Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να απαντήσει με υπευθυνότητα αν οι Phase είναι τελικά από το “Μπαϊσλάρ” (τουρκική ονομασία του χωριού Τερψιθέα της Λάρισας) ή από το “Νεόκαστρο” (εξελληνισμένη προσφώνηση του Newcastle), είναι ο βασικός πυλώνας των Phase, Θάνος Γρηγορίου. Πριν αρκετά χρόνια τόλμησε τη μετακόμιση στο Νησί που έφερε και τη σταδιακή μορφοποίηση της μπάντας στη σύγχρονη μορφή της. Η καμπάνα για την επιστροφή (έστω παροδική ή καλύτερα περαστική) στα πάτρια εδάφη σήμανε, και το βράδυ της Πέμπτης απέκτησε άλλη σημασία για πολλούς φίλους.
Αρκετός κόσμος από νωρίς στο Skyland εξασφάλισε πρόωρα την επιτυχία της βραδιάς, δικαιώθηκε όμως σε κάθε λεπτό που πέρασε στον χώρο. Τον λογαριασμό είχε αναλάβει να ανοίξει το σεξτέτο των Sediment Bruise, ένα σχήμα από τη Θεσσαλονίκη που είναι ενεργό εδώ και εικοσιπέντε χρόνια. Η παράταξη των Bruise στη σκηνή προϊδέαζε για κάτι ευγενικά υποβλητικό και άμεση εντύπωση δημιούργησε η παρουσία βιολιστή, πέρα από τα παραδοσιακά rock δεδομένα της κιθάρας, μπάσου, τυμπάνων, πλήκτρων και φωνής. Ο ήχος υπήρξε σε όλη τη διάρκεια ισορροπημένος και διαυγής, ενώ είναι έκδηλη η δουλειά που γίνεται με τις λεπτομέρειες στις εκφάνσεις του, δίνοντας ενδιαφέροντα φίλτρα που εναρμονίζονταν με τη μουσική κατεύθυνση. Οι Θεσσαλονικείς αγαπούν ξεκάθαρα την ευγενική μελαγχολία του ευρύτερου progressive rock. Δεν τσιγκουνεύονται όμως να αφήσουν εύστοχες post rock εντυπώσεις να απλώσουν τις συνθέσεις τους, όπως άλλωστε δεν διστάζουν να ακουστούν και σαν μια ελκυστική indie μπάντα. Όμως υπάρχουν διαδρομές στα τραγούδια, όπως και υποβολή σε μια ισορροπημένη μελαγχολία που λειτουργεί αρμονικά. Συνειρμικά πέρασαν από τη σκέψη μου εντυπώσεις των Archive, Antimatter, ύστερων Anathema, καθαρά όμως σαν συντεταγμένες για να βοηθήσω κάποιον να προσεγγίσει το πεδίο τους. Η εσωτερική αφηγηματική αίσθηση έμοιαζε να κυκλώνει όλο και περισσότερο το κοινό με το πέρασμα της ώρας. Οι Sediment Bruise μας έσπρωξαν στην τρυφερή πλευρά της Πέμπτης ξεκλειδώνοντας τα τραγούδια τους με ψυχή και σίγουρα απέκτησαν αρκετούς νέους φίλους.
Sediment Bruise Setlist:
State of mind
Not you
Silent cry
The gift
Die is cast
Birth
Methotrexate
Going away
No bonds between us
Την σκυτάλη πήρε χωρίς σημαντικές καθυστερήσεις το κουιντέτο των Once Upon A Winter, από τη Θεσσαλονίκη. Ξεκινώντας πριν δέκα χρόνια σαν ένα solo project του ιθύνοντα νου και κιθαρίστα Ηλία Κακάνη, έχουν μορφοποιηθεί πια σε μια πλήρη μπάντα. Το τελευταίο άλμπουμ τους, “Void Moments of Inertia”, που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2022, έκανε μεγάλη αίσθηση στον ευρύτερο χώρο του post rock ήχου. Όπως ήταν αναμενόμενο σεβαστό μέρος της εμφάνισης βασίστηκε στο δίσκο αυτό. Οι ίδιοι προσδιορίζονται σαν blackgaze post rock, αν και οι όροι πια έχουν μικρή σημασία μπροστά στην εντύπωση της στιγμής. Βασισμένοι και αυτοί σε έναν πολύ καλό ήχο, άπλωσαν τα τραγούδια τους που υψώνονταν και μαζεύονταν περιοδικά, μεταφέροντας συναισθηματικές μεταπτώσεις. Οι κύριες μελωδίες είχαν μια αγωνία, μια ένταση, ίσως και μια θλίψη που έσπρωχνε τελικά την ηχητική οργή να σηκωθεί και να τις μεταφέρει πάνω σε παροδικές εκρήξεις. Αν μου ζητούσε κάποιος που δεν μπόρεσε να τους δει αναγωγές, μάλλον θα επιστράτευα τους Long Distance Calling, ίσως με περισσότερα keyboards, τα οποία αναμφισβήτητα έκαναν βαθύτερα τα τραγούδια, και περιοδικά άπλωσαν και κάποιες space rock εντυπώσεις. Η συνολική εμφάνιση είχε μια πνευματική ένταση διαρκή και επίμονη, ενώ τα πιο κλασικότροπα, εσωστρεφή χαμηλόφωνα ξέφωτα ήχων μου έφεραν περίεργα στο μυαλό εκείνους τους ξεχασμένους Arca του Sylvain Chaveau. Οι Unce Upon A Winter ήταν συγκινητικοί, παλεύοντας μέσα σε μια ηχητική παρόρμηση που έμοιαζε με προτροπή ανατροπών, και μας πέρασαν σίγουρα και εύκολα σε μια άλλη περιοχή. Μην στερήσετε από τους εαυτούς σας την ευκαιρία να γνωρίσετε τη μουσική τους, πέρα από προτιμήσεις και ιδιώματα.
Once Upon A Winter Setlist:
Far End
Anthos
Once Upon A Winter
Void Moments of Inertia
Lack of a Greater Possible Memory
Purple Midas
Οι Phase έπρεπε να νιώθουν σαν στο σπίτι τους, αν όχι ο Άγγλος ντράμερ που προσπάθησε αισθητά μέσα στην επίσημη φανέλα της ΑΕΛ, τότε σίγουρα ο Θάνος Γρηγορίου που μπορεί να καμώνεται για καιρό πως ξεσήκωσε πολλές γνώριμες σε αυτόν φάτσες μια δύσκολη νύχτα και τους έστησε απέναντί του. Η ειλικρινής άνεση και ευδαιμονία του frontman των Phase πέρασε άμεσα στα πρώτα λόγια, τη χαρά, τον αυτοσαρκασμό. Οι σημερινοί Phase είναι ένα κουαρτέτο με βάση το Newcastle, με συνεχή δισκογραφική δράση και σκηνική παρουσία.
Ξεπερνώντας ευτυχώς γρήγορα ένα μικρό τεχνικό πρόβλημα που διέκοψε τη ροή τους, η μπάντα βρήκε τα πατήματά της σε αυτό το ταξίδι ρυθμών και εντυπώσεων που είχε στόχο να είναι διαρκές, χωρίς κενά στις εντυπώσεις που άπλωνε η μουσική. Με σφιχτοδεμένο rhythm section ήταν ολοφάνερο πως η μπάντα ποντάριζε πάρα πολλά σε αυτό το παλλόμενο tripping που κινούσε τις καρδιές των τραγουδιών. Με τα παλιότερα τραγούδια αναμορφωμένα στη σημερινή τους προσέγγιση, οι Phase απλώνουν το alternative post punk rock τους με μια μοντέρνα διάσταση που αφήνει έναν ψυχεδελικό μανδύα να ακουμπήσει πάνω του, σαν να τρύπωσαν παράνομα στους Hawkwind μερικοί φρέσκοι alt indie rockers. Πάνω στους ομόκεντρους κύκλους των ρυθμών, τα φωνητικά πάλλονται άμεσα με την αύρα ενός παράξενου κηρύγματος. Αναμφισβήτητα μια διακριτική ανατολίτικη εντύπωση χρωματίζει τις συνθέσεις, ενώ κάποιες φωνητικές μελωδίες δεν περιφρονούν τον Έλληνα μέσα στο χαρμάνι των Phase. Υπάρχουν στιγμές που τα ριφ γεμίζουν άμεσα και πιο οργισμένα, σπρώχνοντας alternative metal ψήγματα, όμως η ηλεκτρική, ρυθμική ψυχεδελική περιπλάνηση θριαμβεύει πάνω από οτιδήποτε. Λίγο πριν το φινάλε μια απόδοση του κλασικού και δημοφιλούς “Without You I ‘m Nothing” των Placebo στα μέτρα και δεδομένα των Phase, άφησε ένα αυλάκι σκοτεινού λυρισμού πάνω στην ευδαιμονία των ρυθμών.
Το γκρουπ επέστρεψε στο δικό του τελετουργικό και ο κόσμος που χόρευε ζήτησε και άλλο, όμως η νύχτα της Πέμπτης είχε ήδη αλλάξει βάρδια με τον προθάλαμο της Παρασκευής. Δεν μας άφησε όμως χωρίς την πολυπόθητη απάντηση, και ο Θάνος σφράγισε το πολύ όμορφο βράδυ με μια αφοπλιστική οικειότητα περασμένων χρόνων, και μας συστήθηκε ξανά, αποφασιστικά την τελευταία φορά: “είμαστε οι Phase από το Μπαϊσλάρ”…
Phase Setlist:
Point of You (tape)
The Smile
Amethyst
Perdition
Gaslight
Ibidem
Hypoxia
Sundown
Homeseek Dark Blues
Floral Effect
Without You I ‘m Nothing
Static
Φωτογραφίες: Δημήτρης Ζαμπός
Phase Website
Once Upon A Winter Website
Sediment Bruise Website
