Από την ημέρα που το Rockwave Festival ανακοίνωσε την εμφάνιση των Primordial στο Terra Republic, στα πλαίσια των εορτασμών των 30 χρόνων του, δεν μπορώ να ησυχάσω. Βλέπετε, πρόκειται για ένα συναυλιακό “απωθημένο”, αφού όσες φορές έχουν επισκεφτεί την χώρα μας, κάθε φορά τύχαινε κάτι και δεν μπορούσα να τους δω. Αυτήν την φορά όμως, είναι αλλιώς! Καλοκαιράκι, θάλασσα, τριήμερο φεστιβάλ γεμάτο metal, όλα συνηγορούν ώστε να βρίσκομαι εκεί. Η δισκογραφία τους, έχει γίνει ένα με το cd player μου, με το “The Gatgering Wilderness” να αποτελεί το πιο δυνατό “όπλο” τους. Ένα album ασύλληπτης ποιότητας και “ομορφιάς”, το οποίο όλοι θα έπρεπε να το έχουμε τουλάχιστον ακούσει. Ας τα πάρουμε όμως, από την αρχή…
Μπορεί ως Primordial να “συστήθηκαν” στον κοσμο το μακρινό 1993, όμως η ιστορία των Ιρλανδών ξεκινά ακόμη πιο πίσω, το 1987. Εκεί, που οι Pól MacAmhlaigh και Ciarán MacUiliam “μοιραζόμενοι” το ίδιο πάθος για τον extreme ήχο, και με την “βοήθεια” του αδερφού του MacAmhlaigh, Derek, δημιούργησαν τους Forsaken, μια μπάντα με έναν πρώιμο, “ωμό” death/thrash ήχο, παίζοντας διασκευές κομματιών των “μεγάλων” του χώρου, όπως Death, Sepultura και άλλων. Όλα αλλάζουν και παίρνουν μια πιο “σοβαρή” τροπή, όταν οι MacAmhlaigh και MacUiliam αποφασίζουν να κάνουν το “βήμα” παραπάνω και να δημιουργήσουν δικό τους υλικό το 1991, μπαίνοντας στην διαδικασία να αναζητήσουν τραγουδιστή, τοποθετώντας μια αγγελία στο μεγαλύτερο και γνωστότερο τότε δισκάδικο του Δουβλίνου, το The Sound Cellar. Το τρελό σε όλη την υπόθεση (άλλωστε, οι Ιρλανδοί φημίζονται για την “τρέλα” τους), είναι ότι η αγγελία κράτησε μόλις 2 ώρες, με τον Nemtheanga, κατά κόσμον Alan Averill, να “κερδίζει” πολύ γρήγορα την θέση στο μικρόφωνο. Αυτό ήταν! Οι Primordial ήταν πλέον γεγονός.
Με την προσθήκη του Nemtheanga, το group άρχισε να ακολουθεί πιο “σκοτεινά” ηχητικά “μονοπάτια”, με επιρροές από μπάντες όπως οι Bathory, οι Celtic Frost, την Νορβηγική black metal σκηνή και την ανερχόμενη τότε ελληνική black metal σκηνή. Το καλοκαίρι του 1993, οι Primordial έγιναν η πρώτη ιρλανδική μπάντα που κυκλοφόρησε ένα αμιγώς black metal demo, το “Dark Romanticism”, αφού οι Cruachan που ήταν ήδη ενεργοί, παρουσίαζαν και κάποια folk στοιχεία στον ήχο τους. Το συγκεκριμένο demo, “τράβηξε” την προσοχή του Lee Barrett της Candlelight Records, χωρίς να κατορθώσει τελικά να τους υπογράψει, με την Cacophonous Records (Cradle Of Filth, Bal Sagoth κ.α.) να στέκεται πιο “τυχερή”, όταν μετά από μία ζωντανή ηχογράφηση στο Δουβλίνο το 1994, κατάφερε να αποσπάσει την υπογραφή τους. Το “Imrama” που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1995, βρήκε το group με πιο μελωδικές “τάσεις”, ενώ 3 χρόνια αργότερα, οι Ιρλανδοί κυκλοφορούν το “A Journey’s End”, προσθέτοντας μαντολίνα και σφυρίχτρες, ακολουθώντας έναν πιο επικό “προσανατολισμό”. Οι επόμενοι δύο δίσκοι, “The Burning Season” και “Spirit The Earth Aflame”, έδειχναν το σχήμα να έχει κατασταλάξει σε ένα “μίγμα” celtic, folk και black στοιχείων, σε πιο “παραδοσιακά” και γεμάτα συναίσθημα “μοτίβα”. Οι Ιρλανδοί κατάφεραν να περιοδεύσουν με πολλές μπάντες του extreme ήχου, ανάμεσά τους και οι τεράστιοι Immortal. Το “Storm Before Calm” του 2002 ήταν εξίσου “σκοτεινό”, όμως το step up των Primordial, και μάλιστα αποτελεί το κορυφαίο μέχρι και σήμερα album τους, έγινε με το “The Gathering Wilderness”.
Οι “τρελοί” Ιρλανδοί, είχαν υπογράψει μόλις με την Metal Blade Records και “αναζητούσαν”, ήθελαν έναν δίσκο που θα άφηνε εποχή. Είχαν κατασταλάξει στο πιο μελωδικό celtic folk/black metal “ύφος” τους, με επικές “προεκτάσεις”, και “κλείστηκαν” στα Cauldron Studios στο Δουβλίνο τον Οκτώβριο του 2004, με σκοπό να δημιουργήσουν το τέλειο album. Οι Primordial ξεπέρασαν εαυτόν και ηχητικά και συνθετικά, με το “The Gathering Wilderness” να κυκλοφορεί τελικά στις 7 Φεβρουαρίου του 2005 στην Ευρώπη και στις 22 του ίδιου μήνα στην Αμερική, με την μπάντα να το αφιερώνει στον τεράστιο Quorthon. Οι Ιρλανδοί “είδαν” το Terrorizer Magazine να επιλέγει το νέο δίσκο τους, ως album του μήνα, ενώ βρέθηκε ψηλά και σε πολλές λίστες με τα καλύτερα album της χρονιάς. Το “The Gathering Wilderness” ήταν και το “διαβατήριο” του σχήματος, για την πρώτη “απόβασή” τους στην Αμερική, με τους Thyrfing και Moonsorrow, στο Heathen Crusade festival στην Columbia Heights της Minessota. Η ιστορία είχε πλέον “γραφτεί”! Οι Primordial έμοιαζαν “ανίκητοι”!
Αυτό που έχουν καταφέρει εδώ οι Primordial ηχητικά, μοιάζει αδιανόητο. Φαίνεται να έχουν “εγκαταλείψει” τις πρώιμες, “ωμές” black metal “ορέξεις” τους, δείχνοντας πιο αποφασισμένοι και με μεγαλύτερη διάθεση και κίνητρο, να “περπατήσουν” σε πιο επικά “μονοπάτια”, αφήνοντάς την φοβερή “κληρονομιά” του Quorthon και των Bathory, να αποτελέσει τον “οδηγό” προς την “Valhalla”, χωρίς να αποκλείουν τον “πυρήνα” των black metal “καταβολών” τους. Οι Ιρλανδοί δείχνουν τρομερή “διορατικότητα” και τελειομανία, κατορθώνοντας τελικά να βρούν εκείνη την “μαγιά”, που θα “συνδέσει” ιδανικά τα παραδοσιακά, celtic και folk στοιχεία, με τις μελωδικές και επικές “βλέψεις” του σχήματος και βεβαίως, τον “σκοτεινό” χαρακτήρα του ήχου τους. Προφανώς και μέτρησε το ταλέντο, το πάθος για δουλειά και η ευφυΐα του group, με το αποτέλεσμα να μοιάζει εξοργιστικά ασύλληπτο. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλές μπάντες εκεί έξω, που να έχουν “συλλάβει” σε τέτοιο βαθμό, την “ουσία” και το “πνεύμα” του έργου των Bathory, όσο οι Primordial. Το “The Gathering Wilderness” ηχητικά, μοιάζει βγαλμένο από την Σκανδιναβική “καταχνιά”, “βουτηγμένο” στα “ηρωικά” επιτεύγματα viking πολεμιστών, “εμπλουτισμένο” με την “αγριάδα” και την “σκληράδα” αυτών των πραγματικά δύσκολων εποχών. Μοιάζει με μια επική “ωδή” σε viking μύθους και θρύλους, με έναν “παιάνα”, που “εξιστορεί” με στόμφο, τα ανδραγαθήματα των ηρώων-πολεμιστών. Το “The Gathering Wilderness” είναι ότι πιο συγκλονιστικό μπορείς να βρεις εκεί έξω ηχητικά, με τους Primordial να έχουν “αγγίξει” το ποιοτικό “ταβάνι” τους.
Παράλληλα, έχοντας πλέον αποκτήσει τεράστια εμπειρία στον χώρο, οι Primordial “ξεδιπλώνουν” μαεστρικά και το συνθετικό “μεγαλείο” τους. Ένα “μεγαλείο”, που εδώ δείχνει πόσο “ποτισμένο” από το “πνεύμα” των Bathory και Celtic Frost είναι, με μία περισσότερη “αδυναμία” στους πρώτους. Οι Ιρλανδοί συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο των μακροσκελών, όμως ουσιαστικών και γεμάτων ενδιαφέρον, συνθέσεων, με “πλούσια” επικά και μελωδικά “χαρίσματα”, και με το “έρεβος” να καραδοκεί και να τα “σκεπάζει”, όπως η ομίχλη τα “ανταριασμένα” βουνά το χειμώνα. Η μελαγχολική, “υγρή”, στα όρια της “μαυρίλας” ατμόσφαιρα, που “ντύνει” το album από την αρχή μέχρι το τέλος, προσθέτει έναν viking “πολεμικό” “αέρα”, ενώ οι “σπαρακτικές”, γεμάτες έπος, συγκλονιστικές ερμηνείες του Alan Averill, μοιάζουν με “κάλεσμα” στο “πεδίο της μάχης”, με υμνιστική εποποιία αρχαίων θρύλων. Τα riff “ξεχύνονται” heavy, επικά, “σκοτεινά”, τα solo φαντάζουν μελωδικά, εθιστικά, το songwriting εμπνευσμένο, επιβλητικό, το “The Gathering Wilderness” μοιάζει να “εξυψώνει” όλες εκείνες τις ηθικές αξίας, που αποτελούσαν το πεπρωμένο ενός πολεμιστή. Τα 7 κομμάτια του δίσκου, είναι “διαποτισμένα” από την αυθεντικότητα του επικού “χαρακτήρα” και την ειλικρίνεια του μουσικού “οράματός” της μπάντας, αποπνέοντας μία μοναδική “φρεσκάδα”, που αποτελεί “θέλγητρο” για κάθε οπαδό. Οι Primordial καταθέτουν “ψυχή”, “υπερασπίζονται” τα επικά “ιδανικά”, που μπάντες όπως οι Bathory έχουν “κληρονομήσει” στην παγκόσμια metal κοινότητα και “θυσιάζουν” την όποια “εμπορική επιτυχία”, στον “βωμό” της “δόξας” του επικού “ατσαλιού”. Πείτε μου τώρα, πόσες μπάντες μπορούν να “αγγίξουν” το επικό “μεγαλείο” του “The Coffin Ships”; Πόσα group, μπορούν να συνθέσουν τόσο “ερεβώδη” και “ζοφερά” κομμάτια, όπως τα “The Song Of The Tomb” και “Tragedy’s Birth”; Πόσα σχήματα, μπορούν να συνδέσουν τόσο άρτια, την μελωδικότητα και την μελαγχολία, όπως οι Ιρλανδοί στα “The Gathering Wilderness” και “End Of All Times (Martyrs Fire)”; Δεν χρειάζεται να ψάχνεστε άδικα, μοιραία θα οδηγηθείτε στους Primordial. Νομίζω ότι ακούγοντας έστω και για λίγο τους Ιρλανδούς, θα “ταυτιστείτε” μαζί τους, θα γίνεται “σύμμαχοι” τους. Το “The Gathering Wilderness” είναι ότι πολυτιμότερο έχουν “καταστρώσει” συνθετικά οι Primordial και δικαίως “περηφανεύονται” για αυτό.
Νομίζω ότι οι Primordial, έκαναν το αυτονόητο και άφησαν το “The Gathering Wilderness” να “μιλήσει” για αυτούς, χωρίς “φλυαρίες” και “βαρύγδουπες” δηλώσεις. Ένα album-θρίαμβος του επικού, του μελωδικού και του “σκοτεινού” ήχου, με τα παραδοσιακά, celtic/folk στοιχεία να τον “δυναμώνουν”, να τον κάνουν “ανίκητο”. Ένας δίσκος, που δίκαια έχει μια θέση, στην δισκοθήκη κάθε επικο-μεταλλά. Θεωρώ δεδομένο, ότι κάποιοι ύμνοι του συγκεκριμένου album, θα ακουστούν και θα “ταράξουν” τον ουρανό της Κατερίνης, αυτό το καλοκαίρι. Και εμείς δεν έχουμε, παρά να είμαστε εκεί, να τους απολαύσουμε.
Είδος: Celtic/Folk Black Metal
Δισκογραφική: Metal Blade Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 7 Φεβρουαρίου 2005
Facebook
Website
