνια που πέρασαν από την προηγούμενη κυκλοφορίας τους, ίσως φαντάζουν πολλά, λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι σε φουλ ανοδική τροχιά και από την άλλη μας είχαν συνηθίσει σε συχνότερες κυκλοφορίες. Η περίοδος που πέρασε, με τα γνωστά κοσμοϊστορικά γεγονότα, τους επηρέασε σε τέτοιο βαθμό, ώστε το πρώτο αποκύημα αυτής της κατάστασης είναι το “Darkfighter”. Ένα album που κατά τα λόγια του Buchanan (πάλι): «αντιπροσωπεύει το πολιτισμικό σχίσμα που επέφερε η απομόνωση, η πανδημία κι η χαλάρωση του κοινωνικού ιστού».
Όσο στομφώδης κι ίσως οργισμένη μπορεί να φαντάζει η προηγούμενη περιγραφή, το album ναι, είναι άλλοτε πιο θορυβώδες, σε κάποιες στιγμές πιο εσωτερικό και πιο «βαθύ» απ’ ότι μας έχουν συνηθίσει, εντούτοις φαίνεται να έχουν σμιλεύσει την ενορχηστρωτική τους τεχνική στο μέγιστο, να έχουν δουλέψει πάρα πολύ το στίχο τους και ταυτόχρονα να επαναφέρουν στοιχεία της πρότερης νιότης τους, όπως η ορμή και η ζωντάνια.
Είναι σαφές πως έχουν ξεπεράσει τις, ως επί το πλείστον, 4λεπτες συνθέσεις και πλέον έχουμε να κάνουμε με πιο ισορροπημένα και πιο σύνθετα τραγούδια, που δεν χάνουν όμως σε καμία περίπτωση την αμεσότητα, που άλλωστε είναι και σήμα κατατεθέν τους, με τα ραδιοφωνικά tracks να κατακλύζουν την περίπου 40λεπτη χορταστική ακρόαση.
Να πω την αλήθεια, το εναρκτήριο “Mirrors” μου έδωσε την εντύπωση ότι ακολουθούν την πεπατημένη, με κλισε Zeppelin-ική ατμόσφαιρα που παρέπεμπε έντονα στις πρώτες επιτυχίες τους (βλ. “Pressure and Time”), όχι βέβαια ότι με χάλασε κιόλας. Η πορεία όμως της ακρόασης, αναδεικνύει πιο εμπνευσμένες, πιο συμπαγείς και πιο στοχευμένες συνθέσεις και σ’ αυτό συνδράμει και το γενικότερο concept, αν θέλουμε να πούμε έτσι την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που επιδιώκουν να περάσουν / περιγράψουν.
Αναμφισβήτητα θα συμπεριλάβω στις λίστες μου το εξαιρετικό low-tempo, με fuzz, bluesy driven ήχο και mainstream μελωδία “Bird in the Hand”, το αέρινο “Bright Light” όπου αναδεικνύονται οι φωνητικές αρετές του Jay Buchanan, αλλά κι η εσωτερικότητα στο στίχο που αποδίδεται στο δίδυμο Buchanan – Holiday. Ενώ το “Guillotine” μαζί με το “Horses Breath” αποτελούν κατ’ εμέ κορυφαίες στιγμές στη δισκογραφία της μπάντας, συνδυάζοντας όλες τις αρετές τους, παντρεύοντας την ορμή και το πάθος τους με την τεχνική και το ερμηνευτικό τους ταλέντο, τους Yardbirds με το σύγχρονο ήχο, δίχως να κοπιάρουν, δίχως να μιμούνται.
Ομολογώ πως ήμουν αρκετά σκεπτικός απέναντι στους Rival Sons κι σ’ αυτό που θεωρούσα ότι πρέσβευαν στην αρχή της καριέρας τους. Εντούτοις, κατάφεραν να πείσουν πολλούς και δύσπιστους ακροατές σαν κι εμένα, με το χαρακτήρα που ανέπτυξαν στο πέρασμα του χρόνου, την ανάδειξη μιας ταυτότητας (που δεν έχει να κάνει απλά με την προώθηση ενός vintage ιδιώματος) και με τις συνθετικές πτυχές τους που με εκπλήσσουν με κάθε ευκαιρία.
Είδος: Hard rock, Blues Rock
Δισκογραφική: Atlantic Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 2 Ιουνίου 2023
Οι Rival Sons είναι:
Jay Buchanan – φωνητικά, φυσαρμόνικα, ρυθμική κιθάρα
Scott Holiday – κιθάρα, δεύτερα φωνητικά
Mike Miley – τύμπανα, δεύτερα φωνητικά
Dave Beste – μπάσο, δεύτερα φωνητικά
Tracklisting:
- Mirrors
- Nobody Wants to Die
- Bird in the Hand
- Bright Light
- Rapture
- Guillotine
- Horses Breath
- Darkside
Youtube Channel: https://www.youtube.com/user/RivalSons
Official Site: https://www.rivalsons.com/
Twitter: https://twitter.com/rivalsons
Facebook: https://www.facebook.com/rivalsons
Instagram: https://www.instagram.com/rivalsons/
