Ούτε στην πόλη, ούτε στο χωριό: στη μαγική γη των ήχων, της μουσικής. Πέντε ξεχωριστά μουσικά “σφηνάκια” προς κάθε κατεύθυνση, διάθεση, πρόθεση και επίκληση, με κοινή βάση την επιθυμία για αγάπη και ειρήνη, και φυσικά τις ολόθερμες ευχές όλης της ομάδας του Soundcheck και τα “χρόνια πολλά” προς όλους εσάς!
SIMPLE MINDS: “East at Easter”.
Όταν κυκλοφορεί το “Sparkle in the Rain”, το έκτο άλμπουμ των Simple Minds, διανύουμε την ταραγμένη χρονιά του 1984. Η περιβόητη Task Force αποπλέει από το Ηνωμένο Βασίλειο με προορισμό τα Νησιά Φώκλαντ. Ο τύπος και οι εφημερίδες ήταν γεμάτες από άρθρα για τον πόλεμο και για στρατολόγηση στις εθνικές υπηρεσίες.
Στο μεταξύ πόλεμος μαίνεται και στο Λίβανο, και τα μέλη της μπάντας συναντούν στο Παρίσι κάποιες Λιβανέζες κοπέλες που έχουν μόλις φτάσει εκεί. Ακούγοντας τις προσωπικές τους εμπειρίες από τις ζωές τους στη διάρκεια του πολέμου, τους έδωσε μια τελείως διαφορετική εικόνα της κατάστασης.
Το τραγούδι “East at Easter” ήταν ουσιαστικά μια έκκληση για ειρήνη μπροστά σε όλη αυτή τη φρίκη. Η μουσική του βασίστηκε σε ένα μέρος ενός τραγουδιού που δεν είχε ολοκληρωθεί ποτέ. Κρατήθηκε ένα πολύ μικρό μέρος του και με τη σύμφωνη γνώμη του παραγωγού Steve Lillywhite, επεξεργάστηκαν από την αρχή την εξέλιξη. Το τραγούδι ολοκληρώθηκε σύντομα, με έναν ποιητικό αέρα που χρωστούσε πολλά στην πρώιμη δουλειά της Patti Smith. Αγαπήθηκε πολύ τόσο από το κοινό τους όσο και από τους ίδιους και συνήθως άνοιγε τις ζωντανές τους εμφανίσεις για τα επόμενα χρόνια.
BLACK SABBATH: “After Forever”
Η σκοτεινή υπόληψη που ακολουθούσε τους ηγέτες του metal στη δεκαετία του ’70, και ενισχύθηκε για λόγους marketing, μοιάζει να στέκεται σε ένα απροσδόκητο ξέφωτο στο θρυλικό “Master of Reality” του 1971. Πέρα από την εσχατολογική θεματολογία αλλά και τις προσωπικές αναφορές στη μοναξιά και την απομόνωση, είναι η πρώτη φορά που οι ίδιοι στρέφονται σε ένα χριστιανικό προφίλ για να εκφραστούν, με προφανείς αναφορές στη θυσία του Χριστού πάνω στον σταυρό.
Ο Geezer Butler, που ήταν ο στιχουργός, είχε μεγαλώσει σαν Καθολικός, και είχε εξηγήσει πως οι σκέψεις του και η έμπνευση στο τραγούδι αυτό ξεκινούσαν από την κατάσταση στη Βόρεια Ιρλανδία εκείνη την εποχή. Με τα σημαντικά θρησκευτικά χάσματα μεταξύ Προτεσταντών και Καθολικών, ο Butler είχε επικαλεστεί τη δικαιολογημένη νεανική αφέλεια που του υπαγόρευε πως η θρησκεία δεν θα έπρεπε να υπάρχει για να βάζει τους ανθρώπους να μαλώνουν. Ήταν γελοίο που όλοι πίστευαν στον Ιησού και έβαζαν βόμβες να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο, σκέφτηκε πως αν ο Θεός μπορούσε να τους δει να σκοτώνονται στο όνομά του, θα αηδίαζε.
Το “After Forever” διασκευάστηκε από τους white metallers Stryper, για το άλμπουμ τους “Fallen” του 2015, με τον Michael Sweet να δηλώνει πως μεγάλωσαν με Black Sabbath, και οι συγκεκριμένοι στίχοι θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν τους πατέρες από το Birmingham σαν το πρώτο χριστιανικό metal συγκρότημα.
THE BLUE NILE: “Easter Parade”
Για όποιον αντιλαμβάνεται τις συγκυρίες των γιορτών με μια πιο μοναχική προσέγγιση, και πέρα από τους ήχους της γιορτής, η δική του ματιά και προσέγγιση ψάχνουν περισσότερη ευγένεια και ποιητική λεπτομέρεια, υπήρξε ο βάρδος από τη Γλασκώβη, που ακούει στο όνομα Paul Buchanan, και οι The Blue Nile να φροντίσουν γι΄αυτό. Στο πρώτο τους άλμπουμ, το “A Walk Across The Rooftops” του 1984, o Buchanan έγραψε με τον μπασίστα Robert Bell αυτό το τραγούδι.
Ο Buchanan στήνει μια σκηνή με ζωντανές, παραστατικές, αλλά ευγενικές, αραιές και ήρεμες εικόνες που περιγράφουν μια πασχαλινή παρέλαση, σε μια “πόλη τέλεια σε κάθε λεπτομέρεια”. Ο δημιουργός του το έχει περιγράψει σαν ένα κυριακάτικο τραγούδι, ένα τραγούδι που έχει μέσα του μια ιδιαίτερη ησυχία, όχι ένα ιερό τραγούδι με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά κάτι σαν αυτό που είχαν στο μυαλό τους.
Οι Blue Nile βρήκαν ένα συγκεκριμένο κοινό στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά δεν τα κατάφεραν ποτέ στην Αμερική, παρά την υποστήριξη πολλών γνωστών μουσικών από την άλλη πλευρά του ωκεανού, όπως της Ricky Lee Jones, που τραγούδησε το συγκεκριμένο τραγούδι μαζί τους σε μια τηλεοπτική εκπομπή με τον τίτλο “Halfway to Paradise”.
U2: “Sunday Bloody Sunday”
Υπάρχουν δύο “Ματωμένες Κυριακές” στην ιστορία της Ιρλανδίας. Η πρώτη ήταν το 1920 όταν βρετανικά στρατεύματα πυροβόλησαν στο πλήθος σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα στο Δουβλίνο ως αντίποινα για τη δολοφονία Βρετανών μυστικών πρακτόρων. Η δεύτερη ήταν στις 30 Ιανουαρίου 1972, όταν Βρετανοί αλεξιπτωτιστές σκότωσαν 13 Ιρλανδούς πολίτες σε μια διαδήλωση για τα πολιτικά δικαιώματα στο Derry της Βόρειας Ιρλανδίας. Το τραγούδι αφορά περισσότερο φυσικά τη δεύτερη. Οι στίχοι είναι μια ακομματική καταδίκη της ιστορικής αιματοχυσίας στην Ιρλανδία – η πολιτική δεν είναι κάτι που ήθελε να συζητήσει κανείς στην Ιρλανδία. Οι στίχοι του Bono στο τραγούδι είναι περισσότερο για διαπροσωπικούς αγώνες παρά για τα πραγματικά γεγονότα της Bloody Sunday και συνήθιζε να το προλογίζει στις συναυλίες λέγοντας: “αυτό δεν είναι ένα επαναστατικό τραγούδι”.
Οι U2 έχουν παίξει αρκετές φορές στο Croke Park, τον τόπο της Bloody Sunday του 1920 στο Δουβλίνο. Εκεί εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 1985 στην περιοδεία του Unforgettable Fire. Φιλοσοφικά το τραγούδι επεκτείνεται πολύ πέρα από αυτά τα συγκεκριμένα γεγονότα, καθώς ολοκληρώνεται με μια νύξη στην Κυριακή του Πάσχα, όταν ο Bono τραγουδά, “η πραγματική μάχη μόλις ξεκίνησε για να διεκδικήσει τη νίκη που κέρδισε ο Ιησούς την Κυριακή, την Ματωμένη Κυριακή.”
MARILLION: “Easter”
Για άλλη μια φορά η πολύπαθη Βόρεια Ιρλανδία συγκινεί δημιουργούς και γεννά σπουδαίες στιγμές. Ο νεοφερμένος τραγουδιστής Steve Hogarth, έχοντας μόλις πάρει τη θέση του μοναδικού Fish, και χωρίς να φορά αλεξίσφαιρο γιλέκο, τραγουδά για τις ταραχές εκεί, και οραματίζεται μια περίοδο εξιλέωσης το Πάσχα.
Ο Hogarth εμπνεύστηκε να γράψει το τραγούδι αφού ταξίδεψε στο Μπέλφαστ το 1984 με το πρώην του συγκρότημα, The Europeans. Περίμενε τα χειρότερα, αλλά είχε μια πολύ συγκινητική εμπειρία. Επισκέφτηκε την Ιρλανδία ξανά το 1986, και άρχισε να γράφει το τραγούδι το 1988 ως “μήνυμα ελπίδας για τους απλούς ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με τα προβλήματα, αλλά έχουν τη ζωή τους άρρηκτα συνυφασμένη με αυτά”.
Έμπνευση για τους στίχους αποτέλεσε το ποίημα “Πάσχα”, του 1916, του Ιρλανδού ποιητή William Butler Yeats.
Ο Hogarth έφερε αυτό το τραγούδι μαζί του όταν έγινε μέλος των Marillion το 1989, για το πρώτο άλμπουμ μαζί τους, το “Seasons End”. Το “Easter” ήταν ένα από τα λίγα τραγούδια των Marillion που δεν γράφτηκαν με συλλογικό τρόπο, ένα στυλ στο οποίο ο Hogarth εναρμονίστηκε γρήγορα. Το μόνο διάστημα στο οποίο δούλεψε το υπόλοιπο συγκρότημα ήταν το τελευταίο μέρος του τραγουδιού.
