Βρισκόμαστε στο μακρινό 1983, και οι Rainbow έχουν ολοκληρώσει τις ζωντανές εμφανίσεις τους στις Η.Π.Α. για το έκτο άλμπουμ τους, με τον τίτλο “Straight Between The Eyes”. Όχι και τόσο ξαφνικά, το management του γκρουπ και ο Ritchie Blackmore ανακοινώνουν σε όλα τα μέλη τις απολύσεις τους και τη διάλυση του σχήματος. Για άλλη μια φορά, η ερμηνεία βρισκόταν σε αυτές τις κυκλοθυμικές τάσεις του κιθαρίστα για επιστροφή στο παρελθόν, που συνοδεύονταν όμως και από δελεαστικές αμοιβές.
Για αρκετό καιρό είχαν φουντώσει οι φήμες της επανασύνδεσης των Deep Purple, με το αρχικό πλάνο να περιλαμβάνει τον David Coverdale στο μικρόφωνο, ο οποίος όμως, διαισθανόμενος σωστά την επερχόμενη επιτυχία των Whitesnake, απέρριψε τη δελεαστική πρόταση. Με το Mk 2 των Deep Purple να αποτελεί την αμέσως επόμενη επιλογή, το εμπόδιο βρέθηκε αυτή τη φορά στο πρόσωπο του Gillan, που είχε μια σοβαρή λογομαχία με τον Blackmore για τα δικαιώματα, και διέλυσε την επικείμενη επανένωση.
Ο Blackmore ανέστησε άμεσα τους Rainbow, επαναφέροντας όλα τα προηγούμενα μέλη, εκτός του ντράμερ Bobby Rondinelli. Ο Roger Glover ήταν απασχολημένος με το επόμενο προσωπικό του άλμπουμ, το “Mask” που κυκλοφόρησε τελικά τον Ιούνιο του 1984, έτσι το νέο υλικό γράφτηκε σχεδόν αποκλειστικά από τους Blackmore και Turner, με κάποιες συνδρομές από τον Rosenthal. Το πλάνο του Blackmore για την ηχογράφηση ήταν η επιστροφή στα Sweet Silence Studios στην Κοπεγχάγη, όπου ηχογραφήθηκε και το “Difficult to Cure”. Η εκκρεμότητα του κενού στη θέση του drum set κρύβει ένα μικρό μυστήριο, καθώς αρχικά ένας άλλος ντράμερ συμμετείχε και ο Blackmore δεν έμεινε ευχαριστημένος. Πηγές που προέρχονταν από όσους αρέσκονται σε τέτοιες ανασκαφές υποστήριζαν πως αυτός ήταν ο Tico Torres, από το 1983 ντράμερ των Bon Jovi, αλλά τελικά επιβεβαιώθηκε πως στην πραγματικότητα ο σύντομος υποψήφιος ήταν ο ντράμερ Chris Caroll από το Long Island. Ο Turner γνώριζε τον Chuck Burgi που ήταν ένας συγκροτημένος και περιζήτητος session ντράμερ και άμεσα προσχώρησε στο σχήμα. O Burgi θα έπαιζε τελικά και στο προσωπικό άλμπουμ του Glover, όπως θα έκανε και ο Rosenthal άλλωστε.
Ο πολύπειρος μπασίστας κάθισε και πάλι στην καρέκλα του παραγωγού, με τη συνδρομή του ιδρυτή και ιδιοκτήτη των Studios, του παραγωγού και μηχανικού ήχου Flemming Rasmussen, που έγινε στη συνέχεια διάσημος από τη συνεργασία του με τους Metallica στα άλμπουμ “Ride The Lightning”, “Master Of Puppets” και “And Justice For All”. Αργότερα, σε μια συνολική θεώρηση της δουλειάς του σαν παραγωγός των Rainbow, θα αναγνωρίσει το “Bent Out Of Shape” σαν το κορυφαίο ηχητικά άλμπουμ για τον ίδιο.
Ο αναβαθμισμένος ρόλος του Turner που ουσιαστικά σημάδεψε και το ύφος του άλμπουμ και με τους στίχους του, συνοδεύτηκε από μια καταπληκτική απόδοση φωνητικών, που οδήγησε ακόμα και τον δύστροπο Blackmore να πει πως η ερμηνεία του στο “Can’t Let You Go” ήταν η καλύτερη που είχε κάνει ποτέ. Υπάρχει και μια σχετική μικρή ιστορία για το “Street of Dreams”. Μόλις ο Turner ολοκλήρωσε την ηχογράφηση των φωνητικών, ο Blackmore του είπε “δεν μπορώ να παίξω το lead μέρος, είμαι πραγματικά τρομοκρατημένος, τα φωνητικά είναι ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι”. Ο Turner άνοιξε δυο μπύρες και του απάντησε “τα φωνητικά ήταν αυτό που πιστεύουμε για τις ζωές των άλλων και τη μετενσάρκωση, και αυτό είναι το έργο μας, το μωρό μας, μπες μέσα”. Ο Blackmore μπήκε μέσα, άναψε τα κεριά, μπήκε στο κλίμα και στάθηκε στο ύψος της περίστασης. Όταν βγήκε του είπε “ευχαριστώ για την έμπνευση”.
Κάποια στιγμή, ενώ ηχογραφούσαν στο στούντιο, ήρθε μια τρομερή καταιγίδα. Στην συγκεκριμένη περιοχή ήταν συνηθισμένες οι έντονες ηλεκτρικές καταιγίδες. Υπήρχε μια τεράστια ηλεκτρική ράβδος στην κορυφή του κτηρίου. Ξαφνικά ακούστηκε ένας πολύ δυνατός θόρυβος σαν έκρηξη και όλα τα φώτα έσβησαν. Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, ο Blackmore κοίταξε τον Turner και είπε “αυτό είναι σημάδι”. Τελικά, τα φώτα άναψαν, τα μηχανήματα άνοιξαν ξανά και επέστρεψαν στη δουλειά. “Τώρα δουλεύουμε με άλλες δυνάμεις, όχι τις υποδεέστερες αλλά τις ανώτερες ”, ακούστηκε ξανά ο Blackmore που απολάμβανε πάντα τις αλλόκοτες καταστάσεις.
Δέκα συνθέσεις ολοκλήρωναν τη λίστα του νέου άλμπουμ που ονομάστηκε “Bent Out Of Shape”, από μια ατάκα που συνήθιζε να λέει ο βοηθός του Blackmore, Cookie Crawford: “don’t get bent out of shape about it”. Είναι ουσιαστικά ένα βορειοαμερικανικό ιδίωμα που σημαίνει “θυμωμένος, αναστατωμένος”, ή “φτιαγμένος από αλκοόλ ή ναρκωτικά”, με τη δεύτερη ερμηνεία να έχει έναν συσχετισμό με το τραγούδι “Drinking With the Devil”. Το εξώφυλλο του άλμπουμ δημιουργήθηκε από την περίφημη “Hipgnosis”, και ήταν μαζί με το “Coda” των Led Zeppelin, από τις τελευταίες δημιουργίες του διάσημου στούντιο, που έκλεισε το 1983. Η παραμορφωμένη εικόνα της κοπέλας θυμίζει αισθητά τα σουρεαλιστικά λιωμένα ρολόγια του Salvador Dali.
Η μουσική συνεχίζει την προσφιλή επιδίωξη του Blackmore να κερδίσει πετυχημένο και παρατεταμένο airplay στην αγορά της άλλης πλευράς του ωκεανού, και με δεδομένη την ηχητική συγγένεια της φωνής του Turner με τον Lou Gramm των 80’s, υπήρξαν αυτοί που το περιφρόνησαν με τον υποτιμητικό χαρακτηρισμό “Foreigner χωρίς το σαξόφωνο”. Με τη σκόνη να έχει καθίσει πια εδώ και πολλά χρόνια, και μέσα από την πανοραμική θεώρηση του συνολικού έργου των Rainbow, το άλμπουμ αυτό κερδίζει την ταυτότητα και τη διαφοροποίηση από την ιδιαίτερη μελαγχολία και ένα διακριτικό σκοτάδι που το τυλίγει στο μεγαλύτερο μέρος του. Κάποιοι είπαν πως ακόμα και στα πιο ραδιοφωνικά, φιλικά τραγούδια του υποβόσκει μια περίεργη ατμόσφαιρα παλιών ταινιών τρόμου, ίσως επηρεασμένοι και από το βίντεο του “Can’t Let You Go”, που βασίστηκε στην ασπρόμαυρη, βουβή ταινία του 1920, “The Cabinet of Dr. Caligari”. Όμως τα δραματικά, ποιητικά φωνητικά του Turner, τα κλασικότροπα θέματα του Rosenthal, τα εφέ και η συνολική ηχητική προσέγγιση προσδίνουν στο δίσκο έναν χαρακτήρα αγωνίας και μυστηρίου. Ακόμα και τα δυο instrumental, το θλιμμένο “Anybody There”, και το ανατριχιαστικό “Snowman” προσθέτουν τη δική τους πτυχή σε αυτή την εντύπωση. Το “Snowman” αποτελεί ουσιαστικά μια προσαρμογή του τραγουδιού “Walking in the Air” του Howard Blake για την ταινία κινουμένων σχεδίων του 1982, “The Snowman” που βασίστηκε στο παιδικό βιβλίο του Raymond Briggs.
Τα πρωταγωνιστικά χαρτιά του άλμπουμ είναι τα πιο μελωδικά, χαρακτηριστικά τραγούδια του, με τα “Can’t Let You Go” και “Street of Dreams” ( το συγκεκριμένο αποτελεί το αγαπημένο του Blackmore με τους Rainbow) να κλέβουν φυσιολογικά την παράσταση. Εξαιρετικό εναρκτήριο το “Stranded”, μας μυεί ιδανικά στην ατμόσφαιρα και τον ήχο της νέας τους περιπέτειας, υπέροχα φινιρισμένο το “Desperate Heart” με μεγάλη εμφάνιση και εδώ από τον Turner. Πολύ πειστικό το “Fool for the Night” μας οδηγεί εξαιρετικά στο επικό “Firedance” με θαυμάσια χρώματα και εντυπώσεις μιας άλλης εποχής της μπάντας, ειδικά με τις κόντρες του Blackmore με τον Rosenthal στο μέσο του, όμως και τα δυο άξιζαν ενός καλύτερου ρεφρέν να απογειωθούν εντελώς. Ο δίσκος προδίδεται φανερά από τις περισσότερο hard rock στιγμές του, με τα “Drinking with the Devil” και “Make your Move” να μην πείθουν, παρά την πολύ καλή δουλειά του Blackmore. Δεν είναι βέβαια παράξενο πως υπήρξαν και κάποιοι που ξεχώρισαν μόνο αυτά, αποκλειστικά εξαιτίας του πιο σκληρού ύφους, με το “Drinking with the Devil” να μπορείς πολύ άνετα να το φανταστείς σαν outtake του “Perfect Strangers” με τη φωνή του Gillan.
Το “Bent Out Of Shape” κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1983. Κατάφερε να φτάσει στο Νο. 11 στο chart album του Ηνωμένου Βασιλείου, και στο Νο. 6 τόσο στη Σουηδία όσο και στη Νορβηγία. Στην Αμερική, εμφανίστηκε αρχικά τον Οκτώβριο στη θέση 181, και σταδιακά μέσα σε 21 εβδομάδες, σκαρφάλωσε στο No. 34. Και τα δυο singles του άλμπουμ, “Can’t Let You Go” και “Street of Dreams”, έμειναν εκτός Top 40, με το αντίστοιχο βίντεο που συνόδευε το δεύτερο να απαγορεύεται από το MTV, εξαιτίας της σκηνής που μια γυναίκα φιμώνεται, δένεται με αλυσίδα και κλειδώνεται σε μια ντουλάπα από έναν ψυχίατρο. Παρά τους επίσημους ισχυρισμούς της παραγωγής για αναπαράσταση της θεματολογίας του τραγουδιού, η διεύθυνση του καναλιού επέμεινε στην απαγόρευση, ακολουθώντας την τακτική που είχε εκείνη την εποχή να μποϊκοτάρει τους hard rock καλλιτέχνες.
Οι Rainbow ανακοίνωσαν άμεσα μια περιοδεία στο Ηνωμένο Βασίλειο για τον Σεπτέμβριο του 1983, η οποία ξεκινούσε με δυο εμφανίσεις στο Royal Court Theater του Liverpool. Εναρκτήρια μπάντα της περιοδείας ήταν αυτή της Lita Ford που έχτιζε την προσωπική της καριέρα μετά την διάλυση των Runaways. Σε αυτή τη συγκυρία αναπτύχθηκε και το ειδύλλιο της Lita με τον Joe Lynn Turner, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία διαφορετικής φύσης.
Με την ολοκλήρωση της περιοδείας, προέκυψε η περίφημη επανασύνδεση των Deep Purple, με την κυκλοφορία του εξαιρετικού “Perfect Strangers”. Οι Rainbow έμειναν στον πάγο για 12 χρόνια και επέστρεψαν με εντελώς ανανεωμένη σύνθεση και το άλμπουμ “Stranger in Us All” του 1995.
