RAINING PLEASURE: Επιστρέφουν μετά από 14 χρόνια

NEWS

Οι Πατρινοί indie rockers που έγιναν ιδιαίτερα γνωστοί στο διάστημα 2000-03, επιστρέφουν στη μουσική δράση με την αυθεντική τους σύνθεση, μετά από απουσία 14 χρόνων! Το γεγονός γνωστοποίησαν οι ίδιοι στο προφίλ της μπάντας στο Facebook.

Δείτε αναλυτικά την ανάρτηση:

“Ένα πρωί, τον Σεπτέμβρη του ‘22, έπεσε το πρώτο τηλεφώνημα. Πάμε να παίξουμε; Χωρίς πλάνο, χωρίς προσδοκίες, χωρίς απαιτήσεις, χωρίς περιορισμούς, χωρίς παρελθόν. Τα βρήκαμε, τα ξεσκονίσαμε, τα συναρμολογήσαμε, τα στήσαμε σε ένα υπόγειο και ξανασυναντηθήκαμε.

Το πρώτο jam γέμισε τον χώρο σαν άγριο καιρικό φαινόμενο. Απρόβλεπτο, επικίνδυνο, καινούριο, αναζωογονητικό – τυφώνας. Κάθε Παρασκευή απόγευμα από τότε, ανακαλύπτουμε ότι η μπάντα ήταν εκεί και μας περίμενε. 14 χρόνια.

Πρόσφατα αποφασίσαμε ότι θα ήταν μεγάλη τσιγκουνιά να το κρατήσουμε για τους εαυτούς μας.

Οι Raining Pleasure είναι ξανά εδώ

Ακολουθούν νεότερα σύντομα.”

–Vassilikos, X-Jeremy, Jay

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1154 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.