RAINBOW: Αρχίζει η μαγική μουσική διαδρομή του Ουράνιου Τόξου το 1975

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ- 4 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

ritchie-blackmores-rainbow

Το άλμπουμ “Ritchie Blackmore’s Rainbow”, που συχνά αναγράφεται και σαν “Ritchie Blackmore’s R-A-I-N-B-O-W”, είναι το ντεμπούτο στούντιο άλμπουμ του μυθικού αμερικανικού/βρετανικού hard rock συγκροτήματος Rainbow, που κυκλοφόρησε στις 4 Αυγούστου του 1975, από την Oyster στο Ηνωμένο Βασίλειο, και την Polydor στον υπόλοιπο κόσμο.

Κατά τη διάρκεια ηχογραφήσεων στο στούντιο στο Tampa Bay της Φλόριντα στις 12 Δεκεμβρίου 1974, ο Blackmore σχεδίαζε αρχικά να ηχογραφήσει το σόλο single “Black Sheep of the Family” – μια διασκευή ενός κομματιού από το συγκρότημα Quatermass από το 1970 – και το ολόφρεσκο “Sixteenth Century Greensleeves”. , που θα αποτελούσε τη δεύτερη πλευρά του single. Άλλοι μουσικοί που συμμετείχαν ήταν ο τραγουδιστής/στιχουργός Ronnie James Dio και ο ντράμερ Gary Driscoll του blues rock συγκροτήματος Elf και ο τσελίστας Hugh McDowell των ELO. Ικανοποιημένος με τα δύο κομμάτια, ο Blackmore αποφάσισε να επεκτείνει τις ηχογραφήσεις και να δημιουργήσει τελικά ένα πλήρες άλμπουμ.

Τα άλλα μέλη των Elf, ο πληκτράς Micky Lee Soule και ο μπασίστας Craig Gruber, χρησιμοποιήθηκαν για την ηχογράφηση του άλμπουμ στα Musicland Studios στο Μόναχο, στη Δυτική Γερμανία, τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 1975. Αν και αρχικά σχεδιαζόταν να είναι ένα σόλο άλμπουμ, το Ο δίσκος κυκλοφόρησε με το όνομα “Ritchie Blackmore’s Rainbow”,  και αργότερα παρουσιάστηκε κανονικά σαν έργο ενός νέου συγκροτήματος. Ο Blackmore και ο Dio έκαναν κανονικά promotion για το άλμπουμ. Λίγο μετά την κυκλοφορία του, ο Soule εγκατέλειψε το συγκρότημα, ενώ οι Gruber και Driscoll απολύθηκαν. Αυτή η πρώτη σύνθεση δεν εμφανίστηκε ποτέ ζωντανά, και οι ζωντανές φωτογραφίες που χρησιμοποιούνται στο artwork του άλμπουμ είναι του Blackmore ενώ οι Elf παίζουν ζωντανά, ανοίγοντας για τους Deep Purple.

Το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, “Still I’m Sad”, είναι μια instrumental διασκευή ενός τραγουδιού των Yardbirds από το άλμπουμ τους του 1965, “Having a Rave Up with the Yardbirds”. Μια απόδοση με φωνητικά εμφανίστηκε στη συνέχεια στο ζωντανό άλμπουμ των Rainbow, “On Stage” και το στούντιο άλμπουμ τους του 1995,  “Stranger in Us All”.

Παρά τον τίτλο που εμφανώς υπονοούσε ότι ο δίσκος ήταν μια σόλο κυκλοφορία του Ritchie Blackmore, τα επόμενα χρόνια ο Blackmore δήλωσε χαριτολογώντας ότι η συμμετοχή και οι συνεισφορές του Dio δικαιολογούσαν έναν νέο τίτλο του δίσκου σαν  “Ritchie Blackmore and Ronnie James Dio’s Rainbow”.

1960– Γεννιέται ο  Stefan Kaufmann, Γερμανός ντράμερ και κιθαρίστας, περισσότερο γνωστός σαν μέλος των heavy metal συγκροτημάτων Accept και U.D.O.

Έγινε μέλος των Accept σαν ντράμερ αρκετά νωρίς για να εμφανιστεί στις φωτογραφίες του εξωφύλλου για το ντεμπούτο τους άλμπουμ, αλλά ήταν πολύ αργά για να ηχογραφήσει τα ντραμς για το άλμπουμ (αυτό έγινε από τον Frank Friedrich). Μετά από τύμπανα σε εννέα άλμπουμ,  αναγκάστηκε να εγκαταλείψει λόγω προβλημάτων υγείας.

1969– Γεννιέται ο βραζιλιάνος μύθος Massimiliano Antonio “Max” Cavalera, σημαντικός metal μουσικός, τραγουδιστής και συνθέτης. Ίδρυσε το heavy metal συγκρότημα των Sepultura το 1984 με τον αδερφό του Igor Cavalera και ήταν ο τραγουδιστής και ο ρυθμικός κιθαρίστας του συγκροτήματος μέχρι την αποχώρησή του το 1996. Αυτήν τη στιγμή παίζει στα heavy metal συγκροτήματα Soulfly, Cavalera Conspiracy και Killer Be Killed. Ο Cavalera συμμετείχε επίσης σε ένα άλλο σύντομο project, τους Nailbomb.

1989– Το “Practice What You Preach” είναι το τρίτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού thrash metal συγκροτήματος Testament, που κυκλοφόρησε μέσω της Atlantic/Megaforce. Προωθούμενο από τα singles “Greenhouse Effect”, “The Ballad” και το ομώνυμο κομμάτι “Practice What You Preach”, αυτό το άλμπουμ ήταν μια σημαντική υπέρβαση για τους Testament, φτάνοντας σχεδόν χρυσό,  ενώ έγινε το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος που μπήκε στο Top 100 στο Billboard 200 chart.

Διατηρώντας τον thrash metal ήχο των προκατόχων του, το “Practice What You Preach” είδε τους Testament να αντλούν επιρροές από πολλά είδη όπως το παραδοσιακό heavy metal, η jazz fusion και το progressive/technical metal, και τα θέματα των στίχων του να αφορούν περισσότερο την πολιτική και την κοινωνία παρά τα αποκρυφιστικά θέματα του στα δύο προηγούμενα άλμπουμ του συγκροτήματος. Αυτές οι αλλαγές αποξένωσαν ορισμένους από τους πρώτους θαυμαστές των Testament. Τραγούδια όπως το ομώνυμο κομμάτι και το “Blessed in Contempt” σχετίζονται με τη θρησκεία, ενώ το “Greenhouse Effect” είναι ένα πολιτικό τραγούδι για ένα “περιβαλλοντικό ολοκαύτωμα”, και το “Sins of Omission” ασχολείται με την πρόληψη της αυτοκτονίας.

Ηχογραφήθηκε ζωντανά στο στούντιο, και αυτό ήταν το τελευταίο άλμπουμ της μπάντας σε παραγωγή του Alex Perialas, ενώ η παραγωγή μπορεί να συγκριθεί με το άλμπουμ των Flotsam και Jetsam του 1990, “When the Storm Comes Down”, το οποίο ήταν επίσης παραγωγή του Perialas και ηχογραφήθηκε λίγο μετά.

1998– Το “Siége Perilous” είναι το τρίτο ολοκληρωμένο άλμπουμ που κυκλοφόρησε από το power metal συγκρότημα Kamelot. Κυκλοφόρησε μέσω της Noise Records. Είναι το πρώτο άλμπουμ με τον Roy Khan (Conception) στα φωνητικά και τον Casey Grillo στα ντραμς, και είναι το τελευταίο άλμπουμ που περιλαμβάνει τον David Pavlicko στα πλήκτρα.

Σύμφωνα με το θρύλο του  βασιλιά Αρθούρου, το “Siege Perilous”, αλλιώς γνωστό ως “The Seat Perilous”, είναι η θέση στην Στρογγυλή Τράπεζα που προορίζεται για τον ιππότη που θα αναζητούσε και θα επέστρεφε το Άγιο Δισκοπότηρο.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1182 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.